Joie et louanges
1On amena le coffre de Dieu et on le déposa au milieu de la tente que David avait fait dresser pour lui, et l’on offrit devant Dieu des holocaustes et des sacrifices de communion. 2Quand David eut achevé d’offrir ces sacrifices, il bénit le peuple au nom de l’Eternel. 3Puis il fit distribuer à tous les Israélites, hommes et femmes, une miche de pain, une portion de viande rôtie et une masse de raisins secs16.3 une portion de viande rôtie et une masse de raisins secs: traduction incertaine. Autre traduction : un gâteau de dattes et un gâteau de raisins. Voir Lv 3.1-17 ; 7.11-21, 28-36..
4Il institua dans leur service devant le coffre de l’Eternel un certain nombre de lévites ayant pour fonction d’invoquer l’Eternel, le Dieu d’Israël, de le célébrer et de le louer. 5C’étaient Asaph, leur chef, Zacharie, son second, puis Yeïel, Shemiramoth, Yehiel, Mattitia, Eliab, Benaya, Obed-Edom et Yeïel. Ils jouaient des instruments de musique, des luths et des lyres, et Asaph faisait retentir les cymbales.
6Les prêtres Benaya et Yahaziel sonnaient continuellement de la trompette devant le coffre de l’alliance de Dieu. 7Ce fut à cette époque que David chargea pour la première fois Asaph et les membres de sa famille de célébrer l’Eternel.
8Louez l’Eternel16.8 Les v. 8-22 reprennent le Ps 105.1-15., ╵et faites appel à lui !
Publiez parmi les peuples ╵ses hauts faits !
9Chantez à sa gloire, ╵et célébrez-le ╵en musique !
Racontez sans cesse ╵toutes ses merveilles !
10Soyez fiers de lui, ╵car il est très saint !
Que le cœur de ceux ╵qui sont attachés à l’Eternel ╵soit rempli de joie !
11Tournez-vous vers l’Eternel ! ╵Faites appel à sa force !
Aspirez à vivre ╵constamment en sa présence !
12Souvenez-vous des merveilles ╵qu’il a accomplies !
Rappelez-vous ses prodiges ╵et les jugements ╵qu’il a prononcés,
13vous, les descendants ╵d’Israël, son serviteur,
vous, descendants de Jacob, ╵vous, qu’il a choisis !
14Notre Dieu, c’est l’Eternel,
sur toute la terre ╵s’exercent ses jugements.
15Souvenez-vous pour toujours ╵de son alliance,
de ce qu’il a donné sa parole ╵pour mille générations :
16il a conclu un traité ╵avec Abraham,
et l’a confirmé ╵par serment à Isaac16.16 Pour les v. 16-18, voir Gn 12.7 ; 26.3 ; 28.13..
17Il l’a confirmé ╵à Jacob ╵en en faisant une loi
et, pour Israël, ╵une alliance pour toujours.
18Il a déclaré : ╵« Je te donnerai ╵le pays de Canaan,
ce sera la part ╵que vous allez posséder. »
19Vous n’étiez alors ╵qu’un très petit nombre,
une poignée d’immigrés,
20allant çà et là, ╵d’une peuplade à une autre,
d’un royaume vers un autre peuple.
21Mais Dieu ne laissa personne ╵les persécuter ;
il réprimanda des rois à leur sujet16.21 Pour les v. 21-22, voir Gn 12.17-20 ; 20.3-7. :
22« Ne maltraitez pas ╵ceux qui me sont consacrés,
et ne faites pas de mal ╵à ceux qui sont mes prophètes ! »
23Chantez à l’Eternel16.23 Les v. 23-33 reprennent le Ps 96., ╵vous, gens du monde entier !
Annoncez chaque jour ╵la bonne nouvelle de son salut !
24Oui, publiez sa gloire ╵au milieu des nations !
Racontez ses prodiges ╵chez tous les peuples !
25Car l’Eternel est grand ╵et digne de louanges,
et il est redoutable ╵bien plus que tous les dieux.
26Car tous les dieux des peuples ╵ne sont que des faux dieux,
alors que l’Eternel ╵a fait le ciel.
27Splendeur et majesté ╵rayonnent de son être,
et puissance et beauté ╵ornent son sanctuaire16.27 D’après l’ancienne version grecque et Ps 96.6 ; le texte hébreu traditionnel a : son lieu. Les deux termes se ressemblent en hébreu..
28Célébrez l’Eternel, ╵vous, gens de tous les peuples,
célébrez l’Eternel, ╵en proclamant ╵sa gloire et sa puissance !
29Célébrez l’Eternel ╵et son nom glorieux !
Apportez vos offrandes ╵et entrez devant lui
et prosternez-vous devant l’Eternel ╵dont la sainteté brille avec éclat16.29 Autre traduction : revêtus de vêtements sacrés. !
30Vous, gens du monde entier, ╵tremblez devant sa face !
Le monde est ferme, ╵il n’est pas ébranlé.
31Que le ciel soit en joie ! ╵Et que la terre exulte d’allégresse !
Qu’à tout peuple on proclame ╵que l’Eternel est roi !
