Affligé mais non abattu
1Cantique pour la route vers la demeure de l’Eternel129.1 Voir note 120.1..
Depuis ma jeunesse129.1 C’est le peuple d’Israël personnifié qui parle. La jeunesse du peuple (cf. Os 11.1 ; Ez 23.3) fait allusion au séjour en Egypte où Israël fut opprimé., ╵on m’a souvent combattu.
Qu’Israël le dise :
2« Depuis ma jeunesse ╵on m’a souvent combattu,
mais on n’a pas pu ╵l’emporter sur moi. »
3On a labouré mon dos,
on y a tracé ╵de très longs sillons.
4L’Eternel est juste
et il a brisé les liens ╵imposés par les méchants.
5Qu’ils soient dans la honte ╵et qu’ils battent en retraite,
tous ceux qui ont de la haine ╵pour Sion.
6Qu’ils soient comme l’herbe ╵poussant sur les toits
et qui se dessèche ╵avant qu’on l’arrache129.6 En Israël, les toits plats étaient rendus imperméables par une couche de terre mêlée de cendres ou de sable, tassée au rouleau. La pluie y faisait pousser des plantes que le soleil desséchait vite car elles n’avaient pas de racines profondes (Es 37.27).,
7dont le moissonneur ╵n’emplit pas sa main,
dont celui qui lie les gerbes ╵n’emplit pas son sac.
8Et que les passants ╵ne leur disent pas :
« Que l’Eternel vous bénisse !
Nous vous bénissons ╵de la part de l’Eternel. »
สดุดี 129
(บทเพลงใช้แห่ขึ้นไปยังเยรูซาเล็ม)
1พวกเขาข่มเหงรังแกข้าพเจ้าอย่างหนักตั้งแต่วัยเยาว์
ให้อิสราเอลกล่าวเถิดว่า
2พวกเขาข่มเหงรังแกข้าพเจ้าอย่างหนักตั้งแต่วัยเยาว์
ถึงกระนั้นพวกเขาก็ไม่ชนะข้าพเจ้า
3พวกเขาทำนาบนหลังข้าพเจ้า
และฝากรอยไถไว้ยาว
4แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงชอบธรรม
พระองค์ทรงตัดเชือกมัดของคนชั่วออก ปลดปล่อยข้าพเจ้าให้เป็นอิสระ
5ขอให้ผู้ที่เกลียดชังศิโยน
ล่าถอยกลับไปด้วยความอับอาย
6ขอให้พวกเขาเป็นเหมือนหญ้าบนหลังคา
ซึ่งเหี่ยวเฉาไปเมื่อยังไม่ทันโต
7ซึ่งคนเก็บไม่แยแส
และคนมัดก็ยังเมิน
8ขอให้ทุกคนที่ผ่านไปมาปฏิเสธที่จะอวยพรพวกเขาว่า
“ขอพระพรขององค์พระผู้เป็นเจ้าจงมีแก่ท่าน
เราขออวยพรท่านในพระนามพระยาห์เวห์”
