Ezéchiel 20 – BDS & APSD-CEB

La Bible du Semeur

Ezéchiel 20:1-44

L’histoire des infidélités d’Israël

1Le dixième jour du cinquième mois de la septième année20.1 C’est-à-dire en juillet-août 591 av. J.-C., quelques responsables du peuple d’Israël vinrent consulter l’Eternel. Ils s’assirent devant moi. 2Alors l’Eternel m’adressa la parole en ces termes :

3Fils d’homme, parle aux responsables du peuple d’Israël et dis-leur : « Voici ce que déclare le Seigneur, l’Eternel : Vous osez venir me consulter ? Aussi vrai que je suis vivant, je ne me laisserai pas consulter par vous, le Seigneur, l’Eternel, le déclare. »

4Fils d’homme, porte un jugement sur eux ! N’hésite pas à le faire ! Dénonce les actions abominables que leurs ancêtres ont commises, 5et dis-leur : « Voici ce que déclare le Seigneur, l’Eternel : Le jour où j’ai choisi Israël, j’ai prêté serment envers les descendants de Jacob. Je me suis révélé à eux en Egypte, et je leur ai prêté serment en disant : Je suis l’Eternel votre Dieu20.5 Pour les v. 5-6, voir Ex 6.2-8.. 6Ce jour-là, je leur ai juré de les faire sortir d’Egypte pour les amener dans un pays que j’avais recherché pour eux, un pays ruisselant de lait et de miel, le plus beau de tous les pays. 7Je leur ai dit alors : Que chacun de vous rejette les idoles abominables qu’il a sous les yeux. Ne vous rendez pas impurs avec les idoles de l’Egypte. Je suis l’Eternel votre Dieu.

8Mais ils se sont révoltés contre moi et n’ont pas voulu m’écouter. Aucun d’eux n’a rejeté les idoles abominables qu’il avait sous les yeux ; ils n’ont pas abandonné les idoles de l’Egypte. Je me proposai alors de répandre ma fureur sur eux et d’assouvir ma colère contre eux en Egypte. 9Mais j’ai agi par égard pour ma renommée, pour que je ne sois pas méprisé par les peuples parmi lesquels ils habitaient, car je m’étais fait connaître à eux sous les yeux de ces peuples dans le but de les faire sortir d’Egypte. 10Je les ai donc fait sortir d’Egypte et je les ai conduits au désert. 11Je leur ai donné mes lois et je leur ai fait connaître mes commandements qui font obtenir la vie à celui qui les applique. 12Je leur ai aussi fait don de mes jours de sabbat pour qu’ils servent de signe entre moi et eux, pour qu’ils sachent que moi, l’Eternel, je fais d’eux un peuple saint.

13Mais la communauté d’Israël s’est révoltée contre moi dans le désert, ils n’ont pas vécu selon mes lois et ils ont rejeté mes commandements qui font obtenir la vie à celui qui les applique. Ils ont constamment profané mes jours de sabbat. Je me suis proposé alors de déchaîner ma colère contre eux dans le désert pour les exterminer20.13 Pour les v. 13-17, voir Nb 11 à 25.. 14Mais j’ai agi par égard pour ma renommée, pour que je ne sois pas méprisé par les peuples sous les yeux desquels je les avais fait sortir d’Egypte. 15Je leur ai pourtant juré dans le désert de ne pas les faire entrer dans le pays que je leur avais destiné, ce pays ruisselant de lait et de miel, le plus beau de tous les pays. 16J’en ai fait le serment parce qu’ils avaient méprisé mes commandements, qu’ils n’avaient pas obéi à mes lois et qu’ils avaient profané mes jours de sabbat, car leur cœur restait attaché à leurs idoles. 17Mais, en les voyant, j’ai eu trop pitié d’eux pour les détruire, aussi je ne les ai pas exterminés dans le désert.

