L’inefficacité de la Loi et l’efficacité du sacrifice de Christ
1La Loi de Moïse ne possède qu’une ombre des biens à venir et non pas l’image même de ces réalités. Elle ne peut donc en aucun cas amener à la perfection ceux qui s’approchent ainsi de Dieu sur la base des mêmes sacrifices offerts perpétuellement d’année en année. 2Si elle l’avait pu, ceux qui participent à ce culte auraient depuis longtemps cessé d’offrir ces sacrifices car, purifiés une fois pour toutes, ils n’auraient plus eu la conscience chargée d’aucun péché.
3Mais, en fait, ces sacrifices rappellent chaque année le souvenir des péchés. 4En effet, il est impossible que du sang de taureaux et de boucs ôte les péchés. 5Voilà pourquoi, en entrant dans le monde, Christ a dit :
Tu n’as voulu ╵ni sacrifice, ni offrande :
tu m’as formé un corps.
6Tu n’as pris nul plaisir ╵aux holocaustes10.6 Voir Lv 1., ╵aux sacrifices ╵pour le péché.
7Alors j’ai dit : Voici je viens
– dans le rouleau du livre, ╵il est question de moi –
pour faire, ô Dieu, ta volonté10.7 Ps 40.7-9..
8Il commence ainsi par dire : « Tu n’as voulu ni sacrifice, ni offrande, ni holocaustes, ni sacrifices pour le péché ; tu n’y as pris nul plaisir. » Pourtant, ces sacrifices sont offerts conformément à la Loi. 9Ensuite il déclare : Voici, je viens pour faire ta volonté. Ainsi il abolit le premier état des choses pour établir le second.
10Et c’est en raison de cette volonté de Dieu que nous sommes purifiés du péché, grâce au sacrifice de son propre corps que Jésus-Christ a offert une fois pour toutes. 11Tout prêtre se présente chaque jour pour accomplir son service et offrir souvent les mêmes sacrifices qui, cependant, ne peuvent jamais ôter les péchés. 12Christ, lui, a offert un sacrifice unique pour les péchés, valable pour toujours, et il s’est assis à la droite de Dieu 13où il attend désormais que ses ennemis soient mis à terre sous ses pieds10.13 Ps 110.1.. 14Par une offrande unique, en effet, il a rendu parfaits pour toujours ceux qu’il purifie du péché. 15C’est là ce que le Saint-Esprit nous confirme de son côté. Car il dit d’abord :
16Mais voici quelle alliance ╵je vais conclure avec eux
après ces jours-là, dit le Seigneur :
je placerai mes lois sur leur cœur
et je les graverai dans leur pensée.
17Puis il ajoute :
Je ne tiendrai plus compte ╵ni de leurs péchés, ni de leurs fautes10.17 Jr 31.33-34..
18Or, lorsque les péchés ont été pardonnés, il n’est plus nécessaire de présenter une offrande pour les ôter.
Ne pas abandonner son assurance
19Ainsi donc, frères et sœurs, nous avons une pleine liberté pour entrer dans le lieu très saint, grâce au sang du sacrifice de Jésus. 20Il nous en a ouvert le chemin, un chemin nouveau et vivant à travers le rideau du sanctuaire10.20 C’est-à-dire dans le lieu très saint, dans la présence même de Dieu., c’est-à-dire à travers son propre corps. 21Ainsi, nous avons un grand-prêtre éminent placé à la tête de la maison de Dieu. 22Approchons-nous donc de Dieu avec un cœur sincère, avec la pleine assurance que donne la foi, le cœur purifié de toute mauvaise conscience, et le corps lavé d’une eau pure.
23Restons fermement attachés à l’espérance que nous reconnaissons comme vraie, sans fléchir, car celui qui nous a fait les promesses est fidèle. 24Et veillons les uns sur les autres pour nous encourager mutuellement à l’amour et à la pratique du bien.
25Ne délaissons pas nos réunions, comme certains en ont pris l’habitude. Au contraire, encourageons-nous mutuellement, et cela d’autant plus que vous voyez se rapprocher le jour du Seigneur.
