Salmo 2222:0 Salmo 22 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awita kini sa tono sa awit nga “Usa ka Buntag.” Awit kini ni David.
Tabangan sa Dios ang mga Nagaantos
1Dios ko, Dios ko, nganong gipasagdan mo ako?
Nganong layo ka man kanako?
Nagaagulo na ako sa pag-antos, apan wala mo pa gihapon ako tabangi.
2Dios ko, adlaw ug gabii nagapanawag ako kanimo,
apan wala mo ako tubaga,
busa wala akoy pahulay.
3Apan balaan ka, ug nagalingkod ka sa imong trono nga ginadayeg sa mga Israelinhon.
4Misalig kanimo ang among mga katigulangan ug giluwas mo sila.
5Misangpit sila kanimo ug gitabangan mo sila.
Misalig sila kanimo ug wala mo sila pakyasa.
6Gibiaybiay ako ug gitamay sa mga tawo.
Miingon sila nga sama ako sa usa ka ulod22:6 sama ako sa usa ka ulod: Tingali ang buot ipasabot, alaot o, walay pulos. ug dili tawo.
7Ang makakita kanako mangyam-id ug magbugalbugal kanako,
ug magpanglingo sila nga moingon,
8“Nagasalig ka man kaha sa Ginoo, nganong wala ka man niya luwasa?
Kon tinuod nga nalipay siya kanimo, nganong wala ka man niya tabangi?”
9Apan ikaw ang nagpagawas kanako gikan sa tagoangkan sa akong inahan,
ug gikan sa masuso pa ako gipanalipdan mo na ako.
10Sukad sa akong pagkahimugso, gitugyan na ako kanimo ug ikaw lang ang akong Dios.
11Busa ayaw pagpalayo kanako,
kay hapit na moabot ang kalisod
ug walay laing motabang kanako.
12Gilibotan ako sa daghang mga kaaway;
sama sila sa kusgang mga torong baka sa Basan.
13Sama usab sila sa liyon nga nagngulob ug nagnganga,
ug andam na sa pagkunis-kunis kanako.
14Nawad-an na akog kusog; sama kini sa tubig nga ginayabo,
ug ang tanan kong mga bukog morag nangalisa.
Nawad-an na akog kaisog; sama ako sa kandila nga naupos.
15Nawad-an na akog kusog; sama ako sa mibagtik nga yuta.
Ug ang akong dila miungot sa akong alingagngag.
Ginoo, gipasagdan mo ako nga hapit nang mamatay.
16Gilibotan ako sa daotang mga tawo nga daw sa mga iro nga mialirong kanako.
Gihambat nila ang akong mga kamot ug mga tiil.22:16 gihambat: Mao kini sa Septuagint, sa Syriac, ug sa ubang mga kopya sa Hebreo. Sa uban pa gayod nga karaang mga teksto, Gihigtan nila ang akong mga kamot ug mga tiil. Sa kadaghanan nga mga kopya sa Hebreo, Sama sa leon ang akong mga kamot ug mga tiil.
17Nanggawas na ang akong mga bukog,
ug gitutokan lang nila ako.
18Gibahin-bahin nila ang akong mga bisti pinaagi sa pagripa.
19Apan ikaw, Ginoo, ayaw pagpahilayo kanako.
Ikaw nga akong kusog, pagdali ug tabangi ako.
20Luwasa ako gikan sa espada sa akong mga kaaway;
luwasa ang akong kinabuhi gikan nianang mga iro.
21Luwasa ako gikan nianang mga liyon.
Tubaga22:21 Tubaga: o, Gitubag mo. ang akong pag-ampo;
luwasa ako gikan sa sungay nianang mga torong baka.
22Imantala ko sa akong mga katagilungsod ang imong gipanghimo.
Dayegon ko ikaw diha sa ilang mga panagtigom.
23Kamong nagatahod sa Ginoo, dayega ninyo siya!
Kamong mga katawhan sa Israel, nga mga kaliwat ni Jacob, pasidunggi ug tahora ninyo ang Ginoo!
24Kay wala niya gipakawalay-bili ang mga pag-antos sa mga kabos.
Wala niya sila talikdi;
gidungog niya ang ilang pagpangayo ug tabang.
25Hatagi ako, Ginoo, sa kadasig sa pagdayeg kanimo diha sa panagtigom sa imong katawhan.
Atubangan sa mga nagatahod kanimo tumanon ko ang akong gisaad nga mga halad kanimo.
26Dapiton ko ang mga kabos sa pagkaon ug mangabusog sila.
