Joie et louanges
1On amena le coffre de Dieu et on le déposa au milieu de la tente que David avait fait dresser pour lui, et l’on offrit devant Dieu des holocaustes et des sacrifices de communion. 2Quand David eut achevé d’offrir ces sacrifices, il bénit le peuple au nom de l’Eternel. 3Puis il fit distribuer à tous les Israélites, hommes et femmes, une miche de pain, une portion de viande rôtie et une masse de raisins secs16.3 une portion de viande rôtie et une masse de raisins secs: traduction incertaine. Autre traduction : un gâteau de dattes et un gâteau de raisins. Voir Lv 3.1-17 ; 7.11-21, 28-36..
4Il institua dans leur service devant le coffre de l’Eternel un certain nombre de lévites ayant pour fonction d’invoquer l’Eternel, le Dieu d’Israël, de le célébrer et de le louer. 5C’étaient Asaph, leur chef, Zacharie, son second, puis Yeïel, Shemiramoth, Yehiel, Mattitia, Eliab, Benaya, Obed-Edom et Yeïel. Ils jouaient des instruments de musique, des luths et des lyres, et Asaph faisait retentir les cymbales.
6Les prêtres Benaya et Yahaziel sonnaient continuellement de la trompette devant le coffre de l’alliance de Dieu. 7Ce fut à cette époque que David chargea pour la première fois Asaph et les membres de sa famille de célébrer l’Eternel.
8Louez l’Eternel16.8 Les v. 8-22 reprennent le Ps 105.1-15., ╵et faites appel à lui !
Publiez parmi les peuples ╵ses hauts faits !
9Chantez à sa gloire, ╵et célébrez-le ╵en musique !
Racontez sans cesse ╵toutes ses merveilles !
10Soyez fiers de lui, ╵car il est très saint !
Que le cœur de ceux ╵qui sont attachés à l’Eternel ╵soit rempli de joie !
11Tournez-vous vers l’Eternel ! ╵Faites appel à sa force !
Aspirez à vivre ╵constamment en sa présence !
12Souvenez-vous des merveilles ╵qu’il a accomplies !
Rappelez-vous ses prodiges ╵et les jugements ╵qu’il a prononcés,
13vous, les descendants ╵d’Israël, son serviteur,
vous, descendants de Jacob, ╵vous, qu’il a choisis !
14Notre Dieu, c’est l’Eternel,
sur toute la terre ╵s’exercent ses jugements.
15Souvenez-vous pour toujours ╵de son alliance,
de ce qu’il a donné sa parole ╵pour mille générations :
16il a conclu un traité ╵avec Abraham,
et l’a confirmé ╵par serment à Isaac16.16 Pour les v. 16-18, voir Gn 12.7 ; 26.3 ; 28.13..
17Il l’a confirmé ╵à Jacob ╵en en faisant une loi
et, pour Israël, ╵une alliance pour toujours.
18Il a déclaré : ╵« Je te donnerai ╵le pays de Canaan,
ce sera la part ╵que vous allez posséder. »
19Vous n’étiez alors ╵qu’un très petit nombre,
une poignée d’immigrés,
20allant çà et là, ╵d’une peuplade à une autre,
d’un royaume vers un autre peuple.
21Mais Dieu ne laissa personne ╵les persécuter ;
il réprimanda des rois à leur sujet16.21 Pour les v. 21-22, voir Gn 12.17-20 ; 20.3-7. :
22« Ne maltraitez pas ╵ceux qui me sont consacrés,
et ne faites pas de mal ╵à ceux qui sont mes prophètes ! »
23Chantez à l’Eternel16.23 Les v. 23-33 reprennent le Ps 96., ╵vous, gens du monde entier !
Annoncez chaque jour ╵la bonne nouvelle de son salut !
24Oui, publiez sa gloire ╵au milieu des nations !
Racontez ses prodiges ╵chez tous les peuples !
25Car l’Eternel est grand ╵et digne de louanges,
et il est redoutable ╵bien plus que tous les dieux.
26Car tous les dieux des peuples ╵ne sont que des faux dieux,
alors que l’Eternel ╵a fait le ciel.
27Splendeur et majesté ╵rayonnent de son être,
et puissance et beauté ╵ornent son sanctuaire16.27 D’après l’ancienne version grecque et Ps 96.6 ; le texte hébreu traditionnel a : son lieu. Les deux termes se ressemblent en hébreu..
28Célébrez l’Eternel, ╵vous, gens de tous les peuples,
célébrez l’Eternel, ╵en proclamant ╵sa gloire et sa puissance !
29Célébrez l’Eternel ╵et son nom glorieux !
