1Pamati kamo sa giingon sa Ginoo nga Makagagahom, “Ipadala ko ang akong mensahero sa pag-andam sa akong agianan. Unya ang Ginoo nga inyong gipaabot kalit lang nga moabot diha sa iyang templo. Moabot ang inyong gipangandoy nga mensahero nga mopatigayon sa akong kasabotan.”
2-3Apan kinsa ang makaantos sa adlaw sa iyang pag-abot? Kinsa ang makaagwanta kon mopakita na siya? Kay sama siya sa kalayo nga nagalunsay sa puthaw o sama sa sabon nga nagahinlo. Pagaputlion niya ang mga pari nga mga kaliwat ni Levi sama sa paglunsay sa pilak ug bulawan, aron mahimong matarong ang ilang kinabuhi sa ilang paghalad sa Ginoo.3:2-3 aron… Ginoo: o, aron magahalad sila sa husto nga mga halad ngadto sa Ginoo. 4Busa malipay na ang Ginoo sa mga halad sa mga katawhan sa Juda ug sa Jerusalem, sama kaniadto.
5Miingon ang Ginoo nga Makagagahom ngadto sa mga Israelinhon, “Moabot ako aron sa paghukom kaninyo. Diha-diha magapamatuod ako batok sa mga mamamarang, mga mananapaw, mga nagasaksi ug bakak, mga nagalimbong sa sweldo sa ilang mga trabahante, mga nagapangdaog-daog sa mga biyuda ug sa mga ilo, ug sa mga nagabali-wala sa katungod sa mga langyaw. Himuon ko kini ngadto kanila nga wala nagatahod kanako.”
Ang Paghatag sa Ikapulo
6Miingon pa ang Ginoo nga Makagagahom, “Ako, ang Ginoo, nga dili mausab. Busa kamong mga kaliwat ni Jacob wala malaglag. 7Sukad pa sa panahon sa inyong mga katigulangan wala kamo magsunod ug magtuman sa akong mga tulumanon. Karon, balik kamo kanako, ang Ginoo nga Makagagahom, ug ako mobalik kaninyo. Apan mangutana pa kamo, ‘Unsaon namo pagbalik kanimo nga wala man kami sukad mobiya kanimo?’ 8Mangutana ako kaninyo, mahimo bang kawatan ako sa tawo? Morag imposible! Apan kamo, gikawatan ninyo ako. Ug karon mangutana pa kamo, ‘Sa unsang paagi ka namo gikawatan?’ Gikawatan ninyo ako kay wala kamo maghatag sa inyong ikapulo3:8 ikapulo: Obligasyon sa mga Israelinhon nga mohatag sa ikapulo sa ilang mga abot ug mga mananap ngadto sa Ginoo (Lev. 27:30-33; Deu. 14:22-29). ug mga halad. 9Mao kana nga gitunglo ko ang inyong tibuok nga nasod. 10Karon, aghaton ko kamo nga sulayan ninyo ako, ang Ginoo nga Makagagahom. Dad-a ninyo ang tibuok ninyong ikapulo sa bodega sa templo aron may pagkaon diha sa akong templo. Kon himuon ninyo kini, padad-an ko kamo ug ulan3:10 padad-an… ulan: sa literal, ablihan ko ang mga bintana sa langit. ug hatagan ug naghinobrang panalangin. 11Dili ko tugotan nga kaonon sa peste ang inyong mga pananom. Ug ang inyong mga ubas dili mangalarag. 12Tawgon kamong bulahan sa tanang mga nasod kay maayo ang inyong yuta.”
