Panultihon 11 – APSD-CEB & CST

Ang Pulong Sa Dios

Panultihon 11:1-31

1Ngil-aran ang Ginoo sa manikas ug timbang, apan malipay siya sa dili tikasan.

2Ang manghambog maulawan, apan ang mapainubsanon mahimong maalamon.

3Ang tawong matarong nasayod sa iyang pagabuhaton kay nagsubay siya sa ensaktong pagkinabuhi, apan ang maluibon malaglag kay ang sayop maoy iyang ginakinabuhi.

4Ang bahandi dili makatabang kon silotan sa Dios ang tawo sa kamatayon, apan ang matarong nga pagkinabuhi makaluwas gikan sa kamatayon.

5Ang pagkinabuhing matarong sa tawong dili salawayon makapagaan sa iyang pagkinabuhi, apan ang tawong daotan malaglag tungod sa iyang daotang binuhatan.

6Ang pagkinabuhing matarong sa tawong nagsubay sa ensakto maoy magluwas kaniya, apan ang daotang mga tinguha sa tawong maluibon maoy magsakit kaniya.

7Inigkamatay sa mga tawong daotan, mahanaw ang ilang paglaom; ang ilang gipanghandom wala nay pulos.

8Luwason sa Dios gikan sa kalisod ang matarong, apan ang daotan iyang pasagdan.

9Daoton sa dili diosnon ang iyang isigka-tawo pinaagi sa iyang mga pulong.

Makalingkawas ang tawong matarong pinaagi sa iyang kaalam.

10Manghugyaw sa kalipay ang mga lumulupyo sa usa ka lungsod kon mouswag ang mga matarong ug ingon man kon mangamatay ang mga daotan.

11Mouswag ang lungsod pinaagi sa pagpanalangin sa mga matarong, apan mapukan kini pinaagi sa pagpangdaot sa mga daotan.

12Ang tawong walay pagsabot mangbugalbugal sa iyang isigka-tawo, apan ang tawong may pagsabot nagapugong sa iyang baba.

13Ang libakera manugilon sa sekreto, apan ang tawong kasaligan makatago ug sekreto.

14Mapukan ang usa ka nasod kon wala kini mga magtatambag, apan molig-on kini kon daghan ang mga magtatambag.

15Magkaproblema ka kon moako ka nga mobayad sa utang sa uban, labi na kon dili nimo sila kaila. Busa kon dili ka gustong maproblemahan, ayaw kana himoa.

16Ang babayeng buotan moani ug pasidungog, apan ang tawong bangis kutob ra sa pag-angkon ug bahandi.

Ang tawong tapolan mapobre,11:16 Ang tawong tapolan mapobre: Wala kini sa Hebreo, apan anaa sa Septuagint. apan ang tawong kugihan maadunahan.

17Kon maayo ka sa uban, makahatag kinig kaayohan kanimo; apan kon bangis ka, kasakit ang imong padulngan.

18Ang ganti sa tawong daotan lumalabay lang, apan ang buhat sa tawong matarong moani ug matuod nga ganti.

19Ang tawong nagahimog matarong padayong mabuhi, apan ang nagahimog daotan mamatay.

20Ngil-aran ang Ginoo sa mga tawong baliko ug utok, apan gikalipay niya ang mga tawong dili salawayon.

21Sigurado gayod nga silotan ang mga daotan, apan makalingkawas ang mga matarong.

22Ang katahom sa babayeng walay maayong desisyon sama lang sa singsing nga bulawan nga anaa sa simod sa baboy.

23Ang ginatinguha sa mga matarong makahatag ug kaayohan, apan ang ginatinguha sa mga daotan makalagot.

24Ang mga mahinatagon misamot hinuon pag-uswag; apan ang mga hakog misamot hinuon ug kakabos.

25Ang tawong mahinatagon mouswag. Ang tawo nga nagatabang sa uban tabangan usab.

26Panghimaraoton sa mga tawo ang nagatago sa iyang baligya aron ibaligya kini kon motaas na ang presyo, apan dinayeg ang mga tawo nga wala magtago sa ilang baligya.

