Dwom 94
1Awurade, Onyankopɔn a wotɔ werɛ,
Onyankopɔn a wotɔ werɛ, hyerɛn.
2Sɔre, Ao wo a woyɛ asase so ɔtemmufoɔ,
tua ahantanfoɔ ka sɛdeɛ ɛfata wɔn.
3Ao Awurade, ɛnkɔsi da bɛn,
amumuyɛfoɔ nnye wɔn ani nkɔsi da bɛn?
4Wɔkasa ahantan so;
ahohoahoa ahyɛ abɔnefoɔ nyinaa ma.
5Ao Awurade, wɔdwerɛ wo nkurɔfoɔ;
wɔhyɛ wʼagyapadeɛ so.
6Wɔkunkumm akunafoɔ ne amanfrafoɔ;
na wɔdi nwisiaa awu.
7Wɔka sɛ, “Awurade nhunu,
Yakob Onyankopɔn ayi nʼani.”
8Monhwɛ yie, mo agyimifoɔ a mowɔ nnipa no mu;
nkwaseafoɔ, da bɛn na mobɛhunu nyansa?
9Deɛ ɔbɔɔ aso no, ɔrente asɛm anaa?
Deɛ ɔyɛɛ ani no, ɔrenhunu adeɛ anaa?
10Deɛ ɔtenetene aman so no rentwe aso anaa?
Deɛ ɔkyerɛkyerɛ onipa no nnim nyansa anaa?
11Awurade nim onipa nsusuiɛ;
ɔnim sɛ ɛnkɔsi hwee.
12Ao Awurade, nhyira ne onipa a wotenetene ne so,
onipa a wokyerɛ no wo mmara no;
13Woma wɔn ɔhome firi amanehunu nna mu,
kɔsi sɛ wɔbɛtu amena ama amumuyɛfoɔ.
14Awurade rempo ne nkurɔfoɔ;
na ɔrennya nʼagyapadeɛ hɔ da.
15Atemmuo bɛgyina teneneeyɛ so bio,
na wɔn a wɔn akoma mu teɛ nyinaa bɛdi so.
16Hwan na ɔbɛsɔre atia amumuyɛfoɔ ama me?
Hwan na ɔbɛsɔre atia abɔnefoɔ ama me?
17Sɛ Awurade ammoa me a,
anka mekɔɔ owuo kommyɛ mu ntɛm so.
18Ɛberɛ a mekaa sɛ, “Menan rewatiri” no,
Ao Awurade, wo dɔ no sɔɔ me mu.
19Ɛberɛ a me dadwene dɔɔso no,
wʼawerɛkyekye maa me kra abotɔyam.
20Ɔhene a porɔeɛ ahyɛ no ma no ne wo wɔ ayɔnkofa anaa?
Wʼani gye ahennie a ɛde amanehunu ba ho anaa?
21Awudifoɔ bɔ mu tia ateneneefoɔ
na wɔn a wɔdi bem no, wɔbu wɔn kumfɔ.
22Nanso Awurade yɛ mʼaban;
na me Onyankopɔn ayɛ ɔbotan a ne mu na menya ahintaeɛ.
23Ɔbɛtua wɔn nnebɔne no so ka
na wɔn amumuyɛ enti, wasɛe wɔn;
Awurade yɛn Onyankopɔn bɛsɛe wɔn.
1Here, U bent de enige
die het recht heeft wraak te nemen.
Kom met uw licht naar ons toe.
2U bent de grote rechter van deze aarde.
Sta op en spreek uw oordeel uit
over alle hoogmoedige mensen.
3Hoelang mogen de ongelovigen
nog blij zijn dat zij het wel alleen kunnen, Here?
4Zij spreken smalend en hooghartig,
al die zondaars denken
dat zij het hoogste woord kunnen voeren.
5Zij lopen uw volk onder de voet, Here.
Zij onderdrukken uw land.
6Zij plegen moord en doodslag
onder de vreemdelingen, de weduwen en wezen.
7Zij denken bij zichzelf:
‘De Here ziet het toch niet,
ach, Jakobs God heeft wel iets anders te doen.’
8Laten alle onverstandigen maar eens opletten.
Dwazen, ga uw hersens maar eens gebruiken!
9Denkt u nu echt dat God, die het oor maakte,
Zelf niet horen kan?
Of dat de Maker van het oog
Zelf niets ziet?
10Hij leert de volken hoe zij moeten leven,
daarom zal Hij hen ook straffen.
Hij geeft de mensen immers alles wat zij nodig hebben?
11De Here weet precies wat in de mensen omgaat:
het is allemaal nutteloos.
12Gelukkig is de man die door U wordt getuchtigd, Here.
Die van U onderricht krijgt in uw wetten.
13Hij zal rust ervaren in moeilijke tijden,
zelfs als zijn vijand een val voor hem opzet.
14De Here laat zijn volk niet in de steek,
Hij blijft naar hen omzien.
15Er zal weer eerlijk recht worden gesproken
en alle oprechte mensen zullen zich daarbij aansluiten.
16Wie verdedigt mij tegen deze slechte mensen?
Wie komt voor mij op tegen deze zondaars?
17Als de Here mij niet had geholpen,
had niemand meer iets van mij gehoord.
18Juist toen ik dacht dat ik het niet meer aankon,
ervoer ik de kracht van uw goedheid en liefde, Here.
19Terwijl allerlei gedachten in mij omgingen,
waren het juist uw troostwoorden die mij opbeurden.
20Zou U iets te maken hebben met de plaats waar de zonde zetelt?
Waar men zogenaamd uit eerlijkheid het grootste onheil aanricht?
21Dat soort mensen loert op het leven van de oprechte mensen,
zij veroordelen onschuldigen.
22Maar ik vond mijn toevlucht bij de Here,
Hij was mij tot een burcht.
Mijn God is mijn rots.
23Hij heeft hun het kwaad vergolden.
Hij vernietigde hen in hun zonde.
Hij is de Here, onze God.
