Jeremias 26 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 26:1-24

Nakalingkawas si Jeremias sa Kamatayon

1-2Sa bag-o pang naghari sa Juda si Jehoyakim nga anak ni Josia, miingon ang Ginoo kanako, “Barog didto sa hawanan sa akong templo ug pahimangnoi ang tanang katawhan gikan sa mga kalungsoran sa Juda nga miadto sa akong templo aron sa pagsimba. Isulti kanila ang tanang gimando ko kanimo, ug ayaw gayod kini kulangi bisan usa ka pulong. 3Basin pag mamati sila kanimo ug mobiya sa ilang daotang gawi. Kon himuon nila kana, dili ko na ipadayon ang katalagman nga giplano kong ipahamtang kanila tungod sa daotan nilang mga binuhatan. 4Ingna sila nga mao kini ang akong giingon: Kon dili kamo maminaw kanako ug dili motuman sa kasugoan nga gihatag ko kaninyo, 5ug kon dili kamo mamati sa gisulti sa akong mga alagad nga propeta, nga kanunay kong gipadala kaninyo apan wala ninyo paminawa, 6laglagon ko kining templo, maingon nga gilaglag ko ang Shiloh. Ug kini nga siyudad panghimaraoton sa tanang nasod sa tibuok kalibotan.”

7Nadungog sa mga pari, mga propeta, ug sa tanang mga tawo ang gisulti ni Jeremias didto sa templo sa Ginoo. 8Apan pagkahuman ug sulti ni Jeremias niini, gialirongan siya sa mga pari, mga propeta, ug mga tawo, ug giingnan, “Angay kang mamatay! 9Nganong gigamit mo ang ngalan sa Ginoo sa pag-ingon nga kining templo laglagon sama sa Shilo, ug kining siyudad mahimong awaaw ug dili na puy-an?” Busa gidakop nila si Jeremias didto sa templo sa Ginoo.

10Sa dihang nakadungog ang mga opisyal sa Juda bahin sa nahitabo, mibiya sila sa palasyo ug miadto sa templo. Nanglingkod sila sa may pultahan sa templo nga gitawag Bag-ong Pultahan aron sa paghukom. 11Unya miingon ang mga pari ug mga propeta ngadto sa mga opisyal ug sa tanang mga tawo didto, “Kining tawhana angayng hukman sa kamatayon tungod kay nagsulti siya batok niini nga siyudad. Kamo mismo nakadungog niini!”

12Miingon si Jeremias ngadto sa tanang mga opisyal ug sa tanang mga tawo didto: “Gipadala ako sa Ginoo sa pagsulti batok niining templo ug siyudad niadtong tanan nga inyong nadungog. 13Busa pagbag-o na kamo sa inyong mga gawi ug binuhatan ug tumana ang Ginoo nga inyong Dios. Kay kon himuon ninyo kana, dili ipadayon sa Ginoo ang katalagman nga iyang giingon nga ipahamtang kaninyo. 14Kon bahin kanako, anaa ako sa inyong mga kamot. Buhata ninyo kanako kon unsa sa inyong hunahuna ang maayo ug husto. 15Apan hinumdomi ninyo kini: kon patyon ninyo ako, manubag kamo, kining siyudad, ug ang tanang lumulupyo niini, tungod sa pagpatay sa usa ka tawong walay sala. Kay sa pagkatinuod, gipadala ako sa Ginoo sa pagsulti kaninyo niining tanan nga inyong nadungog.”

16Unya miingon ang mga opisyal ug ang tanang mga tawo ngadto sa mga pari ug mga propeta, “Dili siya angayng hukman sa kamatayon, kay nagsulti siya kanato sa ngalan sa Ginoo nga atong Dios.”

17Unya may pipila ka mga tigdumala nga mitindog sa taliwala ug miingon ngadto sa tanang katawhan, 18“Sa dihang si Hezekia pa ang hari sa Juda, si Micas nga taga-Moreshet misulti sa mensahe sa Ginoo ngadto sa tanang katawhan sa Juda. Miingon siya, ‘Miingon ang Ginoo nga Makagagahom nga laglagon niya ang Jerusalem.26:18 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. Mahisama kini sa gidarong uma, ug mahimong tinapok sa mga ginuba. Ug mahimong lasang ang bukid nga gibarogan sa templo.’ 19Gipatay ba siya ni Hezekia o ni bisan kinsa sa Juda? Wala! Mitahod hinuon si Hezekia sa Ginoo ug midangop kaniya. Busa wala ipadayon sa Ginoo ang katalagman nga iyang giingon nga ipahamtang kanila. Kon patyon ninyo si Jeremias, kamo mismo ang nagdalag makalilisang nga katalagman kanatong tanan.”

20May usa pa ka tawo nga nagasugilon sa mensahe sa Ginoo. Ang iyang ngalan mao si Uria nga anak ni Shemaya nga taga-Kiriat Jearim. Gisulti usab niya batok niini nga siyudad ug nasod ang sama sa giingon ni Jeremias. 21Sa dihang nadunggan ni Jehoyakim ug sa tanan niyang mga opisyal ug mga pangulo ang giingon ni Uria, nagtinguha sila sa pagpatay niini. Nakabalita si Uria bahin niini, ug nahadlok siya ug miikyas ngadto sa Ehipto. 22Apan gipaadto ni Haring Jehoyakim sa Ehipto si Elnatan nga anak ni Acbor, uban sa lain pang mga tawo. 23Gikuha nila si Uria didto ug gidala kang Haring Jehoyakim. Gipapatay siya ni Haring Jehoyakim ug gipalabay ang iyang patayng lawas sa lubnganan alang sa mga ordinaryong tawo.

