1Sa unang bulan sa ikaduhang tuig gikan sa paggawas sa mga Israelinhon sa Ehipto, miingon ang Ginoo kang Moises didto sa kamingawan sa Sinai, 2“Ipasaulog gayod sa mga Israelinhon ang Pista sa Paglabay sa Anghel sa gitakda nga panahon, 3sugod sa pagsalop sa adlaw sa ika-14 nga adlaw sa unang bulan. Kinahanglan sundon gayod ninyo ang tanang tulumanon mahitungod niini nga pista.”
4Busa giingnan ni Moises ang mga Israelinhon sa pagsaulog sa Pista sa Paglabay sa Anghel. 5Ug gihimo nila ang pagsaulog didto sa kamingawan sa Sinai sa pagsalop sa adlaw sa ika-14 nga adlaw sa unang bulan. Gihimo kini sa tanang mga Israelinhon sumala sa gisugo sa Ginoo kang Moises.
6Apan adunay uban nga wala makaapil sa pagsaulog sa pista tungod kay nianang adlawa nahimo silang hugaw kay nakahikap sila ug patay. Busa niadto mismong adlawa miadto sila kang Moises ug kang Aaron, 7ug miingon kang Moises, “Nahimo kaming hugaw kay nakahikap kami ug patay, apan nganong did-an man kami sa paghalad sa mga halad ngadto sa Ginoo uban sa mga Israelinhon sa gitakda nga panahon?” 8Mitubag si Moises kanila, “Paghulat lang una kamo hangtod masayran ko kon unsay imando sa Ginoo kanako bahin kaninyo.”
9Miingon ang Ginoo kang Moises, 10“Ingna ang mga Israelinhon nga si bisan kinsa kanila o sa umaabot nilang mga kaliwat nga nahimong hugaw kay nakahikap ug patay o tungod kay nagbiyahe sa layo, makahimo gihapon sa pagsaulog sa Pista sa Paglabay sa Anghel. 11Saulogon nila kini paglabay sa usa ka bulan, sugod sa pagsalop sa adlaw sa ika-14 nga adlaw sa ikaduha nga bulan. Kan-on nila ang karnero uban sa pan nga walay patubo ug pait nga mga utanon. 12Kinahanglan nga wala gayoy mahibilin niini pagkabuntag, ug dili usab nila balion ang mga bukog sa karnero. Kon magsaulog sila sa Pista sa Paglabay sa Anghel kinahanglan nga sundon gayod nila ang mga tulumanon mahitungod niini.
13“Apan ang tawo nga hinlo ug wala magbiyahe sa layo nga wala magsaulog sa Pista sa Paglabay sa Anghel, kinahanglan nga dili na isipon nga sakop ninyo, tungod kay wala siya maghalad sa halad nga alang sa Ginoo sa gitakda nga panahon. Kana nga tawo mag-antos tungod sa iyang sala.
14“Kon ang usa ka langyaw nga nagapuyo uban kaninyo gustong magsaulog sa Pista sa Paglabay sa Anghel, kinahanglan nga saulogon niya kini sumala sa tanang mga tulumanon bahin niini. Ang mga tulumanon alang sa mga langyaw sama ra sa mga Israelinhon.”
Ang Panganod didto sa Tolda nga Simbahan
(Exo. 40:34-38)
15Sa adlaw nga gipatindog ang Tolda nga Simbahan, nga gitawag usab ug Tolda nga Tagboanan, gipalibotan kini sa panganod. Gikan sa gabii hangtod sa buntag, kini nga panganod daw sa kalayo nga nagasiga. 16Mao kini ang kanunay nga mahitabo: Kon adlaw ginapalibotan niini ang Tolda ug kon gabii nagasiga kini nga daw kalayo. 17Kon mopaibabaw ang panganod tungod sa Tolda ug mohawa, manglakaw ang mga Israelinhon, ug kon asa mopundo ang panganod, didto usab sila magkampo. 18Busa nagalakaw ug nagakampo ang mga Israelinhon sumala sa mando sa Ginoo. Magpabilin sila sa kampo samtang anaa pa ang panganod ibabaw sa Tolda. 19Bisan magpabilin ug dugay ang panganod diha tungod sa Tolda, dili sila mobiya ug nagahulat lang sila sa mando sa Ginoo. 20Usahay magpabilin lang ug pipila ka adlaw ang panganod diha tungod sa Tolda, busa ang mga tawo magpabilin usab ug mga pipila lang ka adlaw didto. Unya manglakaw na usab sila sumala sa mando sa Ginoo. 21Usahay magpabilin kini ug usa lang ka gabii ug pagkasunod adlaw mopaibabaw na kini, ug manglakaw na usab dayon ang mga Israelinhon. Adlaw man o gabii, basta mopaibabaw na ang panganod manglakaw usab ang mga Israelinhon. 22Kon magpabilin gani ang panganod diha tungod sa Tolda ug duha ka adlaw o mga usa ka bulan, o kon mga usa ka tuig,9:22 mga usa ka tuig: o, kon sa taas nga mga panahon. magpabilin usab ang mga Israelinhon sa ilang kampo. Apan kon mopaibabaw na ang panganod, manglakaw usab sila dayon. 23Busa magkampo ug manglakaw ang mga Israelinhon sumala sa mando sa Ginoo. Ug gituman nila ang sugo sa Ginoo pinaagi kang Moises.
