Jeremias 30 – APSD-CEB & CARST

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 30:1-24

Ang mga Saad sa Ginoo ngadto sa Iyang Katawhan

1-2Miingon ang Ginoo kang Jeremias, “Ako, ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nagaingon: Isulat sa usa ka libro ang tanan nga gisulti ko kanimo. 3Kay moabot ang panahon nga dad-on ko pagbalik gikan sa pagkabihag ang akong katawhan nga taga-Israel ug taga-Juda. Ibalik ko sila sa yuta nga gihatag ko sa ilang mga katigulangan ug panag-iyahan nila kini pag-usab.” Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

4-5Midugang pag-ingon ang Ginoo bahin sa Israel ug Juda, “Madunggan ang panaghilak sa mga tawo dili tungod sa kalipay kondili sa labihan nga kahadlok. 6Karon, may ipangutana ako kaninyo: Manganak ba diay ang mga lalaki? Nan, nganong nakita ko man ang mga lalaki nga nangluspad ug naggunit sa ilang tiyan nga daw sa babayeng nagabati? 7Pagkamakalilisang unya nianang adlawa! Wala gayod kini sama. Panahon kini sa kalisod alang sa mga kaliwat ni Jacob, apan maluwas sila gikan niini. 8Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagaingon nga nianang higayona, dili na sila ulipnon sa mga langyaw. Balion ko ang yugo sa pagkaulipon nga anaa sa ilang mga liog ug tangtangan ko sila sa ilang mga gapos. 9Mag-alagad na sila kanako, ang Ginoo nga ilang Dios, ug sa hari nga kaliwat ni David nga akong pilion alang kanila.

10“Busa ayaw kamo kahadlok o kadismaya, kamong mga kaliwat ni Jacob nga akong alagad. Ako, ang Ginoo, nagaingon nga luwason ko gayod kamo ug ang inyong mga kaliwat gikan sa layong dapit diin kamo gibihag. Unya magkinabuhi kamo nga malinawon ug walay gikahadlokan. 11Kay kauban ninyo ako ug luwason ko kamo. Laglagon ko sa hingpit ang tanang kanasoran diin ko kamo gipatibulaag, apan dili ko kini buhaton kaninyo. Apan wala nagkahulogan nga dili ko na kamo silotan. Disiplinahon ko kamo pinasubay sa hustisya. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

12-13Miingon pa gayod ang Ginoo ngadto sa iyang katawhan, “Grabe na kaayo ang inyong mga samad. Dili na kini maulian. Wala gayoy makatabang o makatambal kaninyo. Wala gayoy tambal alang kaninyo. 14Gikalimtan na kamo sa inyong kaabin nga mga nasod; wala na sila magpakabana kaninyo. Gisulong ko kamo sama sa pagsulong sa usa ka kaaway. Gisilotan ko kamo sa hilabihan tungod kay bug-at na kaayo ang inyong mga sala ug labihan kadaghan. 15Nganong magpakitabang man kamo bahin sa inyong kasakit ug sa inyong samad nga wala nay kaayohan? Gihimo ko kini kaninyo kay grabe na kaayo ang inyong mga sala ug labihan na kadaghan.

16“Apan ang tanan nga molaglag kaninyo laglagon usab; ang tanan ninyong mga kaaway pagabihagon. Ang tanang nanulong ug nangilog sa inyong mga kabtangan sulongon usab ug ilogan sa ilang kabtangan. 17Apan ayohon ko kamo, ug tambalan ko ang inyong mga samad, kay nagaingon ang uban nga kamong mga taga-Jerusalem sinalikway ug pinasagdan. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

18Nagaingon pa gayod ang Ginoo, “Ibalik ko ang bahandi sa mga lungsod sa mga kaliwat ni Jacob, ug kaloy-an ko sila. Tukoron nila pag-usab ang siyudad ug ang lig-ong mga bahin niini didto mismo sa dapit nga gitukoran niini kaniadto. 19Unya magaawit silag mga pagpasalamat ug maghugyaw sa kalipay. Padaghanon ko sila ug pasidunggan. 20Ang ilang mga kabataan mouswag sama kaniadto. Lig-onon ko sila sa akong atubangan, ug silotan ko si bisan kinsa nga magpaantos kanila. 21Ang ilang pangulo maggikan mismo kanila. Paduolon ko siya kanako, ug moduol siya. Kay walay tawo nga mangahas sa pagduol kanako kon dili ko siya paduolon. Ako, ang Ginoo, nagaingon niini. 22Mahimo kamong akong katawhan ug ako mahimong inyong Dios. 23Paminaw! Ang kasuko sa Ginoo sama sa bagyo o kusog nga hangin nga mohapak sa ulo sa tawong daotan. 24Dili gayod kini mahupay hangtod nga matuman ang iyang tuyo. Ug sa ulahing mga adlaw, masabtan ra ninyo kini.”

