Salmo 3939:0 Salmo 39 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mag-aawit nga si Jedutun. Awit kini ni David.
Ang Pagsulti sa Sala sa Tawo nga Nagaantos
1Miingon ako sa akong kaugalingon,
“Bantayan ko gayod ang akong mga lihok,
ug likayan ko nga makasala pinaagi sa akong sinultihan.
Pugngan ko gayod ang akong baba samtang anaa sa akong duol ang daotang mga tawo.”
2Busa nagpakahilom lang ako; wala gayod ako mosulti.
Apan wala kini makatabang kanako,
kay misamot pa hinuon ang kasakit nga akong gibati.
3Nabalaka gayod ako pag-ayo.
Ug sa pagsige ko ug hunahuna misamot pa gayod hinuon ang akong kabalaka.
Busa miingon ako,
4“Ginoo, pahimangnoi ako nga adunay kataposan ang akong kinabuhi ug inihap na ang akong mga adlaw.
Pahimangnoi ako nga lumalabay lang ang akong kinabuhi.”
5Pagkamubo sa kinabuhi nga gihatag mo kanako.
Bale-wala lang kini sa imong panan-aw.
Sa pagkatinuod, ang kinabuhi sa tawo sama sa hangin nga molabay lang,
6o sama sa anino nga mawala.
Nagkapuliki ang tawo sa mga buluhaton nga walay kapuslanan.
Nagatigom siyag bahandi apan wala siya masayod kon kinsay makapahimulos niini kon mamatay na siya.
7Karon, Ginoo, wala na akoy laing saligan pa.
Ang akong pagsalig anaa lamang kanimo.
8Luwasa ako sa tanan kong mga sala,
ug ayaw itugot nga biay-biayon ako sa mga buang-buang.
9Magpakahilom na lang ako; dili ako moreklamo kay imo kining pagbuot.
10Ayaw na ako siloti.
Mora na akog mamatay sa imong pagpaantos kanako.
11Gibadlong mo ang tawo pinaagi sa pagsilot kaniya sa iyang mga sala.
Ug sama sa gagmayng mananap nga gapangutkot, inanay mong gihurot ang mga butang nga mahinungdanon alang kaniya.
Tinuod gayod nga ang kinabuhi sa tawo lumalabay lang sama sa hangin.
12Tubaga ang akong pag-ampo, Ginoo;
pamatia ang akong pagpangayo ug tabang.
Ayaw pagpakabungol sa akong paghilak.
Kay usa lang ako ka dumuduong,
usa ka estranghero nga molabay ra sama sa tanan kong mga katigulangan.
13Ayaw na kasuko kanako,
aron magmalipayon usab ako sa dili pa ako mamatay.
Psalm 39
For the director of music. For Jeduthun. A psalm of David.
1I said, “I will be careful about how I live.
I will not sin by what I say.
I will keep my mouth closed
when I am near sinful people.”
2So I was completely silent.
I didn’t even say anything good.
But the pain inside me grew worse.
3My heart was deeply troubled.
As I thought about what was happening to me,
I became even more troubled.
Then I spoke out.
4I said, “Lord, show me when my life will end.
Show me how many days I have left.
Tell me how short my life will be.
5You have given me only a few days to live.
My whole life doesn’t seem like anything to you.
No one lasts any longer than a breath.
This is true even for those who feel secure.
6People are only shadows as they go here and there.
They rush around, but it doesn’t mean anything.
They pile up wealth, but they don’t know who will finally get it.
7“Lord, what can I look forward to now?
You are the only hope I have.
8Save me from all the wrong things I’ve done.
Don’t let foolish people make fun of me.
9I keep silent. I don’t open my mouth.
You are the one who has caused all this to happen.
10Please stop beating me.
I’m about to die from the blows of your hand.
11You correct and punish people for their sin.
Then, just as a moth eats cloth, you destroy their wealth.
No one lasts any longer than a breath.
12“Lord, hear my prayer.
Listen to my cry for help.
Pay attention to my weeping.
I’m like an outsider in your home.
I’m just a stranger, like all my family who lived before me.
13Leave me alone.
Let me enjoy life again before I die.”
