Job 3 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Job 3:1-26

Misulti si Job

1Kadugayan, misulti si Job ug gipanghimaraot niya ang adlaw sa iyang natawhan. 2Miingon siya, 3“Gipanghimaraot ko ang adlaw sa akong natawhan. 4Mingitngit na lang unta kadtong adlawa ug wala na lang unta pasidlaki sa adlaw. Wala na lang unta kadto hinumdomi sa Dios nga anaa sa langit. 5Natabonan na lang unta kini sa kangitngit o sa bagang mga dag-om, ug giputos na lang unta sa kangitngit ang iyang kahayag. 6Labihan kangitngit na lang unta kadtong gabhiona, ug gipapas na lang unta kadto sa kalendaryo. 7Wala na lang unta ako ipakatawo niadtong gabhiona, ug wala untay nagmaya niadto nga higayon. 8Hinaut nga panghimaraoton kadtong gabhiona sa mga tigpanghimaraot nga makabalong mopukaw sa Leviatan.3:8 Leviatan: Tan-awa ang Lista sa mga Pulong sa luyo. 9Wala na lang unta mosubang ang kabugwason3:9 kabugwason: sa English, morning star. niadtong adlawa, ug wala na unta mobuntag. 10Gipanghimaraot ko kadtong adlawa kay wala pugngi niini ang akong pagkahimugso aron dili ko na unta masinati kini nga mga kalisdanan.

11“Nganong wala na man lang ako mamatay diha sa tiyan sa akong inahan? 12Nganong gikugos ug gipasuso pa man ako sa akong inahan? 13Kon namatay na lang unta ako kaniadto, malinawon na unta ako karon nga natulog ug nagpahulay 14uban sa mga hari ug mga pangulo sa kalibotan nga nagpatindog ug mga palasyo nga karon guba na. 15Nagpahulay na unta ako uban sa mga tigdumala kansang mga balay puno sa bulawan ug plata. 16Maayo pa unta ug nahisama ako sa mga bata nga namatay sa ilang pagkahimugso ug gilubong, nga wala na makakita ug kahayag. 17Didto sa dapit sa mga patay, ang mga daotan wala na maghimog daotan, ug ang mga gikapoy nakapahulay na. 18Ug didto, ang mga binihag nagpahayahay na; dili na nila madungog ang singgit sa mga tawo nga mipugos kanila sa pagtrabaho. 19Ang tanang klase sa tawo atua didto—dungganon man o dili. Ug ang mga ulipon gawasnon na gikan sa ilang mga agalon.

20“Nganong gitugotan pa man nga mabuhi ang tawong nagaantos ug nagsubo? 21Nangandoy silang mamatay, apan dili sila mamatay. Nangita sila sa kamatayon labaw pa sa ilang pagpangita sa bahanding tinago. 22Ikalipay nila sa hilabihan kon patay na sila ug malubong na. 23Nganong gitugotan man nga mabuhi ang tawo nga wala mahibalo kon unsay iyang dangatan? Pagbuot sa Dios nga dili mahibaloan sa tawo ang iyang umaabot. 24Dili ako makakaon tungod sa labihang kasubo, ug daw dili na matapos ang akong pag-agulo. 25Nahitabo kanako ang akong gikahadlokan. 26Wala akoy kalinaw ug dili ako mahimutang. Dili ako makapahulay ug dili mawala ang kahasol.”

Nueva Versión Internacional

Job 3:1-26

Primer discurso de Job

1Después de esto, Job rompió el silencio para maldecir el día en que había nacido. 2Dijo así:

3«Que perezca el día en que yo nací

y la noche en que se anunció: “¡Un niño ha sido concebido!”.

4Que ese día se vuelva oscuridad;

que Dios en lo alto no lo tome en cuenta;

que no brille en él ninguna luz.

5Que las tinieblas y la densa oscuridad vuelvan a reclamarlo;

Que una nube lo cubra con su sombra;

que la oscuridad domine su esplendor.

6Que densas tinieblas caigan sobre esa noche;

que no sea contada entre los días del año,

ni registrada en ninguno de los meses.

7Que esa noche permanezca estéril;

que no haya en ella gritos de alegría.

8Que maldigan ese día los que profieren maldiciones,

los expertos en provocar a Leviatán.

9Que se oscurezcan sus estrellas matutinas;

que en vano esperen la luz del día

y que no vean los primeros rayos de la aurora.

10Pues no cerró el vientre de mi madre

ni evitó que mis ojos vieran tanta miseria.

11»¿Por qué no perecí al momento de nacer?

¿Por qué no morí cuando salí del vientre?

12¿Por qué hubo rodillas que me recibieran

y pechos que me amamantaran?

13Ahora estaría yo descansando en paz;

estaría durmiendo tranquilo

14entre reyes y consejeros de este mundo,

que se construyeron monumentos que ahora yacen en ruinas;

15entre príncipes que poseyeron mucho oro

y que llenaron de plata sus mansiones.

16¿Por qué no me desecharon como a un abortivo,

como a esos niños que jamás vieron la luz?

17¡Allí cesa el afán de los malvados!

¡Allí descansan los que no tienen fuerzas!

18También los cautivos disfrutan del reposo,

pues ya no escuchan los gritos del capataz.

19Allí el pequeño se codea con el grande

y el esclavo se libera de su amo.

20»¿Por qué permite Dios que los sufridos vean la luz?

¿Por qué se les da vida a los amargados?

21Anhelan estos una muerte que no llega,

aunque la buscan más que a tesoro escondido;

22¡se llenarían de gran regocijo,

se alegrarían si llegaran al sepulcro!

23¿Por qué arrincona Dios

al hombre que desconoce su destino?

24Antes que el pan, me llegan los suspiros;

mis quejidos se derraman como el agua.

25Lo que más temía me sobrevino;

lo que más me asustaba me sucedió.

26No encuentro paz ni sosiego;

no hallo reposo, sino solo agitación».