Ang Adlaw sa Pagsilot sa Ginoo sama sa Pagdagsang sa mga Dulon
1Patingoga ninyo ang budyong sa pagpasidaan sa mga tawo sa Zion,2:1 Zion: mao usab ang Jerusalem. ang balaang bungtod sa Ginoo. Tanan kamong nagapuyo sa Juda, magkurog kamo sa kahadlok, kay haduol na gyud ang adlaw ang Ginoo. 2Ngitngit ug dulom kanang adlawa. Ug sama sa pagdan-ag sa adlaw kon magbanagbanag na, magkatag sa mga bukid ang makadaot nga mga dulon nga labihan kadaghan. Wala gayoy nahitabo nga sama niini sukad pa kaniadto, ug dili na mahitabo pa ang sama niini sa umaabot nga panahon.
3Nagpuli-puli sa pag-ataki ang mga dulon nga daw kalayo.2:3 Nagpuli-puli… kalayo: sa literal, Sa ilang atubangan ug sa likod may kalayo nga nagapangsunog. Tingali ang buot ipasabot, sa atubangan ug likod sa usa ka panon sa mga dulon adunay laing mga panon sa mga dulon. Tan-awa ang 1:4 ug 2:20. Sa wala pa sila moataki ang yuta daw hardin sa Eden, apan sa dihang miataki na sila nahisama na kini sa disyerto. Wala gayoy tanom nga nakalingkawas kanila. 4Morag kabayo ang ilang hitsura ug paspas sila sama sa mga kabayo nga panggira. 5Ang kasaba sa ilang paglukso-lukso sa ibabaw sa mga bukid sama sa nagadagan nga karwahe o lagitik sa gisunog nga dagami. Sama sila sa kusgan nga mga sundalo nga andam na sa pakig-gubat. 6Ang mga tawo nga makakita kanila mangahadlok ug mangluspad. 7-8Moataki sila ug mokatkat sa mga paril sama sa mga sundalo. Diretso sila kon molakaw ug dili motipas sa ilang agianan. Dili sila magtinukloray, ug bisan matagbo nila ang mga armas dili sila makatag. 9Gi-ataki nila ang siyudad ug ginasaka nila ang paril. Gi-saka nila ang mga kabalayan ug moagi sila sa mga bintana sama sa kawatan. 10Mauyog ang kalibotan ug ang kalangitan sa ilang pag-abot. Ug mongitngit ang adlaw ug ang bulan ug wala nay mosidlak nga mga bitoon.
11Ang Ginoo nagamando niining labihan kadaghang mga dulon, ug nagatuman sila sa iyang sugo. Makalilisang gayod ang adlaw nga magasilot ang Ginoo; wala gayoy makaagwanta niini.
Gipabalik sa Ginoo diha Kaniya ang Iyang mga Katawhan
12Miingon ang Ginoo nga panahon na nga mobalik kamo kaniya sa kinasingkasing inubanan sa pagpuasa, paghilak, ug pagsubo. 13Paghinulsol kamo nga kinasingkasing ug dili pagpakaaron-ingnon nga paghinulsol pinaagi sa paggisi sa inyong mga bisti. Balik na kamo sa Ginoo nga inyong Dios, kay maloloy-on siya ug mabalak-on. Mahigugmaon siya ug dili daling masuko. Andam siyang magbag-o sa iyang hunahuna nga dili na magpadala ug kalaglagan. 14Basin pa lang mausab ang hunahuna sa Ginoo nga inyong Dios, ug panalanginan niya ang inyong mga abot, aron makahalad na kamo kaniya ug mga trigo ug bino.
