Psaumes 18 – BDS & HTB

La Bible du Semeur

Psaumes 18:1-51

Merci pour ta délivrance18 Voir 2 S 22.1-51.

1Au chef de chœur, de David, serviteur de l’Eternel. Il adressa à l’Eternel les paroles de ce cantique lorsque l’Eternel l’eut délivré de tous ses ennemis, et en particulier de Saül. 2Il dit ceci :

Je t’aime, ô Eternel, ma force !

3L’Eternel est ma forteresse, ╵mon rocher, mon libérateur.

Il est mon Dieu, le roc solide ╵où je me réfugie.

Il est mon Sauveur tout-puissant, ╵mon rempart et mon bouclier.

4Loué soit l’Eternel : ╵quand je l’ai appelé,

j’ai été délivré ╵de tous mes ennemis.

5La mort m’enserrait de ses liens,

et, comme un torrent destructeur, ╵me terrifiait.

6Oui, le séjour des morts ╵m’entourait de ses liens,

le piège de la mort ╵se refermait sur moi.

7Alors, dans ma détresse, ╵j’invoquai l’Eternel.

Vers mon Dieu, je lançai ╵mon appel au secours,

mon cri parvint à ses oreilles

et, de son temple18.7 Il s’agit du sanctuaire céleste où Dieu réside., il m’entendit.

8La terre s’ébranla ╵et elle chancela,

les fondements de ses montagnes ╵se mirent à frémir,

tout secoués par sa colère.

9De ses narines s’élevait ╵de la fumée,

et de sa bouche ╵surgissait un feu dévorant,

des charbons embrasés ╵en jaillissaient.

10Il inclina le ciel ╵et descendit,

un sombre nuage à ses pieds.

11Il chevauchait un chérubin18.11 Etres célestes, réels ou symboliques (80.2 ; 99.1 ; Gn 3.24 ; Ex 25.18). En Ez 1 ; 9 ; 10, les chérubins figurent comme les coursiers du char de l’Eternel, porteurs du trône divin. Ici, le chérubin apparaît comme sa monture. ╵et il volait,

le vent le portait sur ses ailes.

12Il s’enveloppait de ténèbres ╵pour se cacher dans leurs replis,

des nuages opaques ╵et l’obscurité de l’orage ╵formaient sa tente.

13De l’éclat brillant devant lui ╵jaillissaient des nuages,

de la grêle et des braises.

14L’Eternel tonna dans le ciel,

le Dieu très-haut ╵fit retentir sa voix

et il lança de la grêle et des braises.

15Et soudain, il tira ses flèches ╵pour disperser mes ennemis,

il lança de nombreux éclairs ╵pour les mettre en déroute.

16A ta menace, ô Eternel,

et au souffle tempétueux ╵de ta colère,

le fond des mers parut,

les fondements du monde ╵se trouvèrent à nu.

17Du haut du ciel, ╵il étend sa main pour me prendre,

me retirer des grandes eaux.

18Il me délivre ╵d’un ennemi puissant,

de gens qui me haïssent ╵et sont plus forts que moi.

19Ils m’affrontaient ╵au jour de mon désastre,

mais l’Eternel ╵a été mon appui.

20Il m’a retiré du danger, ╵l’a éloigné de moi,

il m’en a délivré, ╵à cause de son affection pour moi.

21L’Eternel a agi ╵en tenant compte ╵de ma conduite juste,

comme mes mains sont pures, ╵il m’a récompensé ;

22car j’ai suivi ╵les voies qu’il a prescrites,

je n’abandonne pas mon Dieu ╵pour m’adonner au mal.

23J’ai toujours ses lois sous les yeux,

je ne fait fi ╵d’aucun de ses commandements.

24Envers lui, je suis sans reproche,

je me suis gardé du péché.

25L’Eternel m’a récompensé ╵d’avoir agi avec droiture

et d’avoir gardé les mains pures sous ses yeux.

26Avec ceux qui sont bienveillants, ╵toi, tu te montres bienveillant.

Avec qui est irréprochable, ╵tu es irréprochable.

27Et avec celui qui est pur, ╵tu es toi-même pur,

et avec celui qui agit ╵de manière tordue, ╵tu empruntes des chemins détournés.

28Toi, tu sauves un peuple affligé,

tu fais baisser les yeux ╵aux orgueilleux.

29Tu fais briller ma lampe ;

ô Eternel, mon Dieu, ╵tu illumines mes ténèbres.

30Avec toi, je me précipite ╵sur une troupe bien armée,

avec mon Dieu, ╵je franchis des murailles.

31Parfaites sont les voies ╵que Dieu prescrit,

la parole de l’Eternel ╵est éprouvée.

