Ezéchiel 17 – BDS & HLGN

La Bible du Semeur

Ezéchiel 17:1-24

Le grand aigle et la vigne

1L’Eternel m’adressa la parole et me dit :

2Fils d’homme, propose une énigme, raconte une parabole à la communauté d’Israël. 3Dis-leur : « Voici ce que déclare le Seigneur, l’Eternel :

Le grand aigle survint.

Ses ailes étaient grandes,

son envergure était très large,

il était couvert d’un plumage

épais,

multicolore.

L’aigle se rendit au Liban

et saisit la cime d’un cèdre17.3 Pour l’explication de la parabole, voir v. 12ss L’aigle désigne Nabuchodonosor, roi de Babylone (v. 12), le Liban est mentionné ici parce qu’il y avait beaucoup de cèdres dans ce pays, le cèdre représente la dynastie davidique.,

4puis arracha ╵son rameau17.4 Le rameau est Yehoyakîn, emmené en exil à Babylone (v. 12). le plus élevé.

Il l’emporta ╵dans un pays de commerçants,

et il le déposa ╵dans une ville de marchands.

5Puis il prit un plant17.5 Le plant désigne Sédécias, que Nabuchodonosor a établi roi à Jérusalem (v. 13). du pays

et le planta dans une pépinière.

Il le mit comme un saule

près des eaux abondantes.

6Le plant poussa

et il devint un cep de vigne

étendant ses sarments, ╵mais il était de taille bien modeste ;

ses sarments se tournaient vers l’aigle

et ses racines ╵restaient sous lui.

Il se développa,

produisit des rameaux

et poussa des sarments.

7Puis survint un autre grand aigle17.7 L’autre grand aigle: le pharaon Hophra avec lequel Sédécias a cherché à s’allier (v. 15).

aux larges ailes,

au plumage abondant.

Et voici que la vigne,

du champ où elle était plantée,

étendit vers lui ses racines

et tendit ses sarments de son côté,

pour se faire arroser par lui.

8Or elle avait été plantée

dans un bon champ,

près des eaux abondantes

où elle poussait des rameaux

et produisait du fruit

et où elle était devenue ╵une superbe vigne.

9Dis-leur : “Voici ce que déclare

le Seigneur, l’Eternel.

Va-t-elle prospérer ?

Le premier aigle

ne va-t-il pas

arracher ses racines,

et la dépouiller de ses fruits

pour les laisser sécher ?

Alors toutes les jeunes pousses

se flétriront.

Il ne faudra ni grands efforts

ni une armée nombreuse

pour la déraciner complètement.

10Voici : elle était bien plantée,

mais pourra-t-elle prospérer ?

Dès que le vent d’orient

se mettra à souffler sur elle,

ne se desséchera-t-elle pas pleinement ?

Oui, sur le terrain même

où elle avait poussé,

elle desséchera.” »

Le sens de la parabole

11Alors l’Eternel m’adressa la parole et me dit :

12Demande, je te prie, à cette communauté rebelle si elle comprend ce que tout cela signifie. Dis-lui : « Le roi de Babylone est allé à Jérusalem, il a capturé son roi et les chefs de la ville, et les a emmenés chez lui à Babylone17.12 Pour les v. 12-15, voir 2 R 24.8 à 25.7 ; 2 Ch 36.9-20.. 13Il a pris un rejeton de la race royale, il a conclu une alliance avec lui en lui faisant prêter serment. Il a emmené les notables du pays, 14pour que le royaume demeure dans l’abaissement, incapable de se relever, et qu’il reste fidèle à son alliance pour subsister. 15Mais celui-ci s’est révolté contre le roi de Babylone, il a envoyé des messagers en Egypte pour qu’elle lui procure des chevaux et un grand nombre de soldats. Réussira-t-il ? Celui qui agit de la sorte s’en sortira-t-il ? Il a rompu l’alliance, et il s’en tirerait ? 16Aussi vrai que je suis vivant, le Seigneur, l’Eternel, le déclare, il mourra dans la ville du roi qui l’a appelé à régner, car il a violé son serment et il a rompu l’alliance conclue avec lui. Il mourra au milieu de Babylone. 17Malgré sa forte armée et la multitude de ses troupes, le pharaon ne pourra rien pour lui au moment du combat, quand les Babyloniens élèveront des terrasses de siège et construiront des terrassements pour faire périr beaucoup de gens. 18Il n’a pas respecté le serment, il a violé l’alliance, et pourtant, il avait bien pris un engagement. Après avoir agi ainsi, il n’en réchappera pas.

