Salmo 90 – APSD-CEB & BDS

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 90:1-17

Salmo 9090:0 Salmo 90 Ang ulohan sa Hebreo: Ang pag-ampo ni Moises nga propeta sa Dios.

Ang Dios ug ang Tawo

1Ginoo, ikaw ang among dalangpanan sukad pa kaniadto.

2Sa wala mo pa buhata ang mga bukid ug ang kalibotan, ikaw na ang Dios,

ug ikaw ang Dios sa walay kataposan.

3Ikaw ang nagabuot sa kamatayon sa tawo;

ibalik mo siya sa yuta nga mao ang iyang gigikanan.

4Ang usa ka libo ka tuig kanamo sama lang sa usa ka adlaw nga milabay alang kanimo,

o morag pipila lang ka oras sa kagabhion.

5Gibutangan mo ug kataposan ang among kinabuhi sama sa damgo

6o sama sa sagbot nga moturok ug motubo inigkabuntag, apan pagkahapon malaya ug mamatay.

7Ang imong kasuko makapalisang kanamo;

ang imong kapungot makapalaglag kanamo.

8Nakita mo ang among mga sala,

bisan ang mga sala nga gihimo namo sa tago.

9Tinuod nga mahanaw ang among kinabuhi tungod sa imong kasuko;

matapos ang among kinabuhi nga daw usa lang ka panghupaw.

10Ang katas-on sa among kinabuhi 70 ka tuig, o 80 ka tuig kon baskog kami.

Apan bisan pa ang labing maayo namong mga katuigan puno sa mga kaguol ug kalisod.

Unya molabay kini, ug mahanaw kami.

11Walay pa gayoy nakasinati sa grabe mong kasuko.

Ug samtang nagdugang ang among kahibalo bahin sa imong kasuko nagadugang usab ang among pagtahod kanimo.

12Pasabta kami nga mubo lang ang among kinabuhi,

aron mahimo kaming maalamon sa among pagkinabuhi.

13Ginoo, hangtod kanus-a ang imong kasuko kanamo?

Tagda ug kaloy-i kami, nga imong mga alagad.

14Kada buntag ipakita ang imong gugma kanamo aron mag-awit kami sa kalipay ug magmalipayon kami sa tibuok namong kinabuhi.

15Hatagi kami ug malipayong mga katuigan,

sama kataas sa mga katuigan diin imo kaming gisilotan ug gipaantos.

16Ipakita kanamo nga imong mga alagad, ug sa among mga kaliwat, ang imong katingalahang buhat ug ang imong pagkagamhanan.

17Ginoo nga among Dios, hinaut nga panalanginan mo kami, ug hatagan ug kalamposan sa tanan namong buhaton.

La Bible du Semeur

Psaumes 90:1-17

Quatrième livre

Apprends-nous à bien compter nos jours !

1Prière de Moïse, l’homme de Dieu.

O Seigneur, d’âge en âge

tu as été notre refuge.

2Avant que soient nées les montagnes,

et que tu aies créé ╵la terre et l’univers,

de toute éternité ╵et pour l’éternité, ╵toi, tu es Dieu.

3Tu fais retourner l’homme ╵à la poussière,

et tu dis aux humains : ╵« Retournez-y90.3 Voir Gn 3.19. ! »

4Car mille ans, à tes yeux,

sont comme le jour d’hier ╵qui est déjà passé90.4 Cité en 2 P 3.8.,

comme une seule veille ╵au milieu de la nuit.

5Tu les plonges dans le sommeil,

et ils sont au matin ╵comme l’herbe éphémère

6qui fleurit le matin, ╵et passe vite :

le soir, elle se fane ╵et se flétrit.

7Nous sommes consumés ╵par ta colère,

ta fureur nous effraie :

8tu as mis devant toi ╵tous nos péchés,

et tu mets en lumière ╵tout ce que nous cachons.

9Tous nos jours disparaissent ╵par ta colère,

et nous achevons nos années ╵comme un murmure…

10Le temps de notre vie ? ╵C’est soixante-dix ans,

au mieux : quatre-vingts ans ╵pour les plus vigoureux ;

et leur agitation ╵n’est que peine et misère.

Car le temps passe vite ╵et nous nous envolons.

11Qui donc connaît ╵l’intensité de ta colère,

et ton courroux ╵à la mesure de la crainte qui t’est due ?

12Oh ! Apprends-nous ╵à bien compter nos jours,

afin que notre cœur ╵acquière la sagesse !

13Tourne-toi de nouveau vers nous, ╵ô Eternel ! ╵Jusques à quand ╵tarderas-tu encore ?

Aie pitié de tes serviteurs !

14Rassasie-nous tous les matins ╵de ton amour,

et nous crierons de joie, ╵pleins d’allégresse, ╵tout au long de nos jours.

15Rends-nous en jours de joie ╵les jours de nos épreuves,

et en années de joie ╵nos années de malheur !

16Que tes serviteurs voient tes œuvres,

et que ta splendeur brille sur leurs descendants.

17Que le Seigneur, ╵notre Dieu, nous accorde sa faveur !

Fais prospérer pour nous ╵l’ouvrage de nos mains !

Oh oui ! fais prospérer ╵l’ouvrage de nos mains !