Napildi ang mga Canaanhon
1Ang Canaanhon nga hari sa Arad nga nagpuyo sa Negev nakadungog nga nagapadulong ang mga Israelinhon agi sa dalan sa Atarim. Busa giataki niya sila ug gibihag ang uban kanila. 2Unya nanumpa ang mga Israelinhon ngadto sa Ginoo, “Kon itugyan nimo sa among mga kamot kining mga tawhana, laglagon namo sa hingpit ang ilang mga lungsod ingon nga halad kanimo.” 3Gipatalinghogan sa Ginoo ang pag-ampo sa mga Israelinhon ug gitugyan niya kanila ang mga Canaanhon. Gilaglag sila sa hingpit sa mga Israelinhon lakip ang ilang mga lungsod, busa gitawag kadto nga lungsod ug Horma.21:3 Horma: Ang buot ipasabot, kalaglagan.
Ang Bronsi nga Bitin
4Gikan sa Bukid sa Hor, milakaw ang mga Israelinhon agi sa dalan paingon sa Pulang Dagat, libot sa yuta sa Edom. Apan gipul-an ang mga tawo sa ilang lakaw, 5busa mireklamo sila sa Dios ug kang Moises. Miingon sila, “Nganong gipagawas mo pa kami gikan sa Ehipto aron mangamatay lang dinhi sa kamingawan? Walay pagkaon ug tubig dinhi! Ug giluod na kami niining walay lami nga manna.”
6Busa, gipadad-an sila sa Ginoo ug mga bitin nga malala ug gipamaak sila, ug daghan ang nangamatay kanila. 7Ug nangadto ang mga tawo kang Moises ug miingon, “Nakasala kami kay nagsulti kami batok sa Ginoo ug kanimo. Iampo sa Ginoo nga ipahilayo niya kining mga bitin gikan kanamo.” Busa nagaampo si Moises alang sa mga tawo.
8Miingon ang Ginoo kang Moises, “Paghimo ug bronsi nga bitin ug ibutang kini sa tumoy sa usa ka poste. Si bisan kinsa nga mapaakan ug bitin dili mamatay kon motan-aw lang niining bronsi nga bitin.” 9Busa naghimo si Moises ug bronsi nga bitin ug gibutang kini sa tumoy sa usa ka poste. Ug si bisan kinsa nga napaakan ug bitin motan-aw lang niining bronsi nga bitin ug dili kini mamatay.
Ang Pagpanglakaw Paingon sa Moab
10Mipadayon sa paglakaw ang mga Israelinhon, ug nagkampo sila sa Obot. 11Gikan sa Obot, milakaw sila ug nagkampo sa Iye Abarim, sa kamingawan sa sidlakan atbang sa Moab. 12Gikan didto milakaw sila ug nagkampo sa Lugut sa Zered. 13Gikan sa Zered milakaw na usab sila ug nagkampo sa tabok sa Lugut sa Arnon, nga anaa sa kamingawan nga duol sa teritoryo sa mga Amorihanon. Ang Arnon maoy utlanan nga anaa sa yuta sa mga Moabihanon ug sa yuta sa mga Amorihanon. 14Mao kana ang hinungdan kon nganong nahisulat sa Libro sa Pagpakig-away sa Ginoo ang lungsod sa Waheb nga sakop sa Sufa, ang mga lugut apil na ang Arnon, 15ug ang ubos nga bahin sa mga lugut nga nagsumpay sa lungsod sa Ar nga anaa sa utlanan sa Moab.
16Gikan didto sa Arnon, ang mga Israelinhon nangadto sa Beer, ang atabay diin miingon ang Ginoo kang Moises, “Tigoma ang mga tawo kay hatagan ko sila ug tubig.” 17Ug didto nanganta ang mga Israelinhon niini nga awit:
“Padayon pagtubod, O atabay!
Mag-awit kita mahitungod niini nga 18atabay nga gipakalot sa mga pangulo ug mga dungganong mga tawo pinaagi sa ilang awtoridad.21:18 awtoridad: sa literal, mga baston ug sungkod.”
Gikan sa kamingawan nangadto sila sa Matana; 19gikan sa Matana nangadto sila sa Nahaliel; gikan sa Nahaliel nangadto sila sa Bamot; 20ug gikan sa Bamot nangadto sila sa kapatagan sa Moab, diin malantaw gikan sa kinatumyan sa Bukid sa Pisga ang kamingawan.