19C’est pourquoi, voici ce que déclare le Seigneur, l’Eternel : Aussi vrai que je suis vivant, parce qu’il a méprisé le serment prêté en mon nom et qu’il a violé mon alliance, je le lui ferai payer. 20Je vais étendre mon filet sur lui et il sera pris dans mes mailles. Je le ferai emmener à Babylone, et là, je le ferai passer en jugement pour la trahison dont il s’est rendu coupable à mon égard. 21Ses troupes en fuite tomberont sous l’épée, et ceux qui en réchapperont seront dispersés à tout vent. Ainsi vous reconnaîtrez que moi, l’Eternel, j’ai parlé.

22Voici ce que déclare le Seigneur, l’Eternel : Je prendrai moi-même un rameau tendre de la cime du cèdre élevé et je le mettrai en terre. Je couperai un tendre rejeton du haut de ses branches et je le planterai moi-même sur une très haute montagne17.22 Voir 34.23 ; Es 11.1 ; Jr 23.5-6 ; 33.14-16 ; Za 3.8-10 ; 6.12-15.. 23Je le planterai sur une montagne élevée d’Israël ; il étendra ses branches et portera du fruit, et il deviendra un cèdre magnifique ; toutes sortes d’oiseaux habiteront dans sa ramure et viendront nicher à l’ombre de ses branches17.23 Voir Mt 13.32..

24Alors tous les arbres de la campagne reconnaîtront que moi, je suis l’Eternel, qui abaisse l’arbre élevé et qui élève celui qui était abaissé, qui fais sécher l’arbre vert et reverdir l’arbre sec. Moi, l’Eternel, je le déclare et je le ferai. »

Ang Pulong Sang Dios

Ezekiel 17:1-24

Ang Paanggid Parte sa mga Agila kag sa Ubas

1Nagsiling ang Ginoo sa akon, 2“Tawo, isugid ini nga paanggid sa katawhan sang Israel, 3kag silinga sila nga ako, ang Ginoong Dios, ang nagpasugid sini: May isa ka dako nga agila nga naglupad pa-Lebanon. Malapad ang iya mga pakpak kag madamol ang iya mga bulbol nga lain-lain sing kolor. Naghapon ini sa ibabaw sang kahoy nga sedro, 4kag gin-utod niya ang ugbos sang pinakaibabaw nga sanga. Dayon gindala niya ini sa lugar sang mga negosyante kag gintanom didto.

5“Pagkatapos nagkuha ang agila sang liso sa duta sang Israel kag gintanom ini sa matambok nga duta sa higad sang suba nga sa diin magatubo ini sing madasig. 6Nagtubo ini nga isa ka manubo nga tanom nga nagagapa. Ang mga sanga sini nagagapa pakadto sa agila, kag nagapanggamot ini sang madalom. Nagpananga pa gid ini kag nagpanalingsing.

7“Pero may isa ka dako nga agila nga nag-abot. Malapad man ang iya sini nga mga pakpak kag madamol sing bulbol. Ang mga gamot kag mga sanga sang sadto nga tanom naggapa pakadto sa sini nga agila agod mapatubigan siya sang agila labaw pa sa tubig sang duta nga gintamnan sa iya. 8Ginhimo ini sang tanom bisan nga natanom na siya sa maayo nga duta, nga sa diin may bugana nga tubig nga makapatubo, makapabunga, kag makapatahom sa iya.