13Miingon pa ang Ginoo, “Sakit ang inyong gipanulti bahin kanako. Apan mangutana pa kamo, ‘Unsay gipanulti namo mahitungod kanimo?’ 14Miingon kamo, ‘Walay kapuslanan ang pag-alagad sa Dios. Unsa bay atong nakuha sa atong pagtuman sa iyang mga ginapatuman kanato? Ug unsay atong nakuha sa paglakaw-lakaw nga nagasubo aron sa pagpakita sa Ginoo nga Makagagahom nga nagahinulsol kita sa atong mga sala? 15Miingon man gani kita nga bulahan ang mga tawong mapahitas-on. Kay sa pagka-tinuod, sila nga mga nagahimo ug daotan nagauswag. Ug bisan gisulayan nila ang pasensya sa Dios wala sila siloti.’ ”
16Unya kadtong mga nagatahod sa Ginoo nagsultihanay. Namati kanila ang Ginoo ug nadungog niya ang ilang gihisgotan. Gisulat ang ilang mga ngalan3:16 mga ngalan: o, maayong mga binuhatan; o, mga gipanagsultihan bahin sa ilang pagtahod sa Ginoo. sa libro nga anaa sa presensya sa Ginoo, aron mahinumdoman niya sila nga nagatahod ug nagahinumdom kanunay kaniya.
17Miingon ang Ginoo nga Makagagahom mahitungod sa mga tawo nga nagatahod kaniya, “Mahimo silang ako sa adlaw nga magahukom ako. Dili ko sila silotan maingon man nga dili mosilot ang usa ka amahan sa anak nga nagatuman kaniya. 18Ug makita nila pag-usab ang kalainan sa matarong ug sa daotan; ang kalainan sa nagaalagad kanako ug sa wala nagaalagad kanako.”
1Behold, I will send my messenger, and he shall prepare the way before me: and the Lord, whom ye seek, shall suddenly come to his temple, even the messenger of the covenant, whom ye delight in: behold, he shall come, saith the LORD of hosts. 2But who may abide the day of his coming? and who shall stand when he appeareth? for he is like a refiner’s fire, and like fullers’ soap: 3And he shall sit as a refiner and purifier of silver: and he shall purify the sons of Levi, and purge them as gold and silver, that they may offer unto the LORD an offering in righteousness. 4Then shall the offering of Judah and Jerusalem be pleasant unto the LORD, as in the days of old, and as in former years.3.4 former: or, ancient 5And I will come near to you to judgment; and I will be a swift witness against the sorcerers, and against the adulterers, and against false swearers, and against those that oppress the hireling in his wages, the widow, and the fatherless, and that turn aside the stranger from his right, and fear not me, saith the LORD of hosts.3.5 oppress: or, defraud 6For I am the LORD, I change not; therefore ye sons of Jacob are not consumed.
7¶ Even from the days of your fathers ye are gone away from mine ordinances, and have not kept them. Return unto me, and I will return unto you, saith the LORD of hosts. But ye said, Wherein shall we return?
8¶ Will a man rob God? Yet ye have robbed me. But ye say, Wherein have we robbed thee? In tithes and offerings. 9Ye are cursed with a curse: for ye have robbed me, even this whole nation. 10Bring ye all the tithes into the storehouse, that there may be meat in mine house, and prove me now herewith, saith the LORD of hosts, if I will not open you the windows of heaven, and pour you out a blessing, that there shall not be room enough to receive it.3.10 pour…: Heb. empty out 11And I will rebuke the devourer for your sakes, and he shall not destroy the fruits of your ground; neither shall your vine cast her fruit before the time in the field, saith the LORD of hosts.3.11 destroy: Heb. corrupt 12And all nations shall call you blessed: for ye shall be a delightsome land, saith the LORD of hosts.
13¶ Your words have been stout against me, saith the LORD. Yet ye say, What have we spoken so much against thee? 14Ye have said, It is vain to serve God: and what profit is it that we have kept his ordinance, and that we have walked mournfully before the LORD of hosts?3.14 ordinance: Heb. observation3.14 mournfully: Heb. in black 15And now we call the proud happy; yea, they that work wickedness are set up; yea, they that tempt God are even delivered.3.15 are set up: Heb. are built
16¶ Then they that feared the LORD spake often one to another: and the LORD hearkened, and heard it, and a book of remembrance was written before him for them that feared the LORD, and that thought upon his name. 17And they shall be mine, saith the LORD of hosts, in that day when I make up my jewels; and I will spare them, as a man spareth his own son that serveth him.3.17 jewels: or, special treasure 18Then shall ye return, and discern between the righteous and the wicked, between him that serveth God and him that serveth him not.
