Wala Tumana sa Juda ang Kasabotan
1Unya miingon ang Ginoo kang Jeremias, 2“Pahinumdomi ang mga taga-Juda ug taga-Jerusalem sa mga lagda sa among kasabotan. 3Ingna sila nga ako, ang Ginoo, ang Dios sa Israel, nagaingon nga tunglohon ko ang tawo nga dili motuman sa lagda niini nga kasabotan. 4Kini nga mga lagda gipatuman ko sa inyong mga katigulangan sa dihang gipagawas ko sila gikan sa Ehipto, ang dapit nga daw hurnohan nga tunawan sa puthaw. Miingon ako kanila, ‘Kon tumanon ninyo ako ug ang tanan kong mga sugo, mahimo ko kamong katawhan ug ako mahimong inyong Dios. 5Unya tumanon ko ang akong gipanaad sa inyong mga katigulangan nga hatagan ko silag maayo ug mabungahon nga yuta11:5 maayo… yuta: sa Hebreo, yuta nga nagaagas ang gatas ug dugos.—ang yuta nga inyong gipanag-iyahan karon.’ ”
Mitubag ako, “Hinaut pa, Ginoo.”
6Miingon pag-usab ang Ginoo kanako, “Ipahibalo kini nga mga mensahe ngadto sa mga lungsod sa Juda ug sa mga kadalanan sa Jerusalem: ‘Hinumdomi ninyo ug tumana ang mga lagda niini nga kasabotan. 7Gikan pa sa panahon nga gipagawas ko ang inyong mga katigulangan gikan sa Ehipto hangtod karon, gibalik-balik ko ang pagpasidaan kanila nga tumanon ako. 8Apan wala gayod sila maminaw o manumbaling kanako. Nagmagahi hinuon sila ug gisunod nila ang tinguha sa ilang daotan nga kasingkasing. Gisugo ko sila nga tumanon ang kasabotan, apan wala gayod nila kini tumana. Busa gipadad-an ko sila sa tanang tunglo nga nahisulat niini nga kasabotan.’ ”
9Miingon pa gayod ang Ginoo kanako, “Adunay nagplano batok kanako diha sa mga lumulupyo sa Jerusalem ug sa ubang bahin sa Juda. 10Mibalik na usab sila sa paghimo sa mga sala nga gihimo sa ilang mga katigulangan kaniadto, nga dili gayod maminaw sa akong mga pulong. Nagsimba sila sa ubang mga dios. Managsamang gilapas sa katawhan sa Israel ug sa Juda ang kasabotan nga gihimo ko ngadto sa ilang mga katigulangan. 11Busa ako, ang Ginoo, nagaingon nga padad-an ko silag katalagman nga dili nila maikyasan. Bisan ug mangayo pa sila kanakog tabang, dili ko sila paminawon. 12Unya mangadto sila sa mga dios nga ilang gisunogan ug insenso ug magpakitabang, apan dili gayod kini makatabang kanila kon moabot na ang katalagman.
13“O mga taga-Juda, pagkadaghan sa inyong mga dios, sama kadaghan sa inyong mga lungsod. Ug kon unsa kadaghan ang inyong mga dalan sa Jerusalem mao usab kadaghan ang mga halaran nga gitukod ninyo aron sunogan sa insenso alang sa makauulaw nga dios nga si Baal.
14“Busa Jeremias, ayaw pag-ampo alang niining mga tawhana. Ayaw pagpakilooy kanako alang kanila kay dili ko sila paminawon kon manawag sila kanako sa panahon sa ilang kalisod. 15Ang katawhan nga akong gihigugma naghimog daghang daotan nga mga butang. Nan, unsa may ilang katungod sa pag-adto sa akong templo? Makapugong ba ang ilang mga halad sa pag-abot sa kalaglagan diha kanila? Gakalipay man gani sila sa paghimog daotan!”
16Kaniadto gipakasama sila sa Ginoo sa labong nga kahoyng olibo nga nindot ug mga bunga. Apan uban sa gadahunog nga dilaab sa kalayo laglagon sila sa Ginoo ug ang ilang mga sanga dili na mapuslan. 17Ang Ginoo nga Makagagahom maoy nagtukod sa Juda ug Israel, apan karon nagmando siya nga laglagon kini tungod sa daotan ninyong binuhatan. Gipalagot ninyo siya pinaagi sa pagsunog ug insenso ngadto kang Baal.
Ang Plano Batok kang Jeremias
18Gisultihan ako sa Ginoo sa plano sa mga kaaway batok kanako. 19Sama ako sa usa ka maaghop nga karnero nga wala masayod nga ginadala na diay siya sa ihawanan. Wala ako masayod nga may plano diay sila sa pagpatay kanako. Miingon sila, “Patyon nato siya sama sa pagputol sa kahoy uban sa iyang mga bunga, aron mahanaw siya sa kalibotan ug dili na hinumdoman pa.”
20Apan nagaampo ako, “O Ginoo nga Makagagahom, matarong ang imong paghukom, ug nasayod ka sa hunahuna ug kasingkasing sa tawo. Pakit-a ako nga imo silang panimaslan, kay gitugyan ko na kanimo ang akong reklamo.”
21Gusto sa katawhan sa Anatot nga patyon ako kon dili ako moundang sa pagsugilon sa mensahe sa Ginoo. 22Busa mao kini ang gisulti sa Ginoo nga Makagagahom, “Silotan ko gayod sila. Mangamatay sa gubat ang ilang mga batan-ong lalaki, ug mangamatay sa kagutom ang ilang mga kabataan. 23Wala gayoy mahibiling buhi sa mga taga-Anatot, kay padad-an ko sila ug katalagman sa panahon nga silotan ko sila.”
