Ang Adlaw sa Pagsilot sa Ginoo sama sa Pagdagsang sa mga Dulon
1Patingoga ninyo ang budyong sa pagpasidaan sa mga tawo sa Zion,2:1 Zion: mao usab ang Jerusalem. ang balaang bungtod sa Ginoo. Tanan kamong nagapuyo sa Juda, magkurog kamo sa kahadlok, kay haduol na gyud ang adlaw ang Ginoo. 2Ngitngit ug dulom kanang adlawa. Ug sama sa pagdan-ag sa adlaw kon magbanagbanag na, magkatag sa mga bukid ang makadaot nga mga dulon nga labihan kadaghan. Wala gayoy nahitabo nga sama niini sukad pa kaniadto, ug dili na mahitabo pa ang sama niini sa umaabot nga panahon.
3Nagpuli-puli sa pag-ataki ang mga dulon nga daw kalayo.2:3 Nagpuli-puli… kalayo: sa literal, Sa ilang atubangan ug sa likod may kalayo nga nagapangsunog. Tingali ang buot ipasabot, sa atubangan ug likod sa usa ka panon sa mga dulon adunay laing mga panon sa mga dulon. Tan-awa ang 1:4 ug 2:20. Sa wala pa sila moataki ang yuta daw hardin sa Eden, apan sa dihang miataki na sila nahisama na kini sa disyerto. Wala gayoy tanom nga nakalingkawas kanila. 4Morag kabayo ang ilang hitsura ug paspas sila sama sa mga kabayo nga panggira. 5Ang kasaba sa ilang paglukso-lukso sa ibabaw sa mga bukid sama sa nagadagan nga karwahe o lagitik sa gisunog nga dagami. Sama sila sa kusgan nga mga sundalo nga andam na sa pakig-gubat. 6Ang mga tawo nga makakita kanila mangahadlok ug mangluspad. 7-8Moataki sila ug mokatkat sa mga paril sama sa mga sundalo. Diretso sila kon molakaw ug dili motipas sa ilang agianan. Dili sila magtinukloray, ug bisan matagbo nila ang mga armas dili sila makatag. 9Gi-ataki nila ang siyudad ug ginasaka nila ang paril. Gi-saka nila ang mga kabalayan ug moagi sila sa mga bintana sama sa kawatan. 10Mauyog ang kalibotan ug ang kalangitan sa ilang pag-abot. Ug mongitngit ang adlaw ug ang bulan ug wala nay mosidlak nga mga bitoon.
11Ang Ginoo nagamando niining labihan kadaghang mga dulon, ug nagatuman sila sa iyang sugo. Makalilisang gayod ang adlaw nga magasilot ang Ginoo; wala gayoy makaagwanta niini.
Gipabalik sa Ginoo diha Kaniya ang Iyang mga Katawhan
12Miingon ang Ginoo nga panahon na nga mobalik kamo kaniya sa kinasingkasing inubanan sa pagpuasa, paghilak, ug pagsubo. 13Paghinulsol kamo nga kinasingkasing ug dili pagpakaaron-ingnon nga paghinulsol pinaagi sa paggisi sa inyong mga bisti. Balik na kamo sa Ginoo nga inyong Dios, kay maloloy-on siya ug mabalak-on. Mahigugmaon siya ug dili daling masuko. Andam siyang magbag-o sa iyang hunahuna nga dili na magpadala ug kalaglagan. 14Basin pa lang mausab ang hunahuna sa Ginoo nga inyong Dios, ug panalanginan niya ang inyong mga abot, aron makahalad na kamo kaniya ug mga trigo ug bino.
