Réponse de Job à Bildad
On ne connaît ni ne comprend l’œuvre de Dieu
1Alors Job prit la parole et dit :
2Ah, comme tu sais bien ╵aider l’homme sans force,
et secourir le bras ╵qui n’a plus de vigueur !
3Quel bon conseil tu donnes ╵à celui qui se trouve ╵dépourvu de sagesse,
et comme tu répands ╵la science à profusion !
4Mais à qui donc, dis-moi, ╵s’adressent tes discours ?
De quelle inspiration ╵émanent tes paroles ?
5Tous ceux qui sont morts tremblent
bien au-dessous des mers ╵et des êtres qui les habitent,
6car le séjour des morts ╵est à nu devant Dieu,
et le royaume des défunts26.6 En hébreu : Abaddôn, c’est-à-dire le lieu de destruction. Dans Ap 9.11, c’est le nom de l’ange de l’abîme. ╵n’a rien pour se couvrir.
7Il étend sur le vide ╵la région de l’Arctique
et il suspend la terre ╵au-dessus du néant.
8Il enserre les eaux ╵dans ses nuées épaisses,
mais jamais, sous leur poids, ╵les nuages n’éclatent.
9Il a couvert d’un voile ╵la face de son trône
en étendant sur lui ╵son épaisse nuée.
10Il a tracé un cercle ╵sur la face des eaux,
au lieu où la lumière ╵rencontre les ténèbres.
11Les colonnes du ciel ╵sont ébranlées,
épouvantées, ╵à sa menace.
12Par sa puissance, ╵il agite la mer ;
par son intelligence, ╵il en brise le monstre26.12 Voir v. 13 ; 3.8 et note. Autre traduction : il en brise l’orgueil (voir 9.13 et note)..
13Sous l’effet de son souffle, ╵le ciel devient serein.
Quant au serpent fuyard26.13 Voir Es 27.1 et note., ╵sa main l’a transpercé.
14Cependant, ce n’est là ╵qu’une infime partie ╵de ce qu’il accomplit,
dont nous ne percevons ╵qu’un murmure léger.
Qui pourra donc comprendre ╵les éclats de tonnerre ╵de sa puissance ?
Het antwoord van Job
1Job antwoordde Bildad:
2‘Wat zijn jullie toch waardevolle helpers! Wat ben ik blij dat jullie mij in mijn ellende een hart onder de riem hebt gestoken!
3Wat een wijsheden hebben jullie mij toevertrouwd. Jullie wijze woorden hebben een wereld van inzicht voor mij geopend!
4Hoe komen jullie op zulke briljante antwoorden?
5-6 De doden staan naakt en bevend voor God, evenals de zeeën en alles wat daarin leeft. Het dodenrijk ligt open en bloot voor Hem, in de onderwereld is niets voor Hem verborgen.
7God spreidt de noordelijke hemel uit over een leegte en hangt de aarde op aan het niets.
8Hij verpakt de regen in zijn dikke wolken, zonder dat het wolkendek daardoor scheurt.
9Hij onttrekt met de wolken zijn troon aan het gezicht.
10Hij trekt een cirkel over het wateroppervlak, als een grens tussen licht en donker.
11Als Hij gaat dreigen, wankelen de pijlers van de hemel, geschrokken door zijn toorn.
12En door zijn macht wordt de zee rustig en trefzeker verplettert hij het zeemonster Rahab.
13Door zijn adem werd de hemel helder: zijn hand doorboorde de snel voortglijdende slang.
14Dit is nog maar de buitenste franje van zijn werken, waarvan we alleen maar een zwak gefluister horen. Wie zou dus kunnen standhouden onder het geweld van zijn donder?’