La révolte des fils

18Cependant, j’ai dit à leurs enfants dans le désert : Ne suivez pas les principes de vos pères, n’appliquez pas leurs règles et ne vous rendez pas impurs avec leurs idoles. 19Je suis l’Eternel votre Dieu. Vivez selon mes lois, obéissez à mes commandements et appliquez-les. 20Faites de mes jours de sabbat des jours saints pour qu’ils servent de signe entre moi et vous, afin que vous reconnaissiez que moi, l’Eternel, je suis votre Dieu. 21Mais les fils aussi se sont révoltés contre moi. Ils n’ont pas vécu selon mes lois ; ils n’ont pas observé ni appliqué mes commandements qui font obtenir la vie à ceux qui les appliquent. Ils ont profané mes jours de sabbat. J’ai parlé alors de répandre ma fureur sur eux et d’assouvir ma colère contre eux dans le désert. 22Cependant, j’ai retenu ma main et j’ai agi par égard pour ma renommée, pour que je ne sois pas méprisé par les peuples, sous les yeux desquels je les avais fait sortir d’Egypte.

23Pourtant, encore une fois, je leur jurai dans le désert de les disperser parmi des peuples étrangers et de les disséminer en divers pays étrangers, 24parce qu’ils n’avaient pas appliqué mes commandements, qu’ils avaient méprisé mes lois, profané mes jours de sabbat et que leurs regards restaient tournés vers les idoles de leurs pères. 25C’est pourquoi je leur ai donné des lois qui leur étaient funestes et des commandements qui ne pouvaient les faire vivre20.25 Car la désobéissance à la Loi entraîne la malédiction et la mort : Dt 29.18-20 ; 30.15-20 (voir Rm 3.20 ; 7.10).. 26Je les ai rendus impurs par leurs offrandes quand ils sacrifiaient tous leurs premiers-nés, pour les frapper de stupeur afin qu’ils reconnaissent que je suis l’Eternel20.26 Voir 16.20 et note.. »

Les infidélités dans le pays promis

27C’est pourquoi, fils d’homme, parle à la communauté d’Israël, et dis-leur : « Voici ce que déclare le Seigneur, l’Eternel : Vos ancêtres m’ont outragé par leurs rébellions contre moi. 28Je les ai fait entrer dans le pays que j’avais juré de leur donner. Or, partout où ils ont vu une colline élevée ou un arbre vert, ils ont offert leurs sacrifices et ils ont présenté leurs offrandes qui m’irritaient ; ils y ont apporté leurs parfums apaisants et y ont répandu leurs libations. 29Je leur ai demandé alors : Qu’est-ce que ce haut lieu où vous vous rendez ? Et ce nom de “haut lieu” a subsisté jusqu’à ce jour. »

30C’est pourquoi, dis à la communauté d’Israël : « Voici ce que déclare le Seigneur, l’Eternel : Ne vous rendez-vous pas impurs en suivant le chemin de vos ancêtres ? Ne vous prostituez-vous pas à leurs idoles abominables ? 31Quand vous présentez vos offrandes, quand vous faites passer vos enfants par le feu pour les offrir en sacrifice, vous continuez encore aujourd’hui à vous rendre impurs avec toutes vos idoles. Et vous croyez que je vais me laisser consulter par vous, gens d’Israël ? Aussi vrai que je suis vivant, le Seigneur, l’Eternel, le déclare, je ne me laisserai pas consulter par vous.

Un nouveau commencement

32Le rêve qui hante votre esprit ne se réalisera pas. Car vous dites : “Nous voulons être comme les gens des autres nations, comme les peuples des autres pays, nous voulons aussi rendre un culte à des dieux en bois et en pierre.” 33Aussi vrai que je suis vivant, le Seigneur, l’Eternel, le déclare, je régnerai sur vous en déployant ma force et ma puissance et en déchaînant ma colère. 34J’interviendrai en déployant ma force et ma puissance et en déchaînant ma colère, pour vous faire sortir du milieu des peuples, et je vous rassemblerai des pays étrangers où vous avez été dispersés. 35Je vous amènerai au désert à l’écart des autres peuples, et là, je vous jugerai face à face20.35 Voir Os 2.16.. 36Tout comme j’ai jugé vos ancêtres dans le désert d’Egypte, je vous jugerai vous aussi, le Seigneur, l’Eternel, le déclare. 37Je vous ferai passer sous ma houlette20.37 Comme un berger lorsqu’il compte et trie ses brebis., et je vous lierai de nouveau à moi par l’alliance20.37 Voir Ez 34.11-16.. 38J’éliminerai du milieu de vous ceux qui se révoltent et qui se rendent coupables envers moi. Je les ferai sortir des pays étrangers où ils habitent, mais ils n’entreront pas dans le pays d’Israël20.38 Comme lors de l’Exode, des membres du peuple ne sont pas entrés en Canaan (Nb 14.26-35)., et vous reconnaîtrez que je suis l’Eternel.

