Le rétablissement d’Israël
La nouvelle mission
Le guetteur responsable
1L’Eternel m’adressa la parole en ces termes :
2Fils d’homme, parle aux gens de ton peuple et dis-leur : « Supposez que j’envoie la guerre contre un pays et que les gens de l’endroit prennent l’un des leurs pour le poster comme sentinelle. 3Lorsque cet homme voit l’armée ennemie s’avancer dans le pays, il sonne du cor pour donner l’alarme à la population.
4Si alors quelqu’un entend la sonnerie du cor mais ne tient pas compte de l’avertissement, il sera seul responsable de sa mort si l’ennemi survient et le tue : 5il a entendu la sonnerie du cor et il ne s’est pas laissé avertir ; il est donc seul responsable de sa mort. S’il tient compte de l’avertissement, il aura la vie sauve.
6Mais si la sentinelle voit venir l’ennemi et ne sonne pas du cor, de sorte que le peuple ne soit pas averti, si alors l’ennemi survient et tue un membre du peuple, cette personne périra bien par suite de ses propres fautes, mais je demanderai compte de sa mort à la sentinelle.
7Eh bien, toi, fils d’homme, je t’ai posté comme sentinelle pour la communauté d’Israël : tu écouteras la parole qui sort de ma bouche et tu les avertiras de ma part. 8Si je dis au méchant : “Toi qui es méchant, tu vas mourir”, et si tu ne dis rien pour l’avertir de changer de conduite, ce méchant mourra à cause de sa faute, mais je te demanderai compte de sa mort.
9Si, au contraire, tu avertis le méchant en lui demandant d’abandonner sa mauvaise conduite, et s’il ne l’abandonne pas, il mourra à cause de sa faute, mais toi, tu auras la vie sauve. »
Convertissez-vous
10Fils d’homme, dis à la communauté d’Israël : « Vous demandez : “Comment pourrions-nous vivre puisque nos rébellions et nos fautes pèsent sur nous et que nous dépérissons à cause d’elles ?” »
11Dis-leur : « Aussi vrai que je suis vivant, le Seigneur, l’Eternel, le déclare, je ne prends aucun plaisir à la mort du méchant, mais je désire qu’il abandonne sa mauvaise conduite et qu’il vive. Détournez-vous, détournez-vous donc de votre mauvaise conduite ! Pourquoi devriez-vous mourir, gens d’Israël ? »
12Et toi, fils d’homme, dis aux membres de ton peuple : « Si un homme juste tombe dans le péché, la conduite juste qu’il avait manifestée jusque-là ne le sauvera pas. De même, si le méchant abandonne sa mauvaise conduite, sa perversité passée ne causera pas sa perte. La conduite juste qu’il a eue par le passé ne permettra pas au juste d’avoir la vie sauve au jour où il se met à pécher. »
13Quand bien même j’aurais dit au juste qu’il vivrait, si, fort de sa droiture, il se met à commettre le mal, on ne tiendra plus compte de toute sa conduite juste et il mourra à cause du mal qu’il aura commis. 14Et quand bien même j’aurais dit au méchant : « Tu vas mourir », s’il abandonne ses fautes et fait ce qui est droit et juste, il vivra. 15S’il restitue le gage qu’il a exigé et rend ce qu’il a volé, s’il se conforme aux commandements qui font obtenir la vie et cesse de faire le mal, certainement, il vivra ; il ne mourra pas. 16On ne tiendra plus compte de tous les péchés qu’il a commis ; puisqu’il agit de façon droite et juste, il vivra.
17Les gens de ton peuple disent : « La manière d’agir du Seigneur n’est pas équitable. » Mais c’est leur manière d’agir qui n’est pas équitable. 18Lorsqu’un juste cesse de se conduire selon la justice et commet le mal, il mourra pour cela. 19Et lorsqu’un méchant se détourne de sa méchanceté et fait ce qui est droit et juste, il vivra pour cela. 20Comment osez-vous dire que ma manière d’agir n’est pas équitable ? Je vous jugerai, chacun selon sa conduite, gens d’Israël !
Jérusalem est prise
21Le cinquième jour du dixième mois de la onzième année33.21 la onzième année: d’après certains manuscrits hébreux et l’ancienne version grecque, ce qui mène vers janvier 586 av. J.-C. (voir 2 R 25.8-9 ; Jr 39.2). Le texte hébreu traditionnel a : la douzième année. de notre captivité, un rescapé de Jérusalem arriva vers moi pour m’annoncer que la ville était tombée. 22Or, le soir précédant son arrivée, la main de l’Eternel s’était posée sur moi et le Seigneur m’avait rendu la parole avant que ce fugitif vienne vers moi le matin. Il m’avait ouvert la bouche de sorte que mon mutisme avait cessé33.22 Voir 3.26 ; 24.27.. 23Et l’Eternel m’adressa la parole en ces termes :
24Fils d’homme, ceux qui habitent au milieu de ces ruines amoncelées sur la terre d’Israël parlent ainsi : « Abraham était tout seul lorsqu’il a reçu la possession du pays, mais nous, nous sommes nombreux, et le pays nous a été donné en possession. » 25Réponds-leur donc : « Voici ce que le Seigneur, l’Eternel, déclare : Vous mangez de la viande avec le sang33.25 Voir Gn 9.4 ; Lv 17.12., vous levez les yeux vers vos idoles, vous versez le sang, et vous posséderiez le pays ! 26Vous vous fiez à votre épée, vous commettez des actes abominables, chacun de vous déshonore la femme de son prochain, et vous posséderiez le pays ?
