Jeremias 44 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 44:1-30

Ang Mensahe sa Ginoo alang sa mga Israelinhon sa Ehipto

1May gisulti ang Ginoo kang Jeremias mahitungod sa tanang mga Judio sa Ehipto nga nagpuyo sa mga lungsod sa Migdol, sa Tahpanhes, sa Memphis, ug sa habagatang bahin sa Ehipto.44:1 habagatang bahin sa Ehipto: o, sa yuta sa Patros. 2Mao kini ang gisulti sa Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel: “Nakita ninyo ang grabe nga katalagman nga gipadala ko sa Jerusalem ug sa tanang lungsod sa Juda. Guba na kini ug wala nay namuyo 3tungod sa kadaotang gihimo sa ilang mga lumulupyo. Gipalagot nila ako pinaagi sa pagsunog ug insenso ug pagsimba sa ubang mga dios nga wala gani nila o sa ilang mga katigulangan mailhi. 4Kanunay akong nagpadala sa akong mga alagad nga mga propeta sa pagpahimangno kanila nga dili nila buhaton kining mangil-ad nga butang nga akong gikalagotan. 5Apan wala gayod sila mamati o motuman sa mga propeta. Wala sila mobiya sa ilang pagkadaotan ni moundang sa pagsunog ug insenso ngadto sa ubang mga dios. 6Busa gipatagamtam ko kanila ang akong labihan nga kasuko. Daw sa kalayo kini nga milamoy sa mga lungsod sa Juda apil na ang Jerusalem, ug nahimo kining awaaw hangtod karon.

7“Busa ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, ang Dios sa Israel mangutana, ‘Nganong sakiton man gayod ninyo ang inyong kaugalingon? Gusto ba kamo nga mahurot ang mga tawo sa Juda—ang mga kalalakin-an, kababayen-an, kabataan, ug ang mga masuso? 8Nganong gipalagot man ninyo ako sa inyong gihimo nga mga dios? Ginasunogan pa ninyo kinig insenso dinhi sa Ehipto, diin kamo nagapuyo karon. Niining inyong gibuhat, malaglag kamo. Ginalaglag lang ninyo ang inyong kaugalingon ug ginahimo nga kangil-aran ug kaulawan sa tanang nasod sa kalibotan. 9Nalimot na ba kamo sa mga daotang binuhatan sa inyong mga katigulangan ug sa mga hari ug rayna sa Juda, ug ang inyo mismong kadaotan apil ang kadaotan sa inyong mga asawa didto sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda? 10Hangtod karon wala pa gihapon kamo magpaubos sa inyong kaugalingon ug wala motahod kanako. Wala usab kamo motuman sa akong balaod ug sa mga kasugoan nga akong gihatag kaninyo ug sa inyong mga katigulangan.’

11“Busa ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel, andam na sa paglaglag sa tibuok Juda ug kaninyo. 12Kamong nahibiling buhi sa Juda nga gusto gayong moadto ug mopuyo sa Ehipto, mamatay kamong tanan, gikan sa labing ubos hangtod sa labing dungganon. Oo, mangamatay kamo sa gira ug kagutom didto sa Ehipto. Panghimaraoton kamo ug malisang ang mga tawo tungod kaninyo. Biay-biayon nila kamo ug tunglohon. 13Himuon ko diha kaninyo sa Ehipto ang sama sa akong gihimo ngadto sa Jerusalem. Silotan ko usab kamo pinaagi sa gira, kagutom, ug balatian. 14Mamatay gayod kamong tanang nahibiling mga taga-Juda nga namuyo sa Ehipto. Dili na kamo makabalik pa sa Juda, diin gusto kamong mobalik pagpuyo. Walay makabalik kaninyo nga luwas, gawas sa pipila nga makaikyas.”

15Daghan kaayong mga Judio ang nagtigom sa pagpatalinghog kang Jeremias. Kini sila mga lumulupyo sa amihan ug habagatang bahin sa Ehipto. Unya, ang tanang mga lalaki nga nasayod nga ang ilang mga asawa nagasunog ug insenso sa ubang mga dios, ug ang tanang mga babaye nga atua didto, miingon kang Jeremias, 16“Dili kami motuo sa gisulti mo sa ngalan sa Ginoo! 17Buhaton gayod namo ang tanang gusto namong buhaton: magsunog kami ug insenso sa Rayna sa Langit ug maghalad kaniya ug halad nga ilimnon sama sa gihimo namo sa mga lungsod sa Juda ug sa kadalanan sa Jerusalem. Mao usab kini ang gihimo sa among mga katigulangan ug sa among mga hari ug mga opisyal. Niadtong mga panahona maayo ang among kahimtang; daghan kamig pagkaon ug walay daotang nahitabo kanamo. 18Apan sa dihang miundang kami sa pagsunog ug insenso ngadto sa Rayna sa Langit ug wala na maghalad ug halad nga ilimnon kaniya, nawad-an na hinuon kami sa tanan. Ug daghan kanamo ang nangamatay sa gira ug kagutom.”

