Nehemias 4 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

Nehemias 4:1-23

Gibabagan ang Pag-ayo sa Paril

1Sa dihang nabalitaan ni Sanbalat nga giayo namo ang paril, nasuko siya pag-ayo ug gibiaybiay niya kaming mga Judio. 2Atubangan sa iyang mga kauban ug sa mga sundalo sa Samaria, miingon siya, “Unsa bay ginahimo niining huyang nga mga Judio? Naghunahuna ba sila nga mapatindog nila pag-usab ang paril sa Jerusalem sa usa lang ka adlaw ug makahalad sila pag-usab? Abi tingali nilag magamit pa nila ang mga sunog ug dugmok na nga mga bato sa paril!” 3Mitubag usab si Tobia nga Amonihanon nga diha sa tapad ni Sanbalat, “Bisan ug ihalas nga iro lang ang mokatkat diha matumpag na kana!”

4Unya nagaampo ako, “O Dios namo, pamatia kami kay ginabiay-biay kami. Mahitabo unta kanila ang mga pagbiaybiay nila kanamo. Hinaut pa nga bihagon sila ngadto sa ubang dapit. 5Ayaw sila pasayloa tungod kay giinsulto ka nila4:5 giinsulto ka nila: o, giinsulto nila kami. atubangan kanamo nga nagatrabaho sa paril.”

6Napatindog namo ang katunga na sa kahabugon sa paril tungod kay ang mga tawo nagtrabaho gayod ug maayo. 7-8Apan sa dihang nabalitaan nila ni Sanbalat, Tobia, ug sa mga Arabo, taga-Ammon, ug mga taga-Ashdod nga padayon ang pagpatindog sa paril sa Jerusalem ug ang mga bangag niini natapakan na, nasuko sila pag-ayo. Nagplano silang tanan nga sulongon ang Jerusalem ug samokon kami. 9Apan nagaampo kami sa among Dios ug nagbutang ug mga guwardya adlaw ug gabii sa pagpanalipod sa among kaugalingon.

10-11Apan miingon ang mga taga-Juda, “Gikapoy na kami sa pagtrabaho ug daghan pa gayod ang mga hakotonon nga mga salin sa pagkaguba, unsaon namo pagtrabaho sa paril?”

Samtang sa laing bahin, miingon ang among mga kaaway, “Pakalitan nato silag sulong ug pamatyon, ug unya maundang ang ilang trabaho.”

12Ang mga Judio nga nagapuyo duol kanila nagpasidaan kanamo sa makadaghang higayon mahitungod sa ilang mga plano nga pagsulong. 13Busa nagbutang ako ug mga tawo sa pagguwardya sa pinakamubo ug wala pa mahuman nga mga bahin sa paril. Gipaguwardya ko sila didto nga naggrupo sumala sa ilang tagsa-tagsa ka pamilya, ug may mga armas sila nga mga espada, bangkaw, ug pana. 14Gitan-aw ko ang sitwasyon ug unya, giadtoan ko ang mga opisyal ug ang mga lumulupyo ug giingnan, “Ayaw kamo kahadlok sa mga kaaway. Hinumdomi ninyo ang makagagahom ug katingalahan nga Ginoo, ug pakiggira kamo alang sa kaluwasan sa inyong mga katagilungsod, mga anak, mga asawa, ug mga panimalay.”

15Sa dihang nabalitaan sa among mga kaaway nga nahibaloan namo ang ilang plano sa pagsulong kanamo, ug nakaamgo sila nga giguba sa Dios ang ilang plano, namalik kami sa among pagtrabaho sa paril. 16Apan gikan niadtong adlawa, katunga lang sa akong mga tawo ang nagtrabaho sa paril, kay ang katunga nagguwardya nga nagsul-ob ug mga panagang sa lawas, ug nagdalag mga bangkaw, taming, ug pana. Ang mga opisyal mitindog sa luyo sa katawhan sa Juda 17nga nagtrabaho sa paril. Ang mga tighakot ug mga materyales naghimo sa ilang trabaho sa usa nila ka kamot samtang ang pikas kamot naggunit ug armas. 18Ang matag trabahante nagtakin sa ilang espada samtang nagtrabaho. Ang tigpatingog sa budyong diha kanunay sa akong tapad.

