Herrens trofasthed imod sit folk
1Halleluja!
Tak Herren, for han er god.
Hans trofasthed varer til evig tid.
2Hvem har tal på alle hans undere?
Hvordan kan vi nogensinde takke ham nok?
3Velsignede er de, der gør det gode,
de, der altid handler ret.
4Husk på mig, Herre, når du velsigner dit folk,
giv også mig del i dine goder.
5Lad mig se dit folk få fremgang,
lad mig glædes sammen med dine udvalgte,
juble med det folk, som tilhører dig.
6Vi har svigtet dig, som vore forfædre gjorde,
vi har begået fejl og handlet forkert.
7Vore forfædre ænsede ikke dine undere i Egypten,
de glemte hurtigt din trofasthed imod dem,
i stedet gjorde de oprør imod dig ved Det Røde Hav.
8Alligevel frelste Herren sit folk for sin æres skyld
og for at vise sin magt for verden.
9Han truede Det Røde Hav, så det tørrede ud,
og folket kunne gå tørskoet over.
10Han frelste dem fra deres fjender,
friede dem fra egypternes had.
11Vandet skyllede hen over forfølgerne,
så de druknede alle som en.
12Da troede folket på Guds løfter
og brød ud i lovsang til ham.
13Men de glemte snart, hvad Herren havde gjort,
de holdt op med at søge hans vilje.
14I ørkenen krævede de kød at spise,
de udfordrede Guds tålmodighed.
15Han gav dem, hvad de forlangte,
men straffede dem også for deres oprør.
16Nogle i lejren blev misundelige på Moses
og på Aron, Guds udvalgte præst.
17Som straf åbnede jorden sig og opslugte Datan,
lukkede sig over Abiram og de medsammensvorne.
18Ild for ned fra himlen
og fortærede dem, der gjorde oprør.
19Ved Horebs bjerg støbte de en tyrekalv,
de tilbad en afgud af metal.
20De byttede Guds herlighed bort
for et billede af et dyr, der æder græs.
21De glemte den Gud, der førte dem ud af Egypten,
han, som reddede dem på forunderlig vis.
22Tænk på de mirakler, han udførte,
de fantastiske undere ved Det Røde Hav.
23Gud var lige ved at udrydde sit oprørske folk,
men hans tjener Moses gik i forbøn for dem,
så de ikke blev tilintetgjort af hans vrede.
24De nægtede at gå ind i det frugtbare land,
for de troede ikke på Guds løfte.
25De sad bare i deres telte og surmulede
og ville slet ikke høre på Herrens ord.
26Derfor svor han højt og helligt,
at oprørerne skulle dø i ørkenen.
27Deres efterkommere skulle spredes blandt folkeslagene
og gøres til flygtninge i fremmede lande.
28Dernæst tilbad de Ba’al i Peor,
de holdt fest og ofrede til livløse afguder.
29Deres opførsel krænkede Herren dybt,
og han lod en pest bryde ud iblandt dem.
30Men Pinehas tog mod til sig og greb ind,
og det gjorde, at plagen holdt op.
31Pinehas viste sig som en gudfrygtig mand,
og det vil han altid blive husket for.
32Ved Meribas kilder gjorde de oprør igen,
og Moses faldt i unåde hos Herren.
33De gjorde ham nemlig så oprørt,
at han talte i vrede og handlede overilet.
34De undlod også at tilintetgøre de folkeslag,
som Herren havde befalet dem at udrydde.
35De giftede sig tilmed ind i deres familier,
lærte sig deres ugudelige skikke,
36så de dyrkede de fremmedes afguder
og derved blev skyld i deres egen ulykke.
37De ofrede både deres sønner og døtre
til de fremmede folkeslags guder.
38Fordi de myrdede uskyldige børn
og ofrede dem til afguderne,
blev landet besmittet af det udgydte blod.
39Guds folk var blevet urent i hans øjne,
deres handlinger viste deres utroskab mod Herren.