27Ang tawong nangandoy sa maayo makakitag kaayo, apan ang tawo nga mangitag samok makasugat gayod niini.

28Madismaya ang tawo nga nagasalig sa iyang bahandi, apan ang matarong mouswag sama sa labong nga tanom.

29Ang mga buang-buang nagadala ug kasamok sa panimalay ug wala gayod silay mapanunod sa kaulahian. Mahimo silang ulipon sa mga maalamon.

30Ang binuhatan sa tawong matarong makatabang sa uban nga mahimong motarong ug motaas ang ilang mga kinabuhi.11:30 makatabang… kinabuhi: sa literal, kahoy nga nagahatag sa kinabuhi. Ug maaghat niya ang mga tawo sa iyang kaalam.

31Kon dinhi sa kalibotan ang mga matarong makadawat ug balos sa ilang mga binuhatan, labi na gayong balosan ang mga daotan ug mga makasasala.

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Proverbios 11:1-31

1El Señor aborrece las balanzas adulteradas,

pero aprueba las pesas exactas.

2Con el orgullo viene el oprobio;

con la humildad, la sabiduría.

3A los justos los guía su integridad;

a los falsos los destruye su hipocresía.

4En el día de la ira de nada sirve ser rico,

pero la justicia libra de la muerte.

5La justicia endereza el camino de los íntegros,

pero la maldad hace caer a los impíos.

6La justicia libra a los justos,

pero la codicia atrapa a los falsos.

7Muere el malvado, y con él su esperanza;

muere también su ilusión de poder.

8El justo se salva de la calamidad,

pero la desgracia le sobreviene al malvado.

9Con la boca el impío destruye a su prójimo,

pero los justos se libran por el conocimiento.

10Cuando el justo prospera, la ciudad se alegra;

cuando el malvado perece, hay gran regocijo.

11La bendición de los justos enaltece a la ciudad,

pero la boca de los malvados la destruye.

12El falto de juicio desprecia a su prójimo,

pero el entendido refrena su lengua.

13La gente chismosa revela los secretos;

quien es de fiar es discreto.

14Sin dirección, la nación fracasa;

el éxito depende de los muchos consejeros.

15El fiador de un extraño saldrá perjudicado;

negarse a dar fianza11:15 a dar fianza. Lit. a estrechar la mano. es vivir en paz.

16La mujer bondadosa se gana el respeto;

los hombres violentos solo ganan riquezas.

17El que es bondadoso se beneficia a sí mismo;

el que es cruel, a sí mismo se perjudica.

18El malvado obtiene ganancias ilusorias;

el que siembra justicia asegura su ganancia.

19El que es justo obtiene la vida;

el que persigue el mal se encamina a la muerte.

20El Señor aborrece a los de corazón perverso,

pero se complace en los que viven con rectitud.

21Una cosa es segura:11:21 Una cosa es segura. Lit. Mano a mano. Los malvados no quedarán impunes,

pero los justos saldrán bien librados.

22Como argolla de oro en hocico de cerdo

es la mujer bella pero indiscreta.

23Los deseos de los justos terminan bien;

la esperanza de los malvados termina mal.11:23 termina mal (LXX); es ira (TM).

24Unos dan a manos llenas, y reciben más de lo que dan;

otros ni sus deudas pagan, y acaban en la miseria.

25El que es generoso prospera;

el que reanima será reanimado.

26La gente maldice al que acapara el trigo,

pero colma de bendiciones al que gustoso lo vende.

27El que madruga para el bien, halla buena voluntad;

el que anda tras el mal, por el mal será alcanzado.

28El que confía en sus riquezas se marchita,

pero el justo se renueva como el follaje.

29El que perturba su casa no hereda más que el viento,

y el necio termina sirviendo al sabio.

30El fruto de la justicia11:30 de la justicia (LXX); del justo (TM). es árbol de vida,

pero el que arrebata vidas es violento.11:30 violento (LXX); sabio (TM).

31Si los justos reciben su pago aquí en la tierra,

¡cuánto más los impíos y los pecadores!