Священное Писание (Восточный перевод), версия для Таджикистана

Иеремия 30:1-24

Обещания Всевышнего Исроилу

1Вот слово, которое было к Иеремии от Вечного:

2– Так говорит Вечный, Бог Исроила: Запиши всё, что Я говорил тебе, в свиток. 3Наступят дни, – возвещает Вечный, – когда Я восстановлю Мой народ, Исроил и Иудею, и приведу их в землю, которую отдал во владение их предкам, – говорит Вечный.

4Вот слова, которые Вечный произнёс об Исроиле и Иудее. 5Так говорит Вечный:

– Слышны крики ужаса,

крики страха – нет мира.

6Расспросите и подумайте:

разве может мужчина рожать детей?

Почему же Я вижу, как сильные мужчины

прижали руки к животу,

как женщины в родах,

и лица у всех смертельно бледны?

7Как страшен будет тот день!

Не было подобного ему.

Это будет время бедствий для потомков Якуба,

но они от них спасутся.

8В тот день, – возвещает Вечный, Повелитель Сил, –

Я разобью ярмо, которое у них на шее,

и разорву их оковы;

чужеземцы больше не будут их порабощать.

9Нет, они будут служить Вечному, своему Богу,

и Довуду30:9 Довуд – имеется в виду Масех, обещанный Царь по линии Довуда (см. 23:5-6; 2 Цар. 7:12-14; Рим. 1:3-4)., своему царю,

которого Я им дам.

10Итак, не бойся, раб Мой Якуб;

не пугайся, Исроил, –

возвещает Вечный. –

Я вызволю тебя из далёкого края,

твоё потомство – из земли его пленения.

Исроил вернётся к спокойной и мирной жизни,

и никто не будет его устрашать.

11Я с тобою, и Я спасу тебя, –

возвещает Вечный. –

Я истреблю все народы,

среди которых рассеял тебя,

а тебя не истреблю.

Я накажу тебя по справедливости,

но безнаказанным не оставлю тебя.

12Так говорит Вечный:

– Твоя рана неисцелима,

твоё увечье жестоко.

13Нет у тебя ходатая,

нет для твоей раны лекарств,

нет исцеления тебе.

14Позабыли тебя все союзники,

не думают о тебе.

Я поразил тебя, как поражает недруг,

и наказал, точно лютый враг,

за тяжесть твоей вины

и за множество грехов.

15Что ты кричишь о своей ране,

о неисцелимом увечье?

За тяжесть твоей вины

и за множество грехов

Я поступил так с тобой.

16Но будут уничтожены все, кто тебя уничтожает;

все твои неприятели будут уведены в плен.

Будут разорены все, кто тебя разоряет;

будут ограблены все, кто тебя грабит.

17А тебе Я дам исцеление

и залечу твои раны, –

возвещает Вечный, –

потому что тебя назвали отверженным:

«Вот Иерусалим30:17 Букв.: «Сион»., о котором никто не заботится».

18Так говорит Вечный:

– Я восстановлю шатры потомков Якуба

и пожалею их жилища;

город поднимется из руин,

и дворец будет восстановлен.

19Зазвучат там песни благодарности

и голоса веселящихся.

Я умножу их число,

они не будут редеть;

Я их прославлю,

они не канут в безвестность.

20Их сыновья будут как прежде,

их общество утвердится предо Мной.

Я накажу всех, кто их притесняет.

21Вождь у них будет из их же народа,

их правитель выйдет из их среды.

Я приближу его,

и он приблизится ко Мне;

разве кто-нибудь посмеет

приблизиться ко Мне самовольно? –

возвещает Вечный. –

22И вы будете Моим народом,

а Я буду вашим Богом.

23Вот буря Вечного разразится яростью,

сильный смерч закружится

над головами нечестивых!

24Пылающий гнев Вечного не утихнет,

пока до конца не исполнит

того, что у Него на сердце.

В последующие дни

вы это поймёте.