Salmo 2222:0 Salmo 22 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awita kini sa tono sa awit nga “Usa ka Buntag.” Awit kini ni David.
Tabangan sa Dios ang mga Nagaantos
1Dios ko, Dios ko, nganong gipasagdan mo ako?
Nganong layo ka man kanako?
Nagaagulo na ako sa pag-antos, apan wala mo pa gihapon ako tabangi.
2Dios ko, adlaw ug gabii nagapanawag ako kanimo,
apan wala mo ako tubaga,
busa wala akoy pahulay.
3Apan balaan ka, ug nagalingkod ka sa imong trono nga ginadayeg sa mga Israelinhon.
4Misalig kanimo ang among mga katigulangan ug giluwas mo sila.
5Misangpit sila kanimo ug gitabangan mo sila.
Misalig sila kanimo ug wala mo sila pakyasa.
6Gibiaybiay ako ug gitamay sa mga tawo.
Miingon sila nga sama ako sa usa ka ulod22:6 sama ako sa usa ka ulod: Tingali ang buot ipasabot, alaot o, walay pulos. ug dili tawo.
7Ang makakita kanako mangyam-id ug magbugalbugal kanako,
ug magpanglingo sila nga moingon,
8“Nagasalig ka man kaha sa Ginoo, nganong wala ka man niya luwasa?
Kon tinuod nga nalipay siya kanimo, nganong wala ka man niya tabangi?”
9Apan ikaw ang nagpagawas kanako gikan sa tagoangkan sa akong inahan,
ug gikan sa masuso pa ako gipanalipdan mo na ako.
10Sukad sa akong pagkahimugso, gitugyan na ako kanimo ug ikaw lang ang akong Dios.
11Busa ayaw pagpalayo kanako,
kay hapit na moabot ang kalisod
ug walay laing motabang kanako.
12Gilibotan ako sa daghang mga kaaway;
sama sila sa kusgang mga torong baka sa Basan.
13Sama usab sila sa liyon nga nagngulob ug nagnganga,
ug andam na sa pagkunis-kunis kanako.
14Nawad-an na akog kusog; sama kini sa tubig nga ginayabo,
ug ang tanan kong mga bukog morag nangalisa.
Nawad-an na akog kaisog; sama ako sa kandila nga naupos.
15Nawad-an na akog kusog; sama ako sa mibagtik nga yuta.
Ug ang akong dila miungot sa akong alingagngag.
Ginoo, gipasagdan mo ako nga hapit nang mamatay.
16Gilibotan ako sa daotang mga tawo nga daw sa mga iro nga mialirong kanako.
Gihambat nila ang akong mga kamot ug mga tiil.22:16 gihambat: Mao kini sa Septuagint, sa Syriac, ug sa ubang mga kopya sa Hebreo. Sa uban pa gayod nga karaang mga teksto, Gihigtan nila ang akong mga kamot ug mga tiil. Sa kadaghanan nga mga kopya sa Hebreo, Sama sa leon ang akong mga kamot ug mga tiil.
17Nanggawas na ang akong mga bukog,
ug gitutokan lang nila ako.
18Gibahin-bahin nila ang akong mga bisti pinaagi sa pagripa.
19Apan ikaw, Ginoo, ayaw pagpahilayo kanako.
Ikaw nga akong kusog, pagdali ug tabangi ako.
20Luwasa ako gikan sa espada sa akong mga kaaway;
luwasa ang akong kinabuhi gikan nianang mga iro.
21Luwasa ako gikan nianang mga liyon.
Tubaga22:21 Tubaga: o, Gitubag mo. ang akong pag-ampo;
luwasa ako gikan sa sungay nianang mga torong baka.
22Imantala ko sa akong mga katagilungsod ang imong gipanghimo.
Dayegon ko ikaw diha sa ilang mga panagtigom.
23Kamong nagatahod sa Ginoo, dayega ninyo siya!
Kamong mga katawhan sa Israel, nga mga kaliwat ni Jacob, pasidunggi ug tahora ninyo ang Ginoo!
24Kay wala niya gipakawalay-bili ang mga pag-antos sa mga kabos.
Wala niya sila talikdi;
gidungog niya ang ilang pagpangayo ug tabang.
25Hatagi ako, Ginoo, sa kadasig sa pagdayeg kanimo diha sa panagtigom sa imong katawhan.
Atubangan sa mga nagatahod kanimo tumanon ko ang akong gisaad nga mga halad kanimo.
26Dapiton ko ang mga kabos sa pagkaon ug mangabusog sila.
Ang mga nagadangop kanimo magadayeg kanimo.
Hinaut pa nga magmauswagon ang ilang mga kinabuhi.
27Ang tibuok kalibotan22:27 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan. mahinumdom ug mobalik kanimo, Ginoo,
ug simbahon ka nila.
28Kay ikaw ang hari,
ug ikaw ang nagadumala sa mga nasod.
29Mosimba gayod kanimo22:29 Mosimba gayod kanimo: sa Hebreo, Mikaon sila ug misimba. ang tanang mga adunahan sa kalibotan.
Apil ang tanang mga tawo nga hapit nang mamatay moyukbo kanimo.
Ug bisan kadtong nangamatay na,
30ang ilang mga kaliwat moalagad kanimo.
Tudloan mahitungod kanimo, Ginoo, ang umaabot nga mga henerasyon.
31Silang wala pa mangatawo suginlan unya nga giluwas mo ang imong katawhan.
Ug ikaw gayod mismo ang mihimo niini.
En bøn om frelse med lovprisning af Herrens trofaste hjælp
1Til korlederen: Synges til melodien „Morgenrødens rådyr”. En sang af David.
2Min Gud! Min Gud!
Hvorfor har du forladt mig?
Hvorfor hjælper du mig ikke?
Hvorfor lytter du ikke til mit skrig?
3Dag efter dag råber jeg til dig,
men du svarer mig ikke.
Hver nat hører du min røst,
men du giver mig ingen trøst.
4Du sidder på din hellige trone,
du er den, som Israel lovsynger.
5Vore forfædre stolede på dig,
og du reddede dem.
6Du hørte deres nødråb og befriede dem,
du skuffede aldrig deres tillid til dig.
7Men jeg føler mig som en ussel orm,
jeg bliver hånet og foragtet af alle.
8Enhver, der ser mig, griner ad mig,
ryster på hovedet eller vrænger ad mig.
9„Er det ham, der stoler på Herren?” håner de.
„Så lad os se, om Herren redder ham.
Hvis Herren elsker ham så meget,
så burde han gribe ind og frelse ham!”
10Herre, du var der, da jeg blev født,
du gav mig tryghed ved min mors bryst.
11Fra fødslen har du været den, der hjalp mig,
hele mit liv har du været min Gud.
12Hold dig ikke borte fra mig nu,
for jeg er undergangen nær,
og ingen andre kan hjælpe mig.
13Frygtindgydende fjender har omringet mig,
som en hjord af vilde tyre fra Bashan.
14Som sultne og brølende løver
kommer de imod mig med åbent gab.
15Min styrke er sivet bort som vand i sandet,
alle mine knogler føles, som er de gået af led,
mit hjerte hamrer i halsen på mig.
16Mine læber er tørre som potteskår,
min tunge klistrer til ganen,
du har bragt mig til gravens rand.
17Mine fjender kredser omkring mig som hunde,
en bande af forbrydere omringer mig.
De har gennemboret22,17 Teksten er usikker og meningen omstridt. mine hænder og fødder.
18Jeg kan tælle alle mine knogler.
Med skadefryd stirrer fjenderne på mig.
19De deler mine klæder imellem sig
og trækker lod om min kjortel.
20Herre, hold dig ikke på afstand.
Du er min redning, kom mig til hjælp.
21Frels mig fra døden,
red mig fra de vilde hunde.
22Lad mig undslippe løvens gab,
lad mig ikke blive dræbt af vildoksens horn.
Gud, du har hørt min bøn.
23Jeg vil fortælle om dig til mine landsmænd,
jeg vil synge din pris midt i en stor forsamling.
24Pris Herren, I, der kender ham,
giv ham ære, Jakobs efterkommere,
vis ham ærefrygt, Israels folk,
25for han lod ikke den fortvivlede i stikken,
han vendte sig ikke bort og gik sin vej.
Han lyttede til mit råb om hjælp.
26Jeg vil lovsynge dig, når folket samles,
jeg vil opfylde mine løfter for øjnene af dit folk.
27De ydmyge skal spise og alle blive mætte,
de, som beder dig om hjælp, skal prise dig.
Må de altid leve under din velsignelse.
28Alverden skal se det og vende sig til dig, Herre,
alle folkeslag skal komme og tilbede dig.
29For magten tilhører dig,
du er Konge over alle nationer.
30Alle de fornemme og rige skal bøje sig for dig.
Alle dødelige mennesker skal knæle ned for dig.
31Jeg vil leve for dig,
og min slægt skal tjene dig.
De kommende generationer skal høre
om dine underfulde gerninger.
32De skal fortælle om din nåde og frelse
til slægter, som endnu ikke er født.