32Que la mer retentisse ╵et tout ce qui l’habite !
Que toute la campagne ╵et tout ce qui s’y trouve ╵se réjouissent !
33Que, dans les bois, les arbres ╵poussent des cris de joie
devant l’Eternel, car il vient ╵pour gouverner16.33 Voir Ps 82.8 et la note. la terre.
34Célébrez l’Eternel16.34 Les v. 34-36 reprennent le Ps 106.1, 47-48. ╵car il est bon,
car son amour ╵dure à toujours16.34 Voir 2 Ch 5.13 ; Esd 3.11 ; Ps 100.5 ; 107.1 ; 118.1, 29 ; 136.1 ; Jr 33.11..
35Et dites : ╵« Délivre-nous, ô Dieu ╵notre Sauveur !
Rassemble-nous, ╵délivre-nous ╵des autres peuples !
Nous te célébrerons, ╵toi qui es saint,
et mettrons notre gloire ╵à te louer. »
36Béni soit l’Eternel, ╵Dieu d’Israël,
d’éternité ╵jusqu’en éternité !
Tout le peuple répondit « Amen ! » et loua l’Eternel.
L’organisation du culte
37David chargea alors Asaph et les membres de sa famille de se tenir devant le coffre de l’alliance de l’Eternel, pour assurer leur service de manière permanente, suivant les rites prévus pour chaque jour.
38Il désigna, comme portiers, Obed-Edom, fils de Yedoutoun, ainsi que soixante-huit hommes de sa parenté, et Hosa. 39Il chargea aussi le prêtre Tsadoq et les autres prêtres de sa parenté d’officier devant le tabernacle16.39 Il s’agit de la tente construite au désert sous la direction de Moïse où étaient toujours offerts les sacrifices prescrits par la Loi (voir Ex 29.38-39 ; Lv 6.7-10 ; Nb 28.3-6). de l’Eternel qui se trouvait sur le haut lieu de Gabaon16.39 1 R 3.4 et note., 40en offrant tous les jours, matin et soir, des holocaustes à l’Eternel sur l’autel des holocaustes, selon tout ce qui est écrit dans la Loi que l’Eternel a donnée à Israël. 41Ils avaient avec eux Hémân, Yedoutoun et les autres hommes qui avaient été choisis et désignés nominativement pour louer l’Eternel en ces termes : « Car son amour dure à toujours. » 42Hémân et Yedoutoun étaient chargés de faire retentir les trompettes et les cymbales, ainsi que les autres instruments de musique destinés à accompagner le chant pour Dieu. Les fils de Yedoutoun étaient affectés aux fonctions de gardiens.
43Puis tout le peuple s’en alla, chacun chez soi, et David rentra aussi chez lui pour bénir sa famille.
1Inilagay nila ang Kahon ng Dios sa loob ng toldang itinayo ni David para rito. Pagkatapos, nag-alay sila sa Panginoon ng mga handog na sinusunog at mga handog para sa mabuting relasyon.16:1 handog para sa mabuting relasyon: Tingnan sa Talaan ng mga Salita sa likod. 2Pagkatapos nilang maghandog nina David, binasbasan niya ang mga tao sa pangalan ng Panginoon. 3Binigyan niya ng tinapay, karne,16:3 karne: Ito ang nasa tekstong Syriac. Sa Hebreo, hindi malinaw ang ibig sabihin nito. at pasas ang bawat isang Israelita, lalaki man o babae.
4Pumili si David ng mga Levita na maglilingkod sa harap ng Kahon ng Panginoon para manalangin, magpasalamat at magpuri sa Panginoon, ang Dios ng Israel. 5Si Asaf ang nanguna sa kanila at siya ang nagpapatunog ng mga pompyang. Sumunod sa kanya ay sina Zacarias, Jeyel, Shemiramot, Jehiel, Matitia, Eliab, Benaya, Obed Edom at Jeyel. Sila ang mga tagatugtog ng lira at alpa. 6Ang mga pari na sina Benaya at Jahaziel ang palaging nagpapatunog ng mga trumpeta sa harapan ng Kahon ng Kasunduan ng Dios.
Ang Awit ng Pasasalamat ni David
(Salmo 105:1-15; 96:1-13; 106:1, 47-48)
7Nang araw na iyon, sa unang pagkakataon ay ibinigay ni David kay Asaf at sa mga kapwa niya Levita ang awit na ito ng pasasalamat sa Panginoon:
8Pasalamatan nʼyo ang Panginoon. Sambahin nʼyo siya!
Ihayag sa mga tao ang kanyang mga ginawa.
9Awitan nʼyo siya ng mga papuri;
ihayag ang lahat ng kamangha-mangha niyang mga gawa.
10Purihin nʼyo ang kanyang banal na pangalan.
Magalak kayo, kayong mga lumalapit sa Panginoon.
11Magtiwala kayo sa Panginoon,
at sa kanyang kalakasan.
Palagi kayong dumulog sa kanya.
12-13Kayong mga pinili ng Dios na mga lahi ni Jacob na lingkod ng Dios, alalahanin ninyo ang kahanga-hanga niyang mga gawa, mga himala, at ang kanyang mga paghatol.
