Bøn under forfølgelse
1Til korlederen: En sang af David.
Gud, jeg lovsynger dig.
Forbliv ikke tavs og afvisende,
2mens onde mennesker lyver om mig,
bagtaler mig med deres falske anklager.
3De taler ondskabsfuldt om mig,
hader mig, skønt jeg intet har gjort.
4Jeg elsker dem og går i forbøn for dem,
men alligevel anklager de mig groft.
5De gengælder mig ondt for godt,
belønner min venlighed med had.
6Lad en anklager stå frem
og føre sag mod min fjende i retten.
7Lad ham blive kendt skyldig,
lad hans selviske bønner blive afsløret.
8Gør hans livstid kort,
lad en anden overtage hans lederfunktion.
9Lad hans børn blive faderløse
og hans hustru enke.
10Lad dem tigge sig til dagligt brød
og blive jaget fra hus og hjem.
11Lad hans kreditorer overtage hans ejendom,
lad fremmede røve hans formue.
12Lad ingen vise ham barmhjertighed
eller have ondt af hans efterladte børn.
13Lad hans slægt dø ud,
så hans navn for altid er glemt.
14Husk hans forfædres ondskab,
tilgiv ikke hans mors synd.
15Herre, husk altid på hans synder,
men lad hans slægt blive glemt.
16Han havde ikke tanke for andres vel,
men forfulgte de fattige, pinte de fortvivlede til døde.
17Han elskede at forbande,
så lad ham være forbandet.
Han brød sig ikke om din velsignelse,
så lad være med at velsigne ham.
18At forbande andre var en livsstil for ham,
det gennemtrængte ham fuldstændigt.
19Lad hans forbandelser ramme ham selv og dække ham
som det tøj, han har på, det bælte, han bærer.
20Det skal være din straf mod de fjender,
der udslynger løgne og dødstrusler imod mig.
21Herre, frels mig for din æres skyld.
Lad mig opleve din nåde og godhed.
22For jeg er i stor nød,
mit hjerte hamrer af angst.
23Mit liv er kortvarigt som en skygge, der forsvinder,
det bliver viftet væk som en flue.
24Jeg er så udmattet af at faste, at mine knæ ryster,
jeg er kun skind og ben.
25Folk ser på mig med foragt,
de ryster på hovedet, når de ser mig.
26Hjælp mig, min Herre og Gud,
red mig, for du er trofast.
27Så vil de se, at det er dig, der griber ind.
De vil forstå, Herre, at det var dig, der reddede mig.
28Lad dem bare forbande,
for du velsigner mig.
Deres angreb vil mislykkes,
så de ydmyges, mens jeg fryder mig.
29Lad mine fjender blive gjort skamfulde,
lad ydmygelsen omgive dem som en kappe.
30Da vil jeg takke dig, Herre, af hele mit hjerte.
Jeg vil prise dig i alles påhør.
31For du er på de svages side,
du forsvarer dem overfor deres fjender.
Salmo 109Salmo 109 Ang titulo sa Hebreo: Ang kanta nga ginsulat ni David. Sa direktor sang mga manugkanta.
Ang Reklamo sang Tawo nga Ara sa Kalisod
1O Dios, nga akon ginadayaw, sabta ang akon pagpanawag sa imo.
2Kay ginaakusar ako sang malaot kag dayaon nga mga tawo.
Nagahambal sila sang binutig parte sa akon.
3Permi nila ako ginahambalan sing malain bisan wala sing kabangdanan.
4Bisan nagapakig-abyan ako sa ila, ginakontra nila ako;
pero ginapangamuyuan ko sila.
5Ginabalusan nila ako sing malain sa maayo nga ginahimo ko sa ila,
kag ginabalusan nila ako sing kaakig sa akon pagpakig-abyan sa ila.