Celebração da Páscoa
1O Senhor deu estas instruções a Moisés quando ele e todo o povo estavam no deserto de Sinai, durante o primeiro mês do segundo ano, depois da saída do Egito: 2“O povo de Israel deverá celebrar a Páscoa anualmente 3no dia 14 deste primeiro mês, começando ao princípio da noite. Procurem seguir estritamente todas as minhas instruções respeitantes a esta celebração.”
4E Moisés anunciou que a celebração da Páscoa 5começaria na noite do dia 14, ali no deserto de Sinai, e a celebração fez-se tal como o Senhor ordenara.
6Contudo, aconteceu que algumas pessoas se encontravam ritualmente impuras, pelo facto de terem tocado num corpo morto; por essa razão, não podiam comer o cordeiro da Páscoa nessa noite. Vieram ter com Moisés e com Aarão, 7e explicaram-lhes o seu problema, queixando-se de serem impedidos de oferecer os seus sacrifícios ao Senhor na ocasião ordenada por ele.
8Moisés disse que perguntaria ao Senhor acerca desse assunto. 9O Senhor disse a Moisés: 10“Diz aos israelitas: Se algum de vocês, agora ou nas gerações futuras, se tornar impuro na altura da Páscoa, por ter tocado num corpo morto, ou se estiver a viajar e não puder estar presente, pode mesmo assim celebrar a Páscoa; 11mas fá-lo-á um mês mais tarde, ou seja, no dia 14, mas do segundo mês, começando sempre à noite. Comerão pois o cordeiro nessa altura, com pão sem fermento e com ervas amargas. 12E nada deixarão para o dia seguinte; tão-pouco quebrarão nenhum osso do animal; deverão seguir todas as instruções acerca da Páscoa. 13Contudo, se aparecer alguém que não esteja impuro, nem de viagem, e que mesmo assim recuse celebrar a Páscoa no tempo próprio, deverá ser expulso do povo de Israel por se negar a sacrificar ao Senhor na ocasião devida. Deverá pois carregar a sua culpa.
14Por outro lado, se um estrangeiro, que viva no vosso meio, desejar celebrar a Páscoa ao Senhor, terá de seguir todas estas indicações. Há só uma lei para toda a gente.”
A nuvem por cima do tabernáculo
(Êx 40.34-35)
15E nessa noite a nuvem cobriu o tabernáculo que guardava o documento da aliança e mudou de aparência. Tornou-se fogo, assim permanecendo através da noite. 16Aliás ficou a ser sempre assim; de dia era uma nuvem e de noite mudava o seu aspeto para um fogo. 17Quando a nuvem se levantava e se movia, o povo de Israel deslocava-se até onde ela parasse, e aí acampavam. 18Desta maneira, caminhavam sempre na direção que o Senhor os mandava e estacionavam onde ele quisesse, permanecendo nesse local tanto tempo quanto a nuvem ali se demorasse. 19Se ela se mantivesse muito tempo, aí ficavam; 20se apenas se demorasse uns dias, era pois só por esses dias que o acampamento lá estava. Tinha sido expressamente essa a ordem do Senhor.
21Por vezes, a nuvem de fogo parava só por uma noite, e logo continuava a mover-se pela manhã seguinte. Contudo, de dia ou de noite, sempre que ela se movia, o povo levantava o acampamento e seguia-a. 22Ficasse a nuvem sobre o tabernáculo, dois dias, um mês ou um ano esse era o espaço de tempo em que o povo estacionava. Logo que se movia, seguiam-na. 23Desta forma, acampavam ou viajavam sempre sob o mandado do Senhor. E tudo o que o Senhor dizia a Moisés para fazerem, faziam.
