Salmo 2222:0 Salmo 22 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awita kini sa tono sa awit nga “Usa ka Buntag.” Awit kini ni David.
Tabangan sa Dios ang mga Nagaantos
1Dios ko, Dios ko, nganong gipasagdan mo ako?
Nganong layo ka man kanako?
Nagaagulo na ako sa pag-antos, apan wala mo pa gihapon ako tabangi.
2Dios ko, adlaw ug gabii nagapanawag ako kanimo,
apan wala mo ako tubaga,
busa wala akoy pahulay.
3Apan balaan ka, ug nagalingkod ka sa imong trono nga ginadayeg sa mga Israelinhon.
4Misalig kanimo ang among mga katigulangan ug giluwas mo sila.
5Misangpit sila kanimo ug gitabangan mo sila.
Misalig sila kanimo ug wala mo sila pakyasa.
6Gibiaybiay ako ug gitamay sa mga tawo.
Miingon sila nga sama ako sa usa ka ulod22:6 sama ako sa usa ka ulod: Tingali ang buot ipasabot, alaot o, walay pulos. ug dili tawo.
7Ang makakita kanako mangyam-id ug magbugalbugal kanako,
ug magpanglingo sila nga moingon,
8“Nagasalig ka man kaha sa Ginoo, nganong wala ka man niya luwasa?
Kon tinuod nga nalipay siya kanimo, nganong wala ka man niya tabangi?”
9Apan ikaw ang nagpagawas kanako gikan sa tagoangkan sa akong inahan,
ug gikan sa masuso pa ako gipanalipdan mo na ako.
10Sukad sa akong pagkahimugso, gitugyan na ako kanimo ug ikaw lang ang akong Dios.
11Busa ayaw pagpalayo kanako,
kay hapit na moabot ang kalisod
ug walay laing motabang kanako.
12Gilibotan ako sa daghang mga kaaway;
sama sila sa kusgang mga torong baka sa Basan.
13Sama usab sila sa liyon nga nagngulob ug nagnganga,
ug andam na sa pagkunis-kunis kanako.
14Nawad-an na akog kusog; sama kini sa tubig nga ginayabo,
ug ang tanan kong mga bukog morag nangalisa.
Nawad-an na akog kaisog; sama ako sa kandila nga naupos.
15Nawad-an na akog kusog; sama ako sa mibagtik nga yuta.
Ug ang akong dila miungot sa akong alingagngag.
Ginoo, gipasagdan mo ako nga hapit nang mamatay.
16Gilibotan ako sa daotang mga tawo nga daw sa mga iro nga mialirong kanako.
Gihambat nila ang akong mga kamot ug mga tiil.22:16 gihambat: Mao kini sa Septuagint, sa Syriac, ug sa ubang mga kopya sa Hebreo. Sa uban pa gayod nga karaang mga teksto, Gihigtan nila ang akong mga kamot ug mga tiil. Sa kadaghanan nga mga kopya sa Hebreo, Sama sa leon ang akong mga kamot ug mga tiil.
17Nanggawas na ang akong mga bukog,
ug gitutokan lang nila ako.
18Gibahin-bahin nila ang akong mga bisti pinaagi sa pagripa.
19Apan ikaw, Ginoo, ayaw pagpahilayo kanako.
Ikaw nga akong kusog, pagdali ug tabangi ako.
20Luwasa ako gikan sa espada sa akong mga kaaway;
luwasa ang akong kinabuhi gikan nianang mga iro.
21Luwasa ako gikan nianang mga liyon.
Tubaga22:21 Tubaga: o, Gitubag mo. ang akong pag-ampo;
luwasa ako gikan sa sungay nianang mga torong baka.
22Imantala ko sa akong mga katagilungsod ang imong gipanghimo.
Dayegon ko ikaw diha sa ilang mga panagtigom.
23Kamong nagatahod sa Ginoo, dayega ninyo siya!
Kamong mga katawhan sa Israel, nga mga kaliwat ni Jacob, pasidunggi ug tahora ninyo ang Ginoo!
24Kay wala niya gipakawalay-bili ang mga pag-antos sa mga kabos.
Wala niya sila talikdi;
gidungog niya ang ilang pagpangayo ug tabang.
25Hatagi ako, Ginoo, sa kadasig sa pagdayeg kanimo diha sa panagtigom sa imong katawhan.