9“Karon, ako, ang Ginoong Dios nagapamangkot: Padayon bala ini nga magtubo? Indi! Gabuton ini kag panguhaon ang iya mga bunga, kag pabay-an nga malaya. Madali lang ini gabuton, indi na kinahanglan ang makusog nga tawo ukon ang madamo nga mga tawo sa paggabot sini. 10Bisan itanom pa ini liwat sa lain nga lugar indi na ini magtubo. Malaya ini sing bug-os kon huyupon sang mainit nga hangin halin sa sidlangan. Huo, malaya ini sa iya ginatubuan.”

Ang Kahulugan sang Paanggid

11Dayon nagsiling ang Ginoo sa akon, 12“Pamangkuta ining rebelde nga katawhan sang Israel kon nahibaluan nila kon ano ang kahulugan sang sadto nga paanggid. Silinga sila nga amo ini ang kahulugan: Nagkadto ang hari sang Babilonia sa Jerusalem kag ginbihag niya ang hari sini kag ang mga opisyal, kag gindala niya sila pa-Babilonia. 13Nagpili siya sang isa ka kaliwat sang hari sang Juda kag naghimo siya sang kasugtanan sa iya kag ginpasumpa niya siya nga mag-alagad sa iya. Ginbihag man niya ang mga dungganon nga mga tawo sang Juda 14agod ini nga ginharian indi na makabangon liwat kag indi na makabato sa iya. Makapabilin lang ini nga ginharian kon padayunon niya ang iya kasugtanan sa Babilonia. 15Pero nagrebelde ang hari sang Juda sa hari sang Babilonia paagi sa pagpadala sang mga tawo sa Egipto sa pagkuha sang mga kabayo kag madamo nga mga soldado. Magmadinalag-on bala siya? Makapalagyo bala siya kag makaluwas sa silot sa paglapas niya sa iya kasugtanan sa Babilonia? 16Indi! Kay ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nagasumpa nga ining hari sang Juda sigurado gid nga mapatay sa Babilonia, kay ginlapas niya ang kasugtanan nga iya ginsumpaan sa hari sang Babilonia nga naghimo sa iya nga hari. 17Indi makabulig sa iya sa inaway ang hari sang Egipto17:17 hari sang Egipto: sa Hebreo, Faraon. kag ang iya gamhanan kag madamo nga mga soldado kon magsalakay na17:17 kon magsalakay na: sa literal, kon magtumpok na sang duta nga talaklasan sa pader kag maghimo sang mga tore-tore. ang mga taga-Babilonia sa pagpamatay sang madamo nga kabuhi. 18Ginlapas sang hari sang Juda ang kasugtanan nga iya ginsumpaan nga tumanon sa hari sang Babilonia, gani indi gid siya makaluwas.

19“Ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nagasumpa nga silutan ko gid siya tungod kay ginlapas niya ang akon kasugtanan nga iya ginsumpaan sa akon ngalan. 20Dakpon ko siya sang lambat kag dal-on sa Babilonia, kag didto silutan ko siya tungod kay indi siya matutom sa akon. 21Magakalamatay ang iya mga soldado nga nagapalalagyo, kag ang mga mabilin sa ila magalalapta sa bisan diin nga lugar. Dayon mahibaluan ninyo nga ako, ang Ginoo, ang nagsiling sini.”

Ang Maayo nga Palaabuton nga Ginpromisa sang Dios

22-23Nagsiling pa gid ang Ginoong Dios, “Makuha ako sang ugbos sang pinakaibabaw nga sanga sang sedro kag itanom ko ini sa putokputokan sang mataas nga bukid sang Israel. Magapananga ini kag magapamunga, kag mangin isa ka matahom nga sedro. Magapugad sa sini nga kahoy ang tanan nga klase sang pispis, kag makapasilong sila sa mga sanga sini. 24Kag ang tanan nga kahoy sa duta makahibalo nga ako amo ang Ginoo nga nagautod sa matag-as nga mga kahoy kag nagapataas sa manubo nga mga kahoy. Ako man ang nagapalaya sa malagtom nga mga kahoy kag nagabuhi sa mga laya nga kahoy. Ako, ang Ginoo, ang nagpromisa sini, kag tumanon ko gid ini.”