Ang 12 ka Apostoles
(Mar. 3:13-19; Luc. 6:12-16)
1Gitawag ni Jesus ang iyang 12 ka mga tinun-an ug gihatagan niya sila ug gahom sa paghingilin sa mga daotang espiritu. Gihatagan usab niya sila ug gahom sa pag-ayo sa bisan unsang matang sa sakit. 2Mao kini ang ngalan sa maong 12 ka mga apostoles: si Simon (nga gitawag ug Pedro nga mao ang una), si Andres nga iyang igsoon, ang duha ka mga anak ni Zebede nga si Santiago ug si Juan, 3si Felipe, si Bartolomeo, si Tomas ug ang maniningil ug buhis nga si Mateo, si Santiago nga anak ni Alfeo, si Tadeus, 4si Simon (nga kaniadto rebelde sa gobyerno sa Roma), ug si Judas Iscariote nga mao ang nagluib kang Jesus.
Ang Buluhaton sa 12 ka Apostoles
(Mar. 6:7-13; Luc. 9:1-6)
5Sa wala pa palakwa ni Jesus ang 12 ka apostoles gimandoan niya sila, “Ayaw kamo pag-adto sa mga dapit sa mga dili Judio o sa mga lungsod sa Samaria, 6adto hinuon kamo sa mga kaliwat ni Israel. Sama sila sa mga karnero nga nangawala. 7Ibalita ninyo kanila nga panahon na nga ang Dios maghari sa mga tawo. 8Ayoha ninyo ang mga masakiton, banhawa ninyo ang mga patay, ayoha ninyo ang mga may ngilngig nga sakit sa panit10:8 ngilngig nga sakit sa panit: Tan-awa usab ang 8:2. aron mahimo silang hinlo, ug hinginli ninyo ang daotang mga espiritu. Nakadawat kamo gikan sa Dios nga walay bayad, busa panghatag usab kamo nga walay bayad. 9Ayaw kamo pagbalon ug kuwarta, 10bag, ilisan, sandalyas, o baston, kay ang nangalagad angay gayod nga hatagan sa iyang mga kinahanglanon.
11“Kon mosulod kamo sa usa ka lungsod o sa usa ka baryo, pangita kamo ug tawo nga andam modawat kaninyo. Puyo kamo didto hangtod nga mobiya kamo niana nga dapit. 12Sa pagsulod ninyo sa balay panalangini ninyo ang nagapuyo didto. 13Kon kana nga panimalay modawat kaninyo, ibilin ang inyong panalangin kanila; apan kon dili, bakwia ang inyong panalangin kanila. 14Kon may mga panimalay o lungsod nga dili gayod modawat kaninyo o dili gayod maminaw kaninyo, biyai ninyo sila. Sa pagbiya ninyo, itaktak ang abog sa inyong sandalyas isip pasidaan batok kanila. 15Sa pagkatinuod, ang silot nga ilang madawat sa adlaw sa paghukom labaw pa kabug-at kaysa silot nga nadawat sa mga taga-Sodoma ug mga taga-Gomora.”
Ang Umaabot nga mga Paglutos
(Mar. 13:9-13; Luc. 12:12-17)
16“Timan-i ninyo kini! Sama kamo sa mga karnero nga akong gipaadto sa mabangis nga mga mananap. Busa pagmaigmat kamo sama sa mga bitin, ug pagmalumo kamo sama sa mga salampati. 17Pagbantay kamo kanila, kay dakpon nila kamo ug dad-on ngadto sa mga hukmanan ug latigohon kamo didto sa sulod sa ilang mga sinagoga. 18Isumbong nila kamo sa mga gobernador ug mga hari tungod sa inyong pagsunod kanako, ug didto makasangyaw kamo sa Maayong Balita kanila ug sa uban pang dili Judio. 19Kon sukitsukiton na kamo, ayaw kamo kabalaka kon unsa ang inyong itubag, ug kon unsaon ninyo pagtubag. Kay sa higayon nga mahitabo kini, tudloan kamo sa Espiritu Santo kon unsay inyong isulti. 20Busa ang inyong itubag dili inyo kondili iya sa Espiritu nga gikan sa inyong Amahan. Siya ang mosulti pinaagi kaninyo.