14Siya ang Panginoon na ating Dios,
at siya ang namamahala sa buong mundo.
15Hindi niya kinakalimutan ang kanyang kasunduan at pangako sa libu-libong henerasyon.
16Ang kasunduang ito ay ginawa niya kay Abraham,
at ipinangako niya kay Isaac.
17Ipinagpatuloy niya ang kasunduang ito kay Jacob,16:17 Jacob: sa literal, Israel.
at magpapatuloy ito magpakailanman.
18Sinabi niya sa bawat isa sa kanila,
“Ibibigay ko sa inyo ang lupain ng Canaan,
ipamamana ko ito sa inyo at sa inyong mga angkan.”16:18 inyong … angkan: sa Hebreo, mana ninyo.
19Noon iilan pa lang ang mga mamamayan ng Dios,
at mga dayuhan pa lang sila sa lupain ng Canaan.
20Nagpalipat-lipat sila sa mga bansa at mga kaharian.
21Ngunit hindi pinahintulutan ng Dios na apihin sila.
Para maproteksyunan sila, sinaway niya ang mga hari na kumakalaban sa kanila.
22Sinabi niya,
“Huwag ninyong galawin ang hinirang kong mga lingkod,
huwag ninyong saktan ang aking mga propeta.”
23Kayong mga tao sa buong mundo, umawit kayo sa Panginoon.
Ipahayag ninyo sa bawat araw ang tungkol sa pagliligtas niya sa atin.
24Ipahayag ninyo sa lahat ng tao sa mga bansa ang kanyang kapangyarihan at kahanga-hangang mga gawa.
25Dahil dakila ang Panginoon at karapat-dapat papurihan.
Dapat siyang katakutan ng higit kaysa sa lahat ng mga dios,
26dahil ang lahat ng dios ng ibang mga bansa ay ginawa lang nila para sambahin,
ngunit ang Panginoon ang lumikha ng langit.
27Nasa kanya ang kaluwalhatian at karangalan;
ang kalakasan at kagalakan ay nasa kanyang tahanan.
28Purihin ninyo ang Panginoon,
kayong lahat ng tao sa mundo.
Purihin ninyo ang kanyang kaluwalhatian at kapangyarihan.
29Ibigay ninyo sa Panginoon ang mga papuring nararapat sa kanya.
Magdala kayo ng mga handog at pumunta sa kanyang presensya.
Sambahin ninyo ang Panginoon sa kagandahan ng kanyang kabanalan.
30Matakot kayo sa kanya, kayong lahat ng nasa sanlibutan.
Matatag niyang itinayo ang mundo at hindi ito mauuga.
31Magalak ang buong kalangitan at mundo;
ipahayag sa mga bansa, “Naghahari ang Panginoon.”
32Magalak din ang mga karagatan, bukirin at ang lahat ng nasa kanila.
33At ang mga puno sa gubat ay aawit sa tuwa sa presensya ng Panginoon.
Dahil darating siya upang hatulan ang mga tao sa mundo.
34Magpasalamat kayo sa Panginoon dahil siyaʼy mabuti;
ang kanyang pag-ibig ay walang hanggan.
35Manalangin kayo, “Iligtas nʼyo kami, O Dios na aming Tagapagligtas;
palayain nʼyo po kami sa mga bansa at muli kaming tipunin sa aming lupain,
upang makapagpasalamat at makapagbigay kami ng papuri sa inyong kabanalan.”16:35 kabanalan: sa literal, banal na pangalan.
36Purihin ang Panginoon, ang Dios ng Israel, magpakailanman.
At ang lahat ay magsabing, “Amen!” Purihin ninyo ang Panginoon!
37Ipinagkatiwala ni David kay Asaf at sa kapwa nito Levita ang palaging paglilingkod sa harap ng Kahon ng Kasunduan ng Panginoon, ayon sa kailangang gawin sa bawat araw. 38Kabilang sa grupong ito ay si Obed Edom na anak ni Jedutun, si Hosa, at ang 68 pang Levita, na mga guwardya ng Tolda.
39Ipinagkatiwala ni David sa pari na si Zadok at sa kanyang mga kapwa pari ang Tolda ng Panginoon doon sa mataas na lugar sa Gibeon. 40Sila ang palaging nag-aalay ng mga handog na sinusunog sa altar, araw at gabi, ayon sa lahat ng nakasulat sa Kautusan ng Panginoon na ibinigay niya sa Israel. 41Kasama rin nila sina Heman, Jedutun, at ang iba pang mga pinili sa pag-awit ng pagpapasalamat sa Panginoon dahil sa pag-ibig niyang walang hanggan. 42Tungkulin nina Heman at Jedutun ang pagpapatunog ng mga trumpeta, pompyang at ng iba pang mga instrumento na ginagamit sa pag-awit ng mga awitin para sa Panginoon. Ang mga anak ni Jedutun ang pinagkatiwalaan na magbantay sa pintuan.
43Pagkatapos, umuwi ang lahat sa mga bahay nila, at si David ay umuwi rin para basbasan ang kanyang pamilya.