6Nagasiling sila,109:6 Nagasiling sila…: Ang bersikulo 6-19 posible pulong sang mga kaaway kontra sa amo nga tawo ukon pulong sang tawo kontra sa iya mga kaaway. “Mangita kita sang malaot nga tawo nga magkontra kag mag-akusar sa iya sa korte.
7Kon hukman na siya, kabay pa nga magguwa nga may sala siya.
Kag kabay pa nga ang iya pangamuyo kabigon nga sala.
8Kabay pa nga indi magdugay ang iya kabuhi kag ihatag na lang sa iban ang iya katungdanan.
9Kabay pa nga mapatay na siya agod mailo ang iya mga kabataan kag mabalo ang iya asawa.
10Kabay pa nga bisan diin na lang magkadto ang iya mga kabataan nga nagapakilimos,
kag kabay pa nga palayason109:10 palayason: Amo ini sa Septuagint, pero sa Hebreo, mangita. sila bisan sa ila guba nga elistaran.
11Kabay pa nga kuhaon sang iya gin-utangan ang tanan niya nga pagkabutang,
kag kabay pa nga kuhaon sang mga dumuluong ang iya pinangabudlayan.
12Kabay pa nga wala sing may maluoy sa iya kag sa iya ilo nga mga kabataan kon mapatay na siya.
13Kabay pa nga magkalamatay ang iya mga kaliwat agod malimtan na sila sa masunod nga henerasyon.
14-15Kabay pa nga indi pagpatawaron kag indi pagkalimtan sang Ginoo ang sala sang iya mga ginikanan kag mga katigulangan;
kag kabay pa nga itugot sang Ginoo nga malimtan na sila sa kalibutan.
16Kay wala gid niya ginahunahuna ang paghimo sang maayo,
kundi ginahingabot niya kag ginapamatay ang mga kubos, mga imol, kag mga nadulaan sang paglaom.
17Luyag niya nga pakamalauton ang iban—kabay pa nga sa iya ina matabo.
Wala siya naluyag magbendisyon sa iban—kabay pa nga wala man sing may magbendisyon sa iya.
18Wala untat ang iya pagpakamalaot sa iban; daw bayo na ini nga iya ginasuksok.
Kabay pa nga ang iya pagpakamalaot magabalik sa iya pareho sang pagsulod sang tubig sa iya lawas ukon pareho sang pagpanalupsop sang lana sa iya mga tul-an.
19Kag kabay pa nga magpabilin ini sa iya nga daw sa bayo nga nagatabon sa iya lawas ukon daw sa paha nga ginapaha niya permi.”
20Ginoo, kabay pa nga amo ina ang imo isilot sa mga nagaakusar kag nagahambal sing malain sa akon.
21Pero buligi ako, Ginoong Dios, agod mapadunggan ka.
Luwasa ako tungod sang imo kaayo kag gugma.
22Kay kubos kag imol ako, kag nagasakit ang akon buot.
23Nagaamat-amat na dula ang akon kabuhi pareho sa landong kon gab-i.
Daw pareho ako sa apan nga ginkahig.
24Nagaluya ang akon tuhod tungod sa pagpuasa.
Puwerte na ako kaniwang.
25Nangin talamayon ako sa akon mga kaaway.
Nagalungo-lungo sila kon makita nila ako.
26Buligi ako, Ginoo, nga akon Dios;
luwasa ako suno sa imo gugma.
27Kag mabal-an sang akon mga kaaway nga ikaw, Ginoo, ang nagluwas sa akon.
28Ginapakamalaot nila ako, pero ikaw magabendisyon sa akon.
Mahuy-an sila kon salakayon nila ako, pero ako nga imo alagad magakalipay.
29Sila nga nagaakusar sa akon matabunan sang kahuy-anan pareho sa bayo nga nagatabon sa lawas.
30Pasalamatan ko gid ang Ginoo;
dayawon ko siya sa atubangan sang madamo nga katawhan.
31Kay ginadepensahan niya ang mga tawo nga bululigan agod maluwas sila sa mga nagasentensya sa ila sang kamatayon.
