1“Wobɛtumi de darewa atwe ɔdɛnkyɛmmirampɔn
anaa wobɛtumi de ahoma akyekyere ne tɛkrɛma?
2Wobɛtumi de ahoma afa ne hwenemu,
anaasɛ wobɛtumi de darewa asɔ nʼapantan mu?
3Ɔbɛkɔ so asrɛ wo sɛ hunu no mmɔbɔ anaa?
Ɔne wo bɛkasa brɛoo?
4Ɔbɛpene ne wo ayɛ apam
ama wode no ayɛ wʼakoa afebɔɔ anaa?
5Wobɛtumi de no ayɛ ayɛmmoa te sɛ anomaa
anaa wobɛtumi asa no ahoma de no ama wo mmammaa?
6Adwadifoɔ bɛpɛ sɛ wobɛtɔ no de no adi dwa anaa?
7Wobɛtumi de mpea awowɔ ne wedeɛ mu
anaasɛ wode mpataa pɛmɛ bɛwowɔ ne tiri ho?
8Wode wo nsa ka no a,
wobɛkae sɛdeɛ ɔbɛwoso ne ho, enti worenyɛ saa bio!
9Ɛkwan biara nni hɔ a wobɛfa so akye no;
ani a ɛbɔ ne so kɛkɛ no ma nnipa dwodwo.
10Obiara ntumi nsi ne bo nhwanyane no.
Afei hwan na ɔbɛtumi ne me adi asie?
11Hwan na mede no ka a ɛsɛ sɛ metua?
Biribiara a ɛhyɛ ɔsoro ase wɔ me.
12“Me werɛ remfiri sɛ mɛka nʼakwaa,
nʼahoɔden ne ne bɔberɛ fɛfɛ no ho asɛm.
13Hwan na ɔbɛtumi aworɔ ne ho nwoma,
na hwan na ɔde nnareka bɛkɔ ne ho?
14Hwan na ɔbɛtumi abue nʼapantan,
a ɛse a ɛyɛ hu ayɛ no ma no?
15Nʼakyi wɔ abona a ɛsesa soɔ,
ɛpipi so a ɛkwan nna mu koraa;
16sɛdeɛ ɛpipi so fa no enti,
mframa biara mfa ntam.
17Ɛtoatoa mu dendeenden a
emu ntumi ntete.
18Sɛ ɔnwansi a, ɛtete ogya;
nʼaniwa aba te sɛ ahemadakye hann.
19Egyatɛn turi firi nʼanom
na nsramma turituri firi mu.
20Wisie tene firi ne hwene mu
te sɛ ɛsɛn a ɛsi ogya soɔ.
21Nʼahomeɛ ma gyabidie ano sɔ,
na egyadɛreɛ tu firi nʼanom.
22Ne kɔn mu wɔ ahoɔden ankasa;
wɔn a wɔhunu no no abasa mu tu.
23Ne wedeɛ a abubu agu soɔ no yɛ peperee;
ayɛ pemee a ɛnkeka ne ho.
24Ne koko so yɛ dene sɛ ɔbotan;
ɛyɛ dene sɛ ayuoyammoɔ.
25Sɛ ɔsɔre a, ahoɔdenfoɔ bɔ huboa;
sɛ ɔporo ne ho a, wɔdwane.
26Akofena wɔ no a, ɛnka no,
pea, pɛmɛ ne agyan nso saa ara.
27Ɔfa dadeɛ sɛ wira bi
na kɔbere mfrafraeɛ te sɛ dua a awuo bi ma no.
28Agyan mma no nnwane;
ahwimmoɔ mu aboa yɛ ntɛtɛ ma no.
29Aporibaa te sɛ ɛserɛ wɔ nʼani so;
na ɔsere pɛmɛ nnyegyeɛ.
30Abon a ano yɛ nnam tuatua ne yafunu so.
Ɔtwe ne ho ase wɔ fam fa atɛkyɛ mu a, ɛyiyi akam.
31Ɔma ebunu mu huru sɛ nsuo a ɛwɔ ɛsɛn mu
na ɔnunu ɛpo mu sɛ sradeɛ a ɛwɔ kukuo mu.
32Deɛ ɔbɛfa no, ɛhɔ nsuo no pa yerɛyerɛ;
na obi bɛsusu sɛ ɛpo bunu adane ayɛ dwono.
33Biribiara a ɛwɔ asase so ne no nsɛ.
Ɔyɛ abɔdeɛ a ɔnsuro hwee.
34Ɔmmu wɔn a wɔyɛ ahantan no mu biara;
ɔyɛ wɔn a wɔyɛ ahomasoɔ no nyinaa so ɔhene.”
Alles onder de hemelen is van God
1‘Er is niemand die het waagt hem op te hitsen, laat staan dat er iemand is die wil proberen hem te overwinnen. En als niemand tegen hem is opgewassen,
2zou er dan wel iemand bestaan die het tegen Mij kan opnemen? Ik ben niemand iets schuldig. Alles onder de hemelen is van Mij.
3Ik mag niet vergeten de geweldige kracht van zijn ledematen en zijn elegante lichaamsbouw te noemen.
4-5 Wie durft zijn huid af te stropen en met een bit binnen het bereik van zijn machtige kaken te komen, laat staan ze open te trekken? Want zijn tanden zijn vreselijke wapens.
6-8De overlappende schubben op zijn rug vormen een ondoordringbaar pantser, zodat er geen lucht tussen kan komen en niemand erin slaagt ze te doorboren.
9Wanneer hij snuift, schieten lichtflitsen naar buiten. Zijn ogen gloeien als de eerste zonnestralen.
10Vuur springt uit zijn muil.
11Er komt rook uit zijn neusgaten, net als uit een kookpot die op een fel brandend vuur staat.
12Ja, zijn adem kan kolen laten ontbranden, vlammen schieten op uit zijn bek.
13In zijn nek schuilt een angstaanjagende kracht die overal verschrikking zaait.
14Zijn vlees is hard en stevig, niet zacht en vet.
15Zijn hart is zo hard als rots, als een molensteen.
16Als hij opstaat, slaat zelfs de sterkste mannen de angst om het hart. Zij vluchten weg voordat ze door hem worden verpletterd.
17Een zwaard is een nutteloos wapen tegen hem en ook andere wapens halen niets uit.
18-19 Tegenover zijn kracht is ijzer net zo nutteloos als stro en koper net zo week als verrot hout. Voor pijlen slaat hij niet op de vlucht. Slingerstenen dan? U kunt net zo goed proberen hem met watten dood te gooien!
20Stokken zijn net zo goed als strohalmen en hij lacht als men speren naar hem toeslingert.
21Zijn buik is bedekt met schubben die zo scherp zijn als glasscherven en hij beweegt zich over het land voort als een dorsmachine.
22-23 Als hij zich opwindt, bruist het water omhoog en komen zelfs de diepere waterlagen in beroering. Als hij zich door het water beweegt, laat hij een breed lichtend spoor van schuim achter. Het water lijkt dan net zilverkleurig haar.
24Nergens anders op aarde is een dier te vinden dat zo weinig angst hoeft te hebben.
25Hij is het meest trotse van alle dieren en heerser over hen allen.’
