1Før sin død velsignede profeten Moses israelitterne med følgende ord:
2Fra Sinai førte Herren os fremad,
i Seir så vi hans herlighed,
på Parans bjerge hans stråleglans.
Hans hellige titusinder fulgte ham,
da han kom sydfra til Moabs skråninger.33,2 Teksten er vanskelig at tyde og oversættelsen usikker.
3Herren elsker sit folk,
han holder hånden over sine hellige,
de, som følger i hans fodspor
og adlyder alle hans bud,
4alle de love, som jeg pålagde folket,
og som Jakobs slægt fik i eje.
5Herren blev Israels hersker,
dengang folkets ledere samledes,
og alle stammer gav deres ja.
6Herre, lad Ruben leve og ikke uddø,
selvom hans stammetal er lille.33,6 Teksten uklar.
7Herre, hjælp Juda imod hans fjender.
Vær du den, som forsvarer ham.
Bring ham hjem fra krigen i god behold.
Hør, han råber til dig om hjælp.
8Herre, åbenbar ved Urim og Tummim
din vilje for Levi, din trofaste tjener,
som du satte på prøve ved Massa,
og irettesatte ved Meribas vande.
9Han var mere loyal over for dig
end over for sin egen familie.
Han adlød dine befalinger,
var trofast imod din pagt.
10Han skal lære Israels folk dine bud,
Jakobs børn dine love.
Han skal ofre dig duftende røgelse,
bringe brændofre op på dit alter.
11Herre, velsign ham med styrke,
må hans tjeneste være til glæde for dig.
Knus hans fjender, som hader ham,
så de aldrig rejser sig imod ham igen.
12Benjamin er Herrens yndling,
han kan trygt hvile sig.
Han beskyttes dagen lang,
han omsluttes af Herrens arme.
13Herren velsigne Josefs land,
med himlens regn og jordens kilder.
14med solmoden frugt og rigelig afgrøde,
15med det bedste fra de ældgamle bjerge,
med en herlig høst fra de evige høje,
16med alt det bedste, som jorden rummer,
med nåde fra ham, som talte til mig ved tornebusken.
Velsignet er Josef som leder blandt sit folk,
som fyrste over sine brødre.
17Han er stærk som tyren,
har horn som vildoksen.
Han gennemborer fjenderne,
jager dem på flugt til jordens ender.
Efraims mægtige hær er hans styrke,
Manasses talstærke folk kæmper tappert.
18Zebulon bliver velsignet på sine handelsrejser.
Issakars telte vil bugne af gods og guld.
19De vil samle folkene på bjerget
og i fællesskab bringe ofre til Herren.
De bringer havets rigdomme i hus
og graver skatte op af sandet.
20Tak, Herre, at du giver god plads til Gads stamme.
Som løven ligger Gad på lur,
parat til at rive fjendens hoved eller arm af.
21Han valgte den bedste del af landet,
et område, der passer sig for en leder.
Når Israels ledere er samlet,
er Gad parat til at handle på Herrens bud.
22Dan er som en løveunge,
der springer frem fra Bashan.
23Naftali er mæt af velsignelse
og fyldt med Herrens nåde.
Han får søen og solsiden33,23 Betydningen usikker. Søen henviser til Galilæasøen, idet Naftalis område blev nord for og ned til denne sø. Solsiden kan også betyde sydsiden. i eje.
24Asher er en særlig velsignet søn,
en yndling blandt sine brødre,
hans land vil blive fyldt med oliven.
25Hans byer har porte af jern og bronze,
hans styrke vil vare, så længe han lever.
26Der er ingen som Israels Gud.
Han farer frem over himlen for at hjælpe,
han rider på skyerne som en konge.
27Den evige Gud er din tilflugt,
hans evige arme holder dig oppe.
Han jager fjenden på flugt foran dig
og befaler dig at udslette ham.
28Israel skal bo i tryghed,
Jakobs børn får egen bolig
i et land fyldt med korn og vin,
hvor himlen drypper af væde.
29Israel, hvor er du velsignet,
et folk, der befries af Herren selv.
Han er dit skjold og din redning,
han er dit sejrende sværd.
Dine fjender bøjer sig i støvet for dig,
men du udsletter dem.33,29 Septuaginta siger: „træde på nakken af dem”, hvilket er symbol på total sejr over og ydmygelse af fjenden. Den masoretiske tekst siger: „du vil træde deres høje ned.” Dette henviser enten til de befæstede byer, bygget på højene, eller på afgudsbilleder, der også var anbragt på bakker og høje.
موسی قبايل اسرائيل را بركت می‌دهد
1اين است بركتی كه موسی، مرد خدا، قبل از مرگش به قوم اسرائيل داد:
2خداوند از كوه سينا آمد،
او از كوه سعير طلوع كرد
و از كوه فاران درخشيد.
ده‌ها هزار فرشته همراه او بودند
و آتشی مشتعل در دست راست او.
3او قوم خود را دوست می‌دارد
و از آنها حمايت می‌كند،
ايشان نزد پاهای او می‌نشينند
و از سخنانش بهره‌مند می‌گردند.
4قوانينی كه من برای قوم اسرائيل آوردم،
ميراث ايشان است.
5وقتی قبايل و رهبران اسرائيل جمع شدند،
خداوند را به پادشاهی خود برگزيدند.
