Salmo 3131:0 Salmo 31 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awit kini ni David.
Ang Pag-ampo sa Tawo nga Nagasalig sa Dios
1Kanimo, Ginoo, nagadangop ako.
Ayaw itugot nga maulawan ako.
Luwasa ako, tungod kay ikaw matarong.
2Pamatia ako ug luwasa dayon.
Panalipdi ako nga daw sama ikaw sa salipdanan nga bato;
panalipdi ako nga daw sama ikaw sa lig-ong tagoanan.
3Tungod kay ikaw ang akong salipdanan nga bato ug lig-ong tagoanan,
tultoli ug giyahi ako aron mapasidunggan ang imong ngalan.
4Ilikay ako sa lit-ag nga gipahimutang sa akong mga kaaway alang kanako,
kay ikaw ang akong tigpanalipod.
5Gitugyan ko kanimo ang akong kinabuhi.31:5 kinabuhi: sa literal, espiritu.
Luwasa ako, Ginoo, Dios nga kasaligan.
6Gikasilagan ko ang nagasimba sa walay pulos nga mga dios-dios,
kay nagasalig man ako kanimo, Ginoo.
7Maglipay gayod ako tungod sa imong gugma,
kay nakita mo ang akong mga pag-antos,
ug nahibalo ka sa akong mga kalisdanan.
8Wala mo ako itugyan sa akong mga kaaway;
giluwas mo ako sa katalagman.
9Kaloy-i ako, Ginoo, kay ania ako sa kalisod.
Nanghubag na ang akong mga mata sa paghinilak,
ug naluya na ako.
10Ang akong kinabuhi kanunay lang anaa sa kasubo.
Pila ka tuig na akong naghilak.
Naluya na ako tungod sa akong mga pag-antos,31:10 pag-antos: Mao kini sa Septuagint ug sa Syriac; apan sa Hebreo, kadaotan.
ug daw sa nangagupok na ang akong mga bukog.
11Gibugalbugalan ako sa tanan kong mga kaaway, labi na sa akong mga silingan.
Bisan ang akong mga kaila nahadlok na kanako.
Kon makita nila ako sa dalan magpahilayo sila kanako.
12Gikalimtan na nila ako nga daw sa patay.
Alang kanila sama ako sa buak nga kolon nga dili na mapuslan.
13Madungog ko ang hungihong sa daghang mga kaaway.
Bisan asa ako moadto anaa ang kakuyaw,
kay nagaplano sila sa pagpatay kanako.
14Apan nagasalig ako kanimo, Ginoo.
Ikaw ang akong Dios.
15Ang akong kaugmaon anaa kanimo;
luwasa ako sa akong mga kaaway nga nagalutos kanako.
16Ipakita ang imong kaayo kanako nga imong alagad.
Tungod kay gihigugma mo ako, luwasa ako.
17Ayaw itugot nga maulawan ako, Ginoo,
kay kanimo ako nagasangpit.
Pakaulawi ang mga daotan ug pamatya sila
aron mahilom sila diha sa lubnganan.31:17 lubnganan: o, dapit sa mga patay.
18Pahiloma kanang mga bakakon, nga nagapasigarbo ug nagatamay sa mga matarong.
19Pagkadako sa imong kaayo nga gitagana sa mga nagatahod kanimo.
Ginahatag mo kini ngadto sa mga nagasalig kanimo, ug kini makita sa tanan.
20Gitagoan mo sila sa dapit diin anaa ang imong presensya,
ug didto luwas sila sa mga daotang mga plano ug pagpanginsulto sa mga tawo.
21Dalaygon ka, Ginoo!
Kay katingalahan gayod ang gipakita mo nga gugma kanako sa dihang didto ako sa usa ka lungsod nga gilibotan sa mga kaaway.
22Sa akong kalisang gipakaingon ko ug gisalikway mo na ako.
Apan gidungog mo ang akong pagpakilooy sa dihang nangayo akog tabang kanimo.
23Higugmaa ninyo ang Ginoo, kamong iyang matinud-anong katawhan.
Gitipigan sa Ginoo ang mga matinumanon kaniya,
apan silotan niya sa hilabihan ang mga mapahitas-on.
24Kamong nagalaom sa Ginoo,
pagpakalig-on kamo ug ayaw pagpakawala ug paglaom.
Psalm 31In Hebrew texts 31:1-24 is numbered 31:2-25.
For the director of music. A psalm of David.
1In you, Lord, I have taken refuge;
let me never be put to shame;
deliver me in your righteousness.
2Turn your ear to me,
come quickly to my rescue;
be my rock of refuge,
a strong fortress to save me.
3Since you are my rock and my fortress,
for the sake of your name lead and guide me.
4Keep me free from the trap that is set for me,
for you are my refuge.
5Into your hands I commit my spirit;
deliver me, Lord, my faithful God.
6I hate those who cling to worthless idols;
as for me, I trust in the Lord.
7I will be glad and rejoice in your love,
for you saw my affliction
and knew the anguish of my soul.
8You have not given me into the hands of the enemy
but have set my feet in a spacious place.
9Be merciful to me, Lord, for I am in distress;
my eyes grow weak with sorrow,
my soul and body with grief.
10My life is consumed by anguish
and my years by groaning;
my strength fails because of my affliction,31:10 Or guilt
and my bones grow weak.
11Because of all my enemies,
I am the utter contempt of my neighbours
and an object of dread to my closest friends –
those who see me on the street flee from me.
12I am forgotten as though I were dead;
I have become like broken pottery.
13For I hear many whispering,
‘Terror on every side!’
They conspire against me
and plot to take my life.
14But I trust in you, Lord;
I say, ‘You are my God.’
15My times are in your hands;
deliver me from the hands of my enemies,
from those who pursue me.
16Let your face shine on your servant;
save me in your unfailing love.
17Let me not be put to shame, Lord,
for I have cried out to you;
but let the wicked be put to shame
and be silent in the realm of the dead.
18Let their lying lips be silenced,
for with pride and contempt
they speak arrogantly against the righteous.
19How abundant are the good things
that you have stored up for those who fear you,
that you bestow in the sight of all,
on those who take refuge in you.
20In the shelter of your presence you hide them
from all human intrigues;
you keep them safe in your dwelling
from accusing tongues.
21Praise be to the Lord,
for he showed me the wonders of his love
when I was in a city under siege.
22In my alarm I said,
‘I am cut off from your sight!’
Yet you heard my cry for mercy
when I called to you for help.
23Love the Lord, all his faithful people!
The Lord preserves those who are true to him,
but the proud he pays back in full.
24Be strong and take heart,
all you who hope in the Lord.