26En effet, si, après avoir reçu la connaissance de la vérité, nous vivons délibérément dans le péché, il ne reste plus pour nous de sacrifice pour les péchés. 27La seule perspective est alors l’attente terrifiante du jugement et du feu ardent qui embrasera ceux qui se révoltent contre Dieu.
28Celui qui désobéit à la Loi de Moïse est mis à mort sans pitié, sur la déposition de deux ou trois témoins10.28 Dt 17.6.. 29A votre avis, si quelqu’un couvre de mépris le Fils de Dieu, s’il considère comme sans valeur le sang de l’alliance, par lequel il a été purifié10.29 Autre traduction : par lequel cette alliance a été consacrée., s’il outrage le Saint-Esprit, qui nous transmet la grâce divine, ne pensez-vous pas qu’il mérite un châtiment plus sévère encore ?
30Nous connaissons bien celui qui a déclaré : C’est à moi qu’il appartient de faire justice ; c’est moi qui rendrai à chacun son dû, et encore : Le Seigneur jugera son peuple10.30 Dt 32.35-36.. 31Il est terrible de tomber entre les mains du Dieu vivant !
32Rappelez-vous au contraire les premiers temps où, après avoir été éclairés par Dieu, vous avez enduré les souffrances d’un rude combat. 33Car tantôt vous avez été exposés publiquement aux injures et aux mauvais traitements, tantôt vous vous êtes rendus solidaires de ceux qui étaient traités de cette manière-là. 34Oui, vous avez pris part à la souffrance des prisonniers et vous avez accepté avec joie d’être dépouillés de vos biens, car vous vous saviez en possession de richesses plus précieuses, et qui durent toujours.
35N’abandonnez donc pas votre assurance : une grande récompense lui appartient. 36Car il vous faut de la persévérance, afin qu’après avoir accompli la volonté de Dieu vous obteniez ce qu’il a promis. 37Encore un peu de temps, un tout petit peu de temps10.37 Es 26.20 cité selon l’ancienne version grecque., et
celui qui doit venir viendra, ╵il ne tardera pas.
38Celui qui est juste à mes yeux ╵vivra par la foi,
mais s’il retourne en arrière, ╵je ne prends pas plaisir en lui10.38 Ha 2.3-4 cité selon l’ancienne version grecque..
39Quant à nous, nous ne sommes pas de ceux qui retournent en arrière pour aller se perdre, mais de ceux qui ont la foi pour être sauvés.
Ofiara Chrystusa—raz na zawsze
1Prawo Mojżesza jest tylko zapowiedzią nadchodzącej rzeczywistości. Dlatego składane co roku ofiary nigdy nie będą w stanie w doskonały sposób oczyścić tych, którzy je przynoszą. 2Gdyby to było możliwe, ludzie przestaliby je składać, bowiem przynosząc jedną ofiarę, raz na zawsze oczyściliby się z grzechów i nie mieliby już poczucia winy.
3Jest jednak zupełnie inaczej—coroczne ofiary przypominają ludziom o popełnionych grzechach. 4Niemożliwe jest bowiem, aby krew zwierząt ofiarnych mogła oczyścić ludzi z win. 5Właśnie dlatego Chrystus, przychodząc na świat, powiedział:
„Nie chciałeś ofiar ani darów,
ale przygotowałeś mi ciało.
6Nie zadowalały Cię ofiary całopalne
i ofiary za grzechy.
7Wtedy powiedziałem:
Boże, oto przychodzę wypełnić Twoją wolę,
zgodnie z tym, co mówi o Mnie Pismo”.
8Chrystus powiedział, że wszystkie te ofiary—mimo że są składane zgodnie z przepisami Prawa Mojżesza—nie zadowalały Boga! 9Następnie dodał: „Oto przychodzę wypełnić Twoją wolę”. Usunął więc pierwsze przymierze, aby ustanowić nowe. 10Jezus Chrystus, wypełniając Bożą wolę, złożył siebie samego w ofierze. W ten sposób raz na zawsze pojednał nas z Bogiem!
