Dwom 142
Dawid deɛ. Ɛberɛ a na ɔwɔ ɔbodan mu no. Mpaeɛbɔ.
1Meteam mesu frɛ Awurade;
me ma me nne so su frɛ Awurade sɛ ɔnhunu me mmɔbɔ.
2Mehwie mʼahiasɛm megu nʼanim;
meka me haw kyerɛ no.
3Sɛ me ɔkra tɔ baha wɔ me mu a,
ɛyɛ wo na wonim mʼakwan.
Ɛkwan a menam so no
nnipa asum me afidie wɔ so.
4Hwɛ me nifa so na hunu sɛ;
mʼasɛm mfa obiara ho;
menni dwanekɔbea bi;
me nkwa mfa obiara ho.
5Ao Awurade, mesu mefrɛ wo;
mese, “Wone me dwanekɔbea,
me kyɛfa wɔ ateasefoɔ asase so.”
6Tie me sufrɛ,
na mewɔ ahohia kɛseɛ mu;
gye me firi mʼataafoɔ nsam,
ɛfiri sɛ wɔn ho yɛ den sene me.
7Yi me firi me nneduadan mu,
na makamfo wo din.
Afei teneneefoɔ bɛtwa me ho ahyia
ɛsiane wo papa a woayɛ me enti.
1Een leerzaam gedicht van David.
2Hardop roep ik naar de Here
en ik smeek Hem naar mij te luisteren.
3Ik stort mijn hele hart voor Hem uit,
al mijn ellende vertel ik Hem.
4Als alles mij te veel wordt,
weet U hoe ik verder moet.
Men zet vallen voor mij op het pad dat ik moet gaan.
5Ik kijk naar rechts en zie uit naar hulp,
maar geen mens kijkt naar mij om.
Ik heb geen plek om te schuilen
en niemand vraagt hoe het met mij gaat.
6Here, ik roep naar U:
‘U bent de beste plaats om te schuilen.
U houdt mij in leven.
7Luister naar mijn smeekgebed,
ik ben zo verzwakt.
Bevrijd mij van de vijanden
die mij achtervolgen,
zij zijn veel sterker dan ik.
8Leid mij uit deze diepe ellende,
dan zal ik uw naam prijzen.
Als U mij redt,
zullen oprechte mensen om mij heen komen staan.’
