Silotan sa Ginoo ang Lebanon ug ang Basan
1Kamong mga lumulupyo sa Lebanon, ablihi ninyo ang mga pultahan sa inyong mga siyudad aron lamyon sa kalayo ang inyong mga kahoyng sedro. 2Ug sa samang paagi nangapukan ang matahom ug labong nga mga kahoyng sedro, nangapukan usab ang mga kahoyng sipres ug ang mga kahoyng terebinto (tugas) sa Basan.11:2 Ang mga kahoy dinhi nagarepresentar sa gamhanang mga nasod o sa mga hari niini. 3Nanghilak ang mga magbalantay sa karnero kay nangadaot ang ilang tambok nga mga sabsabanan.11:3 mga magbalantay sa karnero… sabsabanan: o, mga pangulo nga nawad-an ug gahom. Nagngulob ang mga liyon kay nangadaot ang kalasangan sa Jordan nga ilang gipuy-an.
Ang Duha ka Magbalantay sa Karnero
4Mao kini ang giingon sa Ginoo nga akong Dios:
“Atimana ang mga karnerong ihawonon.11:4 mga karnerong ihawonon: Ang buot ipasabot, mga Israelinhon. 5Ang mga nagapalit ug nagaihaw kanila dili silotan. Ang mga nagabaligya kanila nagaingon, ‘Dalaygon ang Ginoo! Adunahan na ako!’ Bisan ang ilang mga magbalantay wala malooy kanila.
6“Atimana ang akong katawhan kay ako, ang Ginoo, nagaingon nga dili ko na kaloy-an ang mga tawo sa kalibotan. Ako mismo ang motugyan sa matag tawo nga masakop sa iyang isigka-tawo ug sa iyang hari. Ug kini sila ang magadala ug kalaglagan sa kalibotan, ug wala akoy luwason gikan sa ilang mga kamot.”
7Busa giatiman ko ang mga karnerong ihawonon alang sa mga nagabaligya ug mga karnero.11:7 alang… karnero: Mao kini sa Septuagint; apan sa Hebreo, labi na gayod ang huyang nga karnero. Nagkuha ako ug duha ka baston; ang usa gitawag ko ug Kaayo11:7 Kaayo: o, Katahom. ug ang usa gitawag ko ug Paghiusa.
8Nawad-an akog pasensya sa tulo ka magbalantay sa karnero nga nasuko kanako. Busa gipapahawa ko silang tanan sulod lang sa usa ka bulan. 9Unya miingon ako sa mga karnero, “Dili na ako moatiman kaninyo. Pasagdi nga mamatay ang kamatyonon ug malaglag ang kalaglagon. Ug ang mahibilin pasagdi nga magkinan-anay sa unod sa usag usa.”
10Unya gikuha ko ang baston nga gitawag ug Kaayo, ug gibali ko kini isip simbolo nga gibawi na sa Ginoo ang iyang kasabotan sa tanang mga katawhan. 11Busa nianang adlawa nawad-an ug bili ang kasabotan. Ang mga nagabaligya sa mga karnero11:11 mga nagabaligya sa mga karnero: Mao kini sa Septuagint; apan sa Hebreo, huyang nga mga karnero. nga nagtan-aw kanako nahibalo nga may mensahe ang Ginoo pinaagi niining akong gihimo. 12Giingnan ko sila, “Kon sa inyong hunahuna angay akong suholan, ihatag kanako ang akong suhol. Apan kon dili, inyo na lang kana.” Busa gibayran nila ako ug 30 ka buok nga pilak isip akong suhol. 13Miingon ang Ginoo kanako, “Ihulog kanang kuwartaha sa tagoanan sa kuwarta11:13 tagoanan sa kuwarta: Mao kini sa Syriac; apan sa Hebreo, tighimo ug kolon. sa templo.” Busa gikuha ko ang 30 ka buok nga pilak, nga alang kanila dako na kaayo nga isuhol kanako, ug gihulog ko kini sa tagoanan sa kuwarta sa templo sa Ginoo. 14Unya gibali ko ang ikaduha nga baston nga gitawag ug Paghiusa isip simbolo nga naputol na ang maayong relasyon sa Juda ug Israel.