21“Nianang panahona may mga tawo nga mounay pagtugyan sa ilang igsoon aron patyon. May mga amahan nga mopapatay sa ilang mga anak. Ug may mga anak nga makigbatok sa ilang mga ginikanan, ug mopapatay kanila. 22Dumtan kamo sa tanan tungod kay kamo akong mga tinun-an. Apan ang magpadayon sa pagsunod kanako hangtod sa kataposan mao ang maluwas. 23Kon lutoson kamo diha sa usa ka lungsod, pahilayo kamo ug adto sa laing lungsod. Kay sa pagkatinuod, sa dili pa ninyo malibot ang tanang mga lungsod sa Israel, ako nga Anak sa Tawo mobalik na.
24“Walay estudyante nga labaw sa iyang maestro, ug walay ulipon nga labaw sa iyang agalon. 25Busa igo na sa estudyante nga mahimong sama sa iyang maestro, ug sa ulipon nga mahimong sama sa iyang agalon. Kon ako nga nangulo kaninyo gitawag nga Satanas,10:25 Satanas: sa Griego, Beelzebul. unsa pa kaha kadaotan ang ilang itawag kaninyo nga akong mga tinun-an.”
Ang Angay nga Kahadlokan
(Luc. 12:2-7)
26“Busa ayaw kamo kahadlok sa mga tawo. Kay walay tinagoan nga dili mabutyag sa kaulahian. 27Ang mga butang nga kaninyo ko lang gisulti, isulti ninyo sa tanan. Ug ang akong gihunghong kaninyo, isangyaw ninyo sa katawhan. 28Ayaw kamo kahadlok sa mga tawo nga makapatay sa inyong lawas apan dili makapatay sa inyong kalag. Ang Dios mao ang angay ninyong kahadlokan, tungod kay siya ang makahimo sa paglaglag sa inyong lawas ug kalag didto sa impiyerno. 29Dili ba barato ra ang mga gagmayng langgam? Apan walay usa kanila nga mahulog sa yuta nga dili sumala sa pagbuot sa inyong Amahan. 30Ug bahin kaninyo, bisan ang inyong mga buhok inihap na niya ang tanan. 31Busa ayaw kamo kahadlok, kay mas bililhon pa kamo kaysa mga langgam.”
Ang Pag-ila kang Cristo
(Luc. 12:8-9)
32“Si bisan kinsa nga moila kanako ingon nga iyang Ginoo atubangan sa katawhan, ilhon ko usab atubangan sa akong Amahan sa langit. 33Apan si bisan kinsa nga molimod kanako atubangan sa katawhan, ilimod ko usab atubangan sa akong Amahan sa langit.”
Ang Panag-away Diha sa Panimalay Tungod kang Cristo
(Luc. 12:51-53; 14:26-27)
34“Ayaw kamo paghunahuna nga mianhi ako sa kalibotan aron mahimong maayo ang relasyon sa usag usa. Mianhi ako aron magkagubot sila.10:34 magkagubot sila: sa literal, aron magdala ug espada. 35Mianhi ako aron makigbatok ang mga anak nga lalaki sa ilang mga amahan, ang mga anak nga babaye sa ilang mga inahan, ug ang mga umagad nga babaye sa ilang mga ugangan nga babaye. 36Ang mahimong kaaway sa mga tawo mao mismo ang sakop sa ilang kaugalingon nga panimalay.10:36 Tan-awa usab ang Micas 7:6.
37“Apan ang nahigugma sa iyang amahan o sa iyang inahan labaw pa kay kanako dili angay kanako. Ug ang nahigugma sa iyang mga anak labaw pa kay kanako dili angay kanako. 38Si bisan kinsa nga dili mosunod kanako kay mahadlok mamatay tungod kanako10:38 mahadlok mamatay tungod kanako: sa literal, dili siya mopas-an sa iyang krus. dili angay kanako. 39Ang magtinguha sa pagtipig sa iyang kinabuhi mawad-an hinuon niini. Apan ang maghalad sa iyang kinabuhi tungod sa iyang pagsunod kanako makadawat sa kinabuhi nga walay kataposan.”
Ang mga Ganti
(Mar. 9:41)
40“Ang modawat kaninyo nagadawat usab kanako. Ug ang nagadawat kanako nagadawat usab sa nagpadala kanako. 41Ang magadawat sa propeta sa Dios tungod sa pagkapropeta niini makadawat gikan sa Dios ug ganti sama sa madawat sa propeta. Ug ang modawat sa tawong matarong tungod sa pagkamatarong niini makadawat gikan sa Dios ug ganti sama sa madawat sa tawong matarong. 42Ug si bisan kinsa nga mohatag bisag usa lang ka basong tubig ngadto sa labing ubos nako nga tinun-an tungod kay ako kining tinun-an, kana nga tawo makadawat gayod sa iyang ganti.”
