Esaïe 42 – BDS & HLGN

La Bible du Semeur

Esaïe 42:1-25

Le premier chant du Serviteur

1Voici mon serviteur, ╵que je soutiens,

celui que j’ai choisi, ╵qui fait toute ma joie.

Je lui ai donné mon Esprit

et il établira ╵le droit pour tous les peuples42.1 Voir Mt 3.17 ; 17.5 ; Mc 1.11 ; Lc 3.22 ; 9.35. Les v. 1-4 sont cités en Mt 12.18-21..

2Mais il ne criera pas,

il n’élèvera pas la voix,

il ne la fera pas ╵entendre dans les rues.

3Il ne brisera pas ╵le roseau qui se ploie

et il n’éteindra pas ╵la flamme qui faiblit,

mais il établira le droit ╵selon la vérité.

4Il ne faiblira pas,

et il ne ploiera pas

jusqu’à ce qu’il ait établi ╵le droit sur terre,

jusqu’à ce que les îles ╵et les régions côtières ╵mettent leur espoir en sa loi.

5Car voici ce que dit ╵l’Eternel Dieu

qui a créé les cieux ╵et les a déployés,

lui qui a disposé la terre ╵avec tout ce qu’elle produit,

qui a donné la vie ╵aux hommes qui la peuplent

et le souffle de vie ╵à ceux qui la parcourent :

6Moi, l’Eternel, ╵moi, je t’ai appelé ╵dans un juste dessein

et je te tiendrai par la main ;

je te protégerai ╵et je t’établirai

pour conclure une alliance avec le peuple,

pour être la lumière des peuples étrangers42.6 Voir Es 49.8. Cité en Ac 13.47 ; allusion en Lc 2.32 (voir Jn 8.12 ; Ac 26.23).,

7pour ouvrir les yeux des aveugles,

pour tirer du cachot ╵les prisonniers,

de la maison d’arrêt ╵ceux qui habitent les ténèbres.

8Moi, je suis l’Eternel, ╵tel est mon nom.

Et je ne donnerai ╵ma gloire à aucun autre.

Je ne livrerai pas ╵mon honneur aux idoles.

9Les événements du passé ╵se sont produits.

Et maintenant, j’annonce ╵des événements tout nouveaux ;

avant qu’ils germent,

je vous les fais connaître.

Le cantique nouveau

10Chantez à l’Eternel ╵un cantique nouveau,

entonnez sa louange ╵aux confins de la terre,

vous qui voguez sur mer,

et vous qui la peuplez,

vous les îles ╵et les régions côtières, ╵vous qui les habitez !

11Désert et villes du désert,

campements de Qédar, ╵élevez votre voix !

Habitants de Séla42.11 Qédar désigne le désert Arabique et ses tribus nomades, Séla la capitale fortifiée des Edomites (voir note 2 R 14.7), dont les Nabatéens s’empareront., ╵exultez d’allégresse !

Du sommet des montagnes, ╵poussez des cris de joie,

12et rendez gloire à l’Eternel !

Que jusque dans les îles ╵et les régions côtières, ╵on publie sa louange !

13L’Eternel sortira ╵comme un héros,

comme un homme de guerre, ╵il réveillera son ardeur,

il poussera des cris de guerre, ╵des cris terribles,

il triomphera ╵de ses ennemis.

14Je me suis tu pendant longtemps,

j’ai gardé le silence, ╵je me suis contenu

mais maintenant, ╵comme une femme qui enfante, ╵je pousse des gémissements,

et je respire en haletant.

15Je m’en vais dévaster ╵montagnes et collines

et j’en dessécherai ╵toute végétation,

je changerai les fleuves ╵et j’en ferai des îles,

j’assécherai les lacs,

16les aveugles, ╵je les ferai marcher

sur une route ╵qu’ils ne connaissent pas.

Oui, je les conduirai sur des sentiers ╵dont ils ignorent tout.

Je transformerai devant eux ╵leur obscurité en lumière

et leurs parcours accidentés ╵en terrains plats.

Tout cela, je l’accomplirai

sans rien laisser d’inachevé.