40Derfor blussede Guds vrede op imod dem,
han følte afsky for sit ejendomsfolk.
41Han overgav dem i fremmedes vold,
deres fjender undertrykte dem.
42De gjorde livet surt for dem
og kuede dem på alle måder.
43Gang på gang befriede Herren sit folk,
men de blev ved med at gøre oprør
og falde dybere og dybere i synd.
44Alligevel kunne han ikke lukke øjnene for deres nød,
han hørte deres råb om nåde.
45Han havde jo indgået en pagt med sit folk,
og hans trofasthed forbød ham at udslette dem helt.
46Han sørgede for, at de fremmede herskere
fik medlidenhed med dem.
47Vor Herre og Gud, frels os!
Bring os tilbage fra landflygtigheden,
så vi kan give dig taknemmelighedsofre
og lovprise dit hellige navn.
48Lovet være Herren, Israels Gud.
Lad os prise ham nu og til evig tid.
Lad hele folket svare: Amen!
Halleluja!
Salmo 106
Ang Kaayo sang Dios sa Iya Katawhan
1Dayawa ang Ginoo!
Pasalamati siya kay maayo siya;
ang iya gugma wala sing katapusan.
2Wala sing may makasugid ukon makadayaw sing bug-os sang gamhanan nga mga binuhatan sang Ginoo.
3Bulahan ang tawo nga nagahimo sing husto kag matarong sa tanan nga tion.
4Ginoo, dumduma ako kon magbulig ka sa imo katawhan;
luwasa man ako kon magluwas ka sa ila,
5agod maagom ko man ang kauswagan sang imo pinili nga nasyon
kag agod makaambit man ako sang ila kalipay
kag makaupod ako sa ila pagdayaw sa imo.
6Nakasala kami pareho sang amon mga katigulangan;
malain gid ang amon ginhimo.
7Sang didto sa Egipto ang amon mga katigulangan, wala nila ginsapak ang imo makatilingala nga mga binuhatan.
Wala nila pagdumduma ang imo gugma nga ginpakita sa ila sing makapila ka beses,
kag nagrebelde sila sa imo sa Mapula nga Dagat.
8Pero ginluwas mo sila agod mapadunggan ka kag makita nila ang imo gahom.
9Ginmanduan sang Ginoo ang Mapula nga Dagat nga magmala, kag nagmala ini;
kag gintuytuyan niya ang iya katawhan sa pagtabok sa dagat nga daw sa nagalakat lang sila sa desierto.
10Ginluwas niya sila sa kamot sang mga kaaway.
11Gintabunan sang tubig ang ila mga kaaway
kag wala gid sing may nakaluwas sa ila.
12Gani nagtuo sila sa iya mga promisa
kag nagkanta sila sang pagdayaw sa iya.
13Pero nalimtan dayon nila ang iya ginhimo
kag wala sila maghulat sang iya laygay.
14Didto sa kamingawan, gintilawan nila ang Dios tungod sang ila sobra nga handom sa pagkaon.
15Gani ginhatag niya sa ila ang ila ginpangayo,
pero ginpadal-an man niya sila sang balatian nga nagpaluya sa ila.
16Didto sa ila nga kampo sa kamingawan, nahisa sila kay Moises kag kay Aaron. Si Aaron gindedikar nga mag-alagad sa Ginoo.
17Gani nagbuka ang duta kag nahulog si Datan kag si Abiram kag ang ila mga pamilya.
18Kag may kalayo pa gid nga nagsunog sa ila malaot nga mga sumulunod.
19Didto sa Horeb, naghimo ang mga Israelinhon sang bulawan nga torite nga baka
kag ginsimba nila ini nga dios-dios.
20Ginbayluhan nila ang ila dungganon nga Dios sang imahen sang isa ka turo nga baka nga nagahalab sang hilamon.
21-22Ginkalimtan nila ang Dios nga nagluwas sa ila kag naghimo sang gamhanan kag makatilingala nga mga binuhatan didto sa Egipto, ang duta sang mga kaliwat ni Ham, kag didto sa Mapula nga Dagat.
23Ginlaglag na kuntani sang Dios ang iya katawhan kon wala magpatunga si Moises nga iya alagad, sa pagkombinsi sa iya nga punggan niya ang iya kaakig agod indi niya sila malaglag.
24Ginbaliwala pa gid nila ang maayo nga duta kay wala sila magtuo sa promisa sang Dios.
25Nagkinumod sila sa ila mga tolda kag wala sila magtuman sa Ginoo.
26Gani nagpanumpa ang Ginoo nga pamatyon niya sila sa kamingawan,
27kag laptahon niya ang ila mga kaliwat sa iban nga mga nasyon nga sa diin magakalamatay sila.
28Gintugyan nila ang ila kaugalingon sa dios-dios nga si Baal nga didto sa Bukid sang Peor
kag nagkaon sila sang mga halad nga ginhalad sa mga patay.106:28 mga patay: ukon, patay nga mga dios-dios.
29Ginpaakig nila ang Ginoo tungod sang ila malaot nga mga binuhatan,
gani nag-abot sa ila ang kalalat-an.
30Pero nagpatunga si Finehas,
gani nag-untat ang kalalat-an.
31Ang ginhimo ni Finehas ginakabig nga matarong,
kag dumdumon ini sang mga tawo hasta san-o.
32Didto sa tuburan sang Meriba, ginpaakig sang mga Israelinhon ang Ginoo,
kag naglain gid ang buot ni Moises sa ila mga ginhimo.
33Tungod nga ginpalain nila ang buot ni Moises, nakahambal siya sang mga pulong nga wala niya paghunahunaa sing maayo.
34Wala ginpamatay sang mga Israelinhon ang mga katawhan sa Canaan suno sa ginsiling sa ila sang Ginoo.
35Sa baylo, nagpakig-isa sila sa sini nga mga katawhan kag ginsunod nila ang ila pagginawi.
36Ginsimba nila ang ila mga dios-dios kag nagdala ini sang kalaglagan sa ila.
37Ginhalad nila ang ila mga kabataan sa mga demonyo
38nga mga dios-dios sang Canaan.
Tungod sang ila pagpamatay sang ila inosente nga mga kabataan, ginhigkuan nila ang duta sang Canaan
39pati ang ila kaugalingon.
Tungod sang ila ginhimo, nagluib sila sa Dios pareho sa isa ka babayi nga nagpanginlalaki.
40Gani naakig ang Ginoo sa katawhan nga iya ginapanag-iyahan,
kag ginkangil-aran niya sila.
41Gintugyan niya sila sa mga nasyon nga ila mga kaaway,
kag gin-gamhan sila sang sini nga mga nasyon.
42Ginpigos sila sang ila mga kaaway kag gin-ulipon.
43Madamo nga beses nga ginluwas sila sang Dios,
pero ginahungod pa gid nila nga magrebelde sa iya,
gani nalaglag sila tungod sang ila sala.
44Pero kon magpanawag gani sila sa Dios, ginabuligan niya gihapon sila sa ila mga kalisod.
45Gindumdom sang Dios ang iya kasugtanan sa ila,
kag tungod sa iya dako nga gugma sa ila nagbaylo ang iya hunahuna nga indi na niya sila pagsilutan.
46Ginbuot niya nga kaluoyan sila sang mga nagbihag sa ila.
47Luwasa kami, Ginoo nga amon Dios,
kag tipuna kami liwat sa amon duta halin sa mga nasyon,
agod makapasalamat kami kag makadayaw sa imo pagkabalaan.106:47 pagkabalaan: sa literal, balaan nga ngalan.
48Dalayawon ang Ginoo, ang Dios sang Israel, sa wala sing katapusan.
Ang tanan nga katawhan magsabat sang, “Amen!”
Dayawa ang Ginoo!
