NWOMA A ƐTƆ SO NNUM
Nnwom 107–150
Dwom 107
1Monna Awurade ase na ɔyɛ;
na nʼadɔeɛ wɔ hɔ daa.
2Momma wɔn a Awurade agye wɔn nka saa,
wɔn a wagye wɔn afiri ɔtamfoɔ nsam no,
3wɔn a ɔboaboaa wɔn ano firii nsase soɔ no,
ɛfiri apueeɛ kɔsi atɔeɛ, atifi kɔsi anafoɔ.
4Ebinom kyinkyinii wɔ nsase paradada so,
a wɔanhunu ɛkwan ankɔ kuropɔn no mu, baabi a wɔbɛtumi anya atenaeɛ.
5Ɛkɔm ne sukɔm dee wɔn
na wɔtotɔɔ baha.
6Afei wɔsu frɛɛ Awurade wɔ wɔn amanehunu mu,
na ɔgyee wɔn firii wɔn ahohiahia mu.
7Ɔde wɔn faa ɛkwan tee so
baa kuropɔn a wɔtumi tena mu no mu.
8Momma wɔnna Awurade ase, nʼadɔeɛ a ɛnsa da ho
ne nʼanwanwadeɛ a ɔyɛ ma nnipa.
9Ɔma wɔn a sukɔm de wɔn nsuo
na ɔde nnepa hyɛ wɔn a ɛkɔm de wɔn ma.
10Ebinom tenaa esum ne awerɛhoɔ mu,
nneduafoɔ a wɔde dadeɛ nkɔnsɔnkɔnsɔn agu wɔn,
11ɛfiri sɛ, wɔtee Onyankopɔn nsɛm ho atua
na wɔbuu Ɔsorosoroni no agyinatuo animtiaa.
12Enti ɔgyaa wɔn maa adwuma den;
wɔsuntisuntiiɛ na wɔannya ɔboafoɔ.
13Afei, wɔsu frɛɛ Awurade wɔ wɔn amanehunu mu,
na ɔgyee wɔn firii wɔn ahohiahia mu.
14Ɔyii wɔn firii esum ne awerɛhoɔ mu
na ɔbubuu wɔn nkɔnsɔnkɔnsɔn mu.
15Momma wɔnna Awurade ase, nʼadɔeɛ a ɛnsa da ho
ne nʼanwanwadeɛ a ɔyɛ ma nnipa.
16Ɔbubu kɔbere mfrafraeɛ apono
na ɔtwitwa nnadeban mu.
17Ebinom bɛyɛɛ nkwaseafoɔ, wɔn atuateɛ enti
na wɔhunuu amane, wɔn nnebɔne enti.
18Wɔkyirii aduane nyinaa
na wɔtwe bɛnee owuo ɛpono ano.
19Afei, wɔsu frɛɛ Awurade, wɔn amanehunu mu
na ɔgyee wɔn firii wɔn ahohiahia mu.
20Ɔsomaa nʼasɛm na ɔsaa wɔn yadeɛ;
na ɔgyee wɔn firii ɛda mu.
21Momma wɔnna Awurade ase, nʼadɔeɛ a ɛnsa da ho
ne nʼanwanwadeɛ a ɔyɛ ma nnipa.
22Momma wɔmmɔ aseda afɔdeɛ
na wɔmfa ahurisie nnwom nka ne nnwuma ho asɛm.
23Ebinom tenaa ahyɛn mu wɔ ɛpo so;
wɔyɛ adwadifoɔ wɔ nsuo akɛseɛ so.
24Wɔhunuu Awurade nnwuma,
nʼanwanwadeɛ a ɛwɔ ebunu mu.
25Ɔkasaeɛ maa ahum tui
na ɛkukuruu asorɔkye.
26Wɔpagya kɔɔ sorosoro na wɔsiane kɔɔ ebunu mu tɔnn;
wɔn amanehunu mu no wɔn bo tui.
27Wɔkyim totɔɔ ntintan sɛ asabofoɔ;
na wɔnhunu deɛ wɔnnyɛ bio.
28Afei, wɔsu frɛɛ Awurade, wɔn amanehunu mu,
na ɔgyee wɔn firii wɔn ahohiahia mu.
29Ɔmaa ahum no yɛɛ dinn;
ɛpo so asorɔkye ano brɛɛ ase.
30Wɔn ani gyeeɛ ɛberɛ a ɛyɛɛ dinn no,
na ɔkyerɛɛ wɔn ɛkwan de wɔn kɔduruu gyinabea a wɔpɛ.
31Momma wɔnna Awurade ase, nʼadɔeɛ a ɛnsa da ho
ne nʼanwanwadeɛ a ɔyɛ ma nnipa.
32Wɔmma ne so wɔ asafo no mu
na wɔnkamfo no wɔ mpanimfoɔ nhyiamu ase.
33Ɔdanee nsubɔntene maa no yɛɛ ɛserɛ,
asutene yɛɛ asase wesee,
34na asasebereɛ danee nkyenenkyene,
wɔn a wɔte asase no so amumuyɛ enti.
35Ɔdanee ɛserɛ so maa no yɛɛ nsuwansuwa
na nkyɛkyerɛ yɛɛ sɛ asutene ananmu;
36Ɛhɔ na ɔde wɔn a ɛkɔm de wɔn kɔsoɛe,
na wɔkyekyeree kuropɔn tenaa mu.
37Wɔyɛɛ mfuo ne bobe nturo
na ɛmaa wɔn nnɔbaeɛ bebree.
38Ɔhyiraa wɔn na wɔn ase dɔreeɛ.
Wamma wɔn ayɛmmoa dodoɔ so anhwan.