15Miingon pag-usab ang Ginoo kanako, “Pagpakaaron-ingnon nga usa ikaw ka walay pulos nga magbalantay sa karnero. 16Kay magbutang ako ug pangulo sa Israel nga sama sa usa ka walay pulos nga magbalantay sa karnero nga dili moatiman sa mga himalatyon,11:16 himalatyon: o, nawala. ni mangita sa mga nangawala,11:16 nangawala: Mao kini sa Septuagint ug sa Latin Vulgate; apan sa Hebreo, batan-on. o motambal sa mga samdan, o mopasabsab sa mga niwang. Apan mokaon siya sa karne sa tambok nga karnero ug laksion pa gani niya ang mga kuko niini aron daginuton. 17Alaot kanang walay pulos nga magbalantay sa karnero nga mibiya sa akong mga karnero! Tigbason ug espada ang iyang kamot ug tuslokon ang iyang tuong mata. Dili na gayod mapuslan ang iyang kamot ug dili na makakita ang iyang tuong mata.”
1¡Abre tus puertas, Líbano,
para que el fuego devore tus cedros!
2¡Gime tú, ciprés, porque los cedros se han caído
y los majestuosos árboles se han derrumbado!
¡Giman, encinas de Basán!
¡Los tupidos bosques han sido derribados!
3Escuchen el gemido de los pastores,
porque sus ricos pastizales han sido destruidos.
Escuchen el rugido de los leones,
porque la espesura del Jordán ha quedado devastada.
Los dos pastores
4Así dice el Señor mi Dios: «Cuida de las ovejas destinadas al matadero. 5Quienes las compran las matan impunemente y quienes las venden dicen: “¡Bendito sea el Señor, porque me he enriquecido!”. Ni sus propios pastores se compadecen de ellas. 6Pero ya no tendré piedad de los que habitan este país —afirma el Señor—, sino que los entregaré en manos de su prójimo y de su rey. Aunque devasten el país, no los rescataré de sus manos».
7Así que me dediqué a pastorear las ovejas que habían sido destinadas al matadero, las oprimidas del rebaño. Tomé dos varas de pastor: a una le puse por nombre Gracia y a la otra Unión. Luego me dediqué a cuidar del rebaño. 8En un solo mes me deshice de tres pastores.
Pero las ovejas me detestaron y yo me cansé de ellas. 9Así que les dije:11:8-9 me cansé … les dije. Alt. me cansé de los pastores, y ellos se hastiaron de mí. 9 Así que les dije a las ovejas. «Ya no voy a ser su pastor. Las que se vayan a morir, que se mueran; las que deban perecer, que perezcan; y las que queden con vida, que se devoren unas a otras».
10Tomé entonces la vara a la que había llamado Gracia y la quebré. De ese modo anulé el pacto que había hecho con todas las naciones. 11En aquel mismo día, el pacto quedó anulado. Las ovejas oprimidas que me observaban supieron que se trataba de la palabra del Señor.
12Les dije: «Si les parece bien, páguenme mi salario; de lo contrario, quédense con él». Y me pagaron solo treinta piezas de plata.11:12 treinta piezas de plata. Lit. treinta [siclos] de plata.
13Entonces el Señor me dijo: «¡Vaya precio con el que me han valorado! Entrega eso al alfarero». Así que tomé las treinta piezas de plata y se las di al alfarero del Templo del Señor.
14Quebré luego la segunda vara, a la que había llamado Unión, y anulé el vínculo fraternal entre Judá e Israel. 15El Señor me dijo entonces: «Vístete ahora como uno de esos pastores insensatos, 16porque voy a levantar sobre el país a un pastor que no se preocupará por las ovejas moribundas, ni buscará a las ovejas pequeñas, ni curará a las ovejas heridas, ni dará de comer a las ovejas sanas, sino que devorará a las más gordas y les arrancará las pezuñas».
17¡Ay del pastor inútil
que abandona su rebaño!
¡Que la espada hiera su brazo
y le saque el ojo derecho!
¡Que el brazo quede tullido
y el ojo derecho, ciego!