Napildi si Haring Sihon ug si Haring Og
(Deu. 2:26–3:11)
21Unya, nagpadala ang Israel ug mga mensahero ngadto kang Sihon nga hari sa mga Amorihanon. Mao kini ang ilang mensahe: 22“Kon mahimo, tugoti kami sa pag-agi sa inyong yuta. Dili kami molatas sa kaumahan o sa ubasan, ni moinom gikan sa inyong atabay. Mosubay lang kami sa dakong dalan hangtod nga makagawas kami sa inyong teritoryo.”
23Apan wala mosugot si Sihon nga moagi ang mga Israelinhon sa iyang teritoryo. Gitigom hinuon niya ang iyang tibuok kasundalohan ug nangadto sila sa kamingawan ug giataki ang mga Israelinhon. Pag-abot nila sa Jahaz, nakiggira sila sa mga Israelinhon. 24Apan gipamatay sila sa mga Israelinhon ug giilog ang ilang yuta gikan sa Arnon paingon sa Suba sa Jabok. Apan kutob lang ang mga Israelinhon sa utlanan sa yuta sa mga Amonihanon, tungod kay lig-on ang mga paril sa ilang utlanan. 25Busa nailog sa mga Israelinhon ang tanang mga lungsod sa mga Amorihanon ug gipuy-an nila kini, lakip ang Heshbon ug ang tanang mga baryo nga sakop niini. 26Kining Heshbon kaniadto maoy nagaunang lungsod ni Sihon, ang hari sa mga Amorihanon. Gipildi niya kaniadto ang usa ka hari sa Moab ug giilog niya ang tanang kayutaan niini kutob sa Arnon. 27-28Mao kana nga ang mga magbabalak nagaingon:
“Dali kamo sa Heshbon, ang lungsod ni Sihon! Tukora ninyo kini pag-usab. Kaniadto ang mga sundalo sa Heshbon misulong nga daw nagdilaab nga kalayo nga milamoy sa lungsod sa Ar nga sakop sa Moab ug milaglag sa mga habog nga dapit sa Arnon. 29Makalulooy kamong mga taga-Moab! Alaot kamong mga nagasimba sa dios-dios nga si Kemosh! Kamong iyang mga anak gipasagdan niya nga mabihag ni Sihon nga hari sa mga Amorihanon. 30Apan karon nalaglag na ang mga Amorihanon. Napukan na ang lungsod sa Heshbon, lakip ang Dibon, Nopa, ug Medeba.”
31Busa mipuyo ang mga Israelinhon sa yuta sa mga Amorihanon.
32Unya nagpadala si Moises ug mga espiya sa Jazer, ug giilog usab nila kini ug ang mga baryo nga sakop niini. Gipapahawa nila ang mga Amorihanon nga namuyo didto. 33Pagkahuman, nangadto na usab sila sa Basan. Apan gisulong sila ni Og nga hari sa Basan ug sa iyang tibuok kasundalohan didto sa Edrei.
34Miingon ang Ginoo kang Moises, “Ayaw kahadlok kaniya, kay itugyan ko siya kanimo, lakip ang tibuok niyang katawhan ug kayutaan. Buhata kaniya ang gibuhat mo kang Sihon nga hari sa mga Amorihanon, nga naghari sa Heshbon.”
35Busa gipatay sa mga Israelinhon si Og, lakip ang iyang mga anak ug ang tanan niyang katawhan, ug wala gayoy nahibilin kanila. Pagkahuman, gipanag-iya dayon sa mga Israelinhon ang yuta nga sakop ni Og.
Moses laver en kobberslange
1Da kongen af Arad i Negev hørte, at israelitterne kom op ad vejen mod Atarim, samlede han sin hær og angreb dem, og det lykkedes ham at tage en del af dem til fange. 2Da lovede Israels folk højt og helligt Herren, at hvis han ville hjælpe dem med at besejre kongen af Arad og hans hær, ville de totalt udslette alle de kana’anæiske byer i området uden at tage noget bytte til sig selv. 3Herren hørte deres bøn og gav dem sejr over kana’anæerne, så alle byerne og deres indbyggere blev udslettet. Stedet er siden kendt under navnet Horma.21,3 Det hebraiske ord betyder „udslettelse” og henviser til noget, som er overgivet til Herrens dom.
4Derfra vendte israelitterne tilbage til Hors bjerg, hvorefter de fortsatte ad vejen mod Det Røde Hav i en bue uden om Edom. Men undervejs blev de utålmodige, 5og de begyndte atter at kritisere både Gud og Moses. „Hvorfor førte du os ud af Egypten?” klagede de. „Var det for at lade os dø her i ørkenen? Her er jo hverken vand eller mad—og vi er trætte af den evindelige manna.”
