Salmo 109109:0 Salmo 109 Ang ulohan sa Hebreo: Ang awit alang sa maestro sa mga mag-aawit. Awit kini ni David.
Ang Mulo sa Tawong Anaa sa Kalisod
1O Dios, nga akong ginadayeg, tubaga ang akong pagtawag kanimo.
2Kay gibutang-butangan ako sa daotan ug limbongang mga tawo.
Nagasulti silag bakak mahitungod kanako.
3Kanunay daotan ang ilang gipanulti batok kanako,
ug nasuko sila kanako bisan walay hinungdan.
4Bisan nakighigala ako kanila, nakiggira sila kanako;
apan giampo ko gihapon sila.
5Gibalosan nila akog daotan sa maayong gihimo ko kanila,
ug gibalosan nilag kasuko ang akong pagpakighigala kanila.
6Miingon sila,109:6 Miingon sila: Ang bersikulo 6-19 mahimong pulong sa mga kaaway o pulong batok sa iyang mga kaaway. “Mangita kita ug daotang tawo nga mosumbong kaniya sa hukmanan.
7Hinaut nga inighusay mogawas nga siyay sad-an.
Ug hinaut nga ang iyang pag-ampo isipon nga sala!
8Hinaut nga dili magdugay ang iyang kinabuhi
ug ihatag na lang ngadto sa uban ang iyang katungdanan.
9Hinaut nga mamatay na siya aron mailo ang iyang mga kabataan ug mabiyuda ang iyang asawa.
10Hinaut nga maglatagaw na lang ang iyang mga kabataan ug magpakilimos,
ug hinaut nga abugon109:10 abugon: Mao kini sa Septuagint; apan sa Hebreo, mangita. sila gikan sa ilang gubang pinuy-anan.
11Hinaut nga imbargohon sa iyang nautangan ang tanan niyang kabtangan,
ug hinaut nga kuhaon sa mga dumuduong ang iyang hinagoan.
12Ug kon mamatay na siya,
hinaut nga walay malooy kaniya ug sa iyang nailo nga mga kabataan.
13Hinaut nga mangamatay ang iyang mga kaliwat
aron malimtan na sila sa mosunod nga mga henerasyon.
14-15Hinaut nga dili pasayloon ug dili kalimtan sa Ginoo ang sala sa iyang mga ginikanan ug mga katigulangan;
ug hinaut nga malimtan na sila sa kalibotan.
16Kay wala gayod siyay kalooy;
gilisod-lisod hinuon niya ug gipamatay ang mga kabos, mga timawa, ug ang mga nawad-an ug paglaom.
17Gikalipay niya ang pagtunglo sa uban—hinaut nga sa iya kini mahitabo.
Nagdumili siya sa paghatag sa iyang panalangin sa uban—hinaut nga wala usay mopanalangin kaniya.
18Kabahin na sa iyang kinabuhi ang pagpanunglo;
daw mao na kini ang iyang kinaon,
ug midulot na kini hangtod sa iyang kabukogan.
19Hinaut magpabilin kaniya ang tunglo. Mahisama kini sa bisti nga ginasul-ob ug bakos nga kanunay ginabakos.”
20Ginoo, hinaut pa nga mao kana ang imong isilot sa mga nagabutang-butang ug nagasulti ug daotan mahitungod kanako.
21Apan tabangi ako, Ginoong Dios, aron ikaw mapasidunggan.
Luwasa ako tungod sa imong kaayo ug gugma.
22Kay kabos ako ug timawa, ug nasakit gayod ako.
23Hinay-hinay nang nagkawala ang akong kinabuhi
sama sa landong nga mahanaw panahon sa kagabhion.
Daw sama ako sa dulon nga gipapha.
24Wala nay kusog ang akong tuhod sa pagpinuasa.
Labihan na ako kaniwang.
25Nahimo akong talamayon sa akong mga kaaway.
Magpanglingo sila kon ila akong makita.
26Tabangi ako, Ginoo, nga akong Dios;
luwasa ako sumala sa imong gugma.