Ang mga nagadangop kanimo magadayeg kanimo.
Hinaut pa nga magmauswagon ang ilang mga kinabuhi.
27Ang tibuok kalibotan22:27 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan. mahinumdom ug mobalik kanimo, Ginoo,
ug simbahon ka nila.
28Kay ikaw ang hari,
ug ikaw ang nagadumala sa mga nasod.
29Mosimba gayod kanimo22:29 Mosimba gayod kanimo: sa Hebreo, Mikaon sila ug misimba. ang tanang mga adunahan sa kalibotan.
Apil ang tanang mga tawo nga hapit nang mamatay moyukbo kanimo.
Ug bisan kadtong nangamatay na,
30ang ilang mga kaliwat moalagad kanimo.
Tudloan mahitungod kanimo, Ginoo, ang umaabot nga mga henerasyon.
31Silang wala pa mangatawo suginlan unya nga giluwas mo ang imong katawhan.
Ug ikaw gayod mismo ang mihimo niini.
Salmo 22
Salmo de David. Para o diretor do coro. Feito sobre a melodia “Gazela da manhã”.
1Meu Deus, meu Deus, porque me abandonaste?
Porque não escutas o meu gemido
e estás longe, sem me salvares?
2Chamo de dia e não me ouves, meu Deus;
de noite é a mesma coisa:
não tenho resposta e não consigo sossegar.
3Porém, tu és santo;
os louvores de Israel
envolveram o teu trono.
4Confiaram em ti
e tu os livraste.
5Gritaram por socorro e escaparam;
buscaram a tua ajuda e não ficaram dececionados.
6Mas eu sou verme e não homem;
escarnecido pelos homens e desprezado pelo povo.
7Todos os que me veem fazem troça de mim,
encolhem os ombros, abanam a cabeça e dizem:
8“Confiou nele?
Então ele que o livre,
já que diz que ele tem prazer nele.”
9Mas foste tu quem me tirou do ventre de minha mãe
e me protegeu desde os primeiros dias no seu seio.
10Desde o meu nascimento que estou à tua guarda;
tens sido sempre o meu Deus.
11Não me deixes agora,
porque a aflição está próxima
e não há mais ninguém que possa ajudar-me.
12Estou cercado de gente má,
violenta como touros bravos de Basã.
13Abriram contra mim as suas bocas,
como leões rugindo, quando atacam a presa.
14A minha vida se desfez como água;
todos os meus ossos se desconjuntaram.
O meu coração, dentro de mim,
derreteu-se como cera.
15Secou-se-me a força como barro ao Sol;
a língua pega-se-me à boca,
porque me lançaste no pó da morte.
16Rodeou-me um bando de malfeitores,
como se fossem cães;
atravessaram-me as mãos e os pés.
17Poderia até contar todos os ossos do meu corpo;
eles olham para mim, observam-me malignamente.
18Repartem a minha roupa entre si
e tiram à sorte a minha túnica.
19Mas tu, Senhor, não te afastes de mim;
és a minha força, vem socorrer-me depressa.
20Livra a minha alma das armas de morte;
poupa a minha preciosa vida da maldade desses cães.
21Salva-me da boca do leão;
sim, ouve-me quando estiver preso nos chifres de touros selvagens.
22Então declararei o teu nome perante os meus irmãos;
falarei de ti perante a assembleia do povo.
23Louvem o Senhor, todos os que o temem;
honrem-no, todos os que são da descendência de Jacob;
tenham-lhe reverência, todos os que descendem de Israel.
24Porque não ficou indiferente
nem se esqueceu da dor daquele que estava aflito;
não virou a cara quando eu sofria;
quando o chamei, ouviu-me.
25Eu te louvarei na grande assembleia do povo;
cumprirei publicamente os meus votos
na presença de todos os que te temem.
26Os pobres, que vivem aflitos, comerão e ficarão fartos.
Todos os que buscam o Senhor o louvarão;
o vosso coração viverá para sempre.
27A Terra inteira se lembrará dele
e se voltará para o Senhor.
Todos os povos das nações o adorarão,
28pois o Senhor é Rei
e domina sobre as nações.
29Os grandes da Terra o adorarão;
os que na vida só esperam pela morte
também se inclinarão perante ti para te adorar.
30Nossos filhos também o servirão,
porque lhes falaremos do Senhor.
31Gerações que ainda não nasceram
ouvirão falar sobre a justiça de Deus;
falarão de tudo o que ele fez.
