Isaias 64 – APSD-CEB & NRT

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 64:1-12

1Ginoo, pikasa ang langit ug kanaog aron mangatay-og ang mga bukid sa imong presensya. 2Maingon nga ang kalayo mosunog sa mga laya nga sanga ug mopabukal sa tubig, ang imong pag-abot mopakurog sa mga nasod nga imong mga kaaway, ug maila nila kon kinsa ka. 3Sa dihang nanaog ka kaniadto ug naghimog katingalahang mga butang nga wala namo paabota, nangurog ang mga bukid sa imong presensya. 4Sukad masukad wala pa gayoy nakadungog o nakakita ug Dios nga sama kanimo nga motabang sa mga mosalig kaniya. 5Ginadawat mo ang mga nagakalipay sa pagbuhat ug matarong, ug nagasunod sa imong mga pamaagi. Apan nasuko ka kanamo kay nagpadayon kami sa pagsupak sa imong pamaagi. Busa unsaon pa man namo pagkaluwas? 6Nahisama kaming tanan sa usa ka hugawng butang, ug ang tanan namong mga maayong binuhatan sama lang sa hugawng trapo. Sama kaming tanan sa dahon nga nalaya, ug ang among kadaotan sama sa hangin nga mipalid kanamo. 7Wala gayoy bisan usa kanamo nga midangop kanimo ug naninguha sa pagkupot kanimo. Mao kana ang hinungdan kon nganong mitalikod ka kanamo, ug gipasagdan mo kami nga mangamatay64:7 mangamatay: sa literal, mangatunaw. tungod sa among mga sala. 8Apan sa gihapon ikaw ang among Amahan, Ginoo. Sama ikaw sa magkukolon, ug kami sama sa lapok. Ikaw ang naghimo kanamong tanan. 9Ginoo, ayaw palabihi ang imong kasuko kanamo; ayawg hinumdomi hangtod sa hangtod ang among mga sala. Nagahangyo kami kanimo nga tagdon mo kami, kay kaming tanan imong katawhan. 10Ang imong balaan nga mga siyudad, apil ang Jerusalem, nahisama sa disyerto nga walay nagpuyo. 11Nasunog ang among balaan ug matahom nga templo, diin gisimba ka sa among mga katigulangan. Naguba ang tanang mga butang nga among gipakamahal. 12Bisan ba niining tanan, dili mo pa gihapon kami tabangan, Ginoo? Magpakahilom ka na lang ba, ug silotan mo kami sa hilabihan?

New Russian Translation

Исаия 64:1-12

1О, если бы Ты разорвал небеса и сошел,

чтобы задрожали бы перед Тобой горы –

2так огонь зажигает хворост

и заставляет бурлить воду.

Сойди, чтобы сделать имя Свое

известным Своим врагам,

и тогда содрогнулись бы перед Тобой народы!

3Когда Ты творил устрашающие дела,

которых мы не ждали,

Ты спускался, и горы тряслись пред Тобой.

4С древних времен никто не слышал,

никакое ухо не внимало,

никакой глаз не видел другого Бога, кроме Тебя,

действующего для тех, кто Его ждет.

5Ты встречаешь тех, кто с радостью творит Твою правду,

кто помнит о Твоих путях.

Но мы согрешили и Ты прогневался;

долго мы держались за свои грехи.

Будем ли мы избавлены?

6Все мы стали как нечистый;

все наши праведные дела – как запачканная одежда.

Все мы вянем, как лист,

и грехи наши, точно ветер, уносят нас прочь.

7Никто не призывает Твоего имени

и не хочет держаться за Тебя.

Поэтому Ты скрыл от нас Свое лицо

и отдал64:7 Букв.: «растопил». нас в руки наших грехов.

8И все-таки, о Господь, Ты – наш Отец;

мы – глина, а Ты – наш горшечник;

все мы – дело Твоих рук.

9Не гневайся, Господи, без меры,

не вспоминай наших грехов вовеки.

О, взгляни на нас, молим Тебя,

ведь все мы – народ Твой.

10Твои священные города стали пустыней,

даже Сион – пустыня,

Иерусалим – разоренное место.

11Наш святой и славный храм,

где наши предки возносили Тебе хвалу,

сожжен огнем, и все, чем мы дорожили,

лежит в развалинах.

12И после всего этого, Господи,

Ты будешь удерживаться?

Ты будешь хранить молчание

и наказывать нас без меры?