Apportez vos offrandes ╵et entrez devant lui
et prosternez-vous devant l’Eternel ╵dont la sainteté brille avec éclat16.29 Autre traduction : revêtus de vêtements sacrés. !
30Vous, gens du monde entier, ╵tremblez devant sa face !
Le monde est ferme, ╵il n’est pas ébranlé.
31Que le ciel soit en joie ! ╵Et que la terre exulte d’allégresse !
Qu’à tout peuple on proclame ╵que l’Eternel est roi !
32Que la mer retentisse ╵et tout ce qui l’habite !
Que toute la campagne ╵et tout ce qui s’y trouve ╵se réjouissent !
33Que, dans les bois, les arbres ╵poussent des cris de joie
devant l’Eternel, car il vient ╵pour gouverner16.33 Voir Ps 82.8 et la note. la terre.
34Célébrez l’Eternel16.34 Les v. 34-36 reprennent le Ps 106.1, 47-48. ╵car il est bon,
car son amour ╵dure à toujours16.34 Voir 2 Ch 5.13 ; Esd 3.11 ; Ps 100.5 ; 107.1 ; 118.1, 29 ; 136.1 ; Jr 33.11..
35Et dites : ╵« Délivre-nous, ô Dieu ╵notre Sauveur !
Rassemble-nous, ╵délivre-nous ╵des autres peuples !
Nous te célébrerons, ╵toi qui es saint,
et mettrons notre gloire ╵à te louer. »
36Béni soit l’Eternel, ╵Dieu d’Israël,
d’éternité ╵jusqu’en éternité !
Tout le peuple répondit « Amen ! » et loua l’Eternel.
L’organisation du culte
37David chargea alors Asaph et les membres de sa famille de se tenir devant le coffre de l’alliance de l’Eternel, pour assurer leur service de manière permanente, suivant les rites prévus pour chaque jour.
38Il désigna, comme portiers, Obed-Edom, fils de Yedoutoun, ainsi que soixante-huit hommes de sa parenté, et Hosa. 39Il chargea aussi le prêtre Tsadoq et les autres prêtres de sa parenté d’officier devant le tabernacle16.39 Il s’agit de la tente construite au désert sous la direction de Moïse où étaient toujours offerts les sacrifices prescrits par la Loi (voir Ex 29.38-39 ; Lv 6.7-10 ; Nb 28.3-6). de l’Eternel qui se trouvait sur le haut lieu de Gabaon16.39 1 R 3.4 et note., 40en offrant tous les jours, matin et soir, des holocaustes à l’Eternel sur l’autel des holocaustes, selon tout ce qui est écrit dans la Loi que l’Eternel a donnée à Israël. 41Ils avaient avec eux Hémân, Yedoutoun et les autres hommes qui avaient été choisis et désignés nominativement pour louer l’Eternel en ces termes : « Car son amour dure à toujours. » 42Hémân et Yedoutoun étaient chargés de faire retentir les trompettes et les cymbales, ainsi que les autres instruments de musique destinés à accompagner le chant pour Dieu. Les fils de Yedoutoun étaient affectés aux fonctions de gardiens.
43Puis tout le peuple s’en alla, chacun chez soi, et David rentra aussi chez lui pour bénir sa famille.
1به اين ترتيب بنیاسرائيل صندوق عهد را به خيمهای كه داوود برايش بر پا كرده بود، آوردند و در حضور خدا قربانیهای سوختنی و سلامتی تقديم كردند. 2در پايان مراسم قربانی، داوود بنیاسرائيل را به نام خداوند بركت داد. 3سپس او به هر يک از زنان و مردان يک قرص نان، يک نان خرما و يک نان كشمشی داد.
4داوود بعضی از لاويان را تعيين كرد تا در جلو صندوق عهد قرار گيرند و خداوند، خدای اسرائيل را با سرود شكر و سپاس بگويند. آنانی كه برای اين خدمت تعيين شدند اينها بودند: 5آساف (سرپرست اين عده كه سنج هم مینواخت)، زكريا، يعیئيل، شميراموت، يحیئيل، متتيا، الیآب، بنايا، عوبيد ادوم و يعیئيل. اين افراد عود و بربط مینواختند. 6بنايا و يحزیئيل كه كاهن بودند، هميشه در جلو صندوق عهد شيپور مینواختند.
سرودی در وصف خدا
(مزامير 105:1-15 و 96:1-13 و 106:1،47،48)
7در آن روز، داوود گروه سرايندگان را تشكيل داد تا در خيمهٔ عبادت برای شكر و سپاس خداوند سرود خوانند. آساف رهبر گروه سرايندگان بود.
8سرودی كه آنها میخواندند اين بود:
خداوند را شكر كنيد و نام او را بخوانيد؛
كارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نماييد.