15Patingoga ninyo ang budyong sa Zion aron sa pagpahibalo sa mga tawo nga magtigom sila ug magpuasa. 16Pagtigom kamong tanan, bata man o tigulang, ug himoa ninyo ang seremonya sa paghinlo. Apil ang mga masuso dad-on usab, ug bisan ang bag-ong kinasal moapil sa tigom. 17Ang mga pari nga nagaalagad sa Ginoo pahilaka taliwala sa halaran ug sa balkonahe sa templo. Paampoa sila ug sama niini: “Ginoo, kaloy-i ang imong katawhan nga imong gipanag-iya. Ayaw tugoti nga pakaulawan sila ug tamayon2:17 tamayon: o, dumalahan. sa ubang mga nasod pinaagi sa pag-ingon, ‘Asa na ba ang inyong Dios?’ ”
Panalanginan Pag-usab sa Ginoo ang Yuta sa Juda
18Nabalaka gayod ang Ginoo sa iyang yuta, ug nalooy siya sa iyang katawhan. 19Ug isip tubag sa ilang pag-ampo magaingon siya kanila, “Hatagan ko kamo ug mga trigo, bag-ong bino, ug lana; ug matagbaw gayod kamo. Dili ko na tugotan nga biay-biayon pa kamo sa ubang mga nasod. 20Ipalayo ko ang mga mosulong kaninyo nga gikan sa amihan, ug dad-on ko sila ngadto sa disyerto. Ang nauna nilang panon abugon ko ngadto sa Patay nga Dagat2:20 Patay nga Dagat: sa Hebreo, dagat sa sidlakan. ug ang ulahi nila nga panon abugon ko ngadto sa Dagat sa Mediteraneo.2:20 Dagat sa Mediteraneo: sa Hebreo, dagat sa kasadpan. Didto manimaho ang ilang mga patayng lawas.”
Tinuod nga katingalahan ang mga gihimo sa Ginoo. 21Dili angayng mahadlok ang yuta sa Juda, kondili magsadya hinuon kini kay katingalahan ang mga gihimo sa Ginoo. 22Dili usab angayng mahadlok ang mga mananap, kay lunhaw na ang mga sabsabanan ug nagapamunga na ang mga kahoy apil ang igos. Nagapamunga na usab ang mga ubas.
23Kamong mga katawhan sa Zion, paglipay kamo sa gihimo kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios. Kay gihatagan niya kamo sa nahaunang ulan sa pagpakita nga matarong siya. Gipadad-an niya kamo sa nahaunang ulan ug sunod pang ulan sama kaniadto. 24Mapuno sa mga trigo ang mga giokanan ug mag-awas ang duga sa ubas ug lana sa mga pug-anan niini. 25Kay nagaingon ang Ginoo, “Ibalik ko ang mga nawala kaninyo sa mga katuigan nga giataki ang inyong mga tanom sa sunod-sunod nga mga panon sa mga dulon. Ako ang nagpadala kaninyo niining daghang mga dulon nga akong mga sundalo. 26Karon modaghan na ang inyong mga kalan-on ug mabusog kamo pag-ayo. Ug tungod niini, pagadaygon ninyo ako nga inyong Dios, nga naghimo ug katingalahang mga butang kaninyo. Ug kamo nga akong katawhan dili na gayod maulawan hangtod sa kahangtoran. 27Unya mahibaloan ninyo nga anaa ako kaninyong mga taga-Israel, ug ako lang, ang Ginoo, ang inyong Dios ug wala nay lain pa. Ug kamo nga akong katawhan dili na gayod maulawan hangtod sa kahangtoran.”
Ang mga Espirituhanon nga mga Panalangin
28“Sa kaulahian ihatag ko ang akong Espiritu sa tanan nga matang sa mga tawo. Ang inyong mga anak nga lalaki ug babaye magasugilon sa akong mga mensahe. Ang inyong tigulang nga mga lalaki akong padamgohon. Ang inyong batan-ong mga lalaki makakita ug mga panan-awon. 29Nianang mga adlawa ihatag ko ang akong Espiritu bisan sa mga sulugoon2:29 mga sulugoon: Sa ubang mga kopya sa Septuagint, akong mga sulugoon. nga lalaki ug babaye. 30Magpakita ako ug mga milagro sa langit ug sa yuta: May makitang dugo, kalayo, ug bagang aso. 31Mongitngit ang adlaw sa paghukom ug mopula ang bulan nga daw sa dugo. Kini mahitabo sa dili pa moabot ang makalilisang gayod nga adlaw sa paghukom sa Ginoo.”