6موسی دربارهٔ قبيلهٔ رئوبين چنين گفت:
«رئوبين زنده باشد و نميرد
و افراد قبيله‌اش كم نشوند.»
7و دربارهٔ قبيلهٔ يهودا گفت:
«ای خداوند، صدای يهودا را بشنو!
او را با قومش متحد گردان،
او را در مقابل دشمنان ياری ده
تا بتواند از خود دفاع كند.»
8دربارهٔ قبيلهٔ لاوی گفت:
«ای خداوند، اوريم و تميم33:8 اوريم و تُميم دو شیئی بودند که جهت پی بردن به خواست خدا، بوسيلهٔ کاهن بکار می‌رفتند. نگاه کنيد به خروج 28:30. خود را
به خادمان امين خود سپردی.
تو ايشان را در مسا آزمودی
و در کنار چشمهٔ مريبه امتحان نمودی.
9ايشان تو را بيش از پدر و مادر، برادر و فرزند خود، دوست داشتند،
از كلام تو اطاعت كردند و نسبت به عهد تو وفادار ماندند.
10آنها قوانين تو را به بنی‌اسرائيل می‌آموزند
و بر قربانگاه تو، بخور و قربانی به تو تقديم می‌كنند.
11ای خداوند، قبيلهٔ لاوی را بركت بده
و خدمت ايشان را قبول بفرما.
كمر دشمنانشان را بشكن تا ديگر برنخيزند.»
12موسی دربارهٔ قبيلهٔ بنيامين چنين گفت:
«او محبوب خداوند است
و در پناه او زيست می‌كند،
خداوند تمامی روز او را احاطه می‌نمايد
و از هر بلايی او را حفظ می‌كند.»
13دربارهٔ قبيلهٔ يوسف چنين گفت:
«خداوند سرزمينشان را بركت دهد،
با باران و با آبهای زير زمين.
14سرزمينشان در هر فصلی پر بار باشد
و از محصولاتی كه آفتاب می‌روياند غنی گردد.
15کوههای قديمی‌شان پر از درخت ميوه شوند
و تپه‌های جاودانی‌شان حاصلخيز گردند.
16در زمينشان وفور نعمت باشد
و ايشان از رضايت خداوند برخوردار گردند،
خداوندی كه در بوتهٔ مشتعل ظاهر گشت.
تمامی اين بركات بر يوسف باد،
بر كسی كه ميان برادران خود شاهزاده بود.
17يوسف در قوت مانند گاو جوان است،
و همچون گاو وحشی با شاخهای خويش تمام قومها را می‌زند.
اين بركات بر هزاره‌های منسی33:17 منسی و افرايم فرزندان يوسف بودند. و ده هزاره‌های افرايم33:17 منسی و افرايم فرزندان يوسف بودند. باد.»
18موسی دربارهٔ قبايل زبولون و يساكار چنين گفت:
«ای زبولون سفرهای تو با شادی همراه باشد،
و تو ای يساكار در خيمه‌های خود شادمان باش.
19زبولون و يساكار قومها را به كوه خود دعوت خواهند كرد
و در آنجا قربانیهای راستين تقديم خواهند نمود.
ثروت دريا از آن ايشان خواهد شد
و گنجينه‌های نهفته در شن نصيب آنها خواهد گرديد.»
20دربارهٔ قبيلهٔ جاد گفت:
«بركت بر كسانی باد كه به جاد كمک می‌كنند.
او مانند شيری است درنده و قوی.
21بهترين قسمت سرزمين را برای خود برگزيد،
قسمتی را كه سهم حاكم بود به او دادند.
او مردم را هدايت كرد
و حكم و داوری خدا را در مورد اسرائيل اجرا نمود.»
22موسی دربارهٔ قبيلهٔ دان چنين گفت:
«دان مانند بچه شيری است كه از باشان می‌جهد.»
23دربارهٔ قبيلهٔ نفتالی گفت:
«نفتالی از رحمتها و بركات خداوند لبريز است،
مرز جنوبی سرزمين او، تا درياچه جليل وسعت خواهد يافت.»
24دربارهٔ قبيلهٔ اشير چنين گفت:
«اشير بيش از قبايل ديگر بركت يافته است.
در ميان برادرانش محبوب باشد
و سرزمينش از محصول زيتون غنی گردد.
25شهرهايش با دروازه‌های آهنين محصور شود،
و تا وقتی زنده است از قدرتش كاسته نگردد.»
26ای اسرائيل، خدايی مانند خدای تو نيست.
او باشكوه و جلال بر ابرهای آسمان سوار می‌شود
تا به كمک تو بيايد.
27خدای ازلی پناهگاه توست
و بازوان ابدی او تو را محافظت خواهند كرد.
او دشمنانت را از مقابل تو خواهد راند
و به تو خواهد گفت كه آنها را هلاک كنی.
28پس اسرائيل در امنيت ساكن خواهد شد.
او در سرزمينی زندگی خواهد كرد كه پر از غله و شراب است
و از آسمان آن شبنم بر زمين می‌بارد.
29خوشا به حال تو، ای اسرائيل،
زيرا هيچ قومی مثل تو نيست،
قومی كه خداوند، آن را نجات داده باشد.
خداوند سپر و شمشير توست،
او تو را كمک می‌كند و به تو پيروزی می‌بخشد.
دشمنانت در مقابل تو به زانو در خواهند آمد
و تو ايشان را پايمال خواهی نمود.