Atubangan sa mga nagatahod kanimo tumanon ko ang akong gisaad nga mga halad kanimo.
26Dapiton ko ang mga kabos sa pagkaon ug mangabusog sila.
Ang mga nagadangop kanimo magadayeg kanimo.
Hinaut pa nga magmauswagon ang ilang mga kinabuhi.
27Ang tibuok kalibotan22:27 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan. mahinumdom ug mobalik kanimo, Ginoo,
ug simbahon ka nila.
28Kay ikaw ang hari,
ug ikaw ang nagadumala sa mga nasod.
29Mosimba gayod kanimo22:29 Mosimba gayod kanimo: sa Hebreo, Mikaon sila ug misimba. ang tanang mga adunahan sa kalibotan.
Apil ang tanang mga tawo nga hapit nang mamatay moyukbo kanimo.
Ug bisan kadtong nangamatay na,
30ang ilang mga kaliwat moalagad kanimo.
Tudloan mahitungod kanimo, Ginoo, ang umaabot nga mga henerasyon.
31Silang wala pa mangatawo suginlan unya nga giluwas mo ang imong katawhan.
Ug ikaw gayod mismo ang mihimo niini.
To the chief Musician upon Aijeleth Shahar, A Psalm of David.
1My God, my God, why hast thou forsaken me? why art thou so far from helping me, and from the words of my roaring?22.1 Aijeleth…: or, the hind of the morning22.1 helping…: Heb. my salvation
2O my God, I cry in the daytime, but thou hearest not; and in the night season, and am not silent.22.2 am…: Heb. there is no silence to me
3But thou art holy, O thou that inhabitest the praises of Israel.
4Our fathers trusted in thee: they trusted, and thou didst deliver them.
5They cried unto thee, and were delivered: they trusted in thee, and were not confounded.
6But I am a worm, and no man; a reproach of men, and despised of the people.
7All they that see me laugh me to scorn: they shoot out the lip, they shake the head, saying,22.7 shoot…: Heb. open
8He trusted on the LORD that he would deliver him: let him deliver him, seeing he delighted in him.22.8 He trusted…: Heb. He rolled himself on22.8 seeing…: or, if he delight in
9But thou art he that took me out of the womb: thou didst make me hope when I was upon my mother’s breasts.22.9 didst…: or, kept me in safety
10I was cast upon thee from the womb: thou art my God from my mother’s belly.
11Be not far from me; for trouble is near; for there is none to help.22.11 none…: Heb. not a helper
12Many bulls have compassed me: strong bulls of Bashan have beset me round.
13They gaped upon me with their mouths, as a ravening and a roaring lion.22.13 gaped…: Heb. opened their mouths against me
14I am poured out like water, and all my bones are out of joint: my heart is like wax; it is melted in the midst of my bowels.22.14 out of…: or, sundered
15My strength is dried up like a potsherd; and my tongue cleaveth to my jaws; and thou hast brought me into the dust of death.
16For dogs have compassed me: the assembly of the wicked have inclosed me: they pierced my hands and my feet.
17I may tell all my bones: they look and stare upon me.
18They part my garments among them, and cast lots upon my vesture.
19But be not thou far from me, O LORD: O my strength, haste thee to help me.
20Deliver my soul from the sword; my darling from the power of the dog.22.20 my darling: Heb. my only one22.20 power: Heb. hand
21Save me from the lion’s mouth: for thou hast heard me from the horns of the unicorns.
22I will declare thy name unto my brethren: in the midst of the congregation will I praise thee.
23Ye that fear the LORD, praise him; all ye the seed of Jacob, glorify him; and fear him, all ye the seed of Israel.
24For he hath not despised nor abhorred the affliction of the afflicted; neither hath he hid his face from him; but when he cried unto him, he heard.
25My praise shall be of thee in the great congregation: I will pay my vows before them that fear him.
26The meek shall eat and be satisfied: they shall praise the LORD that seek him: your heart shall live for ever.
27All the ends of the world shall remember and turn unto the LORD: and all the kindreds of the nations shall worship before thee.
28For the kingdom is the LORD’s: and he is the governor among the nations.
29All they that be fat upon earth shall eat and worship: all they that go down to the dust shall bow before him: and none can keep alive his own soul.
30A seed shall serve him; it shall be accounted to the Lord for a generation.
31They shall come, and shall declare his righteousness unto a people that shall be born, that he hath done this.