32Apan si bisan kinsa nga modangop sa Ginoo maluwas sa silot nga magaabot. Kay sumala sa giingon sa Ginoo, may mahibilin nga mga Israelinhon sa Jerusalem2:32 sa Jerusalem: sa literal, sa Bukid sa Zion, sa Jerusalem. nga maluwas. Kini sila gipili sa Ginoo.
روز وحشتناک داوری خدا
1شيپور خطر را در اورشليم به صدا درآوريد! بگذاريد صدای آن بر بالای كوه مقدس من شنيده شود! همه از ترس بلرزند، زيرا روز داوری خداوند نزديک میشود.
2آن روز، روز تاريكی و ظلمت، روز ابرهای سياه و تاريكی غليظ است. چه لشكر نيرومندی! كوهها را مثل سياهی شب میپوشاند! اين قوم چقدر نيرومندند! مثل آنها پيش از اين هرگز ديده نشده و پس از اين نيز ديده نخواهد شد! 3مانند آتش زمين را میخورند. زمين در برابر ايشان مانند باغ عدن است ولی وقتی آن را پشت سر میگذارند به بيابان سوخته تبديل میشود. هيچ چيز در برابر آنها سالم نمیماند. 4آنها شبيه اسبهای تندرو هستند. 5تماشا كنيد چطور روی كوهها جست و خيز میكنند! به صدايی كه از خود در میآورند گوش فرا دهيد! صدای آنها همچون غرش عرابهها، و صدای آتشی است كه مزرعه را میسوزاند و مانند قيل و قال سپاه بزرگی است كه به ميدان جنگ میرود!
6مردم با ديدن آنها به خود میلرزند و رنگ از رويشان میپرد. 7آنها همچون جنگاوران حمله میكنند، و مانند سربازان از حصارها بالا میروند. در صفوف منظم حركت میكنند 8و بدون اينكه مانعی برای يكديگر باشند مستقيم به جلو میروند. با هيچ سلاحی نمیتوان مانع پيشروی آنها شد. 9به داخل شهر هجوم میبرند، از ديوارها بالا میروند و مثل دزد از پنجره وارد خانهها میشوند. 10زمين در برابر آنها به حركت میآيد و آسمان میلرزد. خورشيد و ماه، تيره و تار شده، ستارگان ناپديد میگردند.
11خداوند با صدای بلند آنها را رهبری میكند. اين سپاه بزرگ و نيرومند خداوند است كه فرمان او را بجا میآورد. روز داوری خداوند روزی وحشتآور و هولناک است. كيست كه بتواند آن را تحمل كند؟
دعوت به توبه
12خداوند میفرمايد: «الان تا وقت باقی است با تمام دل خود، با روزه و گريه و ماتم به سوی من بازگشت كنيد. 13اگر واقعاً پشيمانيد، دلهايتان را چاک بزنيد نه لباسهايتان را.»
به سوی خداوند، خدای خود بازگشت نماييد، زيرا او بخشنده و مهربان است. زود به خشم نمیآيد، رحمتش بسيار است و راضی به مجازات شما نمیباشد. 14كسی چه میداند، شايد او از خشم خود برگردد و آنقدر شما را بركت دهد كه باز غله و شراب كافی داشته باشيد و بتوانيد به خداوند هديه كنيد!
15در كوه صهيون شيپور را به صدا درآوريد! روزه را اعلام كنيد و همهٔ قوم را در يكجا جمع كرده، 16آنها را تقديس2:16 «تقديس» يعنی جدا کردن، اختصاص دادن و مقدس ساختن. كنيد. پيران و كودكان و شيرخوارگان را هم جمع كنيد. داماد را از خانه و عروس را از حجلهاش فرا خوانيد. 17كاهنانی كه خدمتگزاران خداوند هستند در ميان قوم و قربانگاه ايستاده، گريه كنند و دعا نموده، بگويند:
«ای خدای ما، از تقصيرات قوم خود بگذر و نگذار بتپرستان بر ايشان حكمرانی كنند، زيرا آنها از آن تو هستند. نگذار بتپرستان ايشان را مسخره كرده، بگويند: پس خدای شما كجاست؟»
وعدهٔ بركت
18آنگاه خداوند به خاطر آبروی سرزمين خود به غيرت آمده، بر قوم خود ترحم خواهد نمود. 19خداوند خواهد گفت: «من برای شما غله و شراب و روغن میفرستم تا سير شويد. ديگر در بين بتپرستان مسخره نخواهيد شد. 20سربازان دشمن را كه از شمال بر شما هجوم آوردهاند، از سرزمينتان بيرون میرانم و آنها را به نقاط دور دست میفرستم؛ ايشان را به سرزمينهای بیآب و علف باز میگردانم تا در آنجا بميرند. نصف آنها به دريای مرده و نصف ديگرشان به دريای مديترانه رانده خواهند شد. آنگاه بوی تعفن لاشهٔ آنها بلند خواهد شد. من آنها را به سبب آنچه بر سر شما آوردهاند نابود خواهم كرد.»
21ای مزرعهها ترسان نباشيد، از اين به بعد شادی نموده، خوشحال باشيد، زيرا خداوند كارهای عجيبی برای شما كرده است. 22ای گلهها و رمهها نترسيد، چون چراگاهها دوباره سبز میشوند. درختان باز ميوهٔ خود را خواهند داد و انجير و انگور به فراوانی يافت خواهند شد. 23ای مردم اورشليم، شادی كنيد! در خداوند، خدای خود شادمان باشيد! زيرا بارانهايی كه او میفرستد، نشانههايی از عدالت اوست. بار ديگر در پاييز بارانهای پاييزی و در بهار بارانهای بهاری خواهند باريد. 24خرمنگاهها دوباره پر از گندم شده، چرخشتها از روغن زيتون و شراب لبريز خواهند گرديد.
25خداوند میفرمايد: «تمام محصولی را كه سالهای قبل ملخها آن لشكر بزرگ و نابود كنندهای كه بر ضد شما فرستادم خوردند، به شما پس خواهم داد! 26بار ديگر غذای كافی خورده، سير خواهيد شد و مرا برای معجزاتی كه برای شما انجام دادهام ستايش خواهيد كرد و شما ای قوم من ديگر هرگز خوار نخواهيد شد. 27ای اسرائيل، شما خواهيد دانست كه من در ميان شما میباشم و تنها من خداوند، خدای شما هستم و ديگر هرگز خوار نخواهيد شد.
روز خداوند
28«پس از آن، روح خود را بر همهٔ مردم خواهم ريخت! پسران و دختران شما نبوت خواهند كرد. پيران شما خوابها و جوانان شما رؤياها خواهند ديد. 29در آن روزها من روح خود را بر غلامان و كنيزان شما نيز خواهم ريخت.
30«علامتهای عجيب از خون، آتش و ستونهای دود، در آسمان و زمين ظاهر خواهم ساخت. 31پيش از فرا رسيدن روز بزرگ و هولناک خداوند، آفتاب تاريک و ماه مانند خون سرخ خواهد شد. 32اما هر كه نام خداوند را بخواند نجات خواهد يافت. همانطور كه خداوند وعده داده است، در اورشليم عدهای جان به در خواهند برد؛ زيرا خداوند عدهای را برگزيده است كه باقی بمانند.»