39Et maintenant, gens d’Israël, voici ce que déclare le Seigneur, l’Eternel : Que chacun de vous aille adorer ses idoles ! Et après cela, on verra bien si vous refusez de m’écouter et si vous continuez à me profaner par vos offrandes et par vos idoles, moi qui suis saint. 40Car c’est sur ma montagne sainte, sur la haute montagne d’Israël, le Seigneur, l’Eternel, le déclare, que vous, toute la communauté d’Israël, c’est-à-dire tous ceux qui seront dans le pays, me rendront un culte. Là, je vous accepterai, là, j’accueillerai avec plaisir vos offrandes et les prémices de vos dons, et tout ce que vous me consacrerez. 41Je vous agréerai20.41 Allusion en 2 Co 6.17 où le mot traduit par agréerai est rendu par accueillerai. comme un parfum apaisant, quand je vous aurai fait sortir du milieu des peuples et que je vous aurai rassemblés des pays étrangers où vous aurez été dispersés ; et je manifesterai par mon œuvre en votre faveur ma sainteté aux yeux des autres peuples. 42Vous reconnaîtrez que je suis l’Eternel quand je vous aurai ramenés au pays d’Israël, que j’ai juré de donner à vos ancêtres. 43Là aussi, vous vous souviendrez de votre conduite et de toutes les mauvaises actions par lesquelles vous vous êtes rendus impurs. Vous serez pris de dégoût de vous-mêmes à cause de tout le mal que vous avez commis. 44Et vous reconnaîtrez que je suis l’Eternel quand j’agirai ainsi envers vous par égard pour ma renommée, au lieu de vous traiter selon votre mauvaise conduite et vos actes dépravés, gens d’Israël, le Seigneur, l’Eternel, le déclare. »

Ang Pulong Sa Dios

Ezekiel 20:1-49

Ang mga Masinupakon nga mga Israelinhon

1Sa ikanapulo nga adlaw sa ikalima nga bulan, sa ikapito nga tuig sa amo nga pagkabihag, may pipila ka mga pangulo sa Israel nga mianhi kanako ug milingkod sa akong atubangan aron sa pagpangayo ug mensahe gikan sa Ginoo. 2Miingon ang Ginoo kanako, 3“Tawo, ingna ang mga pangulo sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: ‘Mianhi ba kamo aron sa pagpangayo ug mensahe gikan kanako? Ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga dili ko kamo hatagan ug mensahe.’

4“Tawo, hukmi sila. Ipaamgo sila sa mangil-ad nga mga butang nga gihimo sa ilang mga katigulangan. 5Ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: ‘Sa dihang gipili ko ang Israel nga mga kaliwat ni Jacob, ug gipaila ko ang akong kaugalingon kanila didto sa Ehipto, nanumpa ako kanila nga nagaingon, “Ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.” 6Ug niadtong adlawa usab nanumpa ako nga pagawason ko sila gikan sa Ehipto ug dad-on ngadto sa yuta nga gipili ko alang kanila—usa ka maayo ug mabungahon nga yuta,20:6 maayo… yuta: sa Hebreo, yuta nga nagaagas ang gatas ug dugos. Mao usab sa bersikulo 15. ang labing maayo nga yuta sa tanan. 7Unya miingon ako kanila, “Isalikway na ninyo ang inyong mangil-ad nga mga dios-dios. Ayaw ninyo hugawi ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagsimba sa mga dios-dios sa Ehipto, kay ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.”

8“ ‘Apan misupak sila kanako, ug wala sila mamati. Wala nila isalikway ang mangil-ad nga mga dios-dios sa Ehipto. Busa miingon ako nga ipatagamtam ko kanila ang akong labihan nga kasuko didto sa Ehipto. 9Apan wala ko kini himoa kay gipanalipdan ko ang akong ngalan aron dili kini panamastamasan sa mga nasod sa palibot sa Israel nga nakahibalo nga nagpadayag ako ngadto sa mga Israelinhon nga pagawason ko sila gikan sa Ehipto. 10Busa gipagawas ko sila gikan sa Ehipto ug gidala sa kamingawan. 11Didto, gihatag ko kanila ang akong mga sugo ug mga lagda nga angay nilang tumanon aron padayon silang mabuhi. 12Gipatuman ko usab kanila ang Adlaw nga Igpapahulay ingon nga ilhanan sa amo nga kasabotan. Kini magpahinumdom kanila nga ako, ang Ginoo, nagpili kanila nga mahimo nga akong katawhan.