6Da sendte Herren giftslanger imod dem, og mange blev bidt og døde.
7Nu kom folket til Moses og sagde: „Vi har syndet ved at gøre oprør mod dig og Herren. Bed Herren om at fjerne slangerne fra os.” Da gik Moses i forbøn for folket, 8og Herren sagde Moses: „Lav en slange af kobber21,8 Eller: „bronze”. Hebraisk brugte det samme ord for kobber og bronze. og hæng den op på en stang—så skal alle, som ser hen på den, leve, selvom de er blevet bidt af giftslangerne.”
9Så lavede Moses en kobberslange og satte den op på en stang. Og alle, som så hen på den, når de var blevet bidt af en slange, reddede livet.
Rejsen fortsætter uden om Edom gennem Moab
10Derefter rejste Israels folk videre og slog lejr ved Obot. 11Fra Obot tog de til Ijje-ha-Abarim i ørkenen umiddelbart øst for Moab, 12og videre til Zereddalen, hvor de igen slog lejr. 13Fra Zereddalen rejste de videre mod nord til det øde område på den anden side af Arnonfloden ved grænsen til amoritternes land. Arnonfloden danner grænse mellem moabitterne og amoritterne. 14„Bogen om Herrens krige” nævner byen Vaheb med dens bække i Sufaområdet i Arnonflodens kløft, 15som strækker sig langs grænsen til Moab helt til byen Ar.
16Derfra rejste israelitterne til Be’er.21,16 Det betyder: „brønd”. Det var ved dette vandsted, at Herren sagde til Moses: „Kald folket sammen, så vil jeg give dem vand.” 17-18Episoden står beskrevet i følgende sang:
„Du ældgamle brønd, hvor kilden fremsprang,
vi viser vor glæde ved at synge en sang.
Denne brønd lod stormænd grave,
fyrster med scepter og herskerstave.”
Så forlod de ørkenen og fortsatte gennem Mattana, 19Nahaliel og Bamot 20og videre gennem dalen i Moabs højland, hvorfra man kan se ørkenen og Pisgas bjergtinder længere borte.
Israelitterne besejrer kong Sihon og Kong Og
21Da sendte Israel følgende budskab til amoritterkongen Sihon: 22„Giv os tilladelse til at rejse igennem dit land. Vi lover, at vi ikke vil nedtrampe jeres marker og vingårde eller drikke jeres vand, men holde os på Kongevejen, så længe vi er i jeres land.”
23Men kong Sihon gav dem ikke lov. I stedet samlede han sin hær og rykkede ud mod israelitterne i ørkenen. Ved Jahatz mødtes de to hære, 24og Israel huggede amoritterne ned. Derefter besatte de området fra Arnonfloden i syd til Jabbokfloden mod nord og ud til ammonitternes område mod øst, men ikke længere, for ammonitternes grænse var stærkt befæstet.
25-26Israelitterne indtog således amoritternes byer, og de slog sig ned i disse byer, også i Heshbon, kong Sihons residensby, og i området op til Arnonfloden, der tidligere havde tilhørt moabitterne, men som kong Sihon havde erobret. 27-30Den gamle digter udtrykker det sådan:
„Kom til Heshbon, Sihons by
som nu bygges op på ny.
Ild fór ud fra Heshbon,
flammer skød frem fra Sihon.
Moabs byer gik op i røg,
Arnons fjelde, hver en høj.
Moabitter, nu er det forbi
med jeres Kemosh-afguderi.
Han sendte jo jer alle på flugt,
kvinder blev fanger—åh, hvor smukt!
Men vi erobred’ Heshbon,
indtog landet op til Dibon.
Vi dræbte dem helt til Nofa
som ligger tæt ved Medeba.”
31-32Mens Israels folk opholdt sig i amoritternes land, sendte Moses nogle spioner ud for at undersøge, hvordan han lettest kunne indtage byen Jazer. Derefter angreb de byen og de omkringliggende landsbyer, og amoritterne måtte flygte.
33Derefter satte de kursen nordpå mod Bashan, hvor kong Og straks mobiliserede sin hær og rykkede ud mod dem ved byen Edrei. 34Men Herren sagde til Moses: „Du skal ikke være bange. Jeg vil udlevere kongen og hans hær og hans land til dig. Du skal gøre med ham, som du gjorde med amoritternes kong Sihon af Heshbon.” 35Og ganske rigtigt: Israelitterne sejrede og dræbte kong Og, hans sønner og hans hær, så der ikke var en eneste overlevende tilbage. Således lykkedes det israelitterne at erobre hele området.