Hindi Tinupad ng Juda ang Kasunduan
1Sinabi ng Panginoon kay Jeremias, 2“Ipaalala mo sa mga taga-Juda at taga-Jerusalem ang mga dapat sundin sa kasunduan namin. 3Sabihin mo sa kanila na ako, ang Panginoon, ang Dios ng Israel, ay nagsasabing isusumpa ko ang taong ayaw sumunod sa mga sinasabi sa kasunduang ito. 4Ang mga utos kong ito ay ipinatupad ko sa inyong mga ninuno noong inilabas ko sila sa Egipto, sa lugar na parang nagniningas na pugon na tunawan ng bakal. Sinabi ko sa kanila, ‘Kung susundin ninyo ako at ang lahat ng utos ko, magiging mga mamamayan ko kayo at akoʼy magiging Dios ninyo. 5Nang sa ganoon, tutuparin ko ang aking ipinangako sa inyong mga ninuno na bibigyan ko sila ng maganda at masaganang lupain11:5 maganda at masaganang lupain: sa literal, lupain na dumadaloy ang gatas at pulot. – ang lupaing tinitirhan ninyo ngayon.’ ”
At sinabi ko, “Siya nawa, Panginoon.”
6Pagkatapos, muling sinabi sa akin ng Panginoon, “Pumunta ka sa mga bayan ng Juda at sa mga lansangan ng Jerusalem at sabihin mo ito: ‘Alalahanin ninyo ang kasunduan ninyo at sundin ninyo ang isinasaad sa kasunduang ito. 7Mula nang inilabas ko ang mga ninuno ninyo sa Egipto hanggang ngayon, paulit-ulit ko silang pinagsasabihan na dapat nila akong sundin. 8Pero hindi sila nakinig at hindi nila pinansin ang sinabi ko. Sa halip, sinunod nila ang nais ng matitigas at masasama nilang puso. Sinabi ko sa kanila na sundin nila ang kasunduang ito, pero hindi nila ito sinunod. Kaya ipinadala ko sa kanila ang lahat ng sumpa na nakasaad sa kasunduan.’ ”
9Muling sinabi ng Panginoon sa akin, “Ang mga taga-Juda at taga-Jerusalem ay may balak na masama laban sa akin. 10Tinularan nila ang mga kasalanan ng mga ninuno nilang hindi naniwala sa mga salita ko. Sumamba rin sila sa mga dios-diosan. Ang mga mamamayan ng Israel at Juda ay parehong sumuway sa kasunduang ginawa ko sa mga ninuno nila. 11Kaya ako, ang Panginoon, ay nagsasabi na magpapadala ako sa kanila ng kaparusahan na hindi nila matatakasan. At kahit na humingi sila ng tulong sa akin, hindi ko sila pakikinggan. 12Kaya hihingi na lang sila ng tulong sa mga dios-diosang pinaghahandugan nila ng insenso, pero hindi naman sila matutulungan ng mga dios-diosang ito kapag dumating na ang kaparusahan.
13“Kayong mga taga-Juda, kay dami nʼyong dios-diosan, kasindami ng mga bayan ninyo. At kung gaano karami ang lansangan sa Jerusalem, ganoon din karami ang altar na itinayo nʼyo para pagsunugan ng insenso para sa kasuklam-suklam na dios-diosang si Baal.
14“Kaya Jeremias, huwag ka nang mananalangin para sa mga taong ito. Huwag ka nang magmakaawa sa akin para sa kanila dahil hindi ko sila sasagutin kung tatawag sila sa akin sa oras ng paghihirap nila. 15Gumawa ng maraming kasamaan ang mga mamamayan na minamahal ko. Wala silang karapatang pumunta sa templo ko. Hindi mapipigilan ng mga handog nila ang kaparusahang darating sa kanila. Tuwang-tuwa pa sila sa paggawa ng masama.”
16Noong una ay inihambing sila ng Panginoon sa isang malagong puno ng olibo na maraming bunga. Pero sa biglang pagdaan ng naglalagablab na apoy ay mawawasak sila na parang sinunog na mga sanga at hindi na mapapakinabangan pa. 17Ang Panginoong Makapangyarihan ang nagtayo sa Juda at Israel, pero ngayon ay iniutos niyang wasakin ang mga ito, dahil masama ang ginagawa nila. Ginalit nila ang Panginoon sa pamamagitan ng paghahandog ng mga sinusunog na insenso kay Baal.
Ang Balak Laban kay Jeremias
18Sinabi sa akin ng Panginoon ang tungkol sa balak ng mga kaaway laban sa akin. 19Tulad ako ng isang tupang dinadala sa katayan nang hindi ko nalalaman. Hindi ko alam na may balak pala silang patayin ako. Sinabi nila, “Patayin natin siya katulad ng pagputol sa isang puno na may mga bunga, para mawala siya sa mundo at hindi na maalala.”
20Pero nanalangin ako, “O Panginoong Makapangyarihan, matuwid po ang paghatol ninyo. Nalalaman po ninyo ang isip at puso ng tao. Ipakita nʼyo po sa akin ang paghihiganti nʼyo sa kanila, dahil ipinaubaya ko sa inyo ang usaping ito!”
21-22Nais ng mga taga-Anatot na patayin ako kung hindi ako titigil sa pagpapahayag ng mensahe ng Panginoon. Kaya ito ang sinasabi ng Panginoong Makapangyarihan, “Parurusahan ko sila. Mamamatay sa digmaan ang mga kabataan nilang lalaki at mamamatay sa gutom ang mga anak nila. 23Walang matitirang buhay sa mga taga-Anatot, dahil malilipol sila sa oras na parusahan ko na sila.”
