Santiago 5 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

Santiago 5:1-20

Ang Pahimangno alang sa mga Adunahan

1Kamo nga mga adunahan, paminaw kamo! Panghilak kamo sa hilabihan tungod sa mga kalisod nga modangat kaninyo. 2Mangadunot ang inyong bahandi ug pangutkuton sa gagmayng mananap ang inyong bisti. 3Gipangtagoan lang ninyo ang inyong kuwarta, busa gipangtaya ug dili mapuslan. Sa kaulahiang mga adlaw silotan kamo didto sa impiyerno tungod sa inyong kahakog sa kuwarta nga wala ninyo gamita sa kaayohan. Kaanugon lang sa inyong pagtigom kay ang kalibotan hapit na gayod matapos. 4Pamatia ninyo ang mga reklamo sa mga tawo nga inyong gipatrabaho sa inyong kaumahan apan wala ninyo suholi. Angay ninyong masayran nga ang mga paghilak sa inyong mga mag-aani nadunggan sa Dios nga Makagagahom. 5Nagpatuyang kamo sa inyong kinabuhi dinhi sa kalibotan. Sama lang nga gipatambok ninyo ang inyong kaugalingon ug gitagana alang sa adlaw sa pag-ihaw. 6Gihukman ninyo ug gipamatay ang mga tawo nga walay sala, bisan wala sila makasukol kaninyo.

Ang Pagpailob ug Pag-ampo

7Mga igsoon, pagmapailubon kamo hangtod sa pag-abot sa Ginoo. Tan-awa ninyo ang mga mag-uuma, mapailubon sila nga naghulat sa unang ulan. Pagkahuman nila ug tanom, mapailubon gihapon sila sa paghulat sa mosunod nga ulan ug sa ilang abot. 8Busa pagmapailubon usab kamo. Ayaw kamo pagpakawala sa paglaom, kay hapit na gayod moabot ang Ginoo.

9Mga igsoon, ayaw kamo pagbinasolay, aron dili kamo silotan sa Dios. Ang magahukom kanato hapit na gayod moabot. 10Buhata ninyo nga panig-ingnan ang pagpailob sa mga propeta nga gisugo sa Dios nga mosulti alang kaniya. 11Dili ba nga giisip man nato nga bulahan ang mga tawo nga nagaantos? Nadunggan ninyo ang mahitungod sa mga pag-antos ni Job, ug nasayran usab ninyo kon giunsa siya pagtabang sa Dios sa kaulahian. Kay ang Ginoo maayo ug maluloy-on.

12Mga igsoon, labaw sa tanan ayaw gayod kamo panumpa nga mag-ingon, “Saksi ang langit,” o “Saksi ang yuta,” o ang uban pa nga mga butang. Ingna lang nga “oo” kon tinuod gayod nga uyon kamo, ug “dili” kon tinuod nga dili kamo uyon, aron dili kamo silotan sa Dios.

13Kon may nagaantos diha kaninyo kinahanglan mag-ampo siya sa Dios. Kon may malipayon, pakantaha siya ug mga pagdayeg ngadto sa Dios. 14Kon may magsakit kaninyo, magtawag siya sa mga kadagkoan sa iglesia aron mag-ampo sila alang kaniya ug dihogan siya ug lana sa ngalan sa Ginoo. 15Ang pag-ampo nga may pagtuo sa Ginoo mao ang makaayo sa nagsakit. Pabangonon siya sa Ginoo ug pasayloon sa iyang mga sala kon nakasala siya. 16Pagsuginlanay kamo sa inyong mga sala ug pag-inampoay aron mangaayo kamo. Kay dako ang mahimo sa pag-ampo sa tawo nga matarong, 17sama kang Elias nga propeta. Siya tawo usab nga sama kanato. Kinasingkasing siyang nagaampo nga dili moulan, ug wala moulan sulod sa tulo ka tuig ug tunga. 18Pagkahuman niadto nagaampo na usab siya nga moulan, ug natuman kini. Unya midaghan ang ani sa yuta.

19Mga igsoon ko, kon may usa kaninyo nga nagpalayo sa kamatuoran, ug may usa usab kaninyo nga mopabalik kaniya, 20angay ninyong masayran nga ang magpabalik sa makasasala gikan sa iyang daotan nga paggawi maoy magluwas sa kalag niadtong makasasala gikan sa silot nga kamatayon, ug mapasaylo ang daghang mga sala.