Ceux qui le prennent pour refuge ╵trouvent en lui un bouclier.

32Qui est Dieu, sinon l’Eternel ?

Qui est un roc ? C’est notre Dieu !

33C’est Dieu qui m’arme de vaillance,

il me trace un chemin parfait.

34Grâce à lui, je cours comme une gazelle,

il me fait prendre position ╵sur les hauteurs.

35C’est lui qui m’entraîne au combat,

et me fait tendre l’arc de bronze18.35 Signe d’une force extraordinaire..

36Ta délivrance ╵me sert de bouclier,

de ta main droite, ╵tu me soutiens,

et ta sollicitude me grandit.

37Tu m’amènes à marcher ╵sur un chemin bien large,

mes jambes ne fléchissent pas.

38Je poursuis tous mes ennemis, ╵je les rattrape

et je ne reviens pas ╵sans les avoir exterminés.

39Je frappe : aucun ne peut se relever,

ils tombent sous mes pieds.

40Tu me rends fort pour le combat,

tu fais plier mes agresseurs : ╵les voilà à mes pieds.

41Tu mets mes ennemis en fuite,

et ceux qui me haïssent, ╵je les anéantis.

42Ils ont beau crier au secours, ╵personne ne vient à leur aide

et s’ils appellent l’Eternel, ╵celui-ci ne leur répond pas.

43Je les broie comme une poussière ╵qu’emporterait le vent.

Je les balaie ╵comme la boue des rues.

44En face d’un peuple en révolte18.44 Peut-être une allusion aux tribus nord-israélites, qui, durant sept ans, ont été en guerre contre David avant de le reconnaître comme roi de tout Israël (2 S 2 à 5), ou bien aux peuples non israélites assujettis par David (2 S 5 ; 8 ; 10)., ╵tu me fais triompher.

Tu m’établis chef d’autres peuples.

Un peuple qu’autrefois ╵je ne connaissais pas ╵m’est maintenant soumis.

45Au premier mot, ils m’obéissent,

et des étrangers me courtisent.

46Les étrangers perdent courage,

tremblants, ils quittent leurs bastions.

47Dieu est vivant ! Qu’il soit béni, ╵lui qui est mon rocher !

Que l’on proclame la grandeur ╵de ce Dieu qui est mon Sauveur !

48Ce Dieu m’accorde ma revanche,

il me soumet des peuples.

49Il me délivre de mes ennemis.

Oui, tu me fais triompher d’eux,

tu me délivres ╵des hommes violents.

50Aussi je publie tes louanges, ╵parmi les peuples ╵ô Eternel,

je te célèbre par mes chants18.50 Cité en Rm 15.9..

51Pour son roi, l’Eternel opère ╵de grandes délivrances.

Il traite avec bonté ╵l’homme qui de sa part ╵a reçu l’onction d’huile sainte,

David et sa postérité, ╵pour toute éternité.

Het Boek

Psalmen 18:1-51

1Voor de koordirigent. Van David, de dienaar van de Here. Hij sprak deze woorden als een danklied voor de Here, toen Hij hem had verlost van zijn vijanden en ook van Saul.

2David zei toen:

Ik heb U lief, Here,

U bent mijn kracht.

3Here, U bent als een rots voor mij,

als een sterk fort.

Altijd bent U mijn bevrijder.

Mijn God bent U, mijn rots,

bij U schuil ik.

Achter U, mijn schild, schuil ik weg.

U verkondigt mijn redding

en bij U mag ik veilig wonen.

4Ik roep het uit:

lof zij de Here!

Hij verloste mij

van al mijn vijanden.

5Ik heb de dood in de ogen gezien,

de nederlaag stond voor mij.

6Ik voelde mij al bijna gestorven

en het einde naderde.

7Toen ik ten einde raad was,

riep ik naar de Here,

ik vroeg mijn God mij te helpen.

Hij hoorde mij

en reageerde op mijn hulpgeroep.

8Daarop begon de aarde te beven en te dreunen.

De bergen sidderden, omdat Hij toornig werd.

9Rook en vuur verspreidden zich over de aarde.

10Hij daalde neer uit de hemel

met onder zijn voeten de duisternis.

11Hij reed op een cherub

en vloog op de vleugels van de wind.

12Hij hulde Zich in het duister,

zodat Hij beschut was.

In donker water en donkere wolken.

13De wolken verdwenen toen zijn glans naderde.

Het regende hagel en vurige kolen.

14De Here liet de donder weerklinken.

God, de Allerhoogste, liet zijn stem horen.

15Hij richtte zijn pijlen op mijn vijanden

en joeg ze uiteen.

