1Ang tawong gahig ulo bisag sigehan ug badlong, sa kalit lang mapukan ug dili na makabangon pa.
2Kon mga matarong ang mangulo malipayon ang mga tawo, apan kon mga daotan ang mangulo masubo gayod sila.
3Ang tawong nagtinguha nga magmaalamon maghatag ug kalipay sa iyang amahan.
Ang tawong nagsigeg pakig-uban sa mga babayeng nagabaligya sa ilang dungog nagausik-usik lang sa iyang kuwarta.
4Kon ang tinguha sa hari mao ang pagpatunhay sa hustisya, ginalig-on niya ang iyang gingharian, apan ang hari nga nawong ug sapi, magpukan sa iyang gingharian.
5Ang tawong mang-ulog-ulog nagaplanog daotan sa iyang isigka-tawo.
6Ang tawong daotan malit-agan sa iyang kaugalingong sala, apan ang tawong matarong magaawit nga malipayon.
7Ang tawong matarong nagahatag ug bili sa katungod sa mga kabos. Dili kini masabtan sa tawong daotan.
8Ang mga tawong bugalbugalon tigpasiugda ug kasamok sa lungsod, apan ang mga maalamon tigpahusay niini.
9Wala gayoy paingnan kon makighusay ang tawong maalamon sa usa ka buang-buang, kay magsige lang ug tagawtaw ug magbugalbugal ang buang-buang.
10Kalagotan ug gusto patyon sa mga kriminal ang mga tawong nagakinabuhi sa husto ug dili salawayon.
11Ang tawong buang-buang mopagawas gayod sa iyang kasuko, apan ang tawong maalamon makapugong sa iyang kaugalingon.
12Kon ang usa ka pangulo motuo ug bakak, ang tanan niyang mga opisyal mahimong daotan.
13Ang kabos ug ang nangdaog-daog kaniya managsama nga gihatagan sa Ginoo ug mga mata.29:13 Ang buot ipasabot, parehas ra silang binuhat sa Dios.
14Kon ang usa ka hari matarong nga mohukom sa mga kabos, magpadayon ang iyang paghari.
15Ang pagbunal ug pagbadlong sa bata aron sa pagdisiplina kaniya makatudlo kaniya nga magmaalamon, apan kon pasagdan lang siya, makahatag siyag kaulawan sa iyang ginikanan.
16Kon daotan ang mga nangulo, mosamot ang pagpakasala. Apan malaglag sila, ug makita kini sa mga matarong.
17Disiplinaha ang imong anak, ug hatagan ka niyag kalinaw ug kalipay.
18Kon walay mensahe sa Dios nga maggiya sa nasod, wala kini kahusay. Bulahan ang mga tawo nga nagatuman sa kasugoan sa Dios.
19Adunay sulugoon nga dili mo matudloan kon imong estoryahan, kay bisan nasabtan ka niya, dili siya motuman.
20Mas may paglaom pa ang tawong buang-buang kaysa tawong magpataka lag yawyaw.
21Kon patughan mo lang sa gusto ang imong sulugoon gikan sa bata pa siya, mahimo mo unya siyang problema.
22Ang tawong daling masuko makahatag ug kagubot, ug daghag mahimong sala.
23Ang kahambogiro sa tawo maghatod kaniya sa kaulawan, apan ang pagkamapainubsanon makahatag kaniyag dungog.
24Ang tawo nga kakunsabo sa kawatan nagbutang sa iyang kaugalingon sa kakuyaw. Bisan unsaon ug patug-an dili gayod siya motug-an.
25Makuyaw kon kita talawan. Apan kon mosalig lang kita sa Ginoo, wala gayoy daotang mahitabo kanato.
26Daghan ang mangayog pabor sa usa ka pangulo, apan ang Ginoo lang gayod ang makahatag ug hustisya.
27Ngil-aran ang mga matarong sa mga daotan, ug ngil-aran usab ang mga daotan sa mga matarong.
1Quem insiste no erro depois de muita repreensão,
será destruído, sem aviso e irremediavelmente.
2Quando os justos florescem, o povo se alegra;
quando os ímpios governam, o povo geme.
3O homem que ama a sabedoria dá alegria a seu pai,
mas quem anda com prostitutas dá fim à sua fortuna.
4O rei que exerce a justiça dá estabilidade ao país,
mas o que gosta de subornos o leva à ruína.
5Quem adula seu próximo
está armando uma rede para os pés dele.
6O pecado do homem mau o apanha na sua própria armadilha,29.6 Ou No pecado do homem mau há uma armadilha,
mas o justo pode cantar e alegrar-se.
7Os justos levam em conta os direitos dos pobres,
mas os ímpios nem se importam com isso.
8Os zombadores agitam a cidade,
mas os sábios a apaziguam.
9Se o sábio for ao tribunal contra o insensato,
não haverá paz, pois o insensato se enfurecerá e zombará.
10Os violentos odeiam os honestos
e procuram matar o homem íntegro.
11O tolo dá vazão à sua ira,
mas o sábio domina-se.
12Para o governante que dá ouvidos a mentiras,
todos os seus oficiais são ímpios.
13O pobre e o opressor têm algo em comum:
o Senhor dá vista a ambos.
14Se o rei julga os pobres com justiça,
seu trono estará sempre seguro.
15A vara da correção dá sabedoria,
mas a criança entregue a si mesma envergonha a sua mãe.
16Quando os ímpios prosperam, prospera o pecado,
mas os justos verão a queda deles.
17Discipline seu filho, e este lhe dará paz;
trará grande prazer à sua alma.
18Onde não há revelação divina, o povo se desvia;
mas como é feliz quem obedece à lei!
19Meras palavras não bastam para corrigir o escravo;
mesmo que entenda, não reagirá bem.
20Você já viu alguém que se precipita no falar?
Há mais esperança para o insensato do que para ele.
21Se alguém mima seu escravo desde jovem,
no fim terá tristezas.
22O homem irado provoca brigas,
e o de gênio violento comete muitos pecados.
23O orgulho do homem o humilha,
mas o de espírito humilde obtém honra.
24O cúmplice do ladrão odeia a si mesmo;
posto sob juramento, não ousa testemunhar.
25Quem teme o homem cai em armadilhas,
mas quem confia no Senhor está seguro.
26Muitos desejam os favores29.26 Hebraico: a face. do governante,
mas é do Senhor que procede a justiça.
27Os justos detestam os desonestos,
já os ímpios detestam os íntegros.
