Salmo 104
Pagdayeg ngadto sa Dios nga Magbubuhat
1Dayegon ko gayod ang Ginoo.
Ginoo nga akong Dios, gamhanan ka gayod.
Ang imong pagkadungganon ug pagkahalangdon daw mao ang imong bisti.
2Gitabonan mo ang imong kaugalingon sa kahayag nga daw sa bisti
ug gibukhad mo ang langit nga daw sa tolda.
3Gitukod mo ang imong puloy-anan ibabaw pa sa kawanangan.
Gihimo mo ang mga panganod nga imong karwahe,
ug nagasakay ka nga ginapalid sa hangin.
4Gihimo mong imong mga mensahero ang hangin,
ug ang nagadilaab nga kalayo imong sulugoon.
5Gipahimutang mo ang kalibotan sa iyang pundasyon,
ug dili kini matarog hangtod sa kahangtoran.
6Daw panapton nga gitabon mo ang tubig sa kalibotan,
ug milapaw kini sa mga bukid.
7Sa nagadahunog mong pagmando, mipahawa ang tubig.
8Ug midagayday sila sa mga bukid ug sa mga kapatagan,
ug sa uban pang mga dapit nga giandam mo alang kanila.
9Gibutangan mo silag mga utlanan nga dili nila malapawan,
aron dili nila malunopan pag-usab ang kalibotan.
10Gipatubod mo ang mga tuboran diha sa mga yuta,
ug midagayday ang tubig taliwala sa mga bakilid.
11Busa ang tanang ihalas nga mga hayop, apil ang ihalas nga mga asno, nakainom.
12Ug duol didto sa tubig, adunay salag ang mga langgam, ug sa mga sanga sa kahoy nanag-awit sila.
13Gikan sa imong puloy-anan sa langit, gipaulanan mo ang mga bukid.
Ug tungod niining imong gihimo, nakadawat ug panalangin ang kalibotan.
14Gipatubo mo ang mga sagbot alang sa mga mananap,
ug ang mga tanom alang sa mga tawo
aron may makaon sila gikan sa ilang mga abot—
15may bino nga makalipay kanila,
may lana nga makapasinaw sa ilang dagway,
ug may pan nga makapabaskog kanila.
16Natubigan pag-ayo ang mga kahoyng sedro sa Lebanon nga ikaw mismo ang nagtanom.
17Didto nagasalag ang mga langgam,
ug ang mga langgam nga tabon nagasalag sa mga kahoy nga sipres.
18Ang ihalas nga mga kanding nagapuyo sa taas nga mga bukid,
ug ang mga gagmayng mananap nga daw koneho nanago sa mga kabatoan.
19Gibuhat mo ang bulan isip ilhanan sa panahon;
ug ang adlaw gipasalop mo sa hustong oras.
20Gihimo mo ang kangitngit;
ug pagkagabii manggawas ang daghang mga mananap sa kalasangan.
21Magngulob ang mga liyon samtang mangita sa pagkaon nga gihatag mo kanila.
22Pagsidlak sa adlaw mobalik sila sa ilang tagoanan ug didto mamahulay.
23Ang mga tawo manggawas sa ilang mga balay sa pagtrabaho hangtod sa pagsalop sa adlaw.
24Ginoo, pagkadaghan sa imong mga gipanghimo!
Gihimo mo silang tanan sumala sa imong kaalam.
Ang kalibotan napuno sa imong mga binuhat.
25Ang dagat labihan kalapad,
ug dili maihap ang mga binuhat nga nagpuyo niini, dagko ug gagmay.
26Ang mga barko nagalawig niini,
ug ang Leviatan nga imong binuhat maglangoy-langoy usab niini.
27Ang tanang buhing binuhat nagasalig kanimo sa paghatag kanila sa ilang pagkaon sa panahon nga kinahanglanon nila kini.
28Gihatagan mo sila ug pagkaon ug ila kining gikaon,
ug nangabusog sila.
