Salmo 7373:0 Salmo 73 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit ni Asaf.
Ang Matarong nga Paghukom sa Dios
1Maayo gayod ang Dios sa Israel,
labi na gayod sa mga putli ug kasingkasing.
2Apan ako, hapit na mawad-ig pagtuo,
3kay nasina ako sa garboso ug daotang mga tawo sa dihang nakita ko nga nagmauswagon sila.
4Himsog ang ilang panglawas ug dili sakit ang ilang kamatayon.
5Wala sila mag-antos ug walay mga katalagman nga moabot kanila sama sa ubang mga tawo.
6Busa gipakita nila ang ilang pagkagarboso ug pagkabangis.73:6 gipakita… pagkabangis: sa literal, nanguwintas sila ug garbo ug nagsul-ob ug kabangis.
7Ang ilang mga kasingkasing puno sa kadaotan,
ug ang kanunay lang nilang gihunahuna mao ang paghimo ug daotan.
8Mobiaybiay sila ug mosultig daotan.
Mapasigarbohon kaayo silang nanghulga sa pagdaog-daog sa uban.
9Nagasulti sila ug daotan batok sa Dios sa langit ug sa mga tawo sa kalibotan.
10Bisan ang katawhan sa Dios mosunod kanila ug modawat sa ilang gipanulti.
11Moingon sila, “Walay kalibotan ang Labing Halangdong Dios!
Unsaon niya pagkahibalo?”
12Ingon niana ang mga daotan,
walay kabalaka ug mosamot pa gayod kadato.
13Busa wala ba diay kapuslanan ang pagkinabuhi ko nga matarong ug putli?
14Kanunay mo akong gipaantos, O Dios;
halos kada buntag gisilotan mo ako.
15Kon gibugalbugalan ko man ikaw sama sa gisulti sa mga daotan, morag giluiban ko na niana ang imong katawhan.
16Apan sa dihang naninguha ako sa pagsabot niining mga butanga, nalisdan ako,
17hangtod nga miadto ako sa imong templo,
ug didto nasabtan ko kon unsa ang mahitabo sa mga daotan.
18Tinuod gayod nga gibutang mo sila sa walay kasigurohan nga kahimtang,
ug laglagon mo sila.
19Kalit lang silang malaglag;
modangat kanilang tanan ang makalilisang nga kamatayon.
20Sama sila sa damgo nga mahanaw ra inigmata.
Dili na sila mahinumdoman pa kon masilotan mo na sila.
21Sa dihang nasilo ako ug nasakitan sa hilabihan,
22nahimo akong usa ka hungog;
nahisama ako sa usa ka hayop sa imong atubangan nga dili makasabot.
23Apan uban gihapon ako kanimo ug giagak mo ako.
24Gigiyahan mo ako pinaagi sa imong mga tambag,
ug sa kaulahian pasidunggan mo ako.
25Wala nay lain pa sa langit nga akong gikinahanglan kondili ikaw lang.
Tungod kay ikaw ania kanako, wala na akoy lain pang gihandom sa kalibotan.
26Magmaluya man ang akong lawas ug hunahuna,
apan ikaw gihapon, O Dios, mao ang akong kusog.
Ikaw lang gayod ang akong gikinahanglan hangtod sa kahangtoran.
27Sigurado gayod nga mangawala ang mga tawo nga mobiya kanimo;
laglagon mo kadtong wala magmatinumanon kanimo.
28Apan alang kanako, maayo ang magpaduol kanimo, O Dios.
Ikaw Ginoong Dios ang gihimo ko nga akong tigpanalipod,
ug isaysay ko ang tanan mong binuhatan.
Terceiro Livro
(Salmos 73–89)
Salmo 73
Salmo de Asafe.
1Deus é verdadeiramente bom para com Israel,
para com todos os que têm um coração puro.
2Quanto a mim,
por pouco me ia desviando do caminho reto;
quase escorregava.
3Pois tive inveja do bem-estar dos soberbos
e dos maus.
4Eles não têm medo de morrer;
o seu poder é garantido.
5Não se veem metidos em dificuldades,
como toda a gente,
nem rodeados de problemas.
6O orgulho é como um ornamento nas suas vidas;
vestem-se de violência como da melhor roupa.
7Têm os olhos arregalados de cobiça
e a mente cheia de ambições.
8É gente corrompida,
que só sabe tratar com maldade e opressão;
tudo o que dizem é sempre com arrogância.
9Quando abrem a boca,
têm sempre de praguejar contra o céu;
a sua língua maldizente é capaz de varrer a Terra.
10Assim o povo de Deus fica frustrado e confuso,
aceitando tudo o que eles dizem.
11E vão-se perguntando a si próprios:
“Será que Deus, lá no alto, sabe o que está a acontecer?”
12Esta gente é contra Deus e vive em plena segurança;
estão sempre a ver as suas riquezas a aumentar.
13Não terá sido em vão que me tenho preocupado,
com a pureza das minhas intenções,
e procurado manter-me sempre isento de maldade?
14Afinal, tudo o que tenho obtido, em cada dia,
é só problemas e aborrecimentos!
15Mas se eu falasse realmente assim
estaria traindo o teu povo, ó Deus!
16Na verdade, isto é muito difícil de entender;
quando procurava uma resposta ficava confuso.
17Até que entrei no santuário de Deus
e compreendi, enfim, o destino dessa gente.
18Tu os colocas em caminhos escorregadios
e os farás cair na destruição.
19De um momento para o outro cairão na ruína
e ficarão consumidos pelo terror.
20A imagem deles varrerás das memórias, Senhor,
como quando alguém acorda dum pesadelo.
21Quando vi isto, o meu coração ficou perturbado.
22Senti-me tão estúpido e ignorante;
eu parecia um animal diante de ti, Senhor.
23Mas eu estou sempre contigo;
tu seguras-me pela mão.
24Guiar-me-ás com a tua sabedoria
e depois me receberás na tua glória.
25A quem tenho eu no céu, além de ti?
És, na Terra, quem eu mais desejo!
26A minha saúde e o meu espírito enfraquecem,
mas Deus é a força do meu coração.
Ele é meu para a eternidade!
27Aqueles que se afastam de ti, Senhor, perecerão;
destruirás os que te são infiéis.
28Quanto a mim, sinto-me feliz em aproximar-me de Deus.
O Senhor Deus é o meu refúgio;
hei de anunciar todos os teus feitos!