Hij slingerde bliksemstralen

en bracht verwarring onder hen.

16Door uw dreigen, Here,

kwamen de rivierbeddingen bloot te liggen

en zag men de fundamenten van de aarde.

17God reikte naar mij,

pakte mij vast

en trok mij uit het diepe water omhoog.

18Mijn vijand was erg machtig,

maar God redde mij uit zijn hand.

Hij hielp mij ontkomen aan hen die mij haten

en die sterker waren dan ik.

19Toen het slecht met mij ging,

liepen zij mij voor de voeten,

maar de Here was een steun voor mij.

20Hij leidde mij uit de ellende

en gaf mij de ruimte.

Hij redde mij

omdat Hij van mij hield.

21De Here deed dit

omdat ik rechtvaardig ben.

Hij hielp mij

omdat geen kwaad aan mijn handen kleeft.

22Ik heb altijd op zijn weg gewandeld

en ben nooit op een dwaalweg van God afgeraakt.

23Ik hield zijn wetten steeds in gedachten,

vergat nooit een van zijn regels.

24Ik gedroeg mij altijd precies

zoals Hij verwachtte

en zorgde ervoor dat ik niet zondigde.

25De Here heeft mij overeenkomstig behandeld,

Hij zag mijn zuiverheid.

26U bent trouw

tegenover wie U trouw is

en iemand die zuiver leeft,

wordt door U op dezelfde manier tegemoet getreden.

27Aan de trouwe volgeling

betoont U Zich trouw,

maar voor de zondaar

blijkt U een tegenstander.

28U verlost een volk dat in nood is,

maar veracht trotse mensen.

29U zorgt ervoor

dat mijn lamp blijft branden.

U, Here, mijn God,

bent het Licht in de duisternis.

30Samen met U

durf ik een leger tegemoet te treden.

Ja, met mijn God

kan ik over muren springen.

31De weg van God

is een volmaakte weg,

het woord van de Here

is zuiver als goud.

God beschermt ieder

die zijn heil bij Hem zoekt.

32Er is immers geen andere god dan de Here?

Wie is zo sterk en krachtig als Hij?

33God geeft mij kracht

en baant de weg voor mij.

34Hij maakt mij lichtvoetig als een hert,

zodat ik overal kan gaan

en geen weg onbegaanbaar voor mij is.

35Hij oefent mijn handen,

zodat ik in oorlogstijd kundig de wapens kan hanteren.

36Ook hebt U, Here, mij het schild van het heil gegeven,

ik voelde de steun van uw rechterhand.

U boog Zich naar mij over

en uw goedheid hielp mij te overwinnen.

37U gaf mij de ruimte om te lopen

en ik stond stevig op mijn voeten.

38Ik achtervolgde mijn vijanden

en rustte niet tot ik hen had vernietigd.

39Ik liep de vijand onder de voet

en verpletterde hem.

Hij kon niet meer opstaan.

40U hebt mij kracht en sterkte gegeven

om de strijd aan te binden,

U liet mij de een na de ander overwinnen.

41U zorgde ervoor dat mijn vijanden

voor mij op de vlucht sloegen,

ik heb hen gedood.

42Toen zij om hulp riepen,

kwam er niemand om hen te redden.

Zelfs de Here riepen zij aan,

maar Hij hielp hen niet.

43Ik heb hen vernietigd

tot er niets van over was.

Zij waren niet meer terug te vinden.

44U liet mij ontsnappen

aan de onlusten onder het volk.

U hebt mij aangesteld

tot koning over vele volken, die ik niet kende.

Zij werden aan mij onderworpen.

45Zij hadden nog maar net van mij gehoord

of zij gehoorzaamden mij al.

Vreemdelingen gedroegen zich onderdanig tegenover mij.

46Vreemden verloren zo hun sterke positie

en verlieten vol angst hun versterkte kastelen.

47De Here leeft! Ik prijs Hem.

Hij is mijn rots

en ik geef Hem de hoogste plaats.

Hij is de God, die mij in veiligheid brengt.

48Hij is de God, die voor mij wraak heeft genomen

en volken aan mij heeft onderworpen.

49Hij heeft mij uit de handen van mijn vijanden gered.

Here, U hebt mij zelfs boven die vijanden gesteld.

U redde mij uit de handen van gewelddadige mensen.

50Daarom prijs ik,

ook onder die andere volken,

uw naam en zing psalmen voor u.

51God redt de koning die Hij aanstelde,

uit elke moeilijke situatie

en toont zijn trouw aan hem die Hij heeft gezalfd,

aan David en zijn nageslacht, voor altijd.