29Apan kon pasagdan mo sila, mangahadlok sila;
kon kuhaon mo ang ilang gininhawa, mangamatay sila ug mobalik sa yuta nga maoy ilang gigikanan.
30Unya ipadala mo ang imong Espiritu ug adunay bag-ong binuhat pag-usab sa kalibotan.
31Hinaut nga ang imong gahom, Ginoo, magpadayon sa walay kataposan.
Hinaut nga malipay ka sa imong gipanghimo.
32Kon tutokan mo ang kalibotan, matay-og kini.
Kon hikapon mo ang mga bukid, moaso kini.
33Awitan ko ang Ginoo sa tibuok kong kinabuhi.
Awitan ko ug mga pagdayeg ang akong Dios samtang may kinabuhi pa ako.
34Hinaut nga malipay siya sa akong pagpamalandong.
Magkalipay ako diha sa Ginoo;
35apan hinaut nga malaglag ug mahanaw gikan sa kalibotan ang mga tawong daotan ug ang mga makasasala.
Dayegon ko gayod ang Ginoo.
Dayega ang Ginoo!
Psalm 104
1Praise the Lord, my soul.
Lord my God, you are very great;
you are clothed with splendour and majesty.
2The Lord wraps himself in light as with a garment;
he stretches out the heavens like a tent
3and lays the beams of his upper chambers on their waters.
He makes the clouds his chariot
and rides on the wings of the wind.
4He makes winds his messengers,104:4 Or angels
flames of fire his servants.
5He set the earth on its foundations;
it can never be moved.
6You covered it with the watery depths as with a garment;
the waters stood above the mountains.
7But at your rebuke the waters fled,
at the sound of your thunder they took to flight;
8they flowed over the mountains,
they went down into the valleys,
to the place you assigned for them.
9You set a boundary they cannot cross;
never again will they cover the earth.
10He makes springs pour water into the ravines;
it flows between the mountains.
11They give water to all the beasts of the field;
the wild donkeys quench their thirst.
12The birds of the sky nest by the waters;
they sing among the branches.
13He waters the mountains from his upper chambers;
the land is satisfied by the fruit of his work.
14He makes grass grow for the cattle,
and plants for people to cultivate –
bringing forth food from the earth:
15wine that gladdens human hearts,
oil to make their faces shine,
and bread that sustains their hearts.
16The trees of the Lord are well watered,
the cedars of Lebanon that he planted.
17There the birds make their nests;
the stork has its home in the junipers.
18The high mountains belong to the wild goats;
the crags are a refuge for the hyrax.
19He made the moon to mark the seasons,
and the sun knows when to go down.
20You bring darkness, it becomes night,
and all the beasts of the forest prowl.
21The lions roar for their prey
and seek their food from God.
22The sun rises, and they steal away;
they return and lie down in their dens.
23Then people go out to their work,
to their labour until evening.
24How many are your works, Lord!
In wisdom you made them all;
the earth is full of your creatures.
25There is the sea, vast and spacious,
teeming with creatures beyond number –
living things both large and small.
26There the ships go to and fro,
and Leviathan, which you formed to frolic there.
27All creatures look to you
to give them their food at the proper time.
28When you give it to them,
they gather it up;
when you open your hand,
they are satisfied with good things.
29When you hide your face,
they are terrified;
when you take away their breath,
they die and return to the dust.
30When you send your Spirit,
they are created,
and you renew the face of the ground.
31May the glory of the Lord endure for ever;
may the Lord rejoice in his works –
32he who looks at the earth, and it trembles,
who touches the mountains, and they smoke.
33I will sing to the Lord all my life;
I will sing praise to my God as long as I live.
34May my meditation be pleasing to him,
as I rejoice in the Lord.
35But may sinners vanish from the earth
and the wicked be no more.
Praise the Lord, my soul.
Praise the Lord.104:35 Hebrew Hallelu Yah; in the Septuagint this line stands at the beginning of Psalm 105.