13“ ‘Apan misupak kanako ang katawhan sa Israel didto sa kamingawan. Wala nila tumana ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda. Kon gituman lang unta nila kini, padayon silang mabuhi. Wala gyud nila pakabalaana ang Adlaw nga Igpapahulay nga gipatuman ko kanila. Busa miingon ako nga ipatagamtam ko kanila ang akong kasuko aron malaglag sila sa hingpit didto sa kamingawan. 14Apan wala ko kini himoa tungod kay maulawan ang akong ngalan sa mga nasod nga nakahibalo nga gipagawas ko ang mga Israelinhon gikan sa Ehipto. 15Nanumpa usab ako kanila didto sa kamingawan nga dili ko sila dad-on didto sa yuta nga akong gihatag kanila—ang maayo ug mabungahon nga yuta, ang labing maayo nga yuta sa tanan. 16Gipanumpa ko kini kanila tungod kay wala nila tumana ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda, ug wala nila pakabalaana ang Adlaw nga Igpapahulay nga akong gipatuman kanila. Gipalabi pa nila ang pagsimba sa ilang mga dios-dios.

17“ ‘Apan bisan pa niini nga ilang gihimo, gikaloy-an ko gihapon sila, ug wala ko sila laglaga sa hingpit didto sa kamingawan. 18Giingnan ko ang ilang mga anak didto sa kamingawan, “Ayaw ninyo sunda ang mga tulumanon ug mga lagda sa inyong mga ginikanan, ug ayaw ninyo hugawi ang inyong kaugalingon pinaagi sa pagsimba sa ilang mga dios-dios. 19Ako mao ang Ginoo nga inyong Dios. Tumana ninyo pag-ayo ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda. 20Pakabalaana ninyo ang Adlaw nga Igpapahulay kay kini ilhanan sa atong kasabotan, ug kini magpahinumdom kaninyo nga ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.”

21“ ‘Apan bisan ang mga kabataan misupak usab kanako. Wala nila tumana ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda. Kon tumanon lang unta nila kini, padayon unta sila nga mabuhi. Ug wala usab nila pakabalaana ang Adlaw nga Igpapahulay nga akong gipatuman kanila. Busa miingon ako nga ipatagamtam ko ang akong labihang kasuko kanila didto sa kamingawan. 22Apan wala ko kini himoa tungod kay maulawan ang akong ngalan sa mga nasod nga nakahibalo nga gipagawas ko ang mga Israelinhon gikan sa Ehipto. 23Apan nanumpa usab ako kanila didto sa kamingawan nga katagon ko sila ngadto sa nagkalain-laing mga nasod, 24tungod kay wala nila tumana ang akong mga pagtulon-an ug mga lagda, ug wala nila pakabalaana ang Adlaw nga Igpapahulay nga akong gipatuman kanila. Gipalabi pa hinuon nila ang pagsimba sa mga dios-dios sa ilang mga katigulangan. 25Busa gipasagdan ko sila nga magtuman sa mga tulumanon ug mga lagda nga dili maayo ug dili makahatag kanilag maayo nga kinabuhi. 26Gipasagdan ko usab sila nga hugaw-hugawan nila ang ilang kaugalingon pinaagi sa ilang paghalad sa mga dios-dios apil na ang paghalad nila sa ilang kamagulangang mga anak nga lalaki. Gitugotan ko kini aron malisang sila ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.’

27“Busa tawo, ingna ang katawhan sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Ang inyong mga katigulangan padayong nagpasipala ug nagsalikway kanako. 28Kay sa dihang gidala ko sila sa yuta nga akong gisaad nga ihatag kanila, naghalad silag mga halad, mga insenso, ug mga ilimnon didto sa matag taas nga bungtod ug sa matag labong nga kahoy nga ilang makita. Busa nasuko ako pag-ayo kanila. 29Nangutana ako kanila, ‘Unsa ba kana nga habog nga dapit nga inyong ginaadtoan?’ ” (Hangtod karon Bamah20:29 Bamah: Ang buot ipasabot, habog nga dapit. ang itawag nila nianang lugara.)