27Unya mahibaloan sa akong mga kaaway nga ikaw, Ginoo, ang nagluwas kanako.
28Gitunglo nila ako, apan ikaw mopanalangin kanako.
Maulawan sila kon sulongon nila ako,
apan ako nga imong sulugoon maglipay.
29Sama nga ang lawas naputos sa bisti,
hinaut nga mapuno sa kaulaw ang mga tawong nagbutang-butang kanako.
30Pasalamatan ko gayod ang Ginoo;
dayegon ko siya atubangan sa daghang katawhan.
31Kay ginalabanan niya ang mga tawong kabos aron maluwas sa mga nagahukom kanila sa kamatayon.
Salmo 109
Para o mestre de música. Salmo davídico.
1Ó Deus, a quem louvo,
não fiques indiferente,
2pois homens ímpios e falsos
dizem calúnias contra mim,
e falam mentiras a meu respeito.
3Eles me cercaram com palavras carregadas de ódio;
atacaram-me sem motivo.
4Em troca da minha amizade eles me acusam,
mas eu permaneço em oração.
5Retribuem-me o bem com o mal,
e a minha amizade com ódio.
6Designe-se109.6 Ou Eles dizem: “Designa um ímpio109.6 Ou o maligno para ser seu oponente;
à sua direita esteja um acusador109.6 Ou Satanás.
7Seja declarado culpado no julgamento,
e que até a sua oração seja considerada pecado.
8Seja a sua vida curta,
e outro ocupe o seu lugar.
9Fiquem órfãos os seus filhos
e viúva a sua esposa.
10Vivam os seus filhos vagando como mendigos,
e saiam rebuscando o pão longe de109.10 A Septuaginta diz e sejam expulsos de. suas casas em ruínas.
11Que um credor se aposse de todos os seus bens,
e estranhos saqueiem o fruto do seu trabalho.
12Que ninguém o trate com bondade
nem tenha misericórdia dos seus filhos órfãos.
13Sejam exterminados os seus descendentes
e desapareçam os seus nomes na geração seguinte.
14Que o Senhor se lembre
da iniquidade dos seus antepassados,
e não se apague o pecado de sua mãe.
15Estejam os seus pecados sempre perante o Senhor,
e na terra ninguém jamais se lembre da sua família.
16Pois ele jamais pensou em praticar um ato de bondade,
mas perseguiu até à morte o pobre,
o necessitado e o de coração partido.
17Ele gostava de amaldiçoar:
venha sobre ele a maldição!
Não tinha prazer em abençoar:
afaste-se dele a bênção!
18Ele vestia a maldição como uma roupa:
entre ela em seu corpo como água
e em seus ossos como óleo.
19Envolva-o como um manto
e aperte-o sempre como um cinto.
20Assim retribua o Senhor aos meus acusadores,
aos que me caluniam.
21Mas tu, Soberano Senhor,
intervém em meu favor, por causa do teu nome.
Livra-me, pois é sublime o teu amor leal!
22Sou pobre e necessitado
e, no íntimo, o meu coração está abatido.
23Vou definhando como a sombra vespertina;
para longe sou lançado, como um gafanhoto.
24De tanto jejuar os meus joelhos fraquejam
e o meu corpo definha de magreza.
25Sou objeto de zombaria para os meus acusadores;
logo que me veem, meneiam a cabeça.
26Socorro, Senhor, meu Deus!
Salva-me pelo teu amor leal!
27Que eles reconheçam que foi a tua mão,
que foste tu, Senhor, que o fizeste.
28Eles podem amaldiçoar,
tu, porém, me abençoas.
Quando atacarem, serão humilhados,
mas o teu servo se alegrará.
29Sejam os meus acusadores vestidos de desonra;
que a vergonha os cubra como um manto.
30Em alta voz, darei muitas graças ao Senhor;
no meio da assembleia eu o louvarei,
31pois ele se põe ao lado do pobre
para salvá-lo daqueles que o condenam.
