Et profetisk syn om Babyloniens fald
1Esajas så Babyloniens ødelæggelse i et syn, hvor Herren sagde:
2„Løft signalet til angreb på toppen af en høj! Lad kommandoråbet lyde! Giv tegn til hæren om at marchere mod Babylon og jævne de riges paladser med jorden! 3Jeg har udvalgt disse hære til at straffe dem, der har fremkaldt min vrede. Jeg har kaldt mine helte til denne opgave, og de vil juble, når jeg sejrer.
4Hør larmen fra bjergene! Lyt til hærene under fremmarch! Det er krigslarm fra mange folkeslags hære. Jeg er Herren, den Almægtige, og jeg mønstrer min hær. 5De kommer langvejsfra, og de er mit redskab imod dig, Babylon. De er udtryk for min vrede, og de skal ødelægge hele landet.
6Skrig af rædsel, for Herrens time er kommet. Den Almægtige vil knuse jer. 7-8Jeres arme er lammet af frygt, og selv de modigste mænd ryster af skræk. Frygt og smerte sætter ind som veerne hos en kvinde, der skal føde. I stirrer hjælpeløse på hinanden, hede om ørerne. 9Se, Herrens dag kommer, Herrens frygtelige vredesdag. Landet skal ødelægges, og alle syndere med det. 10Der ses ingen stjerner på himlen, solen er formørket, månen skinner ikke.
11Jeg, Herren, straffer verden for dens ondskab og de ugudelige for deres synd. Jeg knuser de stoltes overlegenhed og tyrannernes hovmod. 12Når dommen er fuldbyrdet, er der ikke mange tilbage. Til den tid er mennesker sjældnere end det fineste guld. 13I min vrede ryster jeg himlen, og jorden skal rokkes fra sin plads. Jeg, Herren den Almægtige, viser min vrede.
14Som skræmte gazeller, som forvildede får, der er kommet bort fra deres hyrde, flygter enhver hjem til sit eget land. 15Enhver, der bliver taget til fange, bliver gennemboret af sværdet. 16Deres småbørn knuses for øjnene af dem, deres hjem bliver plyndret og deres kvinder voldtaget.
17Jeg vækker nemlig medernes vrede imod det babyloniske rige. De kan ikke købe sig fri med guld og sølv. 18Medernes pile rammer de unge, de har ingen medynk med børnene.
19Det går Babylon, den herlige storby, den kaldæiske kulturs stolthed og pryd, som det gik Sodoma og Gomorra, dengang Herren sendte ild fra himlen. 20Aldrig igen skal Babylon genopbygges og blive beboet. Selv nomaderne undgår at slå lejr der. Ingen hyrder søger nattely på det sted. 21Kun ørkenens vilde dyr bor der, ugler tuder fra de forladte huse. Strudse slår sig ned, og vilde geder springer rundt på ruinerne. 22I de tomme borge og fine paladser lyder ekkoet af hyæners og sjakalers hyl. Babylons dage er talte, dommens time er nær.”
Ang Mensahe bahin sa Babilonia
1Mao kini ang mensahe bahin sa Babilonia nga gipadayag sa Ginoo kang Isaias nga anak ni Amos:
2Ibayaw ang usa ka bandera didto sa kinatumyan sa hawan nga bungtod. Unya singgit kamo ug kusog ngadto sa mga sundalo ug sinyasi sila nga sulongon ang mga pultahan sa siyudad sa mga dungganong tawo. 3Gisugo ko na ang akong piniling mga sundalo sa pagsilot sa mga tawong akong gikapungtan. Kini nga mga sundalo nangalipay kay nagtuo gayod sila nga himuon ko kini nga pagsilot.
4Pamatia ninyo ang kasaba gikan sa mga bukid sa labihan kadaghang mga tawo. Pamatia ninyo ang kasaba taliwala sa mga gingharian ug mga nasod nga nagtigom. Gitigom sa Ginoo nga Makagagahom ang iyang mga sundalo alang sa pagpakiggira. 5Naggikan sila sa layo kaayong mga dapit. Laglagon sa Ginoo ang tibuok yuta pinaagi sa iyang mga sundalo.
6Panghilak kamo tungod kay haduol na ang adlaw sa Ginoo, ang adlaw nga manglaglag ang Makagagahom nga Dios. 7Nianang panahona, mangaluya ang tanang kamot sa mga tawo. Malisang ang tanang mga tawo. 8Magkurog sila sa kahadlok. Bation nila ang labihang kasakit ug maghigwaos sila sama sa babaye nga nagbati. Magtinan-away sila sa usag usa, ug ang ilang mga nawong mamula sa labihang kaulaw. 9Pamati! Moabot ang adlaw sa Ginoo, ang adlaw sa kapintas ug labihan nga kasuko. Laglagon ang yuta hangtod nga dili na mapuy-an, ug laglagon usab ang mga makasasala diha niini. 10Dili na mohatag sa ilang kahayag ang mga bitoon. Mosubang ang adlaw nga walay kahayag ug ang bulan dili usab mohatag ug kahayag.
11Miingon ang Ginoo, “Silotan ko ang kalibotan tungod sa iyang kadaotan, ug ang mga tawong daotan tungod sa ilang mga sala. Santaon ko ang mga garboso, ug sumpoon ko ang pagkamapahitas-on sa mga tawong walay kalooy. 12Gamay na lang unya ang mahibiling mga tawo. Mas nihit pa unya sila kay sa purong bulawan nga gikan sa Ofir. 13Uyogon ko ang langit ug matay-og ang kalibotan. Himuon ko kini sa adlaw nga ipakita ko ang akong labihan nga kapungot.”
14Ang mga dumuduong sa Babilonia moikyas balik sa ilang tagsa-tagsa ka dapit sama sa hayop nga usa nga gipangayam. Manguli sila sama sa karnero nga walay magbalantay. 15Ang madakpan patyon pinaagi sa espada. 16Dugmokon ang ilang gagmayng mga bata diha gayod mismo sa ilang atubangan. Kuhaon ang mga kabtangan gikan sa ilang mga balay ug lugoson ang ilang mga asawa.
17Pamati! Pasulongon ko sa Babilonia ang mga taga-Media nga dili madani sa pilak ug bulawan. 18Pamatyon nila pinaagi sa pana ang mga batan-ong lalaki. Dili nila kaloy-an ang mga kabataan bisan ang mga masuso. 19Laglagon ko sama sa Sodoma ug Gomora ang Babilonia, ang labing matahom nga gingharian sa tanan, ang garbo ug dungog sa mga lumulupyo niini. 20Dili na gayod kini puy-an bisan kanus-a. Walay Arabo nga magpatindog didto sa iyang tolda. Ug wala usay magbalantay sa karnero nga magpasabsab sa iyang mga karnero didto. 21Pagapuy-an na lang kini sa ihalas nga mga mananap. Ang ilang mga balay puy-an sa mga kuwago ug sa uban pang mga mananap. Molukso-lukso didto ang mga ihalas nga mga kanding. 22Ang mga mananap nga morag mga iro mag-uwang sa mga tore ug sa mga palasyo sa Babilonia. Hapit na ang kataposan sa Babilonia; dili na kini madugay.