19“Sa matag higayon nga magsunog kamig insenso ngadto sa Rayna sa Langit, maghalad ug halad nga ilimnon kaniya, ug magluto ug pan nga giporma sa iyang dagway, nasayod niini ang among mga bana.”

20Unya miingon si Jeremias kanilang tanan—sa mga kalalakin-an ug mga kababayen-an nga mihatag kaniya sa maong tubag, 21“Naghunahuna ba kamo nga wala masayod ang Ginoo nga kamo ug ang inyong mga katigulangan, ang inyong mga hari ug mga opisyal, ug ang tanan nga lumulupyo nagasunog ug insenso sa mga lungsod sa Juda ug sa mga kadalanan sa Jerusalem? 22Sa dihang wala na makaagwanta ang Ginoo sa inyong kadaotan ug sa inyong mangil-ad nga mga buhat, gilaglag niya ang inyong yuta, gigamit ang ngalan niini sa pagpanghimaraot, ug nahimo kining awaaw ug wala nay nagpuyo, sama sa nahitabo karon. 23Nahitabo kini nga katalagman kaninyo tungod kay nagsunog kamog insenso ug nagpakasala sa Ginoo. Wala kamo motuman sa iyang balaod ni mosunod sa iyang mga sugo ug mga pahimangno.”

24Midugang pa si Jeremias sa pag-ingon sa tanang mga tawo, apil ang mga kababayen-an didto, “Paminawa ninyo ang pulong sa Ginoo, kamong katawhan sa Juda nga nagpuyo sa Ehipto. 25Mao kini ang gisulti sa Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sa Israel: ‘Gituman gayod ninyo ug sa inyong mga asawa ang inyong gisaad nga magsunog ug insenso ug maghalad ug halad nga ilimnon ngadto sa Rayna sa Langit. Sige! Padayona ninyo ang inyong gihimo. Tumana gayod ninyo ang inyong gipanaad. 26Apan patalinghogi ninyo ang akong isulti, kamong katawhan sa Juda nga namuyo sa Ehipto. Gipanumpa ko sa akong kaugalingon nga wala na kaninyoy makagamit sa akong gamhanang ngalan. Dili ako motugot nga gamiton ninyo ang akong ngalan sa pagpanumpa ug sama niini, “Ipanumpa ko sa ngalan sa buhi nga Ginoong Dios.” 27Kay imbis nga bantayan ko kamo alang sa inyong kaayohan, silotan ko kamo. Mangamatay kamo sa Ehipto pinaagi sa gira o kagutom hangtod nga wala nay mahibilin kaninyo. 28Kon may mahibilin man sa gira ug makabalik sa Juda, gamay lang kaayo. Unya masayod ang nahibiling mga katawhan sa Juda nga namuyo sa Ehipto kon kang kinsang pulong ang matuman, ako ba o ila. 29Mao kini ang ilhanan nga silotan ko gayod kamo niining dapita, aron masayod kamo nga matuman gayod ang katalagman nga gisulti ko batok kaninyo: 30Itugyan ko si Faraon Hofra nga hari sa Ehipto sa kamot sa iyang mga kaaway nga gustong mopatay kaniya, maingon nga gitugyan ko si Zedekia nga hari sa Juda ngadto sa iyang kaaway nga si Nebucadnezar nga hari sa Babilonia nga gusto usab nga mopatay kaniya.’ ”

Nueva Versión Internacional

Jeremías 44:1-30

Desastre causado por la idolatría

1Esta palabra vino a Jeremías para todos los judíos que habitaban en Egipto; es decir, para los que vivían en las ciudades de Migdol, Tafnes y Menfis,44:1 Menfis. Lit. Nof. y en la región de Patros: 2«Así dice el Señor de los Ejércitos, el Dios de Israel: “Ustedes han visto todas las calamidades que yo provoqué sobre Jerusalén y sobre todas las ciudades de Judá. Hoy están desiertas y en ruinas, sin morador alguno, 3a causa de las maldades que cometieron. Ellos provocaron mi enojo al adorar y ofrecer incienso a otros dioses que ni ellos, ni ustedes, ni sus antepasados conocieron. 4Una y otra vez envié a mis siervos los profetas para que les advirtieran que no incurrieran en estas cosas tan abominables que yo detesto. 5Pero ellos no escucharon ni prestaron atención; no se arrepintieron de sus maldades, sino que siguieron ofreciendo incienso a otros dioses. 6Por eso se derramó mi ira y se encendió mi furor contra las ciudades de Judá y las calles de Jerusalén, las cuales se convirtieron en ruina hasta el día de hoy”.

