1Mao kini ang sugilanon mahitungod sa gipanghimo ni Nehemias nga anak ni Hacalia.
Ang Pag-ampo ni Nehemias alang sa Jerusalem
Sa ikasiyam nga bulan, nga mao ang bulan sa Kislev, sa ika-20 ka tuig sa paghari ni Artaxerxes sa Persia, didto ako sa pinarilan nga lungsod sa Susa. 2Miadto kanako didto ang usa sa akong mga igsoon nga si Hanani gikan sa Juda uban ang pipila ka mga lalaki. Gipangutana ko sila mahitungod sa Jerusalem ug sa mga Judio nga namalik didto gikan sa pagkabihag sa Babilonia.1:2 nga namalik didto gikan sa pagkabihag sa Babilonia: o, nga nakaikyas sa pagkabihag sa Babilonia. 3Mitubag sila, “Naglisod gayod ang mga namalik sa Juda, ug gipakaulawan sila sa mga katawhan sa ilang palibot. Naguba ang paril sa Jerusalem ug nasunog ang mga pultahan niini.”
4Pagkadungog ko niadto, milingkod ako ug mihilak. Pila ka adlaw akong nagsubo, nagpuasa, ug nagaampo sa Dios sa langit.1:4 Dios sa langit: o, Dios nga anaa sa langit; o, Dios nga naghimo sa langit; o, Dios nga labaw sa tanan. 5Miingon ako, “Ginoo, Dios sa langit, gamhanan ikaw ug halangdon nga Dios. Ginatuman mo ang imong kasabotan ug matinud-anon ka nga nagahigugma sa mga nagahigugma kanimo ug nagatuman sa imong mga sugo. 6Ako nga imong alagad nagaampo adlaw ug gabii alang sa katawhan sa Israel nga imong mga alagad. Pamatia ako, ug tubaga ang akong pag-ampo. Isulti ko kanimo ang mga sala namong mga Israelinhon, apil ang ako ug sa akong mga katigulangan. 7Daotan gayod ang among gihimo batok kanimo. Wala namo gituman ang mga sugo, mga tulumanon, ug mga lagda nga gihatag mo kanamo pinaagi kang Moises nga imong alagad.
8“Hinumdomi ang giingon mo kaniadto kang Moises: ‘Kon kamong mga Israelinhon dili magmatinumanon kanako, patibulaagon ko kamo ngadto sa ubang mga nasod. 9Apan kon mobalik kamo kanako ug motuman sa akong mga sugo, bisan magkatibulaag pa kamo sa pinakalayong dapit, tigomon ko kamo pag-usab sa dapit nga akong gipili diin ako pasidunggan.’
10“Kami imong mga alagad ug katawhan nga imong giluwas pinaagi sa imong dakong gahom ug kusog. 11Ginoo, pamatia ang pag-ampo ko nga imong alagad, ug ang pag-ampo sa uban pa nimong mga alagad nga gikalipay ang pagtahod kanimo. Hatagi akog kalamposan karon sa akong paghangyo sa hari. Ug hinaut pa nga pakitaan niya akog kaayo.”
Niadtong panahona, ako ang tigsilbi ug bino sa hari.
Nehemia bidt voor het volk Israël
1Memoires van Nehemia, de zoon van Hachalja.
In de negende maand van het twintigste regeringsjaar van koning Arthahsasta van Perzië 2bezocht Hanani, een van mijn broers, mij terwijl ik in het paleis in Susan was. Hij was met nog enkele mannen uit Juda gekomen. Ik informeerde naar de omstandigheden in Jeruzalem en hoe het ging met de Judeeërs die uit ballingschap waren terugkeerd naar Jeruzalem. 3‘Zij verkeren in grote moeilijkheden,’ antwoordden mijn bezoekers. ‘De stadsmuur van Jeruzalem ligt nog steeds in puin en de poorten zijn in vlammen opgegaan.’
4Toen ik dat hoorde, ging ik zitten en barstte in tranen uit. Dagenlang was ik diepbedroefd. Ik weigerde te eten en bad voortdurend tot de God van de hemel. 5‘Ach Here, God van de hemel,’ bad ik. ‘O grote en ontzagwekkende God. U, die uw beloften houdt en uw goedheid toont aan wie U liefhebben en uw geboden gehoorzamen. 6Luister toch naar mijn gebed! Zie toch dat ik dag en nacht tot U bid voor uw volk Israël. 7Ik belijd dat wij tegen U hebben gezondigd. Ook mijn familie en ik hebben gezondigd, want wij hebben de geboden die U ons door uw knecht Mozes hebt gegeven, niet gehoorzaamd. 8-9 Denk toch aan wat U tegen Mozes hebt gezegd: “Als u zondigt, zal Ik u over verschillende landen verspreiden. Maar als u naar Mij terugkeert en zich nauwkeurig houdt aan mijn geboden, dan zal Ik u terugbrengen naar Jeruzalem, waar u ook bent. Want Jeruzalem is de plaats waaraan Ik mijn naam heb verbonden en die Ik voor u heb uitgekozen om er te wonen.” 10Wij zijn toch uw dienaren, het volk dat U door uw grote kracht hebt verlost! 11Ach Here, luister toch naar mijn gebed! En hoor naar de gebeden van de anderen die U van harte eren! Help mij als ik straks naar de koning ga. Ik wil hem om een gunst vragen, laat hij mij welgezind zijn.’ Ik was namelijk degene die altijd de wijn voor de koning inschonk.