17Mais ceux qui se fient aux idoles,

qui disent aux statues ╵fabriquées de métal fondu :

« Nos dieux, c’est vous ! »

devront se retirer ╵couverts de honte.

La libération du peuple aveugle

Aux sourds et aux aveugles

18Vous les sourds, écoutez !

Vous, les aveugles, ╵regardez et voyez !

19Qui est aveugle, ╵sinon mon serviteur42.19 Il s’agit ici du peuple d’Israël, serviteur de l’Eternel (41.8 ; 43.8, 10). ?

Et qui est sourd, ╵sinon mon messager, ╵mon envoyé ?

Qui est aveugle ╵sinon celui ╵que l’Eternel réhabilite42.19 Autre traduction : celui qui m’est consacré.,

et qui est sourd ╵sinon le serviteur ╵de l’Eternel42.19 D’après deux manuscrits hébreux et un manuscrit grec. Les autres manuscrits ont : et qui est aveugle comme mon serviteur ? ?

20Tu as vu bien des choses,

tu n’as rien retenu.

Tu as l’oreille ouverte,

tu n’as rien entendu.

21Mais à cause de sa justice, ╵l’Eternel a voulu

rendre sa Loi ╵magnifique et sublime.

Un peuple pillé et dépouillé

22Et cependant, voilà un peuple ╵pillé et dépouillé42.22 Par les Babyloniens (39.6).,

ils sont tous pris au piège ╵au fond des fosses,

mis au secret dans des prisons,

ils sont pillés

et nul ne les délivre.

On les a dépouillés

et aucun ne dit : « Restitue ! »

23Qui, parmi vous, ╵prêtera donc l’oreille ?

Qui sera attentif ╵pour écouter, à l’avenir ?

24Qui a livré Jacob ╵à ceux qui le dépouillent ?

Qui livra Israël ╵à ceux qui l’ont pillé ?

N’est-ce pas l’Eternel,

envers qui nous avons péché,

et dont nous avons refusé ╵de suivre les sentiers ╵qu’il nous avait prescrits ?

Oui, ils n’ont pas ╵obéi à sa Loi.

25Alors, il a versé ╵sur Israël

l’ardeur de son courroux,

il a fait déferler sur lui ╵de violents combats.

Sa colère a flambé ╵autour de lui

sans qu’il le reconnaisse,

le feu l’a embrasé

sans qu’il y prenne garde.

Ang Pulong Sang Dios

Isaias 42:1-25

Ang Alagad sang Ginoo

1Nagsiling ang Ginoo, “Ari ang akon alagad nga akon ginapabaskog. Ginpili ko siya kag nalipay ako sa iya. Gamhan ko siya sang akon Espiritu, kag ipaluntad niya ang hustisya sa mga nasyon. 2Indi siya magsinggit ukon maghambal sing mabaskog sa mga dalan. 3Indi niya pagpabay-an ang mga maluya sa pagtuo42:3 mga maluya sa pagtuo: ukon, mga ginapigos. ukon pagtalikdan ang mga nadulaan na sang paglaom. Sa iya katutom ipaluntad gid niya ang hustisya. 4Indi gid siya magkaluya ukon madulaan sang paglaom hasta nga mapaluntad niya ang hustisya sa kalibutan. Bisan ang mga tawo sa malayo nga mga lugar42:4 malayo nga mga lugar: ukon, mga isla; ukon, mga lugar nga malapit sa dagat. Amo man sa bersikulo 10 kag 12. magalaom sa iya mga pagpanudlo.” 5Amo ini ang ginasiling sang Dios, ang Ginoo nga nagtuga sang kalangitan nga daw sa tela nga iya ginhumlad. Ginporma niya ang kalibutan kag ang tanan nga ara sa sini. Siya man ang naghatag sang ginhawa sa mga tawo kag sa tanan nga tinuga nga nagakabuhi sa kalibutan. 6Nagsiling siya sa iya nga alagad, “Ako, ang Ginoo, amo ang nagtawag sa imo sa pagpakita sang akon pagkamatarong. Buligan kag protektaran ko ikaw kag paagi sa imo mahimo ako sang kasugtanan sa mga tawo. Himuon ko ikaw nga pareho sa suga nga magapasanag sa mga nasyon, 7agod magpamuklat sa mga bulag kag maghilway sa mga nabihag, nga napriso sa madulom nga prisohan. 8Ako ang Ginoo, amo ina ang akon ngalan! Indi ko pag-ihatag ang akon kadungganan sa kay bisan sin-o ukon ang pagdayaw nga para sa akon sa mga dios-dios. 9Ang akon mga gintagna natuman, kag karon ipahayag ko ang mga bag-o nga mga butang antes ini matabo.”