24Apan gitabangan ni Ahikam nga anak ni Shafan si Jeremias, busa wala siya itugyan ngadto sa mga tawo aron patyon.

Hoffnung für Alle

Jeremia 26:1-24

Wahre und falsche Propheten

(Kapitel 26–29)

Jeremia soll das Volk warnen

1Nicht lange nachdem Jojakim, der Sohn von Josia, König von Juda geworden war, sprach der Herr zu Jeremia: 2»Geh in den Tempelvorhof und richte meine Botschaft allen Menschen aus, die aus den Städten Judas kommen, um mich im Tempel anzubeten! Lass kein Wort davon weg! 3Vielleicht hören sie darauf und kehren um von ihren falschen Wegen. Dann werde ich meinen Entschluss ändern und das Unheil nicht über sie hereinbrechen lassen, das ich ihnen wegen ihrer bösen Taten angedroht habe.

4Sag ihnen: So spricht der Herr: Wenn ihr nichts von mir wissen wollt und euch nicht an meine Weisungen haltet, die ich euch gegeben habe, 5wenn ihr die Warnungen der Propheten nicht beachtet, ja, wenn ihr nicht auf meine Boten hört, die ich immer wieder zu euch sende, 6dann werde ich diesen Tempel zerstören so wie damals das Heiligtum in Silo. Alle anderen Völker der Erde werden jedem, den sie verfluchen wollen, das Schicksal Jerusalems herbeiwünschen.«

Jeremia vor Gericht

7Die Priester, die Propheten und das ganze Volk hatten zugehört, wie Jeremia diese Warnungen vor dem Tempel aussprach. 8Kaum hatte er ihnen die Botschaft des Herrn ausgerichtet, nahmen sie ihn fest. »Das wirst du mit dem Leben bezahlen!«, schrien sie. 9»Wie kannst du im Namen des Herrn behaupten, dass es diesem Tempel wie dem Heiligtum in Silo ergeht und dass Jerusalem zerstört und menschenleer sein wird?« Im Nu war Jeremia auf dem Tempelvorplatz von einer großen Menschenmenge umringt.

10Als die führenden Männer von Juda erfuhren, was geschehen war, gingen sie vom Königspalast zum Tempel hinauf und nahmen ihre Plätze vor dem Neuen Tor ein, um Gericht zu halten. 11Die Priester und Propheten klagten Jeremia vor den führenden Männern und allen Versammelten an: »Dieser Mann verdient den Tod! Er hat unserer Stadt ein böses Ende angekündigt, ihr habt es ja selbst gehört!«

12Darauf erwiderte Jeremia: »Der Herr hat mich beauftragt, dies alles gegen den Tempel und die Stadt vorauszusagen. 13Ändert euer Leben von Grund auf und hört wieder auf den Herrn, euren Gott! Dann wird er einlenken und das angedrohte Unheil nicht über euch hereinbrechen lassen. 14Macht mit mir ruhig, was ihr wollt! Ich bin in eurer Hand. 15Doch eins sollt ihr wissen: Wenn ihr mich hinrichten lasst, dann ladet ihr Schuld auf euch, auf diese Stadt und ihre Einwohner, weil ihr einen Unschuldigen umgebracht habt! Denn so wahr ich hier stehe: Der Herr hat mich zu euch gesandt, um euch alles anzukündigen, was ihr gehört habt.«

16Da waren sich die Richter und das Volk einig. »Dieser Mann hat auf keinen Fall die Todesstrafe verdient«, sagten sie zu den Priestern und Propheten, »denn er hat im Auftrag des Herrn zu uns geredet.«

17Dann traten einige von den führenden Männern des Landes nach vorne und erzählten vor dem versammelten Volk: 18»Als König Hiskia noch regierte, gab es einen Propheten namens Micha aus Moreschet. Im Auftrag des Herrn, des allmächtigen Gottes, prophezeite er dem ganzen Volk: ›Der Berg Zion wird zu einem umgepflügten Acker werden, die Stadt Jerusalem zu einem Trümmerhaufen, und auf dem Tempelberg wird das Gestrüpp wuchern!‹26,18 Micha 3,12 19Doch weder König Hiskia von Juda noch das Volk ließen ihn deswegen töten; nein, Hiskia hatte Ehrfurcht vor dem Herrn und flehte zu ihm um Erbarmen. Da ließ der Herr das Unheil nicht geschehen, das er angekündigt hatte. – Wenn wir jetzt Jeremia töten, bringen wir großes Unglück über uns selbst!«

Der Prophet Uria bezahlt seine Botschaft mit dem Leben

20In jener Zeit gab es noch einen anderen Propheten, der wie Jeremia im Auftrag des Herrn weissagte: Uria, der Sohn von Schemaja, aus Kirjat-Jearim. Auch er kündigte Jerusalem und dem ganzen Land Juda Unheil an.

21Als König Jojakim, seine Heerführer und die führenden Männer davon hörten, wollte der König ihn töten lassen. Uria erfuhr es und floh voller Angst nach Ägypten. 22Doch Jojakim schickte Elnatan, den Sohn von Achbor, mit einigen anderen Männern dorthin. 23Sie nahmen Uria in Ägypten gefangen und brachten ihn zu Jojakim zurück. Der ließ ihn mit dem Schwert hinrichten und seine Leiche auf den Armenfriedhof werfen.

24Jeremia aber kam mit dem Leben davon. Er wurde nicht dem Volk ausgeliefert, das ihn umgebracht hätte, denn Ahikam, der Sohn von Schafan, setzte sich für ihn ein.