39Afei wɔn dodoɔ so hwaneeɛ
na nhyɛsoɔ, amanehunu ne awerɛhoɔ brɛɛ wɔn ase;
40deɛ ɔbu aberempɔn animtiaa no
ma wɔkyinkyinii asase bonini a ɛkwan nni hɔ so.
41Nanso, ɔpagyaa ahiafoɔ firii wɔn ahohia mu
na ɔmaa wɔn mmusua dɔree sɛ nnwankuo.
42Ateneneefoɔ bɛhunu ama wɔn ani gye,
nanso amumuyɛfoɔ nyinaa bɛmua wɔn ano.
43Momma deɛ ɔyɛ onyansafoɔ no mmu yeinom,
na ɔnnwene Awurade adɔeɛ kɛseɛ no ho.
1Prijs de Here!
Hij is een goede God.
Want zijn goedheid en liefde
blijven eeuwig bestaan.
2Laat ieder die door de Here is bevrijd,
dit blijven zeggen.
Hij heeft hen immers bevrijd
uit de macht van de vijand?
3Hij heeft hen teruggehaald
uit alle verre landen,
uit oost en west, uit noord en zuid.
4Er waren mensen
die ronddwaalden in de woestijn,
op eenzame plaatsen.
Zij hadden geen plek om te wonen.
5Door honger en dorst waren zij
aan het eind van hun krachten.
6Toen riepen zij in hun ellende tot de Here
en Hij redde hen uit al hun angst.
7Hij liet hen lopen
op een goed begaanbare weg
die leidde naar een stad
waar ook voor hen een huis was.
8Laten zij de goedheid en liefde van de Here prijzen
en Hem ook eren om alle wonderen
die Hij voor de mensen heeft gedaan.
9Maar ook omdat Hij
de dorstige mensen te drinken heeft gegeven
en de hongerigen heeft voorzien van voedsel.
10Er waren ook mensen
die in de duisternis moesten leven.
Zij zaten, lichamelijk of geestelijk, vastgebonden.
11Dat kwam doordat zij
niet wilden luisteren naar wat God zei.
Zij wisten het zelf beter!
Zij sloegen de raadgevingen van God,
de Allerhoogste, in de wind.
12Daarom had Hij hen in de moeilijkheden gebracht.
Toen zij vielen,
was er niemand die hen hielp.
13Toen riepen zij in hun ellende tot de Here
en Hij redde hen uit al hun angst.
14Hij leidde hen uit die diepe duisternis
waarin zij leefden,
en verbrak alles
waarmee zij zaten vastgebonden.
15Laten zij de goedheid en liefde van de Here prijzen
en Hem ook eren om alle wonderen
die Hij voor de mensen heeft gedaan.
16Maar ook omdat Hij
de koperen deuren heeft opengebroken
en de metalen sloten ervan heeft vernietigd.
17Ook waren er mensen
die dwaas handelden.
Wegens hun zondige leven en hun oneerlijkheid
werden zij gemarteld.
18Zij walgden bij het zien van eten
en stonden al met één been in het graf.
19Toen riepen zij in hun ellende tot de Here
en Hij redde hen uit al hun angst.
20Hij kwam en sprak met hen,
Hij maakte hen beter
en rukte hen weg voor de kaken van de dood.
21Laten zij de goedheid en liefde van de Here prijzen
en Hem ook eren om alle wonderen
die Hij voor de mensen heeft gedaan.
22Maar laten zij Hem ook lofoffers brengen
en juichend over zijn werk vertellen.
23Er waren ook mensen
die met hun schepen alle zeeën bevoeren
en overal handel dreven.
24Zij zagen het machtige scheppingswerk van de Here
en wat Hij in de zeeën had gemaakt.
25Soms, als Hij sprak,
stak er een storm op die de golven hoog opzweepte.
26Dan gingen zij met schip en al
omhoog met de golven
en even later weer diep naar beneden,
zij waren dan doodsbang.
27Zij vielen om en liepen als dronkemannen.
Er bleef van al hun fiere stoerheid niets meer over.
28Toen riepen zij in hun ellende tot de Here
en Hij redde hen uit al hun angst.
29Hij zwakte de storm af
tot een zacht ruisende wind
en de golven kalmeerden.
30Zij waren blij omdat alles weer tot rust kwam.
God Zelf bracht hen veilig naar de haven van bestemming.
31Laten zij de goedheid en liefde van de Here prijzen
en Hem ook eren om alle wonderen
die Hij voor de mensen heeft gedaan.
32Maar laten zij Hem ook prijzen
tegenover de leiders van het volk
en Hem de eer geven wanneer zij later alles vertellen.
33Hij bepaalt of een waterrijk gebied
een woestijn wordt
en bronnen opdrogen
en tot droog land worden.
34Of dat vruchtbaar land
zoute grond wordt,
omdat de bewoners slecht zijn.
35Maar Hij maakt ook woestijnen
tot vruchtbare streken
en in droge, gebarsten grond
laat Hij bronnen ontspringen.
36Daar laat Hij hongerige mensen wonen
en zij bouwen daar een stad.
37Zij zaaien akkers in
en leggen wijngaarden aan.
De opbrengst dient als voedsel.
38God zegent hen
en laat hen uitgroeien tot een groot volk.
Ook het vee neemt aanzienlijk toe.
39Maar als er rampen en slechte tijden komen,
wordt dat volk weer kleiner en verdwijnt.
40Er komt schande over de machthebbers,
zij dwalen rond zonder doel.
41God beschermt echter de armen,
Hij behoedt hen voor verdrukking
en breidt hun families uit.
42De oprechte mensen zijn blij als zij dit zien.
Oneerlijkheid trekt toch altijd aan het kortste eind.
43Wie denkt dat hij wijs is,
moet goed op deze dingen letten,
en vooral nooit de goedheid en zegeningen van de Here
over het hoofd zien.