Kanta sa Pagdayaw sa Dios

10Magkanta kamo sang bag-o nga kanta sa Ginoo! Magkanta kamo sang mga pagdayaw sa iya, bisan kamo nga ara sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan. Dayawa ninyo siya, kamo nga nagapanakayon kag tanan kamo nga mga tinuga sa dagat, kag kamo nga nagaestar sa malayo nga mga lugar. 11Dayawa ninyo siya, kamo nga ara sa mga banwa sang kamingawan kag kamo nga mga pumuluyo sang Kedar. Magkanta kamo sa kalipay, kamo nga katawhan sang Sela. Maghinugyaw kamo sa putokputokan sang mga bukid. 12Padunggi ninyo kag dayawa ang Ginoo, kamo nga ara sa malayo nga mga lugar. 13Magapakig-away ang Ginoo pareho sa isa ka soldado nga handa na gid sa pagpakig-away. Magasinggit siya bilang tanda sa pagsalakay, kag magadaog siya kontra sa iya mga kaaway. 14Nagasiling siya, “Sa malawig nga tion naghipos lang ako kag ginpunggan ko ang akon kaugalingon. Pero subong, ipakita ko ang akon kaakig. Masinggit ako nga nagahangos pareho sa manugbata nga ginasakitan. 15Laglagon ko ang mga bukid, kag palayaon ang mga tanom. Himuon ko ang mga suba nga mamala nga duta kag pamalahon ko ang mga katubigan. 16Tuytuyan ko ang akon katawhan nga mga bulag sa kamatuoran sa dalan nga wala pa nila maagyan. Pasanagan ko ang ila madulom nga alagyan, kag tapanon ko ang mga kudolkudol nga mga lugar nga ila pagalaktan. Himuon ko ini nga mga butang, kag indi ko sila pag-isikway. 17Pero ang mga nagasalig sa mga dios-dios, nga nagakabig sa mga imahen nga ila dios-dios, magapalagyo sa kahuya.”

Ang Israel Pareho sang Bungol kag Bulag

18Nagsiling ang Ginoo sa iya katawhan, “Kamo nga pareho sa bungol kag bulag, pamati kamo kag magtulok! 19Alagad ko kamo kag akon pinili. Ginapadala ko kamo bilang akon mensahero, pero wala sing may makapareho sa inyo sa pagkabulag kag pagkabungol. 20Madamo na ang inyo nakita pero wala ninyo ini ginasapak. Makabati kamo kuntani pero wala kamo nagapamati.”

21Luyag gid sang Ginoo nga padunggan ang iya kasuguan agod mapakita niya ang iya pagkamatarong.42:21 mapakita niya ang iya pagkamatarong: ukon, luwason niya ang iya katawhan. 22Pero karon ang iya katawhan ginkawatan, gin-agawan sang mga pagkabutang, ginpriso sa buho ukon sa prisohan, kag wala gid sing may nagbulig sa ila. 23May ara bala sa inyo nga luyag magpamati ukon magsapak sining inyo nabatian halin karon? 24Sin-o bala ang nagtugot nga kawatan kag agawan sang pagkabutang ang Israel? Indi bala ang Ginoo, nga sa iya nakasala kita? Kay wala naton pagsunda ang iya mga pamaagi kag wala naton pagtumana ang iya kasuguan. 25Gani ginpakita sang Ginoo ang iya puwerte nga kaakig sa aton paagi sa pagpaantos sa aton sa inaway. Ang iya kaakig pareho sa kalayo nga naglikop kag nagsunog sa aton, pero wala naton ini ginhunahuna kag ginsapak.