Fordømmelse af afgudsdyrkelsen
1En dag kom nogle af Israels ledere til mig for at spørge Herren til råds. 2Da sagde Herren til mig: 3„De mænd dyrker afguderne i deres hjerter og lever i åben synd. Hvorfor skulle jeg rådgive dem? 4Sig til dem: Hør, hvad Gud Herren siger: De israelitter, som dyrker afguder i det skjulte, og som tillader sig at synde, men alligevel kommer til min profet for at spørge mig til råds, vil jeg give et svar, der passer sig til deres afguderi. 5Jeg vil straffe dem i håbet om, at Israels folk vil opgive deres afguder og vende tilbage til mig.
6Derfor skal du give hele Israels folk følgende budskab fra Gud Herren: Tag afstand fra jeres afguder og jeres afskyelige handlinger. 7Alle de israelitter og de fremmede, der bor iblandt dem, som vender sig fra mig og i det skjulte dyrker afguder, der fører dem ud i synd, men alligevel kommer til min profet for at spørge mig til råds, vil jeg personligt tage mig af. 8Jeg vil straffe dem, så de bliver et eksempel til skræk og advarsel. Jeg vil udrydde dem af mit folk, så I kan indse, at jeg er Herren. 9Men hvis en profet lader sig lokke til selv at give dem et svar, er det mig, der har lokket ham, for at jeg kan få ham udryddet af Israels folk. 10Spørgeren og den falske profet er begge skyldige og får den samme straf, 11så Israels folk kan lære ikke at forlade mig og gøre sig urene ved syndige handlinger. Da skal de være mit folk, og jeg vil være deres Gud, siger jeg, Herren.”
12Herren sagde til mig: 13„Du menneske, hvis mit folk gør oprør imod mig, så må jeg straffe dem med hungersnød, så både mennesker og dyr mister livet. 14Selv hvis Noa, Job og Daniel havde været i live, ville deres gudfrygtighed kun kunne redde dem selv. De ville ikke kunne afværge katastrofen.
15Eller hvis jeg sendte rovdyr, som dræbte folk i hele landet, og ingen længere turde færdes udendørs, 16ville end ikke Noas, Jobs og Daniels gudfrygtighed kunne redde deres egne børns liv, så meget mindre resten af folket. Kun de selv ville blive reddet.
17Eller hvis jeg straffede landet med krig og befalede fjendens hær at udrydde både mennesker og dyr, 18ville end ikke Noas, Jobs og Daniels gudfrygtighed kunne redde deres egne børns liv, så meget mindre resten af folket. Kun de selv ville blive reddet.
19Eller hvis jeg udøste min vrede ved at sende en sygdomsepidemi over landet, som gjorde det af med både mennesker og dyr, 20ville end ikke Noas, Jobs og Daniels gudfrygtighed kunne redde deres egne børns liv, så meget mindre resten af folket. Kun de selv ville blive reddet.
21Så kan I måske forstå, hvor forfærdeligt det bliver, når jeg snart straffer Jerusalem med krig, hungersnød, rovdyr og epidemier. 22Men jeg vil lade en rest overleve og lade dem og deres børn komme til jer i Babylonien. Når I så hører om al den ondskab, de har bedrevet, vil I bedre kunne forstå, hvorfor jeg var nødt til at straffe Jerusalem så hårdt, 23og I vil kunne indse, at de fortjente den straf, de har fået.”
Ang Pagsimba sang mga Manugdumala sang Israel sa mga Dios-dios
1Isa ka tion, nagkadto sa akon ang mga manugdumala sang Israel kag nagpungko sa akon atubangan sa pagpangayo sang mensahi halin sa Ginoo. 2Nagsiling ang Ginoo sa akon, 3“Tawo, ina sila nagapakamahal sang ila mga dios-dios nga amo ang nagadala sa ila sa pagpakasala, gani ngaa tugutan ko sila nga magpangayo sang mensahi halin sa akon? 4Karon, silinga sila nga ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: Ang bisan sin-o nga Israelinhon nga magpakamahal sang iya mga dios-dios nga magadala sa iya sa pagpakasala kag magpangayo sang mensahi sa propeta, ako, ang Ginoo, amo mismo ang magsabat sa iya paagi sa silot suno sa kadamuon sang iya mga dios-dios. 5Himuon ko ini agod magbalik sa akon ang tanan nga Israelinhon nga nagpalayo sa akon tungod sa ila mga dios-dios.