19Giingnan ko ang mga pangulo, mga opisyal, ug ang katawhan, “Halapad ang atong ginatrabaho ug lagyo ang atong distansya sa usag usa. 20Busa kon madungog ninyo ang tingog sa budyong, magtigom kamo dinhi kanako. Ang atong Dios mao ang makiggira alang kanato.”

21Busa padayon ang among pagtrabaho gikan sa sayo sa buntag hangtod sa pagkagabii, ug ang katunga sa mga tawo nagaguwardya nga armado. 22Niadtong higayona, miingon usab ako sa mga tawo nga nagpuyo sa gawas sa Jerusalem nga sila ug ang ilang mga sulugoon kinahanglan mosulod sa siyudad kon gabii aron magguwardya, ug sa adlaw makatrabaho na usab sila. 23Ako ug ang akong mga paryente, mga tawo, ug mga guwardya dili na mag-ilis sa among mga bisti. Ug bisan moadto sa tubig dala namo ang among mga armas.

Hoffnung für Alle

Nehemia 4:1-17

Die Feinde planen einen Angriff

1Als Sanballat und Tobija, die Araber, die Ammoniter und die Einwohner von Aschdod erfuhren, dass der Aufbau der Jerusalemer Mauer Fortschritte machte und die letzten Lücken schon fast geschlossen waren, gerieten sie in Wut. 2Sie verbündeten sich, um Jerusalem anzugreifen und unsere Pläne zu durchkreuzen. 3Wir aber flehten zu unserem Gott und stellten Tag und Nacht Wachen auf. 4Das Volk der Judäer sang ein Klagelied:

»Die Kraft der Träger reicht nicht mehr,

der Schutt ist viel zu viel.

Alleine ist es uns zu schwer,

wir kommen nie ans Ziel.«

5Unsere Feinde dachten: »Noch bevor die Juden uns bemerken, sind wir schon mitten unter ihnen, bringen sie um und zerstören ihr Bauwerk!«

6Aber immer wieder kamen Juden, die in ihrer Nähe wohnten, zu uns und erzählten, was die Völker ringsum gegen uns im Schilde führten. 7Darum stellte ich dort wehrfähige Männer auf, wo die Mauer noch besonders niedrig war und Lücken aufwies. Sie waren nach Sippen eingeteilt und mit Schwertern, Lanzen und Bogen bewaffnet. 8Ich sah mir alles noch einmal genau an, dann sagte ich zu den führenden Männern und zum übrigen Volk: »Habt keine Angst vor ihnen! Vertraut dem Herrn, denn er ist groß und mächtig. Kämpft für eure Brüder und Söhne, für eure Töchter und Frauen und für eure Häuser!«

9Als unsere Feinde hörten, dass wir alles wussten und dass Gott ihre Pläne vereitelt hatte, konnten wir wieder an die Arbeit gehen, jeder an seinen Platz. 10Allerdings baute von diesem Tag an nur noch die Hälfte der Männer an der Mauer weiter, die anderen hielten in ihren Rüstungen Wache und waren mit Lanzen, Schilden und Bogen bewaffnet. Sie standen mit ihren Offizieren hinter den Männern, 11die an der Mauer arbeiteten. Die Lastträger trugen mit der einen Hand das Baumaterial, in der anderen hielten sie eine Waffe. 12Alle Arbeiter hatten ihr Schwert umgeschnallt. Der Mann, der mit dem Horn Alarm blasen sollte, blieb die ganze Zeit in meiner Nähe. 13Den führenden Männern und dem übrigen Volk hatte ich eingeschärft: »Die Mauerabschnitte, die wieder aufgebaut werden müssen, sind sehr lang. Darum sind auch wir weit voneinander entfernt. 14Sobald ihr irgendwo das Horn blasen hört, lauft sofort dorthin! Unser Gott wird für uns kämpfen!«

15So arbeiteten wir alle vom Morgengrauen bis zum Einbruch der Dunkelheit, und die Hälfte der Männer hielt mit der Lanze in der Hand Wache. 16Ich hatte allen befohlen: »Übernachtet in Jerusalem, damit ihr nachts eine Wache übernehmen und tagsüber arbeiten könnt.« 17Sogar nachts zog ich meine Kleider nicht aus, und auch meine Verwandten, meine Mitarbeiter und die Männer meiner Leibwache waren jederzeit einsatzbereit mit der Waffe in der Hand.