30“Karon, ingna ang katawhan sa Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Hugawan ba usab ninyo ang inyong kaugalingon sama sa gihimo sa inyong mga katigulangan, ug magsimba ba usab kamo sa mangil-ad nga mga dios-dios? 31Bisan gani karon ginahugawan ninyo ang inyong kaugalingon pinaagi sa paghalad sa mga dios-dios apil na ang paghalad ninyo sa inyong mga anak nga lalaki pinaagi sa kalayo. Busa katawhan sa Israel, ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, dili gyud mohatag ug mensahe kaninyo bisan mangayo pa kamo.

32“Dili gyud mahitabo kana nga anaa sa inyong hunahuna nga magpakasama kamo sa mga katawhan sa uban nga nasod nga nagasimba sa dios-dios nga hinimo sa bato ug kahoy. 33Ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga magahari ako kaninyo pinaagi sa akong dakong gahom ug labihan nga kasuko. 34Oo, sa akong dakong gahom ug labihan nga kasuko, kuhaon ko kamo gikan sa nagkalain-laing mga nasod diin kamo nagkatag, 35ug dad-on sa kamingawan sa mga nasod. Ug didto, atubangon ko kamo ug hukman. 36Hukman ko kamo, sama nga gihukman ko ang inyong mga katigulangan didto sa kamingawan sa Ehipto. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini. 37Ilain ko ang mga daotan kaninyo, ug lig-onon ko ang akong kasabotan kaninyo. 38Ibulag ko kaninyo ang mga misupak kanako. Pagawason ko sila gikan sa nasod diin sila nabihag, apan dili sila makasulod sa yuta sa Israel. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.”

39Miingon pa gyud ang Ginoo nga Dios sa katawhan sa Israel, “Sige, padayon kamo sa pag-alagad sa inyong mga dios-dios kon dili kamo gustong motuman kanako. Apan moabot ang panahon nga dili na gyud ninyo mapakaulawan ang akong ngalan pinaagi sa paghalad ngadto sa inyong mga dios-dios. 40Kay didto sa akong balaan nga bukid, sa taas nga bukid sa Israel, ang tanang katawhan sa Israel magaalagad kanako. Didto pagadawaton ko kamo ug hangyoon ko kamo nga maghalad sa inyong pinakamaayo nga mga gasa ug nagkalain-lain pa nga mga halad. 41Kon makuha ko na kamo gikan sa mga nasod diin kamo nagkatibulaag, dawaton ko kamo ingon nga mahumot nga halad. Ipakita ko kaninyo ang akong pagkabalaan atubangan sa mga nasod. 42Ug kon madala ko na kamo sa yuta sa Israel nga akong gipanumpa nga ihatag sa inyong mga katigulangan, mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo. 43Ug didto mahinumdoman ninyo ang inyong mga binuhatan nga nakapahugaw kaninyo, ug kasilagan ninyo ang inyong kaugalingon tungod sa tanan ninyong daotan nga mga binuhatan. 44O katawhan sa Israel, mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo sa dihang trataron ko kamo ug maayo tungod ug alang sa akong ngalan luyo sa inyong daotan ug hugaw nga mga binuhatan. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”

Ang Mensahe sa Dios Batok sa Habagatan sa Juda

45Miingon ang Ginoo kanako, 46“Tawo, pag-atubang sa habagatan ug panghimaraota kini nga lugar nga adunay mga kalasangan. 47Isulti niini nga dapita nga ako, ang Ginoo nga Dios, ang magdaob ug mosunog sa iyang kakahoyan, laya man o buhi. Dili gyud mapalong kini nga nagadilaab nga kalayo. Sunogon niini ang tanan gikan sa habagatan paingon sa amihan. 48Makita sa tanan nga ako, ang Ginoo, mao ang nagdaob niini, ug dili gyud kini mapalong.”

49Unya miingon ako, “O Ginoo nga Dios, ang mga tawo nagaingon nga nagasulti lang ako ug mga sambingay.”