15Patingoga ninyo ang budyong sa Zion aron sa pagpahibalo sa mga tawo nga magtigom sila ug magpuasa. 16Pagtigom kamong tanan, bata man o tigulang, ug himoa ninyo ang seremonya sa paghinlo. Apil ang mga masuso dad-on usab, ug bisan ang bag-ong kinasal moapil sa tigom. 17Ang mga pari nga nagaalagad sa Ginoo pahilaka taliwala sa halaran ug sa balkonahe sa templo. Paampoa sila ug sama niini: “Ginoo, kaloy-i ang imong katawhan nga imong gipanag-iya. Ayaw tugoti nga pakaulawan sila ug tamayon2:17 tamayon: o, dumalahan. sa ubang mga nasod pinaagi sa pag-ingon, ‘Asa na ba ang inyong Dios?’ ”
Panalanginan Pag-usab sa Ginoo ang Yuta sa Juda
18Nabalaka gayod ang Ginoo sa iyang yuta, ug nalooy siya sa iyang katawhan. 19Ug isip tubag sa ilang pag-ampo magaingon siya kanila, “Hatagan ko kamo ug mga trigo, bag-ong bino, ug lana; ug matagbaw gayod kamo. Dili ko na tugotan nga biay-biayon pa kamo sa ubang mga nasod. 20Ipalayo ko ang mga mosulong kaninyo nga gikan sa amihan, ug dad-on ko sila ngadto sa disyerto. Ang nauna nilang panon abugon ko ngadto sa Patay nga Dagat2:20 Patay nga Dagat: sa Hebreo, dagat sa sidlakan. ug ang ulahi nila nga panon abugon ko ngadto sa Dagat sa Mediteraneo.2:20 Dagat sa Mediteraneo: sa Hebreo, dagat sa kasadpan. Didto manimaho ang ilang mga patayng lawas.”
Tinuod nga katingalahan ang mga gihimo sa Ginoo. 21Dili angayng mahadlok ang yuta sa Juda, kondili magsadya hinuon kini kay katingalahan ang mga gihimo sa Ginoo. 22Dili usab angayng mahadlok ang mga mananap, kay lunhaw na ang mga sabsabanan ug nagapamunga na ang mga kahoy apil ang igos. Nagapamunga na usab ang mga ubas.
23Kamong mga katawhan sa Zion, paglipay kamo sa gihimo kaninyo sa Ginoo nga inyong Dios. Kay gihatagan niya kamo sa nahaunang ulan sa pagpakita nga matarong siya. Gipadad-an niya kamo sa nahaunang ulan ug sunod pang ulan sama kaniadto. 24Mapuno sa mga trigo ang mga giokanan ug mag-awas ang duga sa ubas ug lana sa mga pug-anan niini. 25Kay nagaingon ang Ginoo, “Ibalik ko ang mga nawala kaninyo sa mga katuigan nga giataki ang inyong mga tanom sa sunod-sunod nga mga panon sa mga dulon. Ako ang nagpadala kaninyo niining daghang mga dulon nga akong mga sundalo. 26Karon modaghan na ang inyong mga kalan-on ug mabusog kamo pag-ayo. Ug tungod niini, pagadaygon ninyo ako nga inyong Dios, nga naghimo ug katingalahang mga butang kaninyo. Ug kamo nga akong katawhan dili na gayod maulawan hangtod sa kahangtoran. 27Unya mahibaloan ninyo nga anaa ako kaninyong mga taga-Israel, ug ako lang, ang Ginoo, ang inyong Dios ug wala nay lain pa. Ug kamo nga akong katawhan dili na gayod maulawan hangtod sa kahangtoran.”
Ang mga Espirituhanon nga mga Panalangin
28“Sa kaulahian ihatag ko ang akong Espiritu sa tanan nga matang sa mga tawo. Ang inyong mga anak nga lalaki ug babaye magasugilon sa akong mga mensahe. Ang inyong tigulang nga mga lalaki akong padamgohon. Ang inyong batan-ong mga lalaki makakita ug mga panan-awon. 29Nianang mga adlawa ihatag ko ang akong Espiritu bisan sa mga sulugoon2:29 mga sulugoon: Sa ubang mga kopya sa Septuagint, akong mga sulugoon. nga lalaki ug babaye. 30Magpakita ako ug mga milagro sa langit ug sa yuta: May makitang dugo, kalayo, ug bagang aso. 31Mongitngit ang adlaw sa paghukom ug mopula ang bulan nga daw sa dugo. Kini mahitabo sa dili pa moabot ang makalilisang gayod nga adlaw sa paghukom sa Ginoo.”
32Apan si bisan kinsa nga modangop sa Ginoo maluwas sa silot nga magaabot. Kay sumala sa giingon sa Ginoo, may mahibilin nga mga Israelinhon sa Jerusalem2:32 sa Jerusalem: sa literal, sa Bukid sa Zion, sa Jerusalem. nga maluwas. Kini sila gipili sa Ginoo.
An Army of Locusts
1Blow the trumpet in Zion;
sound the alarm on my holy hill.
Let all who live in the land tremble,
for the day of the Lord is coming.
It is close at hand—
2a day of darkness and gloom,
a day of clouds and blackness.
Like dawn spreading across the mountains
a large and mighty army comes,
such as never was in ancient times
nor ever will be in ages to come.
3Before them fire devours,
behind them a flame blazes.
Before them the land is like the garden of Eden,
behind them, a desert waste—
nothing escapes them.
4They have the appearance of horses;
they gallop along like cavalry.
5With a noise like that of chariots
they leap over the mountaintops,
like a crackling fire consuming stubble,
like a mighty army drawn up for battle.
6At the sight of them, nations are in anguish;
every face turns pale.
7They charge like warriors;
they scale walls like soldiers.
They all march in line,
not swerving from their course.
8They do not jostle each other;
each marches straight ahead.
They plunge through defenses
without breaking ranks.
9They rush upon the city;
they run along the wall.
They climb into the houses;
like thieves they enter through the windows.
10Before them the earth shakes,
the heavens tremble,
the sun and moon are darkened,
and the stars no longer shine.
11The Lord thunders
at the head of his army;
his forces are beyond number,
and mighty is the army that obeys his command.
The day of the Lord is great;
it is dreadful.
Who can endure it?
Rend Your Heart
12“Even now,” declares the Lord,
“return to me with all your heart,
with fasting and weeping and mourning.”
13Rend your heart
and not your garments.
Return to the Lord your God,
for he is gracious and compassionate,
slow to anger and abounding in love,
and he relents from sending calamity.
14Who knows? He may turn and relent
and leave behind a blessing—
grain offerings and drink offerings
for the Lord your God.
15Blow the trumpet in Zion,
declare a holy fast,
call a sacred assembly.
16Gather the people,
consecrate the assembly;
bring together the elders,
gather the children,
those nursing at the breast.
Let the bridegroom leave his room
and the bride her chamber.
17Let the priests, who minister before the Lord,
weep between the portico and the altar.
Let them say, “Spare your people, Lord.
Do not make your inheritance an object of scorn,
a byword among the nations.
Why should they say among the peoples,
‘Where is their God?’ ”
The Lord’s Answer
18Then the Lord was jealous for his land
and took pity on his people.
19The Lord replied2:18,19 Or Lord will be jealous… / and take pity… / 19 The Lord will reply to them:
“I am sending you grain, new wine and olive oil,
enough to satisfy you fully;
never again will I make you
an object of scorn to the nations.
20“I will drive the northern horde far from you,
pushing it into a parched and barren land;
its eastern ranks will drown in the Dead Sea
and its western ranks in the Mediterranean Sea.
And its stench will go up;
its smell will rise.”
Surely he has done great things!
21Do not be afraid, land of Judah;
be glad and rejoice.
Surely the Lord has done great things!
22Do not be afraid, you wild animals,
for the pastures in the wilderness are becoming green.
The trees are bearing their fruit;
the fig tree and the vine yield their riches.
23Be glad, people of Zion,
rejoice in the Lord your God,
for he has given you the autumn rains
because he is faithful.
He sends you abundant showers,
both autumn and spring rains, as before.
24The threshing floors will be filled with grain;
the vats will overflow with new wine and oil.
25“I will repay you for the years the locusts have eaten—
the great locust and the young locust,
the other locusts and the locust swarm2:25 The precise meaning of the four Hebrew words used here for locusts is uncertain.—
my great army that I sent among you.
26You will have plenty to eat, until you are full,
and you will praise the name of the Lord your God,
who has worked wonders for you;
never again will my people be shamed.
27Then you will know that I am in Israel,
that I am the Lord your God,
and that there is no other;
never again will my people be shamed.
The Day of the Lord
28“And afterward,
I will pour out my Spirit on all people.
Your sons and daughters will prophesy,
your old men will dream dreams,
your young men will see visions.
29Even on my servants, both men and women,
I will pour out my Spirit in those days.
30I will show wonders in the heavens
and on the earth,
blood and fire and billows of smoke.
31The sun will be turned to darkness
and the moon to blood
before the coming of the great and dreadful day of the Lord.
32And everyone who calls
on the name of the Lord will be saved;
for on Mount Zion and in Jerusalem
there will be deliverance,
as the Lord has said,
even among the survivors
whom the Lord calls.2:32 In Hebrew texts 2:28-32 is numbered 3:1-5.