Hoffnung für Alle

Jakobus 5:1-20

Gottes Urteil über die Reichen

1Nun zu euch, ihr Reichen! Weint und klagt über all das Elend, das über euch hereinbrechen wird! 2Euer Reichtum verrottet, und die Motten zerfressen eure kostbaren Kleider. 3Euer Gold und Silber verrostet, und ihr Rost wird euch anklagen. Ja, ihr werdet selbst vergehen wie euer Reichtum.5,3 Wörtlich: und ihr Rost wird Zeugnis gegen euch geben und euer Fleisch fressen wie Feuer. Warum habt ihr euch – jetzt, wo die letzten Tage dieser Welt angebrochen sind – bloß Schätze angehäuft? 4Der Herr, der allmächtige Gott, hat den Schrei eurer Erntearbeiter gehört, die ihr um ihren verdienten Lohn betrogen habt. 5Euch dagegen ist es auf dieser Erde gut ergangen, ihr habt in Saus und Braus gelebt und euch gemästet, obwohl euer Schlachttag doch längst vor der Tür stand. 6Unschuldige habt ihr verurteilt und umgebracht, und sie haben sich nicht gegen euch gewehrt.

Lasst euch nicht entmutigen!

7Meine Brüder und Schwestern, wartet geduldig, bis der Herr kommt. Muss nicht auch der Bauer mit viel Geduld abwarten, bis er die kostbare Ernte einfahren kann? Er weiß, dass die Saat dazu den Herbstregen und den Frühlingsregen braucht. 8Auch ihr müsst geduldig sein und dürft nicht mutlos werden, denn der Herr kommt bald. 9Klagt nicht übereinander, liebe Brüder und Schwestern! Sonst wird Gott euch verurteilen. Bedenkt: Der Richter steht schon vor der Tür.

10Nehmt euch ein Beispiel an den Propheten, die im Auftrag des Herrn gesprochen haben. Wie vorbildlich und mit welcher Geduld haben sie alle Leiden ertragen! 11Menschen, die so standhaft waren, sind wirklich glücklich zu schätzen. Zu ihnen sehen wir auf. Denkt doch nur an Hiob! Ihr habt alle schon gehört, wie geduldig er sein Leiden ertragen hat. Und ihr wisst, dass der Herr alles zu einem guten Ende führte. Er ist voller Barmherzigkeit und Liebe.

12Um eines möchte ich euch vor allem noch bitten, meine Brüder und Schwestern: Schwört nicht, weder beim Himmel noch bei der Erde noch bei sonst etwas! Wenn ihr »Ja« sagt, dann muss man sich darauf verlassen können. Und wenn ihr »Nein« sagt, dann steht auch dazu. Sonst müsst ihr euch vor Gottes Gericht dafür verantworten.

Gebet für die Kranken

13Leidet jemand unter euch? Dann soll er beten! Hat einer Grund zur Freude? Dann soll er Gott Loblieder singen. 14Wenn jemand von euch krank ist, soll er die Gemeindeleiter zu sich rufen, damit sie für ihn beten und ihn im Namen des Herrn mit Öl salben. 15Wenn sie im festen Vertrauen beten, wird der Herr den Kranken heilen. Er wird ihn aufrichten und ihm vergeben, wenn er Schuld auf sich geladen hat.

16Bekennt einander also eure Sünden und betet füreinander, damit ihr geheilt werdet. Denn das Gebet eines Menschen, der nach Gottes Willen lebt, hat große Kraft. 17Elia war ein Mensch wie wir. Er betete inständig, es möge nicht regnen, und tatsächlich fiel dreieinhalb Jahre kein Wassertropfen auf das Land. 18Dann betete er um Regen. Da öffnete der Himmel seine Schleusen, und die Erde wurde grün und brachte wieder ihre Früchte hervor.5,18 Vgl. 1. Könige 17,1; 18,41‒45.

19Liebe Brüder und Schwestern! Wenn jemand von euch vom rechten Weg abkommt und ein anderer bewegt ihn zur Umkehr, 20dann darf dieser sicher sein: Wer einen Sünder von seinem falschen Weg abbringt, der hat diesen Menschen vor dem Verderben gerettet, denn Gott hat ihm alle seine Sünden vergeben.