1Det er håbløst at forsøge at fange den.
Synet af den er nok til, at modet forsvinder.
2Når ingen tør kæmpe mod dette mægtige dyr,
hvem tør da kæmpe imod mig?
3Hvem tør sige, at jeg skylder dem noget?
Alt i hele verden tilhører mig.
4Lad mig beskrive Livjatans krop.
Den er velformet med enorme lemmer og vældig styrke.
5Hvem kan flå huden af den
eller trænge ind under dens panser?
6Hvem kan åbne munden på den,
så man ser de frygtindgydende tænder?
7Ryggen er dækket af rækker af plader,
der beskytter den fuldstændigt som skjolde.
8Pladerne sidder så tæt,
at intet kan trænge ind imellem dem.
9De overlapper hinanden,
og det er umuligt at skille dem ad.
10Når den fnyser, er det som lysglimt,
øjnene gløder som en solopgang.
11Flammer står ud af munden på den,
et fyrværkeri af gnister.
12Damp kommer ud ad dens næsebor
som fra en kedel med kogende vand.
13Dens ånde får kul til at gløde,
fra gabet spruder den ild.
14Halsmusklerne er utroligt stærke,
den skaber rædsel overalt, hvor den kommer.
15Dens bug er hård og fast,
den kan modstå ethvert angreb.
16Dens hjerte er hårdt som sten,
urokkeligt som en møllesten.
17Går den til angreb, gyser de stærkeste helte,
de løber rædselsslagne deres vej.
18Det er nytteløst at kæmpe imod den med sværd,
hverken spyd, pil eller lanse kan bruges.
19Den bøjer jernstænger, som var det strå,
bronze splintrer den som råddent træ.
20Pile kan ikke jage den på flugt,
og sten preller af som ingenting.
21Stridskøller har ingen virkning,
og kastespyd ler den blot ad.
22Dens bug er dækket af skarpe skæl,
som sætter dybe spor i jorden.
23Flodvandet pisker den i kog,
det bobler som i en gryde.
24Kølvandet er som en glinsende sti,
en stribe af sølvhvidt skum.
25Der findes ingen skabning på jorden,
der er så frygtløs som den.
26Den har intet at være bange for,
den er det stolteste dyr på jorden.”
1“เจ้าจับเลวีอาธาน41:1 อาจจะเป็นจระเข้ด้วยเบ็ดได้หรือ?
เอาบ่วงคล้องลิ้นมันได้หรือเปล่า?
2เจ้าสามารถเอาเชือกสนตะพายจมูกของมัน
เอาตะขอแทงขากรรไกรของมันได้หรือ?
3มันจะวอนขอความเมตตาจากเจ้าหรือ?
จะพูดกับเจ้าอย่างนุ่มนวลหรือ?
4มันจะตกลงยินยอม
เป็นทาสรับใช้ของเจ้าตลอดชีวิตหรือ?
5เจ้าจะสามารถเลี้ยงดูมันเหมือนนก
และยกมันให้เป็นเพื่อนเล่นของลูกสาวของเจ้าหรือ?
6พ่อค้าจะมาต่อราคาซื้อมัน
และแบ่งขายกันหรือ?
7หลาวจะระคายผิวของมันหรือ?
ฉมวกจะระคายหัวของมันหรือ?
8หากเจ้าลงมือจับมันสักครั้ง
เจ้าจะจดจำการต่อสู้และเข็ดขยาดไม่กล้าทำอีกเลย!
9เป็นความหวังลมๆ แล้งๆ ที่คิดจะปราบมัน
แค่เห็นมันก็ใจฝ่อแล้ว
10ไม่มีใครดุร้ายพอที่จะไปยั่วมัน
ก็แล้วใครเล่ากล้ายืนขึ้นต่อหน้าเรา?
11ใครเล่าจะมาเอ่ยอ้างฟ้องร้องเราซึ่งเราต้องชดใช้ให้?
ทุกสิ่งภายใต้ฟ้าสวรรค์เป็นของเรา
12“เราจะไม่งดกล่าวถึงแข้งขา
กำลังและเรือนร่างอันสง่างามของมัน
13ใครสามารถถลกผิวหนังของมัน?
ใครสามารถคล้องบังเหียนให้มัน?
14ใครจะกล้าเปิดปากของมัน
ซึ่งมีฟันน่ากลัวเรียงรายอยู่?
15หลังของมันมีเกล็ดเหมือนโล่41:15 หรือความเย่อหยิ่งของมันอยู่ที่เกล็ดซึ่งเหมือนกับโล่
ซ้อนถี่แนบกันเป็นแถว
16ผนึกเรียงกันแน่น
จนอากาศผ่านเข้าไม่ได้
17มันเกาะติดกันสนิท
ยึดแน่นจนไม่อาจแยกจากกันได้
18เวลามันจาม มีแสงแวบวาบออกมา
ดวงตาของมันดั่งแสงอรุณ
19เปลวเพลิงพ่นออกจากปากของมัน
มีประกายไฟแลบออกมา
20ควันคละคลุ้งจากรูจมูกของมัน
เหมือนไอพวยพุ่งจากกาน้ำเดือดซึ่งใช้ต้นกกเป็นฟืน
21ลมหายใจของมันจุดถ่านหินให้ลุกโชน
และเปลวไฟพุ่งขึ้นมาจากปากของมัน
22คอของมันมีกำลังมหาศาล
ความอกสั่นขวัญแขวนนำหน้ามันไป
23เนื้อของมันเกาะติดกันแน่น
แข็งหนาและขยับไม่ได้
24หน้าอกของมันแข็งดั่งศิลา
แกร่งดั่งแท่นของหินโม่
25เมื่อมันลุกขึ้น คนแข็งแรงที่สุดก็ขวัญหนีดีฝ่อ
พอมันขยับตัว พวกเขาก็ถอยหนี
26ดาบ หอก หลาว แหลน
อาวุธใดๆ ไม่มีผลต่อมัน
27สำหรับมัน เหล็กก็ไม่ต่างอะไรกับฟาง
และทองสัมฤทธิ์คือไม้ผุๆ
28ลูกศรไม่สามารถทำให้มันหนีเตลิด
สำหรับมัน หินสลิงก็เหมือนแกลบ
29กระบองก็เป็นเพียงฟางเส้นหนึ่ง
และมันหัวเราะเยาะหอกที่พุ่งเข้าใส่
30ท้องของมันปกคลุมด้วยเกล็ดแหลมเหมือนเศษหม้อแตก
ทิ้งรอยไว้ในโคลนเหมือนเลื่อนนวดข้าว
31มันทำให้ห้วงลึกปั่นป่วนเหมือนหม้อน้ำเดือด
ท้องทะเลพลุ่งพล่านเหมือนหม้อน้ำมันเดือด
32มันทิ้งระลอกฟองผุดประกายอยู่ข้างหลัง
ใครเห็นคงนึกว่าทะเลมีผมหงอก
33ไม่มีอะไรอื่นอีกแล้วในโลกที่เหมือนมัน
เป็นสัตว์ซึ่งไม่รู้จักความกลัว
34มันดูถูกสัตว์ที่เย่อหยิ่งทั้งปวง
มันเป็นราชาเหนือสรรพสิ่งที่ทรนง”