7»Y ahora, así dice el Señor, el Dios de los Ejércitos, el Dios de Israel: “¿Por qué se provocan ustedes mismos un mal tan grande? ¿Por qué provocan la muerte de la gente de Judá, de hombres, mujeres, niños y recién nacidos, sin que quede un remanente? 8Me agravian con las obras de sus manos, al ofrecer incienso a otros dioses en el país de Egipto, donde han ido a vivir. Lo único que están logrando es ganarse su propia destrucción, además de convertirse en maldición y deshonra entre todas las naciones de la tierra. 9¿Acaso ya se han olvidado de todas las maldades que cometieron sus antepasados, las de los reyes de Judá y sus esposas, además de las que ustedes y sus esposas cometieron en Judá y en las calles de Jerusalén? 10Sin embargo, hasta el día de hoy no se han humillado ni han sentido temor; no se han comportado según mi Ley y mis estatutos, que les di a ustedes y a sus antepasados”.

11»Por eso, así dice el Señor de los Ejércitos, el Dios de Israel: “He decidido ponerme en contra de ustedes, para su mal, y destruir a todo Judá. 12Tomaré al remanente de Judá, que decidió ir a vivir a Egipto y todos perecerán allí; caerán a filo de espada o el hambre los exterminará. Desde el más pequeño hasta el más grande, morirán a filo de espada o de hambre. Se convertirán en objeto de maldición, de horror, de condenación y deshonra. 13Con la espada, el hambre y la plaga castigaré a los que habitan en Egipto, como castigué a Jerusalén. 14No escapará ninguno del remanente de Judá que se fue a vivir a Egipto ni sobrevivirá para volver a Judá. Aunque deseen y añoren volver a vivir en Judá, no podrán regresar, salvo algunos fugitivos”».

15Entonces los hombres que sabían que sus esposas ofrecían incienso a otros dioses, así como las mujeres que estaban presentes; es decir, un grupo numeroso, junto a todo el pueblo que vivía en la región de Patros, respondieron a Jeremías:

16«No le haremos caso al mensaje que nos diste en el nombre del Señor. 17Al contrario, seguiremos haciendo lo que ya hemos dicho: Ofreceremos incienso y ofrendas líquidas a la Reina del Cielo,44:17 Reina del Cielo. Nombre de una diosa. como lo hemos hecho nosotros, y como antes lo hicieron nuestros antepasados, nuestros reyes y nuestros oficiales, en las ciudades de Judá y en las calles de Jerusalén. En aquel tiempo teníamos comida en abundancia, nos iba muy bien y no sufríamos ninguna calamidad. 18Pero desde que dejamos de ofrecer incienso y ofrendas líquidas a la Reina del Cielo nos ha faltado todo; el hambre y la espada están acabando con nosotros».

19Y las mujeres añadieron:

«Cuando nosotras ofrecíamos incienso y ofrendas líquidas a la Reina del Cielo, ¿acaso no sabían nuestros maridos que hacíamos tortas con su imagen y que les ofrecíamos ofrendas líquidas?».

20Entonces Jeremías respondió a todo el pueblo, es decir, a los hombres y mujeres que habían contestado:

21«¿Piensan ustedes que el Señor no se acuerda o no se daba cuenta de que ustedes y sus antepasados, sus reyes y sus oficiales y todo el pueblo, ofrecían incienso en las ciudades de Judá y en las calles de Jerusalén? 22Cuando el Señor ya no pudo soportar más las malas acciones y las cosas abominables que ustedes hacían, su país se convirtió en objeto de maldición, en un lugar desértico, desolado y sin habitantes, tal como está hoy. 23Ustedes ofrecieron incienso y pecaron contra el Señor; no obedecieron su voz ni cumplieron con su Ley, sus estatutos y mandatos. Por eso en este día les ha sobrevenido esta desgracia».

24Jeremías dijo a todo el pueblo, incluyendo a las mujeres: «Escuchen la palabra del Señor todos ustedes, gente de Judá que vive en Egipto. 25Así dice el Señor de los Ejércitos, el Dios de Israel: Cuando ustedes y sus mujeres dicen: “Ciertamente cumpliremos nuestras promesas de ofrecer incienso y ofrendas líquidas a la Reina del Cielo”, demuestran con sus acciones que cumplen lo que prometen.

»¡Está bien, vayan y cumplan sus promesas, lleven a cabo sus promesas! 26Pero escuchen la palabra del Señor todos ustedes, gente de Judá que vive en Egipto: “Juro por mi nombre soberano —dice el Señor—, que ninguno de los de Judá que vive en Egipto volverá a invocar mi nombre diciendo: ¡Tan cierto como el Señor y Dios vive! 27Porque yo los estoy vigilando para mal y no para bien. La espada y el hambre acabarán con todos los judíos que viven en Egipto. 28Tan solo unos pocos lograrán escapar de la espada y regresar a Judá. Entonces todo el remanente de Judá que se fue a vivir a Egipto sabrá si se cumple mi palabra o la de ellos.

29»”Esta será la señal de que voy a castigarlos en este lugar, para que sepan que mis amenazas contra ustedes se habrán de cumplir”, afirma el Señor. 30Así dice el Señor: “Voy a entregar al faraón Hofra, rey de Egipto, en poder de los enemigos que atentan contra su vida, tal como entregué a Sedequías, rey de Judá, en poder de su enemigo Nabucodonosor, rey de Babilonia, que atentaba contra su vida”».