Salmo 42 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Salmo 42:1-11

Salmo 4242:0 Salmo 42 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Ang “maskil” sa mga anak ni Kora.

Ang Handom sa Usa ka Tawo nga Makaduol sa Ginoo

1Sama sa mananap nga lagsaw nga gihidlaw sa tubig sa sapa,

gihidlaw usab ako kanimo, O Dios.

2Giuhaw ako kanimo, O buhi nga Dios.

Kanus-a pa kaha ako makaadto sa imong templo sa pag-atubang kanimo?

3Adlaw ug gabii grabe ang akong hilak.

Nagasigeg pangutana ang mga tawo kanako, “Asa na man ang imong Dios?”

4Masubo ako inigmahinumdoman ko nga kaniadto gipangulohan ko ang daghang mga tawo sa pag-adto sa imong templo,

ug nagasaulog kami nga may paghugyaw sa kalipay ug pagpasalamat kanimo.

5Nganong maguol man ako ug mabalaka?

Kinahanglan mosalig ako kanimo ug dayegon ko ikaw pag-usab,

ikaw nga akong manluluwas ug Dios.

6-7Naguol ako pag-ayo;

mora ako ug gitabonan sa imong mga balod nga daw nagahaguros nga busay.

Busa gihinumdoman ko ikaw dinhi sa yuta sa Jordan ug Hermon, sa Bukid sa Mizar.

8Sa adlaw ginapakita mo, Ginoo, ang imong gugma,

busa sa gabii nagaawit ako isip pag-ampo kanimo, O Dios sa akong kinabuhi.

9O Dios nga akong salipdanan nga bato, moingon ako kanimo,

“Nganong gikalimtan mo ako?

Nganong kinahanglan pa man nga magsubo ako tungod sa pagpangdaog-daog sa akong mga kaaway?”

10Daw madugmok ang akong kabukogan sa pagbiaybiay nila kanako adlaw-adlaw nga nagaingon,

“Asa na man ang imong Dios?”

11Nganong maguol ug mabalaka man ako?

Kinahanglan mosalig ako kanimo, ug dayegon ko ikaw pag-usab, ikaw nga akong Manluluwas ug Dios.

Nueva Versión Internacional

Salmo 42:1-11

Libro II

Salmos 42–72

Salmo 42Sal 42 Por su contenido, los salmos 42 y 43 forman una sola unidad literaria.Sal 42 En el texto hebreo 42:1-11 se numera 42:2-12.

Al director musical. Masquil de los hijos de Coré.

1Como ciervo jadeante que busca las corrientes de agua,

así te busca, oh Dios, todo mi ser.

2Tengo sed de Dios, del Dios vivo.

¿Cuándo podré presentarme ante Dios?

3Mis lágrimas son mi pan de día y de noche,

mientras me preguntan a todas horas:

«¿Dónde está tu Dios?».

4Recuerdo esto y me deshago en llanto:

yo solía ir con la multitud

y la conducía a la casa de Dios.

Entre voces de alegría y acciones de gracias

hacíamos gran celebración.

5¿Por qué estás tan abatida, alma mía?

¿Por qué estás tan angustiada?

En Dios pondré mi esperanza

y lo seguiré alabando.

¡Él es mi salvación y mi Dios!

6Dios mío, me siento muy abatido;

por eso pienso en ti

desde la tierra del Jordán,

desde las alturas del Hermón,

desde el monte Mizar.

7Un abismo llama a otro abismo

en el rugir de tus cascadas;

todas tus ondas y tus olas

se han precipitado sobre mí.

8Esta es la oración al Dios de mi vida:

que de día el Señor envíe su amor

y de noche su canto me acompañe.

9Y digo a Dios, a mi roca:

«¿Por qué me has olvidado?

¿Por qué debo andar afligido

y oprimido por el enemigo?».

10Mortal agonía me penetra hasta los huesos

cuando mis adversarios me insultan,

preguntándome a todas horas:

«¿Dónde está tu Dios?».

11¿Por qué estás tan abatida, alma mía?

¿Por qué estás angustiada?

En Dios pondré mi esperanza

y lo seguiré alabando.

¡Él es mi salvación y mi Dios!