Salmo 132
Pagdayeg sa Templo sa Dios
1Ginoo, ayaw kalimti si David ug ang tanang kalisod nga giantos niya.
2Hinumdomi Ginoo, nga Gamhanang Dios ni Jacob, ang iyang saad kanimo.
Misaad siya nga:
3“Dili ako mopauli o mohigda;
4dili ako matulog
5hangtod nga dili ako makakita ug dapit nga kapuy-an sa Ginoo, ang Gamhanang Dios ni Jacob.”
6Sa dihang didto kami sa Efrata132:6 Efrata: Tingali mao kini ang Betlehem. nakadungog kami nga atua ang sudlanan sa Kasabotan,
ug nakita namo kini sa kaumahan sa Jaar.
7Unya miingon kami, “Moadto kita sa templo sa Ginoo ug mosimba atubangan sa iyang trono.132:7 trono: sa literal, tungtonganan sa tiil.”
8Sige na, Ginoo, adto sa imong templo uban sa sudlanan sa Kasabotan nga simbolo sa imong gahom.
9Hinaut nga kanunayng magkinabuhi nga matarong ang imong mga pari ug mag-awit sa kalipay ang imong matinud-anong katawhan.
10Tungod ug alang kang David nga imong alagad, ayaw isalikway ang imong pinili nga hari.
11Misaad ka kaniadto kang David,
ug sigurado nga tumanon mo ug dili mo gayod kini bakwion.
Mao kini ang imong saad:
“Ang usa sa imong mga kaliwat ipapuli ko kanimo isip hari.
12Kon tumanon sa imong mga kaliwat ang akong kasabotan ug ang mga katudloanan nga gitudlo ko kanila,
ang ilang mga kaliwat magahari usab hangtod sa kahangtoran.”
13Tinuod nga gihandom ug gipili sa Ginoo ang Zion132:13 Zion: mao usab ang Jerusalem. nga mahimong iyang puloy-anan.
Miingon siya,
14“Mao kini ang akong puloy-anan hangtod sa kahangtoran;
dinhi ako mopuyo132:14 mopuyo: o, mohari. kay gihandom ko kini.
15Hatagan ko ang Zion sa tanan niyang gikinahanglan,
ug busgon ko sa pagkaon ang iyang kabos nga mga lumulupyo.
16Kanunay kong luwason ang iyang mga pari,
ug ang iyang matinud-anon nga mga lumulupyo magaawit kanunay sa kalipay.
17“Lig-onon ko ang gingharian ni David;
paharion ko sa Zion ang mga kaliwat ni David.132:17 paharion… kaliwat ni David: sa literal, mag-andam ako ug suga alang sa akong pinili.
18Pakaulawan ko ang iyang mga kaaway,
apan pauswagon ko ang iyang gingharian.”
Salmo 132
Cântico de peregrinação.
1Lembra-te, Senhor,
de quando David estava tão aflito.
2Quando te fez aquela solene promessa,
a ti, o Poderoso Senhor de Jacob, dizendo:
3“De maneira nenhuma poderei vir para casa,
descansar e dormir em paz.
4Não fecharei os meus olhos para dormir;
as minhas pálpebras não terão repouso.
5Não, enquanto não construir uma casa
onde o Poderoso Senhor de Jacob seja adorado.”
6A arca santa do Senhor já andou por Efrata
e viemos encontrá-la no campo de Jaar.
7Entremos agora no seu santo templo
e adoremos diante dos seus pés!
8Levanta-te, Senhor, e entra no teu templo,
lugar do teu repouso, juntamente com a arca,
que é a expressão do teu poder.
9Os sacerdotes hão de vestir-se de justiça
e todo o teu povo cantará de alegria.
10Por amor de David, que te serve,
não deixes de responder ao teu ungido!
11O Senhor fez uma promessa a David e não falharia:
“Estabelecerei um dos teus descendentes
e ele se sentará no trono, depois de ti.
12Se os teus descendentes se mantiverem fiéis
à aliança que fiz com o povo de Israel,
e fiéis aos mandamentos que virão a aprender,
também ocuparão o trono de Israel, para sempre.”
13Tu, Senhor, escolheste Sião
para ser o local da tua habitação:
14“É aqui, o lugar do meu descanso para sempre;
este é o meu desejo!
15Tornarei esta cidade próspera;
fartarei de pão os pobres que lá vivam.
16Vestirei de salvação os sacerdotes
e os fiéis exaltarão de júbilo.
17O poder de David aumentará
e prepararei uma lâmpada para o meu ungido.
18Os seus inimigos ficarão cobertos de vergonha.
David será um rei glorioso!”