27Voici ce que tu leur diras : Le Seigneur, l’Eternel, déclare : Aussi vrai que je suis vivant, ceux qui sont parmi les ruines périront par l’épée, ceux qui sont dans la campagne seront livrés en pâture aux bêtes sauvages, et ceux qui se seront réfugiés dans les forteresses et dans les cavernes mourront de la peste. 28Je transformerai le pays en une terre dévastée et déserte. Je mettrai fin à sa puissance dont il s’enorgueillit, et les montagnes d’Israël seront si dévastées que personne n’y passera plus. 29Alors ils reconnaîtront que je suis l’Eternel, quand j’aurai réduit le pays en une terre dévastée et déserte, à cause de tous les actes abominables qu’ils ont commis. »
Le prophète : un chanteur de charme ?
30Quant à toi, fils d’homme, les gens de ton peuple jasent sur ton compte le long des murs et, aux portes des maisons, ils bavardent entre eux en disant l’un à l’autre : « Venez donc écouter quelle est la parole qui vient de l’Eternel ! » 31Puis ils accourent en foule chez toi. Les gens de mon peuple s’assoient devant toi, ils écoutent bien tes paroles mais ne les traduisent pas en actes, car ils ne parlent que de choses plaisantes, et dans leur cœur, ils ne recherchent que leur intérêt. 32Au fond, tu n’es rien de plus pour eux qu’un chanteur de charme, quelqu’un qui a une belle voix ou qui joue bien de son instrument ; ils écoutent donc tes paroles, mais ne les traduisent pas en actes.
33Cependant, quand tout ce que tu as prédit se réalisera – et c’est déjà en train de s’accomplir – ils reconnaîtront qu’il y avait un prophète au milieu d’eux.
Ginawa ng Dios na Bantay ng Israel si Ezekiel
(Eze. 3:16-21)
1Sinabi sa akin ng Panginoon, 2“Anak ng tao, sabihin mo ito sa mga kababayan mo: Kapag ipapasalakay ko ang isang bayan, ang mga mamamayan sa lugar na iyon ay pipili ng isa sa mga kababayan nila na magiging bantay ng kanilang lungsod. 3Kapag nakita ng bantay na iyon na paparating na ang mga kaaway, patutunugin niya ang trumpeta para bigyang babala ang mga tao. 4Ang sinumang makarinig sa babala pero nagsawalang-bahala at napatay nang nilusob sila, siya ang may pananagutan sa kanyang kamatayan. 5Sapagkat nang marinig niya ang babala ay hindi niya pinansin. Kaya siya ang dapat sisihin sa kanyang kamatayan. Kung nakinig lang sana siya, nailigtas sana niya ang kanyang sarili. 6Pero kung nakita naman ng bantay na lulusubin na sila ng mga kaaway at hindi niya pinatunog ang trumpeta para bigyang babala ang mga tao, at may mga napatay na kababayan niya, pananagutin ko ang bantay sa pagkamatay nila kahit na namatay din ang mga ito dahil sa kanilang mga kasalanan.
7“Ikaw, anak ng tao ay pinili kong maging bantay ng mga mamamayan ng Israel. Kaya pakinggan mo ang sasabihin ko, at pagkatapos ay bigyang babala mo ang mga tao. 8Kapag sinabi ko sa taong masama na tiyak na mamamatay siya dahil sa mga kasalanan niya at hindi mo siya binigyan ng babala na dapat na niyang itigil ang masama niyang pamumuhay, papanagutin kita sa kamatayan niya. 9Pero kung binigyan mo ng babala ang taong masama na talikuran na niya ang masama niyang pamumuhay, ngunit hindi niya pinansin ang babala mo, mamamatay siya dahil sa kasalanan niya, pero wala kang pananagutan sa kamatayan niya.
10“Anak ng tao, dumadaing ang mga mamamayan ng Israel na hindi na nila kaya ang parusa sa mga kasalanan nila. Nanghihina na at parang mamamatay na raw sila dahil sa parusang ito. 11Sabihin mo sa kanila na ako, ang Panginoong Dios na buhay, ay sumusumpang hindi ako natutuwa kapag may namamatay na taong masama. Ang nais koʼy magbagong-buhay sila at iwan na ang masamang pamumuhay upang mabuhay sila. Kaya kayong mga mamamayan ng Israel, magbagong-buhay na kayo, iwan nʼyo na ang masamang pamumuhay. Gusto nʼyo bang mamatay?
