Onyankopɔn Dɔ A Ɔdɔ Israel
1“Ɛberɛ a Israel yɛ abɔfra no, na me dɔ no,
na Misraim na mefrɛɛ me babarima firiiɛ.
2Nanso mpɛn dodoɔ a mefrɛɛ Israel no,
saa ara na wɔdwane firii me nkyɛn.
Wɔbɔɔ afɔdeɛ maa Baal ahoni,
na wɔhyee nnuhwam maa nsɛsodeɛ.
3Me na megyegyee Efraim taataa,
meturu no wɔ mʼabasa so;
nanso, wɔnkae sɛ
me na mesaa wɔn yadeɛ.
4Mede ayamyɛ ahoma
ne ɔdɔ dii wɔn anim;
meyii kɔnnua no firii wɔn kɔn mu
na mekoto maa wɔn aduane diiɛ.
5“Wɔbɛsane akɔ Misraim,
na Asiria adi wɔn so,
ɛsiane sɛ wɔannu wɔn ho enti.
6Akofena bɛdi ahim wɔ wɔn kuropɔn mu
na ɛbɛsɛe wɔn apono akyi adaban
na wɔn nhyehyɛeɛ to bɛtwa.
7Me nkurɔfoɔ asi no pi sɛ wɔbɛtwe wɔn ho afiri me nkyɛn.
Sɛ wosu frɛ Ɔsorosoroni no mpo a
ɔrempagya wɔn ɛkwan biara so.
8“Ɛbɛyɛ dɛn na mɛyi wo ama, Efraim?
Ɛbɛyɛ dɛn ma mɛyi wo ama, Israel?
Ɛbɛyɛ dɛn na mɛyɛ wo sɛ Adma?
Ɛbɛyɛ dɛn na mɛyɛ wo sɛ Seboim?
Mʼakoma asesa wɔ me mu;
na mʼahummɔborɔ ahwanyane.
9Merenyɛ mʼabufuhyeɛsoɔ adeɛ,
ɛna merennane me ho ɛnsɛe Efraim nso.
Meyɛ Onyankopɔn na mennyɛ onipa.
Meyɛ Ɔkronkronni a ɔwɔ mu mu.
Meremma wɔ abufuo mu.
10Wɔbɛdi Awurade akyi.
Ɔbɛbobɔ mu te sɛ gyata.
Na sɛ ɔbobɔm a,
ne mma de ahopopoɔ bɛfiri atɔeɛ aba.
11Wɔde ahopopoɔ bɛba
te sɛ nnomaa a wɔfiri Misraim
te sɛ mmorɔnoma a wɔfiri Asiria.
Mɛbɔ wɔn atenaseɛ wɔ wɔn afie mu,”
sɛdeɛ Awurade seɛ nie.
Israel Bɔne
12Efraim de atorɔ atwa me ho ahyia,
Israel efie nso wɔde nnaadaa.
Yuda abɔ Onyankopɔn so ko
mpo ɔde tia Ɔkronkronni nokwafoɔ no.
God verklaart Israël zijn liefde
1‘Toen Israël nog een kind was, hield Ik ervan als van een zoon en haalde Ik het volk uit Egypte. 2Maar hoe meer Ik haar riep, des te meer rebelleerde zij, bracht offers aan Baäl en brandde wierook voor gesneden afgodsbeelden. 3Ik heb haar leren lopen, Ik hield haar in mijn armen, maar zij wilde niet erkennen dat Ik het was die haar genas. 4Zoals een mens zijn lievelingsrund leidt, zo leidde Ik Israël met banden van liefde. Ik tilde haar juk op als het tegen de kaken drukte. Ik boog Mij naar haar over en gaf haar te eten. 5Mijn volk zal terugkeren naar Egypte, ze worden naar Assyrië weggevoerd, nu ze niet naar Mij willen terugkeren!
6Er zal oorlog woeden in hun steden. Hun vijanden zullen door hun poorten breken en hen vertrappen in hun vestingen.
7Zij zijn vastbesloten van Mij te blijven afdwalen. Zij worden geroepen, maar niemand van hen staat op.
8Israël, hoe zou Ik u ooit kunnen prijsgeven? Hoe zou Ik u ooit kunnen laten gaan? Zou Ik u aan uw lot kunnen overlaten zoals Adma en Seboïm? Mijn hart keert zich in Mij om bij deze gedachte. Ik verlang er hevig naar u te helpen! 9Nee, Ik zal u niet zo zwaar straffen als mijn woede Mij ingeeft. Ik zal Israël niet verder vernietigen. Want Ik ben God en geen mens. Ik ben de heilige God die bij u woont en Ik ben niet gekomen om te verwoesten. 10Het volk zal achter de Here aan gaan. Ik zal brullen als een leeuw tegen hun vijanden en bevend zal mijn volk terugkeren uit het westen. 11Als een zwerm vogels zullen zij uit Egypte komen aanvliegen en als duiven aanwieken uit Assyrië. Ik zal hen veilig naar huis brengen,’ belooft de Here.