1And when he had called unto him his twelve disciples, he gave them power against unclean spirits, to cast them out, and to heal all manner of sickness and all manner of disease. 2Now the names of the twelve apostles are these; The first, Simon, who is called Peter, and Andrew his brother; James the son of Zebedee, and John his brother; 3Philip, and Bartholomew; Thomas, and Matthew the publican; James the son of Alphaeus, and Lebbaeus, whose surname was Thaddaeus; 4Simon the Canaanite, and Judas Iscariot, who also betrayed him. 5These twelve Jesus sent forth, and commanded them, saying, Go not into the way of the Gentiles, and into any city of the Samaritans enter ye not: 6But go rather to the lost sheep of the house of Israel. 7And as ye go, preach, saying, The kingdom of heaven is at hand. 8Heal the sick, cleanse the lepers, raise the dead, cast out devils: freely ye have received, freely give. 9Provide neither gold, nor silver, nor brass in your purses, 10Nor scrip for your journey, neither two coats, neither shoes, nor yet staves: for the workman is worthy of his meat. 11And into whatsoever city or town ye shall enter, enquire who in it is worthy; and there abide till ye go thence. 12And when ye come into an house, salute it. 13And if the house be worthy, let your peace come upon it: but if it be not worthy, let your peace return to you. 14And whosoever shall not receive you, nor hear your words, when ye depart out of that house or city, shake off the dust of your feet. 15Verily I say unto you, It shall be more tolerable for the land of Sodom and Gomorrha in the day of judgment, than for that city.
16¶ Behold, I send you forth as sheep in the midst of wolves: be ye therefore wise as serpents, and harmless as doves. 17But beware of men: for they will deliver you up to the councils, and they will scourge you in their synagogues; 18And ye shall be brought before governors and kings for my sake, for a testimony against them and the Gentiles. 19But when they deliver you up, take no thought how or what ye shall speak: for it shall be given you in that same hour what ye shall speak. 20For it is not ye that speak, but the Spirit of your Father which speaketh in you. 21And the brother shall deliver up the brother to death, and the father the child: and the children shall rise up against their parents, and cause them to be put to death. 22And ye shall be hated of all men for my name’s sake: but he that endureth to the end shall be saved. 23But when they persecute you in this city, flee ye into another: for verily I say unto you, Ye shall not have gone over the cities of Israel, till the Son of man be come. 24The disciple is not above his master, nor the servant above his lord. 25It is enough for the disciple that he be as his master, and the servant as his lord. If they have called the master of the house Beelzebub, how much more shall they call them of his household? 26Fear them not therefore: for there is nothing covered, that shall not be revealed; and hid, that shall not be known. 27What I tell you in darkness, that speak ye in light: and what ye hear in the ear, that preach ye upon the housetops. 28And fear not them which kill the body, but are not able to kill the soul: but rather fear him which is able to destroy both soul and body in hell. 29Are not two sparrows sold for a farthing? and one of them shall not fall on the ground without your Father. 30But the very hairs of your head are all numbered. 31Fear ye not therefore, ye are of more value than many sparrows. 32Whosoever therefore shall confess me before men, him will I confess also before my Father which is in heaven. 33But whosoever shall deny me before men, him will I also deny before my Father which is in heaven. 34Think not that I am come to send peace on earth: I came not to send peace, but a sword. 35For I am come to set a man at variance against his father, and the daughter against her mother, and the daughter in law against her mother in law. 36And a man’s foes shall be they of his own household. 37He that loveth father or mother more than me is not worthy of me: and he that loveth son or daughter more than me is not worthy of me. 38And he that taketh not his cross, and followeth after me, is not worthy of me. 39He that findeth his life shall lose it: and he that loseth his life for my sake shall find it.
40¶ He that receiveth you receiveth me, and he that receiveth me receiveth him that sent me. 41He that receiveth a prophet in the name of a prophet shall receive a prophet’s reward; and he that receiveth a righteous man in the name of a righteous man shall receive a righteous man’s reward. 42And whosoever shall give to drink unto one of these little ones a cup of cold water only in the name of a disciple, verily I say unto you, he shall in no wise lose his reward.