12“Kaya ngayon, anak ng tao, sabihin mo sa mga kababayan mo na kapag gumawa ng kasalanan ang taong matuwid, hindi rin siya maililigtas ng mga kabutihang nagawa niya. At kapag tumalikod naman ang masama sa kasamaan, hindi na siya parurusahan sa mga nagawa niyang kasalanan. 13Kapag sinabi ko sa taong matuwid na tiyak na mabubuhay siya, pero naging kampante siyaʼt gumawa ng masama, at sasabihin niyang maililigtas siya ng mabubuting gawa niya noon. Mamamatay siya dahil sa kasalanan niya at hindi ko na aalalahanin ang mga ginawa niyang kabutihan. 14At kapag sinabi ko sa masama na tiyak na mamamatay siya, pero sa bandang huliʼy tinalikuran niya ang kasamaan niyaʼt gumawa ng tama at matuwid – 15tulad ng pagsasauli ng garantiya ng nanghiram sa kanya, o ng ninakaw niya, pagsunod sa mga tuntunin na nagbibigay-buhay, at pag-iwas sa masamang gawain – ang taong iyon ay tiyak na mabubuhay. Hindi siya mamamatay. 16Hindi na aalalahanin ang mga ginawa niyang kasalanan noon. Dahil gumawa siya ng tama at matuwid, tiyak na mabubuhay siya.
17“Pero ang iyong mga kababayan, Ezekiel, dumadaing na hindi raw tama ang pamamaraan ko, gayong ang pamamaraan nila ang hindi tama. 18Kung tumigil na sa paggawa ng kabutihan ang taong matuwid at gumawa ng masama, mamamatay siya. 19At kung ang taong masama ay tumalikod sa masama niyang gawa, at gumawa ng tama at matuwid, mabubuhay siya. 20Ngunit sinasabi pa rin ng mga mamamayan ng Israel hindi tama ang pamamaraan ko. Hahatulan ko ang bawat isa sa kanila ayon sa mga gawa nila.”
Ang Paliwanag tungkol sa Pagwasak ng Jerusalem
21Noong ikalimang araw ng ikasampung buwan, nang ika-12 taon ng aming pagkabihag, may isang takas mula sa Jerusalem na lumapit sa akin at nagsabi, “Nawasak na po ang lungsod ng Jerusalem!” 22Noong isang gabi, bago dumating ang taong iyon, nilukuban ako ng kapangyarihan ng Panginoon at muli akong nakapagsalita. Kaya nang dumating ang taong iyon kinaumagahan, nakapagsalita na ako.
23Sinabi sa akin ng Panginoon, 24“Anak ng tao, ang mga nakatira roon sa mga gibang lungsod ng Israel ay nagsasabi, ‘Iisa lang si Abraham, at sa kanya ibinigay ang buong lupain. Marami tayo, kaya tiyak na tayo ang magmamay-ari ng lupaing ito.’ 25Sabihin mo na ako, ang Panginoong Dios ay nagsasabi: Inaakala ba ninyong kayo ang magmamay-ari ng lupaing iyon, kahit na kumakain kayo ng karneng may dugo, sumasamba sa mga dios-diosan ninyo at pumapatay ng tao? 26Nagtitiwala kayo sa inyong espada,33:26 Nagtitiwala … espada: o, Pumapatay kayo. gumagawa kayo ng mga kasuklam-suklam na bagay, at nakikiapid. At sa kabila nitoʼy inaakala ninyong kayo ang magmamay-ari ng lupain?
27“Ako, ang Panginoong Dios na buhay, ay sumusumpang kong mamamatay sa digmaan ang mga taong iyon na natirang buhay sa mga nagibang lungsod. Ang mga natira namang buhay sa mga bukid ay kakainin ng mababangis na hayop, at ang iba na nasa mga pinagtataguan nila at nasa mga kweba ay mamamatay sa sakit. 28Gagawin kong mapanglaw ang lupain ng Israel at aalisin ko ang kapangyarihang ipinagmamalaki niya. Magiging mapanglaw kahit ang mga kabundukan niya at wala nang dadaan doon. 29Kapag ginawa ko nang mapanglaw ang lupain dahil sa mga kasuklam-suklam na ginawa ng mga naninirahan dito, malalaman nilang ako ang Panginoon.”
30Sinabi sa akin ng Panginoon, “Pinag-uusapan ka ng mga kababayan mo kapag nagtitipon sila sa pader at sa pintuan ng bahay nila. Sinasabi nila sa isaʼt isa, ‘Halikayo, pakinggan natin si Ezekiel kung ano ang sasabihin niya mula sa Panginoon!’ 31Kaya magkakasamang pumunta sa iyo ang mga mamamayan ko na nagpapanggap lang na gustong makinig sa iyo, pero hindi nila sinusunod ang mga sinasabi mo. Magaling silang magsalita na mahal nila ako, ngunit ang nasa puso nila ay kasakiman sa pera. 32Para sa kanila, isa kang magaling na mang-aawit ng mga awit na tungkol sa pag-ibig at isang magaling na manunugtog. Pinakikinggan nila ang mga sinasabi mo, pero hindi nila sinusunod. 33Ngunit kapag nangyari na sa kanila ang parusang ito, at tiyak na mangyayari ito sa kanila, malalaman nila na totoong may kasama silang propeta.”