11Każdy kapłan codziennie sprawuje swoją służbę i wiele razy składa te same ofiary, które jednak nie są w stanie oczyścić kogokolwiek z grzechów. 12Natomiast Chrystus złożył tylko jedną ofiarę i na zawsze zasiadł po prawej stronie Boga, 13gdzie czeka, aż wszyscy wrogowie padną u Jego stóp. 14Poprzez swoją jedną ofiarę na zawsze uczynił doskonałymi tych, których pojednał z Bogiem. 15Potwierdza to również Duch Święty, mówiąc:
16„Wkrótce zawrę z nimi nowe przymierze
—mówi Pan.
Moje prawa włożę w ich serca,
i zapiszę je w ich umysłach.
17I nie będę pamiętał o ich grzechach
oraz złych czynach”.
18Skoro grzechy zostały już odpuszczone, to ofiara za nie jest niepotrzebna.
19Przyjaciele, dzięki przelanej krwi Jezusa mamy teraz dostęp do miejsca najświętszego! 20Poprzez swoją śmierć, otworzył On bowiem przed nami drogę prowadzącą do życia i usunął zasłonę oddzielającą nas od miejsca najświętszego.
21On jest najwyższym kapłanem domu Boga! 22Przychodźmy więc do Boga ze szczerym sercem i pełnym zaufaniem. Nasze serca zostały bowiem oczyszczone ze zła, a ciała obmyte czystą wodą.
Zachęta i ostrzeżenie
23Nieugięcie oczekujmy spełnienia się naszej nadziei, bo Bóg zawsze dotrzymuje obietnic. 24Troszczmy się o siebie nawzajem i zachęcajmy się do okazywania innym miłości oraz do dobrych czynów. 25Nie opuszczajmy też naszych spotkań, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale dodawajmy sobie otuchy—tym bardziej, że widzimy zbliżający się dzień powrotu Pana.
26Jeśli bowiem poznaliśmy Bożą prawdę, a dalej z rozmysłem grzeszymy, to nie ma już dla nas żadnej dodatkowej ofiary za grzechy, z której moglibyśmy skorzystać. 27Pozostaje nam tylko oczekiwanie w strachu na Boży sąd i ogień, który pochłonie wrogów Boga. 28Kto odrzucał Prawo Mojżesza, ponosił—bez litości—karę śmierci na podstawie zeznań dwóch lub trzech świadków. 29Pomyślcie zatem, o ile surowsza kara spotka tego, kto podeptał ofiarę Syna Bożego, zlekceważył przelaną przez Niego krew przymierza, która pojednała Go z Bogiem, i znieważył Ducha obdarzającego łaską? 30Wiemy dobrze, że Bóg powiedział:
„To Ja wymierzam sprawiedliwość
i to Ja odpłacam za zło”.
Pismo mówi również:
„Sam Pan osądzi swój lud”.
31Straszna to rzecz wpaść w ręce żywego Boga!
32Przypomnijcie sobie wcześniejsze czasy. Po tym, jak poznaliście Pana, musieliście zmagać się z wieloma trudnościami. 33Byliście publicznie wyśmiewani, prześladowani i doświadczaliście tych samych cierpień, co inni wierzący. 34Współczuliście uwięzionym i—pomimo utraty całego majątku—byliście pełni radości. Wiedzieliście bowiem, że w niebie macie o wiele wspanialszy i trwalszy skarb.
35Nie porzucajcie więc waszego zaufania, bo zostanie ono nagrodzone. 36Wytrwale wykonujcie wolę Boga, abyście otrzymali to, co obiecał. Pismo mówi bowiem:
37„On już niedługo przyjdzie
i nie spóźni się”.
Bóg powiedział również:
38„Ten, który jest prawy
i należy do Mnie,
będzie żył dzięki wierze.
Jeśli jednak odwróci się ode Mnie,
straci Moją przychylność”.
39My jednak nie należymy do tych, którzy odwracają się od Pana i ściągają na siebie zgubę. Przeciwnie, należymy do tych, którzy wierzą Mu i dostępują zbawienia.