6“Gani karon, silinga ang katawhan sang Israel nga ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: Maghinulsol kamo kag isikway ang inyo mga dios-dios, kag bayai ang tanan ninyo nga makangilil-ad nga mga binuhatan. 7Ang bisan sin-o nga Israelinhon ukon indi Israelinhon nga nagaestar sa Israel, nga magbiya sa akon kag magpakamahal sang iya mga dios-dios nga magadala sa iya sa pagpakasala, kag magpangayo siya sang mensahi sa akon paagi sa propeta, ako, ang Ginoo, amo mismo ang magsabat sa iya paagi sa silot. 8Kontrahon ko siya kag himuon nga isa ka paandam sa mga tawo, kag pagaestoryahan nila siya. Iseparar ko siya sa akon katawhan. Dayon mahibaluan ninyo nga ako amo ang Ginoo.
9“Pero kon ang isa ka propeta naganyat nga maghatag sa sina nga tawo sang mensahi halin sa akon, ini tungod kay ako, ang Ginoo, amo ang nagganyat sa iya. Silutan ko siya kag dulaon sa akon katawhan nga mga Israelinhon. 10Pareho nga silutan ang ina nga propeta kag ang tawo nga nagapangayo sa iya sang mensahi. 11Himuon ko ini agod indi na magbiya sa akon ang mga Israelinhon, kag indi na nila paghigkuan ang ila kaugalingon paagi sa pagpakasala. Mangin akon sila nga katawhan, kag ako mangin ila Dios. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.”
12Nagsiling ang Ginoo sa akon, 13“Tawo, kon makasala gani sa akon ang mga pumuluyo sang isa ka nasyon paagi sa pagluib sa akon, silutan ko sila, kag kuhaon ko ang ginahalinan sang ila pagkaon. Padal-an ko sila sang gutom agod magkalamatay sila kag ang ila mga kasapatan. 14Bisan ara pa dira si Noe, si Daniel, kag si Job, sila lang ang maluwas tungod sang ila pagkamatarong. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.
15“Ukon halimbawa, padal-an ko sang mapintas nga mga sapat ang ina nga nasyon sa pagpamatay sang iya mga pumuluyo, kag mangin mamingaw ina nga lugar kag wala na sing may mag-agi dira tungod sa kahadlok sa mapintas nga mga sapat. 16Bisan ara pa dira atong tatlo ka tawo, ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nagasumpa nga indi nila maluwas bisan ang ila mga anak, kundi ang ila lang kaugalingon. Kag ang amo nga nasyon mangin mamingaw.
17“Ukon halimbawa, padal-an ko sang inaway ang ina nga nasyon sa pagpamatay sang iya mga pumuluyo kag mga kasapatan. 18Bisan ara pa dira atong tatlo ka tawo, ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nagasumpa nga indi gid nila maluwas bisan ang ila mga anak, kundi ang ila lang kaugalingon.
19“Ukon halimbawa, sa akon kaakig padal-an ko sang balatian ang ina nga nasyon sa pagpamatay sang iya mga pumuluyo kag mga kasapatan. 20Bisan ara pa dira si Noe, si Daniel kag si Job, ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nagasumpa nga indi gid nila maluwas bisan ang ila mga anak, kundi ang ila lang kaugalingon tungod sang ila pagkamatarong.
21“Sa pagkamatuod, ako, ang Ginoong Dios, nagasiling nga kaluluoy ang Jerusalem kon padal-an ko na ini sang apat ka mabug-at nga mga silot—inaway, gutom, mapintas nga mga sapat, kag mga balatian—nga magapatay sa iya mga pumuluyo kag mga kasapatan. 22Pero may mabilin nga buhi sa ila, kag pagadal-on sila diri sa Babilonia agod isimpon sa inyo bilang mga bihag. Makita ninyo kon daw ano kalaot ang ila pagginawi kag ang ila mga ginahimo, kag madula ang kalain sang inyo buot sa akon pagsilot sa Jerusalem. 23Huo, madula ang kalain sang inyo buot kon makita ninyo ang ila pagginawi kag ang ila mga ginahimo, kag mareyalisar ninyo nga may rason gali kon ngaa ginhimo ko ato sa Jerusalem. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.”