9در وصف او بسراييد و او را ستايش كنيد؛
از كارهای شگفتانگيز او سخن بگوييد.
10ای طالبان خداوند شادی نماييد
و به نام مقدس او فخر كنيد!
11خداوند و قوت او را طالب باشيد
و پيوسته حضور او را بخواهيد.
12-13ای فرزندان بندهٔ خدا يعقوب،
و ای پسران برگزيدهٔ او اسرائيل،
آيات و معجزات او را
و فرامينی را كه صادر میكند، به ياد آوريد.
14او خداوند، خدای ماست،
و قدرتش در تمام دنيا نمايان است.
15عهد او را هميشه به یاد داشته باشيد
عهدی كه با هزاران پشت بسته است؛
16عهد او را با ابراهيم،
و وعدهٔ او را به اسحاق!
17او با يعقوب عهد بست
و به اسرائيل وعدهای جاودانی داد.
18او گفت: «سرزمين كنعان را به شما میبخشم
تا ملک و ميراثتان باشد.»
19بنیاسرائيل قومی كوچک بودند
و در آن ديار غريب؛
20ميان قومها سرگردان بودند
و از مملكتی به مملكتی ديگر رانده میشدند.
21اما خداوند نگذاشت كسی به آنها صدمه برساند،
و به پادشاهان هشدار داد كه بر ايشان ظلم نكنند:
22«برگزيدگان مرا آزار ندهيد!
بر انبيای من دست ستم دراز نكنيد!»
23ای مردم روی زمين، در وصف خداوند بسراييد!
هر روز اعلام كنيد كه او نجات میدهد!
24شكوه و جلال او را در ميان قومها ذكر كنيد،
و از معجزات او در ميان قومها سخن بگوييد.
25خداوند عظيم است، او را ستايش كنيد؛
او برتر از تمام خدايان است، وی را احترام نماييد.
26خدايان ساير قومها بتهايی بيش نيستند،
اما خداوند ما آسمانها را آفريده است.
27شكوه و جلال در حضور اوست،
و قدرت و شادمانی در خانهٔ او.
28ای تمام قومهای روی زمين، خداوند را توصيف نماييد؛
قدرت و شكوه او را توصيف نماييد؛
29عظمت نام خداوند را توصيف نماييد!
با هدايا به حضورش بياييد،
او را در شكوه قدوسيتش بپرستيد!
30ای تمام مردم روی زمين، در حضور او بلرزيد،
در حضور او كه دنيا را استوار نموده است!
31آسمان شادی كند و زمين به وجد آيد،
تمام قومها بگويند:
«اين خداوند است كه سلطنت میكند.»
32دريا و موجوداتش غرش نمايند،
صحرا و حيواناتش وجد كنند،
33درختان جنگل با شادی بسرايند،
در حضور خداوند كه برای داوری جهان میآيد.
34خداوند را سپاس گوييد،
زيرا او نيكوست و محبتش ابدی.
35بگوييد: «ای خدای نجات دهندهٔ ما، ما را نجات ده،
ما را جمع كن و از ميان قومها برهان،
تا نام مقدس تو را سپاس گوييم
و با فخر تو را ستايش كنيم.»
36از ازل تا ابد، بر خداوند، خدای اسرائيل سپاس باد!
و همه گفتند: «آمين» و خداوند را ستايش كردند.
پرستش خدا در اورشليم و جبعون
37داوود ترتيبی داد كه آساف و همكاران لاوی او به طور مرتب در جايی كه صندوق عهد خداوند نگهداری میشد خدمت كنند و كارهای روزانهٔ آنجا را انجام دهند. 38عوبيد ادوم (پسر يدوتون) با شصت و هشت همكارش نيز به ايشان كمک میكرد. عوبيد ادوم و حوسه مسئول نگهبانی از دروازهها بودند. 39در ضمن خيمهٔ عبادت قديمی كه در بالای تپهٔ جبعون بود به همان صورت باقی ماند. داوود، صادوق كاهن و همكاران كاهن او را در آن خيمه گذاشت تا خداوند را در آنجا خدمت كنند. 40آنها هر روز صبح و عصر، روی قربانگاه، قربانيهای سوختنی به خداوند تقديم میكردند، همانطور كه خداوند در تورات به بنیاسرائيل فرموده بود. 41داوود هيمان و يدوتون و چند نفر ديگر را هم كه انتخاب شده بودند تعيين كرد تا خداوند را به خاطر محبت ابدیاش ستايش كنند. 42آنها با نواختن شيپور و سنج و ساير آلات موسيقی، خدا را ستايش میكردند. پسران يدوتون كنار دروازه میايستادند.
43پس از پايان مراسم، مردم به خانههايشان رفتند و داوود بازگشت تا خانهٔ خود را تبرک